Eens wat anders deze week. Als IJsetripper ben ik mede-gastheer voor het wandelgild. Gelukkig net op tijd hersteld van mijn liesblessure om een paar taken op mij te nemen. Zaterdagochtend rond 09:00 gonst het al van de activiteit in de Markthal van Overijse. Een ruime delegatie IJsetrippers maakt de zaal wandelaar vaardig. Ik overleg nog even met voorzitter Wilfried en ga op pad voor 19 kilometer pijltjes hangen. Doe dat graag. Start weifelend, de verkenning is ook al weer een maand geleden. Vanaf de visrijke IJse loopt het goed. Langs de Mariagrot, de klim naar de hoeve van het Bisdom en door de velden naar het Schaatbroekbos. Ben heel aandachtig en geconcentreerd onderweg. Geniet toch van het zonovergoten landschap. In het bos terug klimmen en dan langs de Moskes naar beneden tot centrum Terlanen. Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken.
Heb een kort lokaal lusje voor de boeg langs Varrendel. Oei, een deel van het pad is haast dicht gegroeid met netels. Hier zal morgen gevloekt worden, iets wat ik nu ook doe. Verderop rustig door de akkers en terug naar de Moskes. Hoog tijd voor een Klein Verzet. Ik heb nog ruim 8 km te gaan. De klim van de Zandstraat voert naar één van de mooiste stillevens van Vlaanderen, de witte kerk van Huldenberg als op een piedestal midden het druivendorp. Opnieuw rustige veldwegen en een kasseitje voeren mij terug naar de IJse. Wilfried zou Wilfried niet zijn als het Kardaantje niet werd aangedaan. Een Hollands koppel met twee dochters vraagt er wat ik aan het doen ben. Ik voorzie hen van tekst en uitleg en nodig hen meteen uit voor zondagochtend, wie weet. Het is 17:30 als mijn dagtaak er op zit. Nog gauw een Omerke consumeren en dan over Leuven en Antwerpen-Centraal terug naar Hemiksem.
Zondag is het vroeg dag. Om 05:00 stap ik naar de Boomsesteenweg, 3,5 km als opwarmertje. Dan bus 500 en de trein van Antwerpen-Central naar zijn naamgenoot in Brussel. Moet er twee kilometer wandelen, te beginnen met die verraderlijke Arenberg, tot Brussel-Luxemburg. Werken aan het spoor weet je wel. Polle Pansch komt mij afhalen in Groenendaal. We nemen een koppel wandelaars van Wallonia Namur mee. L’amitié par la marche, n’est pas. Ik sluit aan bij Chantal aan de inschrijftafel. Het eerste uur wat onwennig want het is voor ons beiden de eerste keer. Bij mijn eerste gasten het Hollandse gezin van gisteren. Hé dat doet deugd ! Ik werk op koffie en naar het einde toe een Duvelke aangeboden door voorzitter Jean-Pierre van wsv Schelle. Kascontrole, het verschil is minimaal. Knap toch hoe Wilfried dat doet en ik ben tevreden met mijn werk.
Nog gauw een drankje en weer op pad. Pijltjes verwijderen van de eerste etappe die ik gisteren liep. Glunder bij de herinnering aan de vele wandelaars die ons kwamen feliciteren voor het parkoers. Klein Verzet in Terlanen, gezellige babbel en weer op pad. Ik laat Huldenberg links liggen en stap door de vallei langs Wolfshagen naar Neerijse. Heb nood aan het strekken van de beentjes. Verlies hierbij en vanwege de zalige, zonnige zomeravond de klok uit het oog. Busje komt zo … neen, busje is al weg ! Drie seconden paniek want ik geraak niet meer thuis ! Stap de lokale pittabar binnen waar vier jonge Turken zitten te kaarten. Neen mijnheer, een taxi is veel te duur, onze chauffeur brengt U voor een prijsje naar Leuven. Ik besef dat hun voorstel inderdaad eerlijk en correct is. De chauffeur blijkt trouwens een charmante 23-jarige Leuvenaar van Turkse origine te zijn. Hij studeert financiële wetenschappen. Wij voeren een boeiend gesprek over de wereld van vandaag en gaan geen enkel taboe uit de weg. Ik heb haast spijt dat ik hem dien te verlaten. Reis vlotjes naar Hemiksem waar het meteen bedtijd is.
