Ik heb een leuk reisje bedacht voor vandaag. Een maatje treinbegeleider wenst ons goede reis vanaf Brussel-Centraal. We wandelen door het nog stille Brussel langs de Grasmarkt en de Beurs richting modeshops van de Dansaertstraat. Zeggen dat in mijn jeugd dit een verloederde buurt was, nu trendy en place to be. Maar busje komt zo, brengt ons linea recta naar de Ninoofse Steenweg, langs de Gare de l’Ouest de stad uit, Vlaams Brabant binnen. De vriendelijke chauffeur zet ons af aan de juiste halte. Met een Franstalige Brusselaarster als gezel zetten we koers naar de ruime startlocatie in de Roosdaalse tuinbouwschool.

Omstreeks 09:00 zijn er al ruim 600 wandelaars vertrokken. Bij een zonnig weertje trekken ook wij ons op gang. Ontdekken een bushalte van een andere lijn in de onmiddellijke omgeving. Parkoersmeester Jef zorgt meteen voor een opwarmertje langs het Pastoriebos tot de kerk van Ledeberg. Berg inderdaad. Het uitzicht is er magistraal met zuidelijk de Zeppos windmolen prominent aanwezig. De eerste veldwegjes liggen er vettig en kleverig bij, de toon is gezet. Het stoort ons helemaal niet als we even verder over een betonbaantje langs het Roosdaalse geboortebos lopen tot de kasseitjes van Strijtem. Inderdaad voor elke wat wils deze eerste 5 km.

Het is erg druk in het kleine zaaltje. We begroeten er vele bekenden. Linda laat zich meteen een uiensoepje met gemalen kaas smaken. Ik blijf bij mijn ochtendlijke verslaving, koffie.

De lokale lus, alleen voor de 32 km, stuurt ons weg langs de Molenweg, een achterafje tot een school. We gaan klimmen door natuurlijk vettig veld en volgen een verdieping hoger de Looyeweg, zeg maar enkele kerkwegels. Aan de rand van een natuurgebiedje bedenkt Jef zelf een wilgenpad. We ploeteren er ons doorheen en volgen daarna een diep ingesneden beek. Nattere delen zijn vakkundig bedekt met een dikke laag ‘schafeling’ zodat we er ongeschonden doorheen komen. Krijgen nog een prachtig uitzicht op de Strijtemse kerk cadeau en kunnen vervolgens weer gaan rusten. Even bijpraten toch ook met een echtpaar nieuwbakken leden van Heidetochten en clubmaatje Lydie met gezellen.

De eerste 11 km zijn vlot verteerd, we gaan weer op pad. Zoals de buur uit Giesbaarge dat doet, stuurt ook Jef ons voortdurend op en neer door het golvende Pajottenland. De langere afstanden krijgen nog wat veldpaden onder de sloffen geschoven. We wandelen zelfs letterlijk diagonaal door een geschoren maïsakker. Pinijzekets lees ik op het straatnaambord. Pinijze als vervlaamsing van het Franse ‘punaise’ of duimspijker. Kets lijkt dan weer te staan voor heuvel of golving in het landschap. Meidoornhagen, kerkwegels, prachtige vergezichten, we genieten er van. De Natteweg loodst ons door een nieuwe woonwijk met design woningen tot hoog in de heuvels. Een lint van wandelaars slingert zicht terug naar het dal en het Monniksbos. Even wat verwilderde begroeiing en we bereiken Liedekerke en de tweede rustpost. Gelukkig is ie ruim bemeten want hij loopt overvol met wandelaars, helpers hebben er handen te kort.

Ook nu leeft Jef zich uit in de kerkwegels. Niet iedereen blijkt even vlot in het lezen van de pijlen, wij slaan er ons moeiteloos doorheen. Waar de langere afstanden stilaan terugkeren naar Lie’kerk krijgen we een prachtig uitzicht tot Ledeberg cadeau. Een wilgenpaadje langs beekje loodst ons Pamel binnen. We lijken langs een makkelijk onverhard pad tussen weilanden terug naar de rust te lopen. Niks blijkt minder waar te zijn. Waar weiland bos wordt gaan we ploeteren door gitzwarte grond. Beekjes stromen over ons pad. Ik ben in mijn nopjes, Linda verdedigt zich kranig. Terug een bergje op, we pauzeren een laatste keer, opnieuw in Liederkerke. Alle vrienden wandelaars, Zottemie op kop, zijn vol lof over de prachtige en gevarieerde lus. Sabine & Freddy doen het rustig aan, het zere pootje ter wille. Ik feliciteer Jef met die mooie lus. De paden lager er van voor mijn tijd, is zijn minzaam maar ook fijn humoristisch antwoord. Weinigen die je zo de mond kunnen snoeren, zal Linda opmerken.

De laatste etappe begint sappig. Eerst terug het bergje af en dan de vallei van de Palitsebeek door, het betere schaatswerk. Even op adem komen denkt Jef en hij stuurt ons door de goed begaanbare voetwegen 49 & 50. Hoog tijd voor de grote finale. We zetten in met een ploeterpartij door de Pamelse Meersen. Pauzeren even bij het tarmacje langs het Molenhof en zijn visvijver. Zetten tenslotte een lange trage klim in door stille akkers en weilanden. Pfff, eenmaal boven nog een laatste keer genieten van vergezichten, noordelijk tot Ninove, zuidelijk nog eens de Zeppos molen. We ploffen op onze stoelen en laten ons het Duvelke smaken. Mooi werk van Jef en zijn maatjes, de meer dan 2200 wandelaars hebben ze dubbel en dik verdiend.

We reizen terug via de bushalte die we vanmorgen ontdekten. Moeten daarbij wel overstappen aan het busstation van Dilbeek. Een groepje van een 10-tal Antwerpse wandelaars zijn ongerust. De beoogde bushalte in Brussel blijkt niet bereikbaar vanwege de Kerstmarkt. Ik stel hen gerust, ken de weg tot Brussel-Centraal uit het hoofd, ‘ket’ als ik ben. Vanaf de Ninoofse Poort loodst ik hen naar Dansaertstraat en Beurs. We reizen allen samen in een overvolle trein tot de Koekenstad. Thuis wacht de choucroute een tweede keer en het werk voor Beneluxwandelen. Het eerste wandelweekend van 2014 bracht zijn verrassingen. Nog 51 te gaan dit jaar …