Zoals gezegd weer op pad naar Wespelaar vandaag, een treinreisje met mondmasker van 10 minuutjes. Bij het station in Leuven passeert een groep van zeker 15 wielerterroristen. Hé mag dat dan al ? Van het perronnetje naar de stemmige dorpskerk, er staat een verfrissende wind en de benen zijn loom, rustig aan dus maar. Een paar straten en ik duik het groen in langs een beek. Gewoonweg rechtdoor en onderweg genietend van bloeiende rododendrons. Kom bij de Leuvense Vaart uit en ga die richting Mechelen volgen tot Kampenhout-Sas. Nogal wat fietsers hier, een steeds weerkerend beeld op zondag. Verlaat het water langs een lange straat gewoon rechtdoor. Af en toe een vliegmachien dat de landing inzet naar Brussels Airport, ik schat geen 10% van het normale luchtverkeer. Wat akkers nu, opschietende granen, tot de kerk van Relst. Even verderop genieten van een heerlijk pad in het groen langs de Molenbeek. Hoeveel beken met die naam zouden er in Vlaanderen vloeien ? Verscholen in het groen zie ik de golfers hun balletje slaan. Even een straat en dan een ellenlange rechte kasseibaan naar Buken. Passeer een prachtig veld klaprozen, ja het is lente, we durven dat wel eens vergeten in deze barre tijd. Bij de dorpskerk ga ik in de fout omdat ik met foto’s bezig ben. Gelukkig nauwelijks 100 meter en via kerkwegels en achterafjes terug op het juiste pad. Tarmacjes en verweerd beton door de akkers worden mijn deel, granen, ontluikende patat en biet ook. Kruis drie wandelaars met papiertje in de hand, knooppunten ? We moeten er allen om lachen. Pauzeer een eerste keer na 13,5 km op een bankje bij het Kastanjebos in Veltem-Beisem.
Trek mij opnieuw op gang door het bos op wat een Finse piste lijkt te zijn. Dan weer verweerd beton en lekker onverhard langs in bloei staand gras. Het volgende fietspad is afgezoomd met weelderig lentegroen en veelkleurige bloemen. Mag nu stappen langs een bosrand en het hoge gras, een droge beek ook. Duik de open velden in met op de achtergrond de fabrieken van Remy in Wijgmaal maar daar ga ik niet naartoe. Loop nogal wat tarmac door de velden met nadrukkelijk aanwezig margrietjes in de bermen. Het zwerk wordt donker, zal toch niet waar zijn zeker, was niet voorspelt. Loop een dorp in waarvan ik vermoed dat het Tildonk is. Keer het meteen weer de rug toe en ga langs achterafjes en een fietspad naar Tildonk-Sas en de Leuvense Vaart. Pak er een tweede pauze en er valt zowaar een mals buitje uit de lucht, van korte duur weliswaar. Vind de eerste witte lelies bij de Kruineikebrug prachtig. Over de brug ‘kier ne kier were’ en dan langs ’t Kasteeltje weer de weidse wereld in. De hoeve blijkt een verblijfplaats te zijn geweest van de ridders van Tildonk eeuwen geleden. Voor mij een lange rechte baan tarmac tot voorbij de spoorbaan en dan keienpaden door de akkers. Eens Wakkerzeel voorbij ben ik heel aandachtig. Ik zie hoe iemand de combinatie 55 – 54 net als ik fout gelopen heeft. Oefti, word mij duidelijk, de markering 54 staat heel laag bij de grond en achter opschietend gras verscholen ! Weet ik ook weer, een mens is nooit te oud om bij te leren. Uitbollen nu over de vlonders die ik een paar dagen geleden ook liep. Of liever naast de vlonders en op een heikel punt kan ik wandelaars die in tegenover gestelde richting aankomen advies geven. Is toch wel leuk. Had ik dan weer geen fantastisch parkoers uitgetekend, mijn 30 km zitten er weer op. Morgen is het op het werk D-day, shall I stay or shall I go ?
