Houden het vandaag bij twee busritjes met een ochtendlijk koffietje tussenin ‘oep de Rooseveldploatsj’. Huiveren als we er om 07:00 in de ochtend de Duvelkes al vlotjes over de toog zien gaan. Maar wij reizen sober naar Zoersel. Is heel lang geleden dat we nog eens bij de Natuurvrienden gingen stappen. Het is behoorlijk druk in de ruime startzaal, Herman is ook al van de partij, nam de eerste bus. Wij gaan op pad voor 30 km. Aanvankelijk door villawijkjes in het groen. Het is frisjes maar helder weer, een verademing na het grijs van gisteren. Aan de overkant van de steenweg wachten prachtige dreven en een eerste doorkijk over de imposante gebouwen van Abdij Westmalle, in een nieuw kleedje. We lopen met z’n allen richting Molenbos en zijn ranke sparren. Opnieuw begeleiden de vogels ons met hun mooiste liedjes. Al horen daar ook een stevig borende specht en een spottende gaai bij. De eerste rustpost na een kleine 7 km is er eentje die kan tellen. Is namelijk in de gerenoveerde kapel van de Nonnetjes op de terreinen van Sint-Jozef. We vergapen er ons bij het soepje aan prachtige glasramen en muurschilderingen. Hier blijf je met plezier wat langer zitten !
Maar er moet nog gewandeld worden. We zwerven door het domein van het ziekenhuis richting sparrenbos. Dra komen de prachtige dreven rondom de Abdij weer aan bod. De paters boeren duidelijk goed, hebben van het ganse domein een prachtig nieuw bedrijf gemaakt met ruime stallingen en brouwerij. De langere afstanden gaan hun eigen weg voor nog meer bos en een vettig paadje langs een heldere gracht. Bij een stralende hemel met witte wolken gaan we lange zandwegen volgen zoals de Heidemolenbaan en de Oude Lierse Baan. Tussendoor ook stroken van het Molenbos met z’n sparren en rododendrons. Pauzeren doen we in de hangar van bedrijf Luyckx, welbekend in wandelaars milieu. Leek ons een lange 8 km dit, bevestigt door menig ander stapper.
Maar niet gezeurd er wacht nog meer fraais. Een pittig windje begeleid ons over brede zand- en grintpaden. Boswegels liggen er dan weer vettiger en natter bij. Aan de onverharde Sint-Joblaan en zijn rododendrons lijkt geen einde te komen. We ruilen het in voor paden die we recent ook liepen vanuit Sint-Job. Staan de tochten van Zoersel voor ons historisch synoniem met slijk, we worden op onze wenken bediend. Gaan met z’n allen over een paar kilometer zigzaggen rond enorme plassen en soms ook wel onvermijdelijk door de zwarte blubber. Linda lijkt in haar nopjes te zijn, houdt het tempo strak. Ik moet even naar mijn tweede adem zoeken, een beetje de teugels vieren. Bij de chalets van het Schildense Rinkven ben ik weer bij de les. We komen zodoende gelijktijdig bij de laatste rustpost aan. De meeste wandelaars doen er een terrasje op de ‘pelouse’. Jefke en Rudy lopen de 24 km, onze maatjes uit Polderstad net als wij de 30 km, Denise en Patrick dapper de 40 km. Allen met een extraatje op de teller.
Samen met Jefke lopen we opnieuw de bossen in. Dra scheiden onze wegen. We maken een laatste keer een lange omzwerving door beuken- en sparrenbossen. Lager gelegen weilanden lijken wel vijvers. Bij domein ‘De Dennen’ pikken we kortere afstanden op. Als in een processie loopt de stoet door achterafjes en wat straten van Zoersel. Een klein hondje maakt de baan vrij voor zijn baasjes. Wij pikken handig aan en kunnen zodoende lekker tempo maken, menig stapper van kortere afstanden voorbij. In de zaal heerst een drukte van belang. Zoersel wist 3340 wandelaars te strikken vandaag. Zelfs Colette en haar ventje zijn van de partij net als Kristel & Jeroen. Het moet gezegd dit parkoers en de toch wel uitgebreide catering verdienden dit succes. Een beetje moe maar tevreden reizen we super vlot naar huis terug, naadloos van de ene bus in de andere stappend. Volgend weekend plannen we de klassiekers Zellik & Bazel.
Rudy heeft tijdens de treinreis tot Gent zijn bedenkingen bij onze keuze. Hij houdt het bij een toch wel complexe reis naar Mater. Wij gaan een zwarte vlek op onze wandelkaart opvullen vandaag. Ik was ooit een keer in Waregem, Linda nog nooit. Het zwerk oogt er grijs, de stationsbuurt grauw. Door stille straten reppen wij ons naar Bilkhage en zijn buurthuis, het startlokaal. Het is er stilletjes, we worden verrast door de aanwezigheid van een paar gouwgenoten.
