Voor het eerst 35 km vanuit Edegem, daar hebben we wel oren naar. Roger & Monique kondigen hun komst aan en die zijn bij ons toch bekend als wandelende fijnproevers. Negen km met de auto en we parkeren op het plein bij Hangar 27 & Fort 5. Even wat bijpraten met dorpsgenoten en we gaan op pad. Tegendraads t.o.v. het voorstel gemaakt door de parkoersmeester want zo zijn we. Beginnen met de kleine lus van 5,4 km die als afsluiter bedoeld was. Een prachtige laan met majestueuze kastanjebomen en dan villaatjes kijken op grondgebied Wilrijk. Voorbij Sint-Augustinus een eerste parkje met grintpad. Dan moeten we naar de overkant van een drukke steenweg en voorbij het fabriek van Rizla, sigarettenblaadjes. Hier wacht een pracht van een groen pad dat parallel loopt met de E19. Je zou het niet verwachten zo’n mooie natuur net naast een snelweg. Een tunneltje loodst ons onder het geraas door. Nog één straatje villa’s en we zijn opgewarmd, zowel letterlijk als figuurlijk.
Meer bekend volk in de startzaal deze keer met Patje Stroboer, Hobohem Linda & Charles, Borgerhouters Albert & Yvonne. Elkeen gaat zijn eigen weg, loopt zijn eigen afstand. We wandelen opnieuw onder de kastanjebomen richting Mortsel. Weten wat komen gaat, de prachtige groene dijk die dwars door de gemeente loopt. Heerlijk wandelen over meerdere kilometer tot Klein-Zwitserland en nog meer groen. Schitterend is dit en over de volle lengte gebruikt door onze gastheer. Een strookje langs de spoorbaan nu, de uitvalsijzers van Antwerpen. Snel terug het woeste groen in. Paden zijn getrokken met de bosmaaier tot de volgende spoorbaan. Langs Sint-Amedeus gaat het dan richting station Mortsel. Nog een strookje spoorbaan, een wat oudere residentiële wijk en we bereiken rustpost ’t Centrum. Er staan al 13 km op de wandelteller.
Er wacht nu een opdracht van net geen 11 km. We vrezen de warmte. Voorbij de kruising met de vorige lus lopen we opnieuw Klein-Zwitserland in. Bij de volgende straat komen we twee dames tegen die fout gelopen zijn. Ze waarschuwen ons dat er verderop geen pijlen meer te vinden zijn en keren op onze aanwijzing op hun stappen terug. Bij een supermarkt komen we inderdaad in de problemen. Een telefoontje naar het noodnummer brengt soelaas. Moeten een kiezelwegje in dat naar een pad tussen spoor en tuinen leidt. Brengen de parkoersmeester op de hoogte van de verdwenen markering. Bewoners die in hun tuin dineren bekijken ons met donkere blik. We denken de pijlendieven te kennen. Stappen lachend en grappend het paadje af tot station Mortsel Liersesteenweg. Duiken dan woonwijken in waar de pijlen erg hoog zijn opgehangen. Zal zeker zijn reden hebben. Onze gastheer rijdt voorbij met de fiets. Gaat verderop in Boechout het parkoers controleren. Vreest schade want er is een muziekfestival aan de gang. Klasse hoor, de service van deze man. We wandelen door een parkje en vervolgens middels een tunneltje onder een spoorbaan door. Passeren het kampeerterrein van de muziekliefhebbers. Het is er rustig en gemoedelijk. Moeten nu de open ruimte in, door akkers en weilanden. De Koperen Ploert kent met ons geen genade, pfff dit is zwaar. Het is zo een moment waarop je jezelf afvraagt waar je in godsnaam mee bezig bent. We stappen in een brede, zonovergoten boog rond het Fort van Borsbeek. Dokkeren over een kasseitje en grintpaden verder. Komen bij een boerderij uit waar Charles ooit stopte voor een ijsje. Ondanks stil protest van Linda ben ik niet te verwurmen. Drie heerlijke bollen vanille ijs zorgen voor mijn koeling. De vliegen die uit de hete stallen komen neem ik er voor lief bij.
Nog een kilometertje rechtdoor over beton door het maïs tot rustpost Cantincrode, die wij uiteraard overslaan. Een drukke baan loodst ons over nog meer sporen. We duiken het lommer in bij kasteel Cantecroy en even verder wacht Fort 4. Onze gastheer toont zijn klasse. Laat ons genieten van verweerde gebouwen en de paadjes rond de vijvers. We lopen vervolgens letterlijk over het station Oude God, hoog en veilig en volgen nog meer dreven langs ‘den ijzeren weg’ die hier naar Mechelen & Brussel loopt. Wandelen door de nieuwe wijk Windhoek en het parkje met dezelfde naam. Mussenberglei is een lommerrijk kasseitje dat ons geleidelijk naar de basiliek van Edegem voert. Een paar hete straten en we kunnen een laatste keer pauzeren. Hebben nog een uurtje stappen voor de boeg.
