Gisteren was het weer te bar en boos, zoals Martin zou zeggen, we lieten Olen aan ons voorbijgaan. Vandaag is wsv Schelle zo vriendelijk een pijltje te hangen op nauwelijks 50 meter van de echtelijke voordeur. Daar kunnen we uiteraard niet aan weerstaan, we lopen er gelijk voorbij ! Traditiegetrouw is het schooltje om de hoek in de Lindelei rustpost. We houden er al meteen krijgsraad met voorzitter Jean-Pierre. Beslissen de 4,1 km (tweede deel van de 7 km) als opener te stappen tot startzaal Depot De Luxe, waar Hemiksem fier op is. Enkele stille straten en dan duiken we het ‘domein van Mr. Mayette’ in zoals autochtoon Linda het eerbiedig noemt. Verslikken ons in het eerste mospad linksaf en zijn meteen wakker. Heerlijk wandelen is het hier tussen de prachtige kastelen, langs grachten en het golfterrein. Pech bij de uitgang, de poort is nog gesloten. We sluipen over het grasperk van de buren. Vinden er een open deurtje en kunnen onze weg vervolgen langs de Parklaan, de oude watertoren, het station tot bij de elektronische inschrijfpost. Even JP allerteren voor de gesloten poort. Komen Gina & Krist binnen vallen. Hebben een tegenvallende tocht in Rhoon op zaterdag achter de rug. Door de aanhoudende regen weinig tot geen grienden en ook langs de Oude Maas betondijken. Jammer ook voor het immer goed gestructureerde RWV.
Even bij babbelen, het doet ons veel plezier hen in onze ‘heimat’ te mogen begroeten en we zijn er gerust in, vandaag vinden ze het vast wel leuk wandelen. Ze gaan ons voor en we zullen ze niet meer te zien krijgen. Zullen zelf vrij lang onderweg zijn omdat we hier natuurlijk ‘God en Klein Pierke’ kennen. JP zorgt meteen voor vuurwerk. Langs Sint-Bernard en meteen een heen en weertje over de Vlietdijken tot de scheve kerktoren van Schelle. Dan komt de statige Schelde aan bod bij de in afbraak zijnde oude Bekaert gebouwen. Patje Kloek wordt intussen onze gezel. De eerste regendruppels komen de pret verstoren als we een wild bosje met nogal wat berk induiken gevolgd door de diepliggende visvijver van Terlocht. Door onze eigenste straat stappen we naar de rustpost. Meteen gezellig met de vele bekende helpers, Kim Geudens ook en de broertjes De Keyser.
Het blijft miezerig als we de tweede etappe aanvatten. Straatjes tot de merkwaardige koe, gemaakt uit afval en vervolgens langs de Moerelei (Mastenbos) tot het zigeunerkamp. Platanendreef tot het Macadammeke en bij baseballclub Pioneers bereiken we Fort VIII. Al jaren onze favoriet, deze paden onder de dracula’s (platanen) rondom de fortplassen. Verlaten het domein bij Villa Marina en vervolgen onze weg langs drassige voetbalvelden en idem dito bosjes langs de spoorbaan, de torens van Umicore dreigend en dampend aanwezig. Hup over een paar beekjes en op onze stappen terugkeren langs Hobokense woontorens tot de vissersclub van Fort VIII. M & M zijn ons gevolgd, hebben we weer onze babbel.
De 28 km krijgt een extraatje door Park Sorgvliedt, ook wel het park van Hoboken genaamd. Op en neer door de laantjes, met of zonder rododendrons tot bij het gelijknamige sportcomplex. Even pauze nu, de lange Wilrijkse Groenstraat aflopen. Extraatje achterom het Schoonselhof en dan terug naar de dreef langs het Mastenbos. Kasteel Klaverblad en het mooie groen eromheen komen nu aan bod. Langs ‘de Putteman’ en één van de vele nieuwbouwwijken die Hemiksem rijk is terug naar het schooltje van de Lindelei. We hebben nog ruim 7 km voor de boeg.
Net als vanochtend terug door het prachtige kastelendomein, M & M achterna. Zij lopen een kortere afstand. Het zwerk is druilerig als we opnieuw de Vliet opzoeken en over de tarmacjes van Zinkval onze weg verderzetten richting Schelle. De Capucienendreef stuurt ons terug de natuur in. Een boer vult er ‘puttekes’ met een lading oude dakpannen. Met de tractor platwalsen man, geef ik hem mee. Blijkbaar heeft de man onze aandacht van het parkoers weggetrokken. Door een strookje privédomein komen we terug op het rechte pad. Net niet vettig dijkje met heel wat gekapte wilgen tot aan de diep liggende Vliet bij de blauwe daken van fabriek Lamitref. We slingeren heerlijk mee met de diepliggende meanders van de rivier tot centrum Schelle. Rechttoe, rechtaan nu naar de finish en … den Duvel. Tja, samen met Kim sluiten we zo ongeveer de zaal. Ondanks de druilerige, donkere dag hebben we weer genoten van deze thuismatch. Bedankt JP en kompanen, het was weer eens een prachtig parkoers en reuze gezellig bij de vele helpende handen, de Jef (sneus) op kop.