Het parkoers van 34 km valt uiteen in twee lussen. De eerste van 5 km loodst ons terug naar de achterkant van het station. Is een kortere weg dan hetgeen Google Maps ons voorschotelde. De Slekkeput stuurt ons langs de spoorbaan, vrij snel over onverhard. Lager liggende weilanden laten een verzopen indruk. Maar de lente komt in ’t land. De eerste blaadjes en bloemetjes zijn er, vogels zingen hun mooiste liedjes. We volgen een oude spoorberm, uitgebaat door Natuurpunt. Het paadje wordt smal en bijwijlen glad. Leuk stukje parkoers dit tot het oude station van Sint-Eloois-Vijve. Terugkeren naar Bilkhage doen we door een villawijk, het stoort ons allerminst.
Na de koffie beginnen we aan het grotere werk. Stappen bij nauwelijks 5°C door een industrieterrein en langs een rustige straat recht naar het centrum van Sint-Eloois-Vijve, voorzien van een prachtige kerk en al even mooie horeca zaak. Lopen dan gelijk een Leiebrug over en volgen even de rustige waterloop. Wordt tarmac lopen dan, tussen bebouwing en weilanden recht naar het volgende dorp zijnde Wakken. Passeren daarbij een waterloop, naar ik vermoed de Mandel. Het dorpscentrum oogt wat groezelig. Wij koersen naar de volgende gemeente Markegem, ook wel historisch Uilegem genaamd blijkbaar. Hebben er onze tweede pauze na 12 km.
Zullen vanaf dit nette zaaltje twee lussen lopen. De eerste, van 6,8 km voert ons langs de kerk het dorp uit. De ellenlange, rechte Kouterweg loopt door open veld. We mogen het tarmac af voor een alleraardigst pad afgezoomd met wilgen langs waterloopjes. Blijkt ook een geboortepad te zijn a rato van één boom per maand, opgestart einde 1998. We komen in Dentergem aan. Weer een lange kaarsrechte weg, Dreve genaamd, die langs een pracht van een vierkant pachthof leidt. In een weiland onze eerste lammetjes van het jaar, meteen drie ravottende snotneuzen. Een glooiend tarmacje voert ons terug richting rustpost. Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken. We krijgen intussen het gezelschap van een paar ons welbekende West-Vlaamse koppeltjes.
Het zwerk wordt echt wel donker als we op pad gaan voor onze tweede lus van 6,2 km. Langs fruitgaarden en weilanden koersen we naar de N327 en zijn meelopende rivier. Krijgen nog meer prachtige hoeves in het vizier. Weg van de drukke baan ook weer ons waterloopje en weidse fruitgaarden. Waar wandelaars kruisen dient de Baliekouter zich aan. Prachtig nat gebied, vrij goed begaanbaar dankzij graspaden. Toch even ploeteren door het laagst gelegen gedeelte. We merken op dat elk lusje zo wel zijn natuurgebiedje heeft, een verdienste van de parkoersbouwer. Vergezeld van een buitje reppen we ons naar de rustpost. Ontsnappen aan het natste moment. De wandelaars rondom ons merken op dat deze lus toch wel elastisch bemeten was. Tja, wij deden er ook 1:20 over, zal dus wel gul aan kilometers geweest zijn.
Hebben nog 9 km voor de boeg tot de finish. Het zal de ganse tijd af en aan druilerig zijn. Lopen zowat de omgekeerde weg tot waar we daarstraks de Baliekouter indraaiden, maar over grote plaveien nu. Gaan dan de Moerdijkstraat in Wielsbeke volgen. Lange rechte wegen door kale akkers en weilanden worden ons deel tot in Sint-Baafs-Vijve. We lopen er even fout omdat een jongedame net op het voor ons slechte moment voor een pijl stond. Ons strookje natuur bestaat deze keer uit het Schoondalbos, in feite een langgerekte vijver de oevers begroeit met riet. Nog 800 meter tot de theoretische finish zegt een medewandelaar. Kan niet kloppen want dan komen we pas bij de Leiebrug uit. Moeten opnieuw door Sint-Eloois-Vijve en naar de drukke steenweg. Het extraatje voert door achterafjes terug naar het station van daarstraks. Nog en kwartiertje villa’s kijken en we bereiken de eindmeet. Liepen met z’n allen twee uur over de 9 km ! En zeggen dat ook de wandelaars van de 14 km dit traject dienden af te leggen.
De parkoersmeester heeft geen oren naar onze opmerkingen. Zou dat de reden zijn voor de toch wel lage opkomst van net geen 500 wandelaars vandaag ? Je kan beter naar Zingem komen zegt Anita plagerig, al is zij dan inwoonster van Waregem. Een uur later dan gepland nemen we de trein terug naar huis. Moeten tussen Lokeren en Sint-Niklaas op een overvolle bus wegens werken aan het spoor. Tja, mijn eerste wandel zaterdag sinds een maand werd er eentje met extra’s.
