Zelden zo vlot gereisd als vandaag. Nauwelijks anderhalf uur onderweg en twee overstapjes telkens binnen de 5 minuten, needless. Het is al verduiveld warm om 08:30 op de speelplaats van de Hallaarse school. Hadden we hem hier verwacht, Martin is in geen velden of wegen te bekennen. We trekken ons dan maar onder ons beidjes op gang voor ruim 34 kilometer. Jacqueline volgend hebben we eerst een lokale lus van ruim 8 km voor de boeg. Wat kerkpaadjes, een wijkje nieuwbouw, dwars door tehuis Ter Kerselaere, domein De Averegten wenkt. We zijn maar wat blij een ruime omzwerving te mogen maken door de bossen van dit Heistse domein. Menig jogger tekent hier present voor de zondagse uitbuiking. Ons tempo stokt, Linda voelt zich helemaal niet lekker. Het lijkt of wij op een sukkeldrafje wandelen tot maai- en graspaden in de volle zon. Hooi geurt er heerlijk. Passeren een herdenkingssteen ter ere van een gevallen Lancaster jaargang 1944. It is hot in the city als we opnieuw de speelplaats bereiken. Stappen toch nog netjes binnen de verwachte tijden, zien wel waar het schip strand.
Trekken ons op gang voor de tweede etappe langs de Schranshoeve. Het eerste van vele privé domeinen komt aan bod. Dwars door halfopen terrein en een bosstrook sturen onze gastheren ons naar de oever van de Grote Nete. We volgen de kronkels van de rivier tot Itegem. Passeren een oude toren bij het rusthuis en kiezen terug voor de waterkant. Clubmaat Jakke wordt onze gezel. Het tempo gaat de hoogte in en de drie hazen huppelen door klavers en bossen. Linda komt in het ritme, volgt vlotjes tot de rustpost bij de Landelijke Ruiter Vereniging. Babbel met Wannes, geven elkaar rendez-vous volgende donderdag in Endert (Eindhout).
De Jakke stoomt door, loopt 17 km en wij dus 34. Een groepje wandelaars wordt met een busje afgezet. Blijken mensen van het Gentse brandwondencentrum te zijn die een gegidst rondje lopen. Wij op pad voor de derde etappe. Het echte Ivas haalt stilaan de bovenhand. Door het koren en het maïs lopen moet nu letterlijk geïnterpreteerd te worden. Wij genieten. Een eerste ambachtelijk bruggetje, een prachtige dreef rode beuk, daar is de Nete weer. We passeren het oude café ’t Schipke bij de Netebrug en stomen door alweer een mooie dreef. Maïsvelden liggen er stoffig bij. Tussendoor een tarmacje als verbinding en dan wild bos. We lijken lange tijd in niemandsland te wandelen, geen bewoning te zien. De eerste hoeves geven aan dat de rustpost ’t Hutteke niet veraf meer is. De boer ‘plaveit’ zijn veldweg met bouwpuin, bakstenen en dakpannen. Ik heb op mijn beurt een dipje. Kies voor een heerlijke meuslikoek tijdens de pauze. Hij zal wonderen doen. Gezond variantje op de klassieke taart of pistolet, made by Ivas.
Langs Niemandshoek en een stukje steenweg duiken we de bossen van de Merode in. Wij wisten niet dat deze tot hier reikten. Wandelen heerlijke onverharde dreven door het zonnige bos. Het terrein lijkt bekend bij de zondagse fietsers uit de streek. Na het bos volgen een paar tarmacjes langs onder meer een grote tomatenkwekerij. Op het terras van ’t Hutteke komen we warempel Theo tegen. Helaas geen Hennie vandaag, geveld aan handen en voeten. Langs deze weg wensen we haar het allerbeste.
