Derde horrorweek op rij in Zaventem, ben stik kapot gewerkt. De directie ziet eindelijk in dat het zo niet verder kan. La malade imaginaire mag het volgende maandag komen uitleggen, het zal mij benieuwen. Aan de start van een wandeltocht geraken op zondagochtend blijft ook moeilijk. Geen treinen tussen Leuven en Waver, wel vervangbussen. Ik kies voor vaste Lijn 337 die echter op zondag maar om de twee uur rijdt. Zal mijn gewandelde afstand dus moeten aanpassen aan het transport. Voel mij trouwens heel slecht deze ochtend en ga het kalm aan doen. Busreisje van 20 minuten tot de Zoete Waters met vertrek om 10:15 – lijk toch steeds meer een oud menneke te worden ! Het is rustig in zaal Roosenberg, inschrijven en wegwezen voor twee lussen van ongeveer 8 en 14 km. Kom vele bekenden tegen die de eerste ronde er uiteraard al opzitten hebben, Jacqueline & Luc, Viking en zijn vriendin, Rik uit Bornem die ook loopt te kankeren over het openbaar vervoer. Ik duik het Heverleebos in, meer bepaald de Nieuwendreef, gewoon immer gerade aus en dat zal wel meer gebeuren vandaag. Statige beuk vormt de hoofdmoot, hier en daar wat ranke spar met groene kruin. Maar bruin voert de boventoon met de vele blaadjes van jonge beuk. Her en der wordt er geplagd, ook hier probeert men blijkbaar opnieuw heidezones te creëren. Ik wandel vrij snel alleen en verlaat na zo’n 4 km het bos. Een kasseitje zet mij af bij de rustpost in een schooltje, ik loop door. Passeer het prachtige kerkje van Sint-Anna en dokker een kasseitje naar beneden tot een tegelpad, fietspad eigenlijk. Kom bij de spoorbaan naar Waver uit en weet dat er dan stevig te klimmen valt. Doe dat samen met Karin Labens en haar mannen. Even een ommetje langs klooster & school Don Bosco. Nog de oefenvelden van OHL en de eerste opdracht zit er op.
Langs de Zoete Waters nu en het Spaans Dak gevolgd door een zachte klim in het bos. Terug naar de steenweg zakken over een kasseitje en even meelopen richting Sint-Joris-Weert. De Dijlevallei en de Doode Bemde komen nu uitgebreid aan bod. Heerlijk flaneren stroomopwaarts de rivier. Opvallend veel molshopen en ook wel woelsporen van zwijntjes. Al ken ik het hier van buiten telkens weer is dit genieten. Dwars door Weert dan en een toch wel technisch klimmetje opnieuw Heverleebos in. Afwisseling van onverhard, kaseitjes en half verhard tot rustpost De Kluis, een houten chalet. Kom er een bekend viertal tegen, Agnes & Tilly met hun mannen François & Jean-Pierre. Een blik op de klok, de extra lus is nauwelijks haalbaar met het oog op de bus van 15:34. Niet doen dus en terug naar start. Trek nu het Meerdaalwoud in. Opnieuw heel lange rechte paden verhard en onverhard. Het is zonnig en windstil, ons Laura laat rossige koningsvarens schitteren. Ik heb het moeilijk om in het tempo te blijven, verdorie toch wat ben ik de laatste maanden er op achteruit gegaan ! Strompel door een prachtige beukendreef tot de kapel OLV van Steenbergen. Zie mensen bij een bron flessen en bidons vullen met water … vandaar dus het Zoete Water. Uitbollen doe ik na ‘den Tast’ over vlondertjes langs de vijvers. Heb nog tijd voor een Duvelke en dan naar de bus, we zijn met een tiental wandelaars. Dit was een leuke tocht al kan het ook anders dan de vele lange rechte paden. Zo weet ik altijd wel iets.
