Al waren we gisterenavond laat thuis toch nemen we vandaag weer de eerste bus naar ’t stad. Hebben een kort reisje voor de boeg over Lier tot Sint-Katelijne-Waver. De wandeltocht staat in het teken van ‘de week van de groenten’. Merkwaardig gezicht in Koningshooikt overigens waar het ganse dorp versierd is met poppen, vogelverschrikkers. De bus stopt op 30 meter van de immense startzaal, een luxe. Het is er nog stil, geen randanimatie dit jaar. Wij trekken ons op gang voor de 30 km. Passeren een heuse mini dierentuin. Skippy komt er voorzichtig piepen uit de buidel van moeder. Een deel van zijn familie is trouwens spierwit. Goudfazanten zorgen dan weer voor weelderige kleur net als enkele exotische ganzen. We trekken verder over tarmacjes door weilanden en langs serres richting Hagelstein Een graspad loodst er ons letterlijk door weilanden met honderden boterbloempjes. Wandelen vervolgens door een moerassig bos tot een stokoud erf. Vanaf de boer zijn voordeur is het maar even tot de imposante kerk van OLV-Waver. Aan de andere kant van het centrum stappen we eerst door hooiland en vervolgens langs een steenweg naar de eerste rustpost. In de tomatenkwekerij gonst het van de activiteit. Er zijn mooie kleurrijke stillevens opgebouwd met groenten. Met de broertjes De Keyser praten we nog even na over het turbulente leventje van Zottemie. Tja, ze zal wel weer haar draai vinden zeker !
Patje Kloek sluit bij ons aan en we beslissen samen de lokale lus te wandelen. Een populierendreefje loodst ons voorbij de slakweker en het open land in. Het is verrassend fris geworden, beetje guur eigenlijk. We stappen linea recta naar de Jutse plassen, mij totaal onbekend. Ik kom slaap te kort en tjok achter mijn maatjes aan. Prachtig watergebied overigens met natte en droge plekjes, ideaal broedgebied voor watervogels en zo denk een zwaan er ook over. We vervolgen onze route langs een beekje en de rand van grasland tot de volgende serres. Dwars door een bomenkwekerij, een strookje steenweg, we zijn opnieuw bij de eerste rustpost.
Patje zet het letterlijk op een lopen en wij volgen aan een rustiger tempo. Passeren prachtig gerestaureerde oude hoeves en uiteraard nog meer groente serres. Stappen langs een geboortebos en een gemaaid pad richting Gasthuisbossen. Mijn geplaagde knie krijgt een steunverband aangemeten. Mijn thuisdokteres is op alles voorzien. Heerlijk wandelen intussen naar de Hondsbossen en een moerassige strook, retentiebekken genaamd. Strookje asfalt en dan langs de gracht bij Muilshoek. We zetten koers naar de grootste rustpost. Heel leerrijk is het in deze tomatenkwekerij. Er hangen overal bordjes met uitleg over het productieproces. Wij wisten niet dat er tussen de planten doosjes met bijtjes hangen. De beestjes zorgen onder meer voor de bevruchting. Leuk intermezzo.
Nog een uurtje of zo uitwandelen en dat wordt het ook. Er valt nog weinig te beleven. Net voor de Midzeelhoeve lopen we tussen een paar plassen door maar verder is het niks dan beton en woningen. Kriske Haesenbosch pikt ons op en dan valt er natuurlijk veel te vertellen over de Ommegancktocht. Man wat is die kerel gedreven ! Hij vertelt boeiend over hoe hij de hele organisatie heeft gestuwd en beleefd. Het succes is hem en de Schaffense Vossen van harte gegund, het harde labeur terecht beloond. Zo hebben we vandaag ook weer een goed gevulde boeiende dag gehad. We kijken toch al vooruit naar volgende week, al ligt er nog niks vast behalve dan dat we wandelen gaan …
Weekend en dus is Linda ook terug van de partij. Betekent vroeg opstaan en wat meer kilometers op het programma. Samen met José (Wilrijk) sporen we naar Brugge. Een volle Connexion bus zet een bonte bende wandelaars af in de Ridderstraat te Sluis, de laatste ‘Belgische’ halte. Althans wat het tarief betreft. Voor de Wind pijlt netjes en oranje tot de startlocatie bij de lokale voetbalclub. We hebben een kleine 30 km voor de boeg.