Duiken meteen weer puur natuur in. Een bosstrook met varens waarin Linda haast verdwijnt (1,60 meter), bruinig water met veel gele plomp ook. Terug naar de Nete dan bij ’t Schipke. Niet voor lang. Ivas bedenkt een wandelpad door een weidse ruimte met bloeiend gras en tientallen bloemensoorten. Na de eigen weg het eigen bruggetje en ‘te griest’ door ‘de maïs’. Een paar hete betonbaantjes maar snel ook weer eigen paadjes over een zanderige paardenrenbaan en ja hoor … letterlijk door het mais. Zelden zo vroeg in het jaar zo’n grote droogte geweten. We lijken wel door duinen te wandelen, de schoenen kleuren zanderig geel. Een laatste pauze bij de ruiters. Komt Dirk Heylen daar aangestoven vanaf de start. Is wat laat (13:00 !) vertrokken maar gaat toch nog voor 30 km. De rakker heeft nog 17 km voor de boeg rond 16:00. Tja, hij heeft daar vast en zeker het tempo voor.
Lachend vertrekken wij voor de laatste opdracht. Moeten dwars door de bewoning van Itegem en krijgen vervolgens nog een prachtig strookje Averegten cadeau. Een zonnig graspad, een laatste wilde bosstrook, we zijn weer bij de steen ter ere van de Lancaster. Nemen aan de finish nog ruim de tijd voor een paar drankjes met Linda (Nijlen) en keren terug naar Heimisse. Ivas heeft zijn reputatie weer alle eer aangedaan. Het groene Neteland rond Heist en Itegem heeft heel wat te bieden als deze gastheren hun beste beentje voorzetten.
Wij kiezen klassiek vandaag, vlotte reis tot de pot met de drie oren en dan tien minuutjes per twee pk naar het ex militaire kamp. Twee rondjes van 6,5 en twee van 10,5 km op het programma. We beginnen eraan met een strookje sparrenbos en hoge varens tot de Olense Heide. Komen er clubblaadje en veelstapper Joke tegen met haar onafscheidelijke woefke. Stappen vanaf een hondenkennel een rondje door bosdomein Teunenberg, onze startlokatie. Dan via Bijlevennen onder de E313 door en over de spiksplinternieuwe brug van het Albertkanaal. Strookje bos en we pauzeren een eerste keer in de voetbalkantine van het ter ziele gegane Hezewijk.
De eerste lus van ruim 10 kilometer kennen we haast uit het hoofd. Een strookje bos, langs de rand van graanakkers, een ‘brousse’ wegeltje en wat kassei. We komen in het halfopen terrein dat ons naar de spoorlijn Antwerpen – Mol loodst. Stappen langs de terreinen van KAC Olen en verder door bosjes en velden tot station Olen. Een eerste wijkje van recente signatuur zet ons af bij de voetbalvelden Achter Olen. Traditiegetrouw volgen dan het bosje van Ukkenpaadje (watertoren) een tweede stille woonwijk en de wilgen van het Bulepad. Deze oefening zit er ook op.
We nemen een lange pauze met Linda & Charles. Een Stroboer informeert dat de tweede lus van 10 km volledig vernieuwd is. We kunnen Charlie niet overtuigen, wij lopen tien zij denkelijk de zeven kilometer extra vanuit de start. Wandelen Sigrid achterna langs Boskant richting Albertkanaal. Onder de nieuwe brug door, op de dijk en vervolgens linea recta door het groen tussen water en industrie. Duiken dan halfopen terrein in, de bedrijven verlatend. Stappen een afwisseling van verhard en onverhard op Geels grondgebied. Er zit een heel leuk strookje in met overhangende struiken en zeker drie meter hoge beukenhagen. We keren zowat op onze stappen terug over het sluiptarmacje van de Merenseweg. Duiken finaal een verwilderd sparrenbos in dat ons afzet bij het Olense Shoppingcenter. De laatste kilometer is dezelfde als de eerste etappe vanochtend. Hoog tijd voor een eerste Duvelke in de intussen haast verlaten kantine van Hezewijk.
