Ik heb een leuk reisje bedacht voor vandaag. Een maatje treinbegeleider wenst ons goede reis vanaf Brussel-Centraal. We wandelen door het nog stille Brussel langs de Grasmarkt en de Beurs richting modeshops van de Dansaertstraat. Zeggen dat in mijn jeugd dit een verloederde buurt was, nu trendy en place to be. Maar busje komt zo, brengt ons linea recta naar de Ninoofse Steenweg, langs de Gare de l’Ouest de stad uit, Vlaams Brabant binnen. De vriendelijke chauffeur zet ons af aan de juiste halte. Met een Franstalige Brusselaarster als gezel zetten we koers naar de ruime startlocatie in de Roosdaalse tuinbouwschool.
Omstreeks 09:00 zijn er al ruim 600 wandelaars vertrokken. Bij een zonnig weertje trekken ook wij ons op gang. Ontdekken een bushalte van een andere lijn in de onmiddellijke omgeving. Parkoersmeester Jef zorgt meteen voor een opwarmertje langs het Pastoriebos tot de kerk van Ledeberg. Berg inderdaad. Het uitzicht is er magistraal met zuidelijk de Zeppos windmolen prominent aanwezig. De eerste veldwegjes liggen er vettig en kleverig bij, de toon is gezet. Het stoort ons helemaal niet als we even verder over een betonbaantje langs het Roosdaalse geboortebos lopen tot de kasseitjes van Strijtem. Inderdaad voor elke wat wils deze eerste 5 km.
Het is erg druk in het kleine zaaltje. We begroeten er vele bekenden. Linda laat zich meteen een uiensoepje met gemalen kaas smaken. Ik blijf bij mijn ochtendlijke verslaving, koffie.
De lokale lus, alleen voor de 32 km, stuurt ons weg langs de Molenweg, een achterafje tot een school. We gaan klimmen door natuurlijk vettig veld en volgen een verdieping hoger de Looyeweg, zeg maar enkele kerkwegels. Aan de rand van een natuurgebiedje bedenkt Jef zelf een wilgenpad. We ploeteren er ons doorheen en volgen daarna een diep ingesneden beek. Nattere delen zijn vakkundig bedekt met een dikke laag ‘schafeling’ zodat we er ongeschonden doorheen komen. Krijgen nog een prachtig uitzicht op de Strijtemse kerk cadeau en kunnen vervolgens weer gaan rusten. Even bijpraten toch ook met een echtpaar nieuwbakken leden van Heidetochten en clubmaatje Lydie met gezellen.
De eerste 11 km zijn vlot verteerd, we gaan weer op pad. Zoals de buur uit Giesbaarge dat doet, stuurt ook Jef ons voortdurend op en neer door het golvende Pajottenland. De langere afstanden krijgen nog wat veldpaden onder de sloffen geschoven. We wandelen zelfs letterlijk diagonaal door een geschoren maïsakker. Pinijzekets lees ik op het straatnaambord. Pinijze als vervlaamsing van het Franse ‘punaise’ of duimspijker. Kets lijkt dan weer te staan voor heuvel of golving in het landschap. Meidoornhagen, kerkwegels, prachtige vergezichten, we genieten er van. De Natteweg loodst ons door een nieuwe woonwijk met design woningen tot hoog in de heuvels. Een lint van wandelaars slingert zicht terug naar het dal en het Monniksbos. Even wat verwilderde begroeiing en we bereiken Liedekerke en de tweede rustpost. Gelukkig is ie ruim bemeten want hij loopt overvol met wandelaars, helpers hebben er handen te kort.
