19.04.2020 Zuid-Dijleland 3 tussen Leuven en Loonbeek
Treinticketje van € 2,50 goedkoper kan je het niet bedenken. Reis dan ook maar van Leuven naar Oud-Heverlee, de zondagse markt van Heverlee ligt er onderweg verlaten bij. Het zwerk is nevelig als ik uit de trein stap, wandelpaal 1 die weet ik ondertussen staan. Koekoek ik ben er ook en hij geeft van jetje. Bogaardenstraat tot bij The Shelter in Korbeek-Dijle en dan even onbekende landelijke paden. Stukje steenweg dat ik ken van mijn busreizen naar de IJsetrippers en vervolgens door het groen, parallel met de Dijle die ik niet te zien krijg. Heerlijk genieten van prachtige paden afgezoomd met wilgen, veel bloempjes in de boorden en genieten van kleur, moerassig terrein tot de monding van de IJse. Even mee stroomopwaarts met deze rivier en dan langs een verweerde muur naar Neerijse. Ken dit hier met de ogen toe want zijn de parkoersen van de IJsetrippers. Scherpe afdaling tot de witte paardenhoeve en dan genieten van prachtig in bloei staande Japanse kerselaars. Zonder na te denken een route gemaakt en nu genieten van kristalheldere rivier de IJse tot in Loonbeek. Wandelaars zijn er vrijwel niet, MTB-ers wel en af en toe joggers. In Loonbeek mag ik klimmen de akkers tegemoet. Langs de camping ons welbekend en genietend van prachtige koolzaadvelden en de mooie zang van leeuwerikjes. MTB is nadrukkelijk aanwezig. Ik stap over kasseitjes en langs bewerkte bolle akkers door mij onbekend terrein. Zo leert een mens nog eens wat bij, geen huis te zien overigens. Af en toe een schrille kreet van een fazant, verder de absolute stilte. Randje Leefdaal – Neerijse, en weer op een plateau met schitterend geel koolzaad en het grijze mistige zwerk. De Brede Weg wordt beton, ellenlang en met een massa aan fietsers. Wie blijft er in zijn kot ? Veel MTB maar ook gezinnen met jonge kinderen, tja je moet wat met je tijd. Ik duik weg van de drukte en krijg een parel van een holle weg cadeau vanaf een patattenveld, dit is puur genieten. Kom tot mijn verbazing in Korbeek-Dijle uit en stap terug naar het spoor in Oud-Heverlee. Moet den ijzeren weg een hele poos volgen van rechts naar links. Gelukkig hoef ik hem niet want Infrabel voert er werken uit. Kom uit bij een tunneltje onder de E40 en dan weet U wat er komt … dan … dan … neen ik doe het anders deze keer. Arenberg uiteraard maar langs zijn achterkant en park deze keer, best wel mooi. De kilometers zitten er weer op, dinsdag start ik in Sint-Joris-Weert.
17.04.2020 Knooppunten Zuid-Dijleland tussen Leuven & Bertem
2020 is een heel vreemd jaar. De Belgische lockdown gaat nog zeker door tot 3 Mei. Alle respect voor Sophie Wilmes trouwens, de haantjes uit de Belgische politiek kunnen van haar veel leren ! Geen officiële wandelingen in het ganse land tot 30/06 en geen massa bijeenkomsten tot 31/08 (Geen 4daagse van de IJzer dus Linda). Waar gaan wij naartoe ? Lichtpuntje is wel dat de mensen mekaar weer goedendag wensen op straat, de enkelingen die je tegenkomt toch. Met al dat slechte nieuws begin ik depressief aan mijn dag, maar het is vandaag zondag en dus wordt er gewandeld. Vreemd dat ik nu al acht dagen slechts twee data ken. De zaterdag naar den Aldi en in mijn kot ondernemingsnummers opzoeken, de zondag gaan wandelen, een andere dag bestaat er blijkbaar niet meer. Wordt vreemd als dit veranderd.