Op het perron in Leuven kom ik stadsgenoot Luc tegen. Hij reist naar Ottenburg ik naar Wespelaar. Ga langs de knooppunten van Demer & Dijle een grote lus maken rondom Haacht, verandering van spijs doet eten. Het is rond 09:00 al behoorlijk warm en we lopen dus in tee shirt en ik heb drie liter drank mee, de les van vorige zondag indachtig. Merkwaardig veel volk op de trein trouwens en elke reiziger heeft zijn mondmaker op en houdt afstand. Het is even zoeken naar het startpunt maar bij Kerkeblok vind ik een markering. Kerkwegels lopen dus tot paal 517 bij ‘den ijzeren weg’. Even op mijn stappen terug komen tot bij de stemmige dorpskerk. De eerste paar kilometer zijn een mix van beton en groene achterafjes langs de spoorlijn. Bij het naambord Spet weet ik het, heerlijk flaneren in het groen met een waterloopje erbij. Koekoek en kikkers houden mij gezelschap, kom haast geen mens tegen. Eindje steenweg dan en voorbij een rotonde naar Schoonbroek, mijn tweede portie natuur. Deze keer een mix van bewerkt akkerland en bosjes. Drogend hooi geurt heerlijk. Een stille villawijk nu, kom wat joggers en fietsers tegen. Merkwaardig beeld bij een stoeterij. Een tractor rijdt er heel traag over een zanderige piste. Hij sleept zes open metalen kooien mee met in elke box twee stappende paarden, had ik nog nooit gezien. Het landschap blijft hetzelfde, een afwisseling van bosjes en woonwijkjes. Ik kom zowaar vijf wandelaars van Tornado tegen, we kennen elkaar niet. Loop nu in het zweet mijns aanschijns door stoffige akkers waar maïs, biet en granen komen piepen. Passeer een langgerekte plas die voor verkoeling zorgt en ga dan de Dijledijk op, stroomopwaarts langs zijn linker oever. Ben hier duidelijk niet alleen, vooral fietsers. Slinger heerlijk mee met de rivier en zijn vele meanders, genietend van kleur van koolzaad en klaprozen. Bij de Hansbrug in Haacht stap ik naar de andere oever en loop doodleuk terug dezelfde afstand. Een grote veestapel trekt de aandacht van vele passanten, ik schat zo’n 80 koebeesten. Verlaat de rivier en loop verder door de landschappen waar ik vandaag te gast ben. Wat villa’s, strookjes bos en halfopen landschap langs de Spuibeek. Kom zodoende in het centrum van Keerbergen uit, heb zo’n 20 kilometer op de teller staan en het is tijd voor een pauze op een bankje bij een woongemeenschap ’t Voorbroek genaamd. Na 10 minuutjes ‘vort met de bok’. Groene stroken maar ook veel straten en genieten van kleurrijke rododendrons. Raak even aan de Dijle maar loop er weer van weg voor villa’s in het groen. Merkwaardig zicht waar heelder akkers maïs in plastic blijken gezaaid te zijn. Ze zijn al duidelijk groter dan hun soortgenoten in volle grond. Kom finaal toch weer bij de Dijle uit en de Damiaanbrug, met prachtig beeld van zijn naamgever. Slinger nog even mee stroomopwaarts en duik dan weg langs een perenplantage. Helaas weer een heel eind tarmac, ik begin moe te worden. Maar er volgt een beloning voor mijn volharding, de antitank gracht. Zalig genieten in het groen, immer gerade aus langs het water. Kom bij een steenweg uit en zoek naar nummer 54. Is niet te vinden en dus na 500 meter ‘kier ne kier were’. Ik gok op een graspad en ja hoor, am I good ! Prachtige groene strook waarvan ik denk dat het Haachtse Broek noemt. Krijg een schriftelijke waarschuwing mee dat de vlonders er slecht bij liggen. Ik hoef ze niet, kan er netjes langslopen over grond die normaal moerassig is maar er nu al gebarsten bijligt. Even twijfel hoe ik naar punt 52 moet. Tegenliggers met papiertje in de hand, effe vragen dus. Ja mijnheer, wij wandelen ook knooppunten en U stapt in de juiste richting. Heerlijk dat sfeertje onder stappers. Verderop komt over een stoffig breed pad een auto aangereden in dezelfde richting die ik uitga. De man spreekt mij aan, blijkt een landbouwer te zijn die hier drie hectaren hooiland liggen heeft. Wordt een heel gezellige babbel en op mijn vraag krijg ik zelfs wat extra cola aangeboden, reuze sympathieke kerel. Kom bij een steenweg uit en kan recht naar het station. Kwartiertje wachten en de trein is er. Was nu niet bepaald het mooiste parkoers dat ik al getekend heb maar ben toch weer tevreden, de kilometers zitten in de kuiten. Zondag keer ik opnieuw naar Wespelaar voor een totaal ander parkoers.