Hebben nog ruim een uur stappen voor de boeg. We pikken opnieuw het Albertkanaal op, nu in de andere richting. Wisselen netjes af tussen de fietsdijk en het achterliggende groen tot een gigantisch sluizencomplex. Wat volgt is de prachtige Buulse windmolen en het groene hooiland er achter. Moeten over erg stoffige grindpaden in de volle zon tot de E313. De Schommenstraat stuurt ons terug naar domein Teunenberg. Een laatste verweerd betonbaantje, de opdracht zit er op. We doen een rustig terrasje en praten bij met de parkoersbouwer. Vertellen hem dat lus B een flinke verbetering was aan deze tocht. Beetje moe maar tevreden reizen we terug naar Heimisse. Morgen gaan we er opnieuw tegenaan.
Het is weer eens zo ver, kan op de website van De Lijn niet uitmaken welke halte van bus 3 richting Muizen in Mechelen beschikbaar is ! Gok dan maar op Hof Van Egmont, zo’n kilometerke wandelen vanaf de Veemarkt. Moet er exact 2 minuten wachten en busje is er, goed voorzien van wandelaars. Mannelijke intuïtie zeker ? Kwartiertje later kan ik terrassen bij de Kadodders, 10 uur en al verduiveld warm. Begroet vele bekenden en trek mij op gang voor een eerste lusje van een kleine zes kilometer. De Dijlebrug over en stroomafwaarts met de rivier mee op de rechteroever richting Mechelen. Zodra het kan het Mechels Broek in en zachtere ondergrond. Nou ja, het onverhard begint barsten te vertonen zo droog is het al en grachten lopen eveneens leeg. Mooi uitzicht op Mechelen en zijn Sint-Rombouts, de verlichtingspalen van de Malinois ook, Sanne & Steven spelen een thuismatch vandaag. Loop tussen een paar grote plassen door en vervolgens langs de waterkant met heel wat gele plomp. Dan over smalle paadjes midden het bloeiende gras, over menig bruggetje ook, puur genieten. Een rustig tarmacje in het groen zet mij af bij Muizenhoek en de Dijlebrug van daarstraks. Hoog tijd voor een boterham en babbel met Rik (Bornem).
Op pad dan voor de resterende 14 km of daaromtrent. Stroomopwaarts de Dijle volgen deze keer richting Leuven. En de boer … hij hooide voort. Ooievaars landen net achter de pas gemaakte balen op zoek naar iets lekkers voor hun kroost. Stap een strookje door de Barebeekvallei en kom uit bij Kerkenbos nr. 111. De start locatie was Kerkenbos 11. Stratenloop nu richting Hever. Ik loopt voor geen meter, te weinig zuurstof in de lucht en daar heb ik algauw last van. Ben dan ook blij na nauwelijks 4,5 km te kunnen stoppen bij de Ravensteinvissers, stoeltjes op het gras en in de schaduw.
De pauze duurt node wat langer dan gepland maar ik trek mij toch weer op gang voor de extra lus. Moet lachen als wandelaars in discussie gaan hoe de markeringen 14 1x en 14 2x dienen geïnterpreteerd te worden. Zijn de kluts kwijt omdat we dezelfde aanduidingen net voor en net na de rustpost tegenkomen. Is nochtans perfect juist. Na een strook jong maïs weer de Dijle volgen en nu tot Rijmenam. Duik dan onderaf en mag over lommerrijke paden de terugweg aanvatten. Er staat een zachte wind en ik loop meteen al een heel stuk vlotter. Poortje tot een weiland met een kudde koeien en een stier op nauwelijks 5 meter afstand. Ik ben daar niet happig op maar mijnheer blijkt omringd door voldoende vrouwelijk schoon naar zijn goesting en negeert de rare tweevoeters straal. Oef, ben blij terug aan de andere kant van een poortje de wei uit te lopen. Sparrenbos wordt loofbos wordt halfopen terrein, de laatste pauze bij de vissers wenkt. Tijd voor een Duvels genoegen.
Vanaf een wandelboom een laatste stukje Dijle en dan wat straten richting spoorbanen en Leuvense Steenweg. Bordje met de boodschap ‘U passeert de 51ste graad noorderbreedte’. Onderaf de spoorbaan nu tot het kanaal Leuven – Mechelen. Controle van de inschrijfkaart want zonder dit mag je domein Planckendael niet in. Het lijkt wel of de wandelaars op een diefje door een achterpoortje glippen. De eerste honderden meter lijken eerder een openbaar stort dan een park. Dan toch wat beestjes kijken al liggen ze ver van ons af in het lommer. Ik ontwaar een prachtige cheetah, wat buffel-achtigen, enkele zebra’s en natuurlijk een veelheid aan ooievaars. Leukst is de jonge kopjes boven de hoge nesten te zien komen gluren.