Ook nu leeft Jef zich uit in de kerkwegels. Niet iedereen blijkt even vlot in het lezen van de pijlen, wij slaan er ons moeiteloos doorheen. Waar de langere afstanden stilaan terugkeren naar Lie’kerk krijgen we een prachtig uitzicht tot Ledeberg cadeau. Een wilgenpaadje langs beekje loodst ons Pamel binnen. We lijken langs een makkelijk onverhard pad tussen weilanden terug naar de rust te lopen. Niks blijkt minder waar te zijn. Waar weiland bos wordt gaan we ploeteren door gitzwarte grond. Beekjes stromen over ons pad. Ik ben in mijn nopjes, Linda verdedigt zich kranig. Terug een bergje op, we pauzeren een laatste keer, opnieuw in Liederkerke. Alle vrienden wandelaars, Zottemie op kop, zijn vol lof over de prachtige en gevarieerde lus. Sabine & Freddy doen het rustig aan, het zere pootje ter wille. Ik feliciteer Jef met die mooie lus. De paden lager er van voor mijn tijd, is zijn minzaam maar ook fijn humoristisch antwoord. Weinigen die je zo de mond kunnen snoeren, zal Linda opmerken.
De laatste etappe begint sappig. Eerst terug het bergje af en dan de vallei van de Palitsebeek door, het betere schaatswerk. Even op adem komen denkt Jef en hij stuurt ons door de goed begaanbare voetwegen 49 & 50. Hoog tijd voor de grote finale. We zetten in met een ploeterpartij door de Pamelse Meersen. Pauzeren even bij het tarmacje langs het Molenhof en zijn visvijver. Zetten tenslotte een lange trage klim in door stille akkers en weilanden. Pfff, eenmaal boven nog een laatste keer genieten van vergezichten, noordelijk tot Ninove, zuidelijk nog eens de Zeppos molen. We ploffen op onze stoelen en laten ons het Duvelke smaken. Mooi werk van Jef en zijn maatjes, de meer dan 2200 wandelaars hebben ze dubbel en dik verdiend.
We reizen terug via de bushalte die we vanmorgen ontdekten. Moeten daarbij wel overstappen aan het busstation van Dilbeek. Een groepje van een 10-tal Antwerpse wandelaars zijn ongerust. De beoogde bushalte in Brussel blijkt niet bereikbaar vanwege de Kerstmarkt. Ik stel hen gerust, ken de weg tot Brussel-Centraal uit het hoofd, ‘ket’ als ik ben. Vanaf de Ninoofse Poort loodst ik hen naar Dansaertstraat en Beurs. We reizen allen samen in een overvolle trein tot de Koekenstad. Thuis wacht de choucroute een tweede keer en het werk voor Beneluxwandelen. Het eerste wandelweekend van 2014 bracht zijn verrassingen. Nog 51 te gaan dit jaar …
Blauberg is in het weekend onbereikbaar met het openbaar vervoer. De eerste bussen tot Herselt ( 4 km uit de buurt) rijden pas vanaf 10:00. Linda komt met een alternatiefje aandraven. Wandelknooppunten ‘De Merode’. Het treinclubje in Berchem station is weer paraat. Allen reizen ze tot Bilzen, behalve wij natuurlijk. In Aarschot verlaten we onze vrienden en wachten een kwartiertje op het boemeltje dat ons naar Zichem brengt. Gaan er de Westelse Baan op voorbij Huize Ernest Claes, zeg maar de woonplaats van De Witte. Lopen door Bredestraat en Zandstraat in de ochtendlijke stilte richting Abdij van Averbode. Komen even in de problemen wegens onduidelijke markering maar hebben terreinkennis. Lopen de sparrenbossen in onderaf de Weefberg. Haast linea recta gaat het nu, wel over meerdere kilometer, over zand- en bospaden. Langs meerdere vennen in wording ook. Worden finaal een bepaald modderig paarden pad opgestuurd. Ploegen ons een weggetje langs zijn rand, oplettend niet te struikelen over de vele bramen. Ruim 8 km geeft het optelsommetje aan, wij doen er iets minder dan twee uur over. Kilometers met een rek dus.