Dag drie begint een uurtje later dan voorzien, ben toch wel moe. Met trein en bus tot Terlanen lijkt mij de beste optie. Breek eerst het lusje langs de netels af. Merk dat wandelaars tot twee keer toe de ‘pinnekesdraad’ naar beneden gehaald hebben om door de weide het gekriebel te vermijden. Hopelijk maalt de boer er niet om. Een paar keer een korte babbel met gepensioneerden die hun patatten aan het uitdoen zijn. Er was veel volk aan de wandel gisteren bevestigen zij.
Het is al vroege namiddag als ik Overijse bereik en aan de tweede lus over Haggaard begin. Ik ken deze strook parkoers niet zo goed, was niet echt bij de les tijdens de verkenning. Merk ook dat het niet evident is de logica van een andere pijler te doorgronden. Wij zijn wel erg verschillend in onze benadering. Ik vorder dan ook traag, weifelend en raak even de rechte draad kwijt. Jeep voor het bospad en dus fout gelopen. Ben moe en neem een ruime pauze in een bushok. De laatste loodjes wegen zwaar en het is al na achten als ik terug in Overijse ben. Ben finaal pas rond middernacht thuis. Duik meteen mijn bed in. De wekker van dinsdagochtend krijgt een ferme tik. Ik neem een extra dag verlof, voel mij helemaal niet lekker. De burn-out verschijnselen steken opnieuw de kop op maar toch ben ik tevreden. Heb mijn goede daad voor het wandelgild volbracht, zou het niet anders willen.
Het is denkelijk meer dan tien jaar geleden dat ik er nog wandelde maar vandaag trek ik naar Meubelen Verhaegen in Betekom. Tegen beter weten in en vestimentair beter uitgerust dan gisteren, er worden pittige buien voorspeld. Ben zo’n 80 minuten te vroeg in Mechelen voor de bus richting Aarschot en beslis de eerste trein te nemen, een ingeving van het moment. Om 9:53 klok ik af in het station en vertrek op goed gevoel want geen plan gemaakt van hieraf. Ben maar een kilometertje op pad, voorbij het begijnhof als ik wandelaars ontwaar bij de Demer. Kortste weg er naartoe en inderdaad pijlen van de Bollekens. Water van onder tot boven, een heuse zondvloed teistert een tiental dapperen met en zonder plu. Zijn wat blij de bossen in te kunnen al blijft het hemelwater ook tussen het dichte bladerdak doorstromen. We zijn dan ook verzopen eenden als we de startzaal binnen spoelen. Overvolle tent trouwens gevuld met hoofdzakelijk pannenkoeken smullers. Ik kan nauwelijks een stoel bemachtigen. Besluit de bookes aan te vallen en toch wat op te drogen, al lukt dat nauwelijks.
Velen waaronder Wannes gooien de figuurlijke (natte) handdoek, ik beslis door te zetten. Het ergste leed lijkt geleden als ik aan de lus A van 10 km begin. Droog zal het nooit worden maar ik ben al tevreden met alleen maar miezel. Fietspad op tot de steenweg en de rotonde ter ere van het konijn, je weet wel dat van Duracell. Strookje schaatsen door bleekbruine pap en dan opnieuw de Demerdijk richting Werchter. Lijk weer de enige Janus te zijn die zo gek is. Nochtans is het prachtig wandelen langs het snel vliedende water tot een kasteel dat Ter Rivieren blijkt te noemen. Weg van het bodemwater en het modderige bos opzoeken. Verderop een strookje steenweg tot Betekom dorp. De weiden en velden in nu. Neem zelfs de tijd om even te dollen met twee paarden die denkelijk ook zodoende hun natte miserie even vergeten. Een strook langs een bomenplantage, een paar straten. Dit tientje zit er ook weer op.