Terug naar de Leuvense Steenweg. Ik kan er net op een bus naar het station wippen. De laatste kilometer parkoers, die liep ik vanmorgen al bij Sint-Rombouts. Leuke Muizentocht gewandeld al had ik wel duidelijk last van de warmte. Je wordt ouder papa, zou Hennie zeggen.
Waar men reist langs Vlaamse wegen … komt men de Heilige Omleidingen tegen ! Geen busreis met De Lijn meer of er liggen meerdere afgeschafte haltes op zijn route. Zo ook vandaag en ik vraag bijstand aan de busschauffeur. Als de brave man hoort dat ik een wandelaar ben toont hij interesse. Maak dan maar gelijk een beetje reclame voor de goede zaak, donnant – donnant. De halte op de Haachtse Steenweg blijk slechts enkele honderden meter van de startzaal verwijdert, een meevaller. Ik stap door een prachtige dreef tot bij de ingang van de Brabantse Golf en zijn kasteel. Achter de bocht de stemmige Sint-Martinuskerk en de startzaal. Veel bekend volk met Corrie, Berreke en zijn maatje (VOS) en gewoontewandelaars Ides en JPB. Deze laatste niet te verwarren met JPD die met vakantie is.
De opdracht bestaat uit drie lussen in oplopende volgorde 4,3 – 7,1 en 8,4 km. Ik draai uiteraard deze orde netjes om. Verlaat het dorpscentrum van Melsbroek een eerste keer via kerkwegels en de witte kasteelmuur van Hof van Boetfort. Duik de velden in langs wuivend geel koren. Achter een huizenrij hoor je om de paar minuten vliegtuigmotoren op toerental komen. Zie de grijze vogels pas als ze al in de lucht hangen op weg naar verre bestemmingen. Ik hou de voetjes op de grond, vervolg mijn weg door open terrein met een kerkje en dorpscentrum op de achtergrond. Linksom het Wagemansbos in dan, heerlijk wandelen in het groen gestuwd door hemels gezang want het is prachtig weer. Bij het verlaten van het groen passeer ik een goed verborgen château en zet dan koers over tarmac voor een ommetje langs de rand van de E19. Omvangrijke patattenvelden staan in de bloei. Boschvoetweg, een ander deeltje van hetzelfde bos als daarnet. Kom uit bij een OLV-kapel in the middle of nowhere en een redelijk dicht begroeide plas. Maak een rondje langs de habitat van Kermit en nesten van waterkiekens en futen. Nog een paar straatjes en tijd voor een eerste pauze.
Vertrek een halfuur later dan voorzien voor mijn tweede rondje. Ben blijven hangen voor een lange babbel bij Corrie. Mmm, de derde ronde zal voor een andere keer zijn, wil persé de bus van 15:00 halen om voor de spits weer terug in de Rupelstreek te zijn. Op pad dus voor een ruime 7 km. Strookje bos langs een droge gracht en dan via een in onbruik zijnde brug naar de overkant van de E19. Loop er stille straatjes van de Peutiese Vijfhoek. Achter de lokale voetbal dan langs een rietvijver en rond ontluikend maïs door het hoge gras, parallel de E19. Over een imposante rode fiets- en voetgangersbrug terug naar de andere kant van de E19. Stratenloop opnieuw rondom het golfterrein. Door de imposante dreef van deze ochtend en einde oefening.
Heb nog de tijd voor een Duvels genoegen en een babbel met Jacqueline (Geel) & Rudy (Hove), busje komt zo. Twee vlotte ritten van elke een uurtje tot de Boomse steenweg. Ik stap de 3,5 km door de Cleydaellaan terug naar het hart van Heymisse. Heb zodoende toch nog de beoogde kilometertjes in de kuiten.