De tocht zelf vertrekt uit dezelfde zaal waar voor een paar weken de Grashoppers ons uitnodigden. Herentalse Wandelclub blijkt echter wel ettelijke eurocentjes duurder in zijn consumpties. Indexatie per 01/01/2014 ? Gezien hetgeen wij al in de beentjes hebben beperken we ons tot 15 km, netjes egaal verdeelt mits twee rustposten in Bergom. We wandelen tijdens het eerste derde langs Kleine Hees en andere asfaltwegjes richting bosdreven van Hertberg. Komen heel wat bekenden tegen waaronder Berreke van Vos Schaffen waarmee we ‘een klappeke’ doen.
De tweede lus is meteen ook de mooiste. Aan de overkant van de steenweg t.o.v. kasteel De Merode zoeken we de Grote Nete op. Slingeren heerlijk mee langs de meanders van de bruingekleurde, redelijk snel vliedende rivier. Duiken als terugweg de bepaald vettige paadjes in van de Kwarekken, nat gebied doorstroomt door vele beekjes. Bij het waterzuiveringstation weten we de rust post alweer nabij. Komen er zowaar Freddy & Sabine uit het verre Ingelmunster tegen. Sabine’s gretigheid blijkt te sterk voor het nog weke voetje. Er dient gas (lees kilometers) te worden terug genomen. Ze verliest er haar immer gulle lach niet bij en zo hoort het ook.
Het laatste stukje stuurt ons langs Bergomsveld terug de bossen in richting Mie Maan. Kwetsbare stukjes groen zijn vakkundig afgesloten voor oprukkend wild. Wij kunnen er via poortjes dwars doorheen. Ruilen het onverhard voor een fietspad in het groen dat ons tot de bebouwing van Blauberg voert. Hoog tijd voor een Duvelke. We hebben nog een uurtje te gaan tot station Testelt. Maar eerst nog een leuke verrassende babbel met een ex-collega die haar eerste stapjes zet in de wandelwereld. Welkom ! We volgen langs de knooppunten een hele tijd een lus van de 30 km door de sparrenbossen richting Wolfsdonk en verder. Botsen op een bordje met knooppunt 420, niet vermeldt op onze kaart. Volgen onze intuïtie langs Boterheide en komen inderdaad op punt 269 uit zoals gepland. Doen dit nog eens dunnetjes over bij punt 421. Intussen tikken de minuten weg, het licht van de overweg springt op rood net als wij er aankomen. Moeten hollen trap af en op net op tijd voor het boemeltje tot Diest. Daar stappen wij over op de trein naar Aarschot en Antwerpen. De NMBS heeft nog een verrassing voor ons in petto. Bij het wisselen van richting in Aarschot hoor ik het meteen, de loco krijgt stroom maar kan ze niet omzetten in tractie. De meeste passagiers, solden shoppers vanuit Hasselt, worden zenuwachtig. Linda niet, die ‘doet een tukje’. Tja, een klein uurtje later kunnen we met een andere trein toch tot in Antwerpen boemelen. Thuis wacht een lekkere choucroute …
Voor alles natuurlijk onze beste wandelwensen voor weer eens een spetterend stappersjaar 2014. Wij kijken al uit naar de vele mooie parkoersen, de verrassende wendingen, de gezellige uurtjes samen, onderweg en uiteraard ook tussen pot & pint.