Het is mistig en fris als we ons op gang trekken samen met grote groepen Mont-Marche Tournai en Denderklokjes. Van de Binnenwallen stappen we snel over naar de Buitenwallen, die netjes opnieuw worden aangelegd. Een schelpenpad loodst ons de polder in. We vervolgen over een verhard fietspad vanaf de Zwinbrug (1952). Fluitenkruid teert weelderig in de bermen. Juffrouw ooievaar bruncht tussen de vele kikkerpoeltjes. Reisduiven scheren rakelings over velden en de woningen van Terhofstede. Er staat een strakke noordoostenwind. De zon brand geleidelijk de mist weg. Onze gastheren sturen de wandelaars over de wallen van Retranchement. Heerlijk stappen in het groen rond de kleine dorpskern. De rustpost is een, veel te kleine, tent op een grasveld ergens achterin. We bemachtigen nog net twee stoelen en kunnen een poosje zonnen.
Stappen door de dorpskern met zijn kiosk en langs de windmolen terug de polder in. Aanvankelijk een graspad later grind met als horizon de witte huizen net benedendijks de kustlijn. We moeten door het stille dorp Cadzand tot bij cafeetje ‘in de buitenlust’ recht tegenover de dorpsmolen. Heerlijk met z’n allen terrasje doen. De derde etappe dan. Langs donkergroene tarwe en knalgeel koolzaad richting fietspad afgezoomd met knoestige wilgen. Recht naar Cadzand-bad en zijn knap vernieuwde dijk. We passeren een blits wit jachthaventje en zetten dan koers over tarmacjes de duinen in. Komen zo bij die heerlijke Zwinmonding uit. Hoog boven slikken en schorren lopen we landinwaarts, een prachtige strook parkoers. Pikken een schelpenpaadje op langs kanaaltjes en worden zo terug naar de tentrust in Retranchement geloodst. Heerlijk wandelen is dit bij een zomers weertje.
Laten de bewoonde wereld weer snel achter ons. Ik hoor een bekend geklepper. Juffrouw ooievaar is hoog en droog haar nest aan het fatsoeneren en stuurt manlief er op uit om takken aan te vliegen, prachtig ! Wij zoeken opnieuw een fietspad op dat ons door de polder en zijn aanplant van patatten stuurt. Vreemd gezicht dat de grenspalen midden de bewerkte akkers staan. Tarmac wordt gras en grind, we wandelen langs grachten en populieren. Een heerlijk briesje zorgt voor aangename temperaturen. Een strookje buitenwallen en we zijn terug bij sv Sluis. Hebben nog een stadslusje voor de boeg.
Wuiven de Grashoppers uit als we er aan beginnen. Voor de Wind negeert het shoppende volkje en stuurt ons over de binnenwallen naar de Damse Vaart. Strookje langs het water en dan langs zuid- en oostpoort over die prachtige, groene dijken rond het stadje. We genieten van het schitterende uitzicht over belfort, kerk en stadsmolen. Afsluiten doen we op een terrasje midden het shoppende volkje. Hebben een klein uurtje tot de bus naar Brugge. Rechtover de bushalte heeft een koppeltje ooievaars een woonst gebouwd op de schouw van een winkelgebouw. En of ze veel bekijks hebben ! Meer dan tevreden reizen we terug naar Hemiksem, dit was een heel leuke dag.
05.05.2017 StreekGR Kempen tussen Zandhoven en Grobbendonk
Met de snelbus richting Herentals ben ik binnen het halfuur vanaf de Rooseveldplaats aan de kerk van Zandhoven. Er is een klein marktje van drie kramen. De visboer bakt voor mij een lekkere portie verse kibbeling, heerlijk. Maar door dat gesmikkel interpreteer ik de eerste markeringen van de StreekGR al meteen fout. Rondje door het dorp en dan kies ik de juiste kerkwegel. De markering was inderdaad een beetje bizar maak ik mezelf wijs. Aan de overkant van een drukke steenweg ben ik vrij snel het dorp uit. Een verhard fietspad slingert zich een weggetje door het groene landschap. Onder een grijze hemel ben ik binnen het halfuur in Pulderbos. Puur beton lopen nu vanaf een waterzuiveringsstation richting Pulle. Op een pleintje bij de dorpskom posteer ik mij op een bankje onder bomen. Hoog tijd voor een extra boterhammetje.