Maar op pad, de eerste vijf kilometer zijn dezelfde als de vorige zondag tot het Arboretum. Opvallende vaststelling : vele auto’s staan er vol stof bij, zijn blijkbaar al een hele tijd niet meer van nut geweest. Op duidelijke afstand van andere wandelaars naar rechts deze keer en vrij snel mogen genieten van die prachtige dreven rode beuk, ik begin op te fleuren. Op mijn ukkie door een strook bos dat mij niet bekend is, meegenomen dus. Vanaf knooppunt 11 wat huizen lopen tot het stemmige Sint-Anne kerkje, mij welbekend. Kasseitje onderaf en even pauze op een bankje om een jong koppel met hond rustig hun ding te laten doen. Tegelpad tot de spoorbaan dan en het station van Oud-Heverlee, gebouw doet een beetje hippie aan. Over den ijzeren weg en straat aflopen tot De Dijle, The Shelter en Korbeek-Dijle. Dwars door het stille dorp en dan de Hollestraat in. Doet zijn naam alle eer aan en laat mij over deels kassei en deels half verhard klimmen de akkers tegemoet. Prachtige vergezichten vanop het plateau en koolzaad zorgt voor kleur tijdens deze haast zomerse dag. Veldleeuwerikjes zingen hun hoogste lied, in de verte de radar van Bertem maar zo ver gaat de reis vandaag niet. Een parel van een hobbelige holle weg zet mij af onder de E40 en in Bertem. Wandel door de Dorpsstraat en langs de Voer (?) in het dorp om dan weer te klimmen naar het plateau en voorbij de E40.
Leuven ligt aan de Dijle en ik moet dus opnieuw zakken. Krijg een schitterende, mij onbekende holle weg cadeau, groen van het kan niet meer maar ook een heel hobbelig karrespoor. Kom uit bij de bewoning van Ormerdaal en neem een korte pauze in een bushokje. Een straatje verder ben ik weer op bekend terrein. Hé hier kwam ik langs toen ik van Overijse naar Leuven stapte ! Genieten van de Dijlevallei tot het tunneltje onder de E40 en de parking van deze autobaan. Dan een dijkje op door moerassig gebied. Kwam ik vandaag bijna niemand tegen, hier is er wel wat beweging. Ken het nu uit het hoofd, weggaan van Egenhoven en even een verboden bankje doen bij kasteel Arenberg. Ze zijn weer binnen de 27 kilometer, den ouwe blijft het doen.
Vandaag start ik ambitieus vanuit mijn eigen kot. Kwartiertje opwarmen tot de prachtige Abdij van Park en eerste knooppunt van Zuid-Dijleland zoeken. Soixante-neuf is gauw gevonden. Even langs de vijvers en dan een beetje puzzelen door straten tot de Milseweg. Zachtjes klimmen over een holle fietspad tot de kazerne van Heverlee. Wat fietsende jonge gezinnen en joggers maar vrij rustig eigenlijk. Prachtig haast zomers weertje ook, lekker toch. Bij 68 sta ik voor een dilemma, kan naar 67 op twee manieren. Verhard en onverhard denk ik en ik kies uiteraard voor het tweede al is de ondergrond er ook ‘hard’. Langs akkers en dan door een sparrenbos, Suske geeft zijn Wiet van katoen. Kom zowaar uit bij het Militaire kerkhof van Heverlee en vervolg door een prachtige dreef van ontluikende rode beuk, ben ik dol op. Steenweg over en het Arboretum van het Heverleebos in. Hé Jan heb jij hier mee aan de tekentafel gezeten ? Lekker wandelen door prachtige dreven van een Zoniën uitloop tot in Vaalbeek. Even huisjes kijken en dan een kasseitje en verweerde asfalt op de akkers tegemoet. Tractor met droogmest komt even de buurt verstinken, ieder zijn vak. Ben hoog boven Blanden en stap via een brug over een drukke weg. Wordt genieten van dreven langs gewone en rode beuk, ik ben in mijn sas. Strookje met in bloei staande gaspeldoorn, een reetje dat schichtig wegvlucht. Ik loop haast op mijn eentje lange rechte paden tot de Bierbeeksepoort van het Meerdaalwoud. Krijg er een doorkijk over weidse akkers cadeau, geen huis te bespeuren. Ben zowat op het verste punt van mijn tocht en ‘kier ne kier were’’ aanvankelijk langs een afzoming van dennen en dan spar. Een eekhoorntje spurt vanuit het struikgewas een boom op, ik zie de guit maar een paar seconden. Een specht timmert er duchtig op los. Merk nu plots veel groen gewas op de bodem, grassen en bloempjes allerhande, lukt niet als je langs beuken loopt. Stap nu blijkbaar dus door natter gebied en dus ook wulpser. Vecht mij intussen naar knooppunt 113. Had een lange en een kortere route voorzien vandaag. Koos bij 114 den toch maar voor lang en terecht want met prachtige dreven. Maar waar blijft die verdomde 113 nu ? Een eindje na twee picknickende dametjes vind ik hem dan toch, ben ik te traag of zijn de afstanden fout gemeten ? Kasseitje nu en weer een brug over de ooit eens drukke steenweg. Moet op punt 111 uitkomen maar dat wordt 121 na een stapje voorbij een militair domein. Heb hier wat terrein kennis en besluit niet de retour van deze ochtend te lopen maar naar 122 te wandelen. Yes ! Kom zo bij 123 uit en terug op de geplande route, c’est con. Open terrein nu met iets dat op een wijngaard lijkt maar aanplant van nauwelijks 30 cm hoog. Zakken door een holle weg. Vervolgens een kasseitje tot een kasteeltje randje Vaalbeek. Mag een poos een beek volgen die langs een gitzwart moeras naar de Zoete Waters leidt. Net voor de plassen pittig klimmen, ik had niet anders verwacht. De vermoeidheid begint in de benen te kruipen, opbouwen moet pijn doen zeker bij de klimmetjes. Op het plateau nog eens genieten van de zoveelste rode dreef. Duik een pijpje onder de snelweg door. Merkwaardig hou alle Fit-o-Meter toestellen afgesloten zijn met linten net zoals alle bankjes in het bos. Even zoeken bij het uitkomen van het bos. Een jonge knul met smartphone staat net voor mijn aanwijsbordje. Maar wat zijn we in deze coronatijd toch lief en hoffelijk voor elkaar ! Recht naar de spoorbaan nu en dan … Arenberg, ja nog eens. Steenweg aflopen tot de Leuvense ring. Genieten van de geur van bloeiende jasmijn en de kastanje kaarsen, wat gaat de natuur toch snel dezer dagen. Ben blij bij Philips te kunnen zakken naar mijn thuisfront. Een verkwikkend bad en nagenieten van één van mijn beste dagen in de laatste maanden.