De startzaal ligt er haast verlaten bij, zelfs geen hond meer te bekennen, die weten wel beter. Heb nog een uurtje of zo voor de boeg. Langs meerdere stroken van de bomenkwekerij richting … Duracell fabriek. Ik stap rondom het bedrijfsterrein stilaan richting spoorbanen. Nog een extraatje langs de lokale voetbalvelden waarbij eentje warempel nog kunstmatig bij beregend wordt ! Linea recta dan tot het station waar de domme natte gans tot inkeer kan komen. Ik lijk wel een landloper met mijn kletsnatte, bemodderde kledij maar ben toch tevreden. Vooral lus A was prachtig en moet ik zeker nog eens opnieuw lopen maar dan bij zonneschijn !
Ondanks twijfels in de weer berichtgeving waag ik het er op. Blijkbaar kan ik op een eenvoudige manier in Velle geraken. Ja, ja, Velle, een deelgemeente van Temse tegen Sint-Niklaas aan geprangd. De vriendelijke buschauffeur wijst de weg vanaf halte De Krekel. Miezel vergezelt mij naar een startlokaaltje onder de kerktoren. Het lijkt op een werf. Ik mik op de volle afstand van ruim 20 km.
Stap langs een tarmacje richting grondgebied Sint-Niklaas, van bebouwing naar bosrand en zowaar de rotonde bij de bushalte waar ik net vandaan kom ! Duik vervolgens een prachtig sparrenbos in met een weelderige ondergroei van varens. Slinger mij behoedzaam een weggetje tot een heuse wagenrust naar beproefd Nederlands model. De dames zitten er verdoken onder een luifel en ik loop gewoon door, slingerend langs prachtige mostapijten tot de Jagersdreef. Breeduit grindpad tot een aanplant van ‘kerstbomen’. Dwars door een stille wijk van landhuizen dan en vervolgens door nattige velden met boven het hoofs het sissende geluid van hoogspanningskabels, Doel is niet veraf. Over de privé parking van de lokale slager stap ik Haasdonk binnen en pauzeer bij Nachtvlinders. Er staan zowat 8 km op de teller.
Ik twijfel, neem ik de bus weg van het nat of loop ik toch nog door. Op slecht karakter en tegen beter weten in gaat het langs een kerkwegel en een strookje steenweg richting voetweg 34. Langs orchis, maïs in de bloem en verdom pikante netels terug de weidse landerijen tegemoet. Een strookje oude (militaire) spoorbaan loopt dood in het bos. Verderop wacht een KMO zone en de dreven rond het Hof van Saksen. Loop al de ganse dag moederziel alleen, geen tweede gek te bekennen. Haast eindeloos landelijk tarmac voert mij terug naar de rustpost in Haasdonk. Hoe is het, vraagt de kassierster. Nat, natter, natst is mijn antwoord. Tja we kunnen er nog om grijnzen ook !
De laatste loodjes beginnen bij het dorpsplein en de imposante dorpskerk. De Bunderwegel en een kasseitje voeren naar het lokale Fort. De parkoersbouwer schudt er een wegel uit zijn mouw van nauwelijks 20 cm breed in het hoge gras. Leuk al lijkt het bijwijlen een roetsjbaan. Vanaf kapel Sint-Amelberga even verpozen op het tarmac langs een hectare of zo zonnepanelen met een rustdag. Een laatste strook maïs, een laatste bosje, doorregent zoek ik het bushokje bij De Krekel op. Zit er wat humeurig mijn laatste booke op te peuzelen tot de bus terug naar de Koekenstad. Het heeft maar één keer geregend vandaag …. de godganse dag !