Ik blijk lichtjes fout gelopen te zijn maar pik de draad makkelijk op. Langs het stemmige dorpskerkje loop ik een wijk van recente signatuur in. Een dame loopt er op Aragon te roepen. Blijkt haar jonge hond te zijn die uitgebroken is. Ik kan de lieve knaap vinden en terug naar zijn bazinnetje sturen. Ben hierdoor voor de derde keer van mijn route afgeweken. Pik snel terug de roodgele markeringen op en laat de bewoonde wereld achter mij. Heerlijk onverhard wandelen nu door open terrein, gras- en hooiland, een paar prachtige dreven ook. Ben in Lovenhoek en zijn kapelletje. De roodwitte GR5 loopt hier samen met het parkoers dat ik volg. Duik donkere sparrenbossen in om te vervolgen door straten van de gegoede burgerij. Volg nog steeds roodwit en ben tot mijn verbazing in Heikant. Neem een pauze op een bankje en mijn wandelgids er bij want er klopt iets niet. Ja hoor, fout nummer 4 voor vandaag ! Ben al ver voorbij de splitsing van de beide routes en op de foute GR ! Heb gelukkig terreinkennis (met dank aan Theo) en besef dichter bij Grobbendonk dan het geplande Vorselaar te zijn. Maak een ommetje langs de watermolen en de vistrap op de Kleine Nete en zet dan koers naar het Grobbendonkse centrum. Heb ruim de Duvelse tijd tot de bus naar Berchem. Het was blijkbaar mijn dagje niet vandaag. Volgende week vertrek ik opnieuw van uit Pulle, wil persé weten waar ik de splitsing miste !
Mijn huis- en thuisdokters komen met hetzelfde advies. De patiënt dient elke dag te wandelen om de neveneffecten van de cholesterol medicatie te neutraliseren. En dus stap ik heel dikwijls van Hemiksem naar het centrum van de Koekenstad wat algauw 15 km is. Onderweg pik ik dan her en der een voedingsmarktje mee op zoek naar onbekende smaakjes. Het is onwaarschijnlijk hoeveel heerlijke soorten kaas er bestaan !
Maar vandaag begin ik aan een vierluik dat mij naar andere oorden zal brengen. Het openbaar vervoer wordt vooral op zondag gedecimeerd. Dus pik ik een tocht in De Klinge op donderdag mee, want dan vlotjes bereikbaar vanuit Sint-Niklaas. De Gasthofstappers verwennen ons vandaag met drie lusjes in stijgende volgorde van aantal kilometer. Ik draai dit natuurlijk netjes om. Ben trouwens net op tijd in de Klingenaar om Rudy (Schelle) en Viking met hun respectievelijke eega’s uit te wuiven.
Begin dus met lus C over 8,3 km. Onder een loden hemel passeer ik een kapel passend versiert voor de meimaand en loop dan een stukje steenweg richting ’t Kalf. Met niet tot dat gehucht maar mag het Stropersbos in voor een lange groene omzwerving. Heerlijk flaneren langs weelderige ondergroei van frisgroene varens, gele brembloemetjes en nog niet actieve bramen. Een natte strook is van vlonders voorzien. Kan mij niet herinneren hier ooit geweest te zijn. Een vrolijke bende uitgelaten kinderen nemen op een grasvlakte pauze, tijd voor een boterham of een appeltje. Ik stoom door, doorkruis een jonger bos bij de drukke baan naar Hulst. Steenwegje naar De Klinge over en ik mag gaan Nederen. Ben nu in de Clingse bossen en stap langs diepe droog liggende grachten, al is dit een water win gebied. Finaliseer deze eerste lus over brede paden van het kabouterpad. Ook voor mij is het dan hoog tijd voor een boterham.
De tweede lus (B) van 7,4 km loopt samen met de eerste tot de ingang van het Stropersbos. Dan gaan we de oude spoorbaan op die vroeger van Terneuzen kwam. Berk en brem voeren er de boventoon. Draai opnieuw het Stropersbos in of toch langs de rand ervan. Halfopen terrein en stappend tussen donkere grachten. Een herder hoedt er een kudde schapen en de boswachter houdt een oogje in het zeil bij een prachtige groep wilde paarden. De zon komt intussen piepen zodat het nog aangenamer wandelen wordt. Bloesems geuren heerlijk. Opnieuw de steenweg over voor een korter stukje Clingse bossen. Passeer een monument ter herdenking van de Dodendraad uit WOI en uiteraard een witte grenspaal. De tweede opdracht zit er op en ik trakteer mezelf op een Klingse Kalsei, lekker blondje dat smaakt.
Blijft dus lus A over van 6,5 km. Heel andere richting nu langs een stukje steenweg in noordoostelijke richting. Ik loop de polder in over landbouwwegen, langs fruitbomen, melkvee en bloemenvelden. Stap de Rode Moerdijk op tussen rijen statige bomen. In de mistige verte de rookpluimen van Doel. Krijg plots een stekende pijn in mijn gehavende linkerknie. Het tempo moet naar omlaag. Langs Spaans Kwartier en Fort Bedmar, nu een kampeerterrein. Herinneringen aan vervlogen tijden. Wat straten lopen dan langs de Blauwe Hoefwegel en de Warandewegel, nieuwbouw aan de rand van het dorp en een ouder ogende dorpskern. De dorpskerk komt in zicht en ik heb nog een kwartiertje tot de bus. Laat mij van dorst en goesting een tweede Kalsei smaken en reis in het gezelschap van Rudy (Edegem) en Sylveer terug naar Sint-Niklaas. Heerlijk tochtje gelopen vandaag, dit smaakt naar nog.