Geen Ijsetrippers in Ottenburg vandaag, mijn favoriete tocht is door corona geënterd, snif, snif. Dan maar alleen op pad. Heb bij Natuurpunt een tocht gevonden ‘de Hagelandse Vallei’, knooppunten in de omgeving van Wezemaal en Holsbeek. Kan niet fout lopen en ik ga op pad. Acht minuten trein van Leuven tot Wezemaal, behalve de begeleider niemand te zien. Tien minuutjes langs de Langestraat tot de Sint-Martinuskerk en meteen bordje ‘6’ oppikken. Passeer de mini replica van de Wesemeulen en mag meteen pittig klimmen de Wijngaardberg op. Onze natuurjongens maken er een sport van, op en neer en nog een keer. Pfff dit is stevige kost, ik zie de berg van alle kanten ! Op het plateau telkens de zure geur van appelbomen in bloei, ook een eerste keer het pittige geel van koolzaad of gele mosterd, de twee lossen elkaar af. Nog maar eens klimmen door een holle weg en dan ruim over het fruitige plateau. Kom nauwelijks iemand tegen, al eens een paar MTB-ers maar dat is het dan ook. De grauwe ochtend maakt stilaan plaats voor een zonnige namiddag, de wind blijft toch wel schraal. Langs een wijndruiven plantage duik ik definitief de Wijngaardberg af, kan genieten van vlakke paden in de vallei. Brem kleurt de heuvel Paasmaandag. Middels een brug over de A2 nu en vervolgen over een kasseitje. Langs het randje van de Beniksberg en dus nauwelijks een molshoop. Zakken door een holle weg tot wat huizen en even zoeken naar de Molenbaan, geholpen door een Ollandse streekbewoner. Kom uit bij een watermolen en mag dan stroomopwaarts genieten van een waterloop, zelf stappend over een maaipad. Lijkt dat ik hier nooit gewandeld heb en het is oh zo mooi en rustig. Bomen staan er frisgroen bij, bloempjes aan de kant van de paden zijn stralend wit. Ik wissel akkers en bossen, paardenbloemen staan in pluis te wachten op de wind. Alhoewel dit moerassig gebied is zijn de grondpaden beenhard, wordt wat deze zomer. Kom in Dutselhoek uit en ga na een akker pittig klimmen het Chartreuzebos in. Brede lanen door het beukenbos en dan mits een holle weg zakken tot randje Holsbeek. Aan de overkant van een steenweg prachtig koolzaad in de bloei en als de natuur overneemt een zee van witte bloempjes. Opnieuw nat bos en moerassig terrein maar perfect begaanbaar. Ik volg een beek door het stille landschap. Bij een paar hoeves even een open riool en dan nog meer waterlopen. Krijg zelfs een paar oude vlondertjes onder de sloffen en vervolg door de weilanden en bossen van Kloosterbos naar de A2. Even nog een heerlijke strook daslook in volle bloei, haast bedwelmend. Een laatste strook langs een beek en daar is de A2 weer. Gewoon terug tot Sint-Martinus dan en naar het station. Dit was een prachtige tocht waarbij de aangegeven kilometers voor interpretatie vatbaar zijn. Mais quand on aime on ne compte pas. Heb mij wel even verslikt in de treinuren en moet in plaats van 20 minuten een uur wachten om weer in Leuven te geraken. Op mijn eentje bankje in de zon op het perron, moet kunnen.