Krijgen het gezelschap van Hugo (Kleitrapper uit Mortsel). Bespreken de toch wel als neerwaarts ervaren evolutie van deze vereniging terwijl we genieten van het prachtige park van Hof ter Linden, recent open gesteld voor het brede publiek. Doorkruisen vervolgens de moderne gebouwen van een rustoord alvorens Fort 5 op te zoeken. Een laatste keer zorgt onze parkoersmeester voor een heerlijke omzwerving door de verweerde gebouwen en de heerlijke wandelpaden langs het water. We vergeten er onze vermoeidheid bij. Onze gastheer bereikt met ons de finishlijn. We feliciteren hem heel terecht met de prachtige prestatie die hij hier vandaag heeft neergezet. Er kan nog net een terrasje af met onze lievelingsdrank. Met Albert, Yvonne en Hugo sluiten we de zaak. Zijn net voor een plensbui veilig in ons karretje. Zijn het eens, deze tocht is een heuse aanrader die ongeacht de gewandelde afstand heel veel te bieden heeft. Men zegge het voort …
Met de goedkeuring van ‘baankapitein’ Eddy herdopen wij de eerste Beringen – Diest – Beringen tot een Diest – Paal – Diest. Makkelijker met het openbaar vervoer. Het verzoek van Eddy om zeker de vlondertjes lus te lopen willigen we maar wat graag in. Op weg van het station tot ‘Bij Magda’ (het bezoekerscentrum van de Halve Maan) vinden we een afgetrokken pijl van Wandelend Paal. Kunnen hem meteen bij Eddy inleveren. Het parkoers bekijken, korte krijgsraad, een koffietje en we zijn op pad. Beginnen inderdaad met een lusje van 4,5 km door de Oranjestad. Een hoekje van de Warande, kort door het Begijnhof, we stappen over de in opbouw zijnde ruimte van wat ooit het fabriek van Shoe Post was. Ezeldijk noemt het hier en we wandelen inderdaad verder over pas aangelegde vlonders langs een waterloopje richting AZ. Mooi strookje dit, een meerwaarde aan de stadsomgeving. Het park van Cerckel is dat uiteraard ook. Over de markt en door wat kleine straatjes gaat het terug naar de Warande en de rustpost. Voorwaar een prachtige lus, we zijn meteen in opperbeste stemming.
Terwijl wij nog een koffietje nuttigen komen de vroege vogels van de 50 km langs, Erwin & vrouwtje, Leo ‘Mieke Pap’, Leuvenaar Mark en Schellenaar Rudy, en nog vele anderen. Zo zien wij die gabbers ook eens ! Terwijl zij aan het lusje beginnen stappen wij de Diesterse Wallen op. Kruisen nog meer wandelaars als we even de Demer volgen en dan de spoorbaan richting ’t Schoonaar. Verbaasde blikken uit Oudenaarde voorzien we van tekst en uitleg. Dwarsen de drukke steenweg en klimmen zachtjes bij Dewittehoeve over een fietspad richting vliegveld en commando kamp. Moeten nogal wat straten volgen tot voorbij Schaffen, Pater Daemsstraat, Waterstraat en Berkstraat voeren ons tenslotte toch naar zanderige wegen. Lopen door bomen kwekerijen en letterlijk door het maïs in oostelijke richting. Wat is het hier rustig stil ! Warm is het ook maar met voldoende zuurstof in de lucht om toch een lekker tempo te wandelen. Een ruime 7 km na Diest komen we bij schuttersgilde St-Lambertus in Meldert aan. Kunnen er wat bijpraten met Peter uit Eindhoven die van Beringen komt en hier zijn keerpunt van de 30 km heeft.
We duiken meteen weer het stille land in, langs jonge eik en nog eens dwars door het maïs, leuk om doen eigenlijk. De sparrenbossen van de Kriekelswarande komen aan bod. Ze zetten ons af aan de rand van de menselijke wereld. Er volgen eerst nog wat achterafjes en weilanden, dan bebouwing. Klitsbergwijk, doe ie het of doet ie het niet ? We blijven eigenlijk wel onderaf de puist lopen richting centrum van Paal. In het zaaltje van Sint-Paulus ligt ons keerpunt. Het is er uitzonderlijk stil tot onze verbazing. Zal wel met de warmte te maken hebben, de kortere afstanden lijken ons mager bezet. Linda (Nijlen) ploft op een stoel neer. Het feestje bij Jo (50) wordt letterlijk uitgezweet.
Wij terug op pad. Door een witte wijk en vervolgens over nogal wat tarmac langs weilanden en bosjes. Komen op het plateau van Langerheide ,langs rossige akkers en opnieuw een bomen kwekerij. Prachtige vergezichten heb je hier, met nauwelijks tekenen van menselijke aanwezigheid. Eddy gaat wat stoeien met de omgeving, de Venusberg. Op en neer, en nog een keer. Uitzichten vanaf de toppen, herstelpoging voor heide op de heuvelflanken. Een kaarsrecht tarmacje loodst ons dan richting centrum van Meldert, we zijn zo weer bij onze laatste pauze. Naamgenoten uit Halen en Raymond ‘la cravatte’ hebben er nog zo’n 13 km tot Beringen voor de boeg, wij een kleine 10 tot Diest.