Ik zit met een ei. De laatste tijd steekt telkens hetzelfde gerucht weer de kop op bij de vele wandelvrienden. Wandelsport Vlaanderen zou de lidgelden voor 2018 met 100 à 150 % optrekken ! Ik hoop van harte dat dit gerucht op een kwakkel berust en dat de dames en heren in Maldegem en Hasselt de essentie van de wandelsport in het vaandel voeren zijnde : een goedkope en gezonde ontspanning voor de meestal wat oudere Vlaming.
Met die bedenking in het achterhoofd gaan wij vandaag op stap. 3,5 km tot de Boomse steenweg en dan met bus 500 richting Mechelen. ’t Hofke van Lachenen op de Mechelsesteenweg bij Walem is ‘the place to be’. Aan de inschrijftafel een paar maatjes uit een vorig leven, medereizigers toen ik nog tot de werkende klasse behoorde. Euraudaxer Kim ook, fris en monter. Ook vandaag oogt het parkoers anders dan anders. Richting Duffel is vervangen door richting Waarloos. We zijn benieuwd.
Vanaf de Lazaruskapel gaat het meteen naar de mooie dreef Kapellenlei. Babbel met Louis Goossens terwijl wij de woeste natuur van de Oude Nete Arm in duiken. Raken even aan de vijver en het park van Rumst en stappen dan de blauwe Netebrug over. In de verte staat de Mechelse Romboutstoren stoer tegen de horizon. Wij gaan opnieuw onderaf de waterweg, puur natuur tot de Spildoornvijver, Mechelen Noord. De 30 km krijgt een extraatje aangeboden. Eerst langs de plas en vervolgens door een schitterend biotoop langs een gracht, denkelijk stilstaand water. We pikken de kortere afstanden terug op bij een kapel en stomen samen door naar de eerste rustpost in Walem. Een pareltje, deze eerste 8,7 km.
De bossen van abdij Roosendael komen nu aan bod gevolgd door de Beukendreef en zijn villa’s. Een ommetje over het graspad rond de plas van het Duffelse Fort mag natuurlijk niet ontbreken. Pauze bij Natuurpunt in de Mosterdpot. De Gageleer vindt er vlot afname. Ook Jacqueline laat zich het Kempens blondje smaken. Terugweg naar Walem dan. Door de Mosterdpot met zijn ondergroei van meiklokjes en jonge varens. Pinguïn François en zijn vrouwtje zullen zich deze uitstap vast niet berouwen. We wandelen verder langs een gracht van de Fermerijbeemden, deze tijd van het jaar nog zonder muggen. De Netedijk komt uiteraard ook opnieuw aan bod. Duiken een laatste keer domein Roosendael in tot bij de visvijver en stomen dan tot de laatste rust.
Alle afstanden zijn op minder dan 2 km van de finish behalve de 26 km. Stappen met z’n allen wel samen de Walembrug over maar 100 meter van de eindmeet trekken wij weer weg. Zijn verlekkerd op wat komen gaan. Eerst rustig tarmacje lopen door de Lazarusstraat tot Notmeir en dan … de Oude Sporwegberm. Een smalle strook puur natuur die er dit jaar droog bij ligt. Kievit en Koekoek zingen hun hoogste lied op de maat van ‘trommelaar’ specht. In de regenpoeltjes is het nog stil, te koud voor Kermit. Ons pad is bezaaid met hindernissen, recent omgewaaide bomen en dikke takken. Allerhande bloempjes in het gras zorgen voor kleur. Voorwaar de ‘moment suprème’ van deze tocht. Net voor Waarloos keren we op onze stappen terug. Gewoon tarmacjes lopen tot de finish. De Keizerenberg naar beneden tussen verspreide woningen en weilanden. Langs de Doornlaarlei en zijn groenten serres tot de Mechelse steenweg. Onze tocht zit er bijna op, koning Duvel laat zich smaken. Op bus 500 mijmeren we na, dit was weer een leuk wandelweekend met een prachtige afsluiter vandaag. Het nakende programma voorziet De Klinge (donderdag), Sluis (zaterdag) en Katelijne (zondag). Tot dan …
