Het is alweer drie weken geleden dat ik de wandelpantoffels nog eens aangetrokken heb. In het moderne Nederlands heeft men daar een woord voor : burn-out. Maar vandaag ga ik na twee weken thuis zitten weer op pad. Het oh zo toepasselijke Happy Ticket van de NMBS brengt mij op anderhalf uur precies volgens het boekje in Bruhhe Die Scone. Stappen er zeker met honderd wandelaars van de trein, zowel Vlamingen als Walen. Het is een ietsje verder lopen naar de startzaal dan gewoonlijk en we staan met z’n allen in de file voor scan & inschrijving. Voorzitter Luc lijkt er zenuwachtig van te worden, deze zaal is wat krap voor de wandelmeute. Ik wordt ontvangen door de Kloek Family, piekfijn uitgedost voor het wandelfeest. Op pad dan voor 20 km, langs een voetbalterrein waar jonge groene Cercle spelertjes zich klaarstomen voor het latere grote werk. Fietspad dan om bij het station uit te komen want traditie moet er zijn. Dwars door de treinwinkelgalerij en dan meteen de Reien opzoeken. Er zijn wat versieringen, net vissersnetten, gehangen op ons pad, moet mooi zijn in het donker en met de lampen aan. Begijnenvest lees ik op een naambord. We bereiken het Minnewater met zijn prachtige kolonie zwanen. Meteen daarna het Begijnhof in en als we het verlaten de klassieke paardenkoetsen. Meteen een prachtige opener dus. Dokkeren over de kasseitjes van de drukke winkelstraten en de vele toeristen waaronder opvallend veel Aziaten. Dwars door Oud Sint-Jan en dan op naar het Belfort waar ik de rustpost oversla. Een glimp van de Grote Markt en richting Jan Van Eyck. Korte groet aan Daniel, ook alleen op pad vandaag. Weg van de toeristische drukte en wat kalmere straten lopen. Telkens weer opvallend hoeveel kerken dit Brugge rijk is en uiteraard de vele, druk met toeristenboten bevaren waterloopjes. Klassieke rustpost in de school Sint-Leo Hemelsdaele. Ik stoom door.
Straatje in, straatje uit, veelal kasseitjes in alle mogelijke vormen. Huisjes kijken is in Brugge best wel leuk door de veelheid aan architecturale stijlen. Stukje ringvaart, wat te weinig naar mijn gevoelen en dan langs de prachtige windmolens. Babbeltje met een paar Antwerpse kennissen (Ivo & Marleen) en genieten van het prachtige uitzicht op Hemelrijk lopend langs hoge oude muren. De volgende Brugse wijk met kerk uiteraard dient zich aan. Sint-Gillis blijkt artistiek en volks te zijn. Enkele straten verder ben ik weer bij Sint-Leo. De Sint-Jansstappers uit Essen zijn duidelijk op busreis, het Aantwaarps is even boven het Westvlaams. Ben nu ruim over de helft van de tocht. Heb ik al even geen water meer gezien, de Reien komen dus opnieuw uitgebreid aan bod en daar hou ik wel van. Passeren ook een haventje met woonboten en steven dan naar het voormalige Coleta klooster dat na vijf eeuwen opgeheven werd in 1990 volgens het welkom bord. Is nu een stijlvolle woonzone in het wit geworden, denkelijk niet door mijn kleine beurs te spekken. Kom weer in de buurt van het Minnewater en zijn kunstmatige ijspiste en wandel langs de voormalige vismijn nu ingepalmd door kunstenaars van allerlei slag. Ben weer bij het Belfort en maak een ommetje over de toch nu wel drukke Kerstmarkt, de innerlijke mens moet versterkt worden. Na de ghurros stap ik een drukke en toch ook wel sjieke winkelstraat in. Verlies daarbij de pijltjes uit het oog maar kan net voor ’t Zand met een gelukje het parkoers terug oppikken. Een laatste parkje met nog wat kunstwerken en daar is het station. Met de trein van 15:00 terug naar Leuven. Rustige wagon tot Bruxelles-Midi. Plots overvol met vooral de gekleurde medemens, om 17:00 terug thuis. Tevreden dat ik nog eens gewandeld heb al vond ik de tocht wat minder dan de vorige jaren. Tja, ik wordt oud zeker …