Door onze eigenzinnige parkoersinvulling lopen wij intussen helemaal alleen. Niet dat het ons deert, zo genieten we met volle teugen van de omgeving. Steken bij de Zwarte Ring & Friesland Campina de steenweg over. Lopen snel weer in het groen, een verdieping hoger dankzij een mooie holle weg. Spar schakelt over naar jong loof, ook stroken maïs langs ons pad. In de bossen verderop is het heerlijk kuieren over smalle paadjes. In de omgeving van FC Polyte even wat tarmac in het groen. Vrij snel weer heerlijk slingeren door de bossen. Vanaf Groenhof doorkruisen we de achterafjes van Schaffense woonwijken. Bij de Wijerstraat weten we de spoorweg van daarstraks nabij. We lopen niet terug van de Demer naar de Halve Maan maar richting Schaffense Poort. Bij de Antwerpse steenweg kunnen we een zonnig terrasje niet weigeren. Hebben ruim de tijd om te genieten van twee Omer, het moet niet altijd Duvel zijn. Onze verwachtingen werden perfect ingelost Eddy, wij keerden tevreden naar huis terug.
De weergoden gunnen ons een thuismatch. We pikken etappe 3 van de Klein-Brabantse ‘5’ op. Wandel Mee Ruisbroek-Sauvegarde zijn onze gastheren vandaag in een piepklein zaaltje. Gelukkig kunnen wij een terrasje doen voor de start en gezellig keuvelen met vele bekenden. Kleine en grote lus, ook vandaag weer. Wij beginnen met het kleintje van net geen 6 km. Bij een grijs en zwoel zwerk gaan we op pad. Huisjes kijken tot het gemaal op de Vliet. Dan genieten over het grintpad langs de diep ingesneden waterloop tot café Den Dam. De volgende landdijk liepen we recent meerdere keer maar hij blijft mooi. Over het rode fietspad langs de hoofdweg terug naar het dorp. Een achterafje en we staan in de Kerkstraat en stappen terug naar start/finish onder de kerktoren.
Babbel met Jefke die onderweg van Willebroek het parkoers oppikte en daar gaan we weer. Snel het groen in deze keer, langs een gracht en weelderig orchis. Tot het gemaal van daarstraks en dan de kanaaldijk op. Aan de overkant ligt Hellegat, wij lopen tot de kleine Boomse jachthaven. Slaan dan de groene industrieweg in tot het kasseitje richting Boom. De parkoersmeester weet van wanten, hij stuurt ons gemaaid wild terrein in, lekker wandelen. Bij Prayon gaan we onder de spoorbaan door. Even verder ligt de rustpost, verscholen in het groen bij kleiduifschieters. Ik heb een dipje, moet stevig bij eten.
Langs vijvers lopen we terug naar Prayon en dan door het groen parallel de spoorbaan over een fietspad. Honderden meter verder mogen de langste afstanden echt het groen in. Het lijkt wel een brousse waar we door lopen. Er loopt een eenmanspaadje ja, maar rondom netels en andere steke dinges. Echt ons ding dit ! We ruilen het echte wandelwerk voor tarmac langs een denkelijk verlaten spoorbaan. Steken hem over en lopen terug naar het dorp. Krijgen het gezelschap van de Hopbelletjes Brothers die van de 25 lus af komen. Café rust nu, letterlijk, clubhuis ook.
Nemen weer ruim onze tijd vanwege de vele bekenden en gaan op pad voor de extra lus. Achterafjes loodsen ons naar onverhard en maïs. In de volgende wijk zijn we ongewild even getuige van echtelijke twisten, we reppen ons voort, snel wezg van het getier. Mogen uitgebreid genieten van peis en vree wandelend over een breed pad langs een kroosrijke, groene gracht. Zalig ! Een strookje spoorbaan de ‘Hopbelletjes’ ter wille en betonbaantjes loodsen ons door de akkers terug naar het dorp. Loopt ‘facteur’ Rudy’ daar niet voor ons door de slingers in het groen ! Hij vertrekt voor ons van de laatste rust, wij zijn al aan ‘den Duvel’.
Wandel Mee haalt dit jaar echt alles uit de kast. Hof ter Zielbeek, zijn grot en kruisweg, dat hadden we verwacht. Het strookje puur natuur erna is echt de zoveelste meepakker vandaag ! In de laatste straatjes passeren we ook nog de prachtige Sint-Catharina kapel. Door het zware weer houden we het bij 25 km vandaag, keuvelen nog gezellig na met Rudy en laten den Duvel smaken. Wandel Mee heeft ons verrast vandaag, dit was de mooiste tocht die wij er ooit liepen. Ondanks het somber grijze zwerk rijden we blij gezind terug naar Hemiksem, bedankt Klein-Brabanders !
