Ik ben op zoek naar wat extra wandelkilometers en Louis en zijn maatjes van de Cracks doen mij in dat opzicht een leuk aanbod, een marathon vanuit Meise liep ik nog nooit. Om zes uur trek ik de huisdeur dicht en reis over Brussel-Noord en Vilvoorde naar de startlocatie, nauwelijks 50 meter van de bushalte. Broodje gehakt, dat gaat er bij een Brusseleir altijd vlotjes in en op pad. De zon vecht met de ochtendlijke nevels als ik over de brug van de A12 stap en aanvankelijk villa’s mag bewonderen. De 43 duikt de velden in bij Groenveld met de basiliek van Grimbergen als mikpunt. Wegenwerken, een kasseitje, we zijn in Grimbergen en volgen een beekje tot de stelplaats van De Lijn. Nog meer kasseien, merkwaardige huizen en dra de kortere afstanden oppikken. Het is behoorlijk druk tijdens de lange trage klim door de akkers naar Beigem. Heb ruim 8 kilometer in de benen en ga weer voor een broodje met in de drukke zaal.
Volg nu een steenweg richting Humbeek. Veldweg dan met het gebulder van Brussels Airport op de achtergrond. Lange rechte paden tot het zeekanaal en dan langs het water tot Verbrande Brug. Simpel maar toch ook wel leuk wandelen. Heb een lus van 10 km te goed. Raymond (cravatte) waarschuwt voor ontbrekende pijlen. Loop de brug over en langs bedrijf Caterpillar richting Eppegem. Mag dan genieten van een groene bosrand en vervolgens de rietkragen van laagstaand water, kilometers lang. Ik vermoed een zijtak van de Zenne, dit is echt haast zomers genieten ! Kasteel Eeltveld is mijn keerpunt, een kasseitje met platanen en dan de akkers in. Maar eerst een korte pauze op een bankje. Leek ik aanvankelijk alleen, plots zijn we met z’n zessen om de terugweg naar Verbrande Brug aan te pakken. Puur beton met af en toe een beekje als afwatering, afstandstraining, mijn collega’s hebben T-shirts van Bornem aan. Nog een strookje kanaal en ik ben in de rustpost waar Katrien plots voor mij staat.
We nemen ruil de tijd om bij te praten, was ook alweer lang geleden. Zij vertrekt finaal haar maatjes achterna, ik besef dat mijn tijd te krap wordt voor de marathon. Zal dus maar de 30 km volgen. Duik de velden in voor een lange rechte lijn langs achterafjes met ontluikende meidoorn. Passeer de Veldkantkapel en een kasteel bij Diegemput om het Lintbos in te stappen. Heerlijk slingerpaadje in het lentegroen met heel wat vrolijk fladderende citroenvlinders en uitzicht op de abdij van Grimbergen. Lange trage klim dan aan de rand van akkers tot de laatste pauze in Beigem. Heb nog een uurtje voor de boeg. Langs de lokale voetbal en een kasseitje de akkers in. Er dreigt onweer. Zachtjes klimmen langs de Hazepoot met een prachtig vergezicht reikend van Verbrande Brug over de basiliek van Grimbergen tot de ‘bollen’ van Brussel, heerlijk. Achterafjes voeren ons terug naar de A12 en het centrum van Meise. Ik heb er zo’n 36 km opzitten en ben echt wel tevreden over deze tocht, er zaten een paar ontdekkingen in. Ben moe, val in bus en trein een paar keer in slaap, maar stap deze keer wel correct in Leuven uit . Weekendje van ongeveer 70 km, ik ben op de goede weg.
Tiental wandelaars op de bus bij Leuven station, bijna allemaal WSP op een paar uitzonderingen na waaronder Jacqueline en uw dienaar. Driekwart uur en we zijn aan de schoolpoort voor de start van ons jaarlijks Tervurens wandelavontuur, traditie moet er zijn. We wandelen vandaag richting Duisburg en Leefdaal, heb het nooit anders geweten. Klim met clubmaatje Nestor door de lokale witte wijk richting oudere villa’s. Steek een tandje bij want wil zo graag 32 km lopen en stap naar het Arboretum. Genieten van hoge bomen en de toeristische dreef. Willy uit Mortsel en z’n vrouwtje zijn ook weer van de partij. Passeer Ghislaine en een kasseitje zet mij terug af in de bebouwing van Tervuren, netjes voorbij de bus van de Lachende Klomp. Eerste pauze na net geen 6 km en dus te vroeg voor mij. Verdiepingke zakken tot een paar vijvers en vervolgens een uitloper van Zonïen in. Langgerekte vijvers volgen en nog meer winters beukenbos. Er heeft een hardlopers wedstrijd plaats met als motto ‘EESTI’, blijken Estlanders te zijn, moet kunnen aan de Brusselse Rand. Loop de bebouwing van Duisburg binnen en vervolg met de Ten Hertswegen, een heerlijke holle weg langs bolle akkers. Even op en neer en pauze in Duisburg met vele bekenden, waaronder de broertjes De Keyser, krollenkop loopt al terug 25 km, ik ben er blij mee.
Na een ruime pauze vanwege de vele babbels terug op pad voor het tweede deel. Immer gerade aus Duisburg uit hoog in het landschap en vervolgens door de akkers randje Vossem. De vroege patat steekt in de grond. Puur beton ja, maar schitterende nevelige vergezichten. Gevederde vrienden zijn mijn gezellen. Doldwaze kievieten, vrolijk zingende leeuweriken, schrille kreten van fazanten. Ben de enige die geen of nauwelijks geluid maak. Brede Weg stuurt mij kilometerslang door het landbouwlandschap zonder ook maar iets of niemand tegen te komen. Finaal daal ik een holle weg af, de Hellenberg tot het centrum van Leefdaal waar ik de rustpost van Pallekeshof oversla.
Loop langs een prachtige kerk dwars door het dorp en draai weg van beton bij ’t Boske. Heerlijk dreefje tot kasteel en kerk en dan het Voerwegje op. Wordt kilometers lang genieten stroomopwaarts het riviertje langs een heerlijk wandelpad. Wat is dit een mooie tocht ! In Vossem moet ik weg van het water, loop door open veld. Na de bebouwing een pracht van een vergezicht en zacht klimmen in het landschap richting Duisburg. Ik neem een pauze bij een bankje. Krijg gezelschap van een Ollandse Stroboer, gezellige babbel. Hij vertrekt weer voor mij. Ik sla de Duisburgse rustpost over en dokker over een kasseitje het open terrein in met wat serres. Passeer een nieuwbouw zone, de achterkant van een golfterrein en een militaire basis. Duik Zoniën in middels een kasseitje en verderop de Isabelladreef. Een holle weg loodst mij naar de kasseitjes van de Wolvenweg en de laatste pauze in centrum Tervuren.
Ik loop gelijk door en kom een dametje tegen die haar mobieltje verloren is. Na drie keer bellen vindt ze hem terug in het struikgewas. Hierdoor mis ik wel een splitsing en herstel. De parkoersmeester speelt nu met de vijvers van Tervuren en de omliggende bossen. Wisselt steeds af tussen paden langs de toeristische plassen en het bos. Heerlijk vind ik dat. Finaal komen we natuurlijk uit bij de muzikale fontein en de eindmeet. Ben moe maar tevreden, dit was één van de mooiste tochten die ik ooit vanuit deze locatie wandelde. Reis met de Antwerpse Ollander terug naar Leuven. Gezellige babbel tot het station.