Intussen hebben wij de aftrap al gegeven stilletjes onder ons tweetjes. Jefke & Hugo waren al vroeg present in Berchem station richting Torhout. Wij hadden andere plannen, stappen rond en door Leuven dankzij de GR 128-Oost. De jonge feestneuzen op het boemeltreintje waren stilletjes, uitgefuifd. Bij Leuven station geen enkele café open, alleen maar een Panos zaak. Moet zowat de enige ochtend van het jaar zijn dat de uitzuipers er niet terecht kunnen voor hun levensgrote Stella van ’t vat. Het is nog frisjes als wij richting Diestse Steenweg en Inbev-vestiging stappen, het is dan ook nog maar 09:00. Ik ken er het parkoers haast uit het hoofd. Onder de spoorbrug door en dan langs het fietspad tot de laan met de geknotte platanen. Geen hond komen we tegen. Wandelen rond de vijver van het Provinciaal Domein tot de wandelboom zowat onder de toren van Abdij Vlierbeek. Onze eerste etappe volgt de hoofdroute van GR 128 langs paden door de vlakte, Kloosterdijkpad, Negenbunderspad & Lovensvoetpad. De Kesselse bergen vormen onze achtergrond, we lopen er netjes omheen ! Kiezen voor de golvende paden van het Lindenbos. Een onzichtbare specht tokkelt er lustig op los. Een pittige afdaling zet ons af bij de kerk van Linden. We doorkruisen het dorp en kiezen aan de overkant voor het Rozenpad, even verder het Heidebloempad. Lekker klimmen over vettige paadjes, langs koolzaad en met een prachtig uitzicht op Leuven. Steeds hoger gaat ons pad tot de Trolieberg. We zakken een verdiepje en vinden plots geen markeringen meer. Tegen onze gewoonte in keren we niet op onze stappen terug maar zakken de vallei in langs het Lopad en zijn kasseitjes. Zijn duidelijk van het juiste traject afgeweken maar weten welke richting uit. Stappen door het parkje aan de Platte Lostraat tot steenweg en kerk. De Abdij van Park, ons einddoel, ligt recht vooruit. Door stille straten met werkman huisjes bereiken we de brug over het spoorknooppunt en de GR markeringen. Net voor de abdij kiezen we het pad rechts naar het Philips gebouw. Aan de overkant, op de Leuvense ringweg stappen we vanaf Leuven Centraal terug naar het station. Zijn ruim drie uur onderweg. Een paar uitzuiperskroegen zijn open en dus kunnen we er een koffietje gaan drinken. De gelagzaal is al goed beklant en de drieëndertigers gaan er vlotjes over de toog.
Voor ons tweede rondje trekken wij opnieuw naar de Diestse Steenweg. De zijarmen van de Dijle worden een steeds weerkerend gegeven tijdens ons lusje door de universiteitsstad. Moeten daarbij zelfs onder een appartementsblok door naar de Sluisstraat. Wandelen door het hofke van de St-Geertruikerk en komen even verder bij de Vismarkt uit, nu parkeerterrein. De Mechelsestraat stuurt ons door een winkelcentrum tot we even verder het stadhuis van Mr. Tobback mogen bewonderen. In het Muntstraatje is de Domus helaas gesloten. De Oude Markt wordt ontsierd door een joekel van een ijsbaan. Toch ruikt het er nadrukkelijk naar aangespoelde Stella. Voorbij de Sint-Antoniuskapel zoeken we opnieuw het water op en een heuse watermolen, de Dijlemolens hoe kan het anders. Vrijwel alleen kuieren we door het vernieuwde Groot Begijnhof. Een tunneltje loodst ons naar OHL en de campus Arenberg. We lopen er over een Finse piste en door het groen tot het imposante gelijknamige kasteel en zijn park. Pauzeren is er niet bij want vrijwel alle horecazaken zijn gesloten. Een lange dreef terug richting OHL, een achterafje en de spoorbaan, we staan zo weer bij de Abdij van Park. Kunnen het ons klimatologisch zowaar permitteren even tot rust te komen op een bankje uit de wind !
We wandelen opnieuw langs de Philips gebouwen en duiken aan de overkant van de ring de binnenstad in. Werkman huisjes, studenten logeer- en studeerruimtes komen nu aan bod. De Tiense Steenweg en de Bondgenotenlaan liggen er haast verlaten bij. We sluiten af in de uitzuiperszaak van daarstraks waar een negerin goedlachs voor de show zorgt. Net als Svenneke trouwens in zijn Baal, de breed scherm televisie brengt alles haarfijn in beeld. Hoog tijd voor de trein terug naar de Koekenstad. Aarschot en Heist passeren we in diepe slaap verzonken. Worden allebei in Lier wakker. De combinatie van de gezonde Leuvense lucht en het Duvelke hebben hun werk gedaan.
