Tja, we kiezen voor ons zondags tochtje naar Ravels te reizen. De laatste organisatie van het eens zo roemruchte A.W.S.V. en hun Tijltocht. Onderweg pikken we Rik van Bornem op, die helaas in de lappenmand ligt, de leeftijd begint zij tol te eisen. In de prachtige startzaal nog meer bekenden vooral uit omgeving Méret met Wannes en de Wilskes. Het parkoers is identiek aan vorig jaar, hopelijk de weergoden niet. Jacqueline & Luk gaan ons voor, dertig kilometer lang. De eerste lus voert langs de villa’s van onder meer Zeiling naar de eerste bosstrook. Het is winderig en fris, nu en dan worden de grijze wolken weggeblazen tot een helderblauwe hemel. In het bos nog maar weinig blad aan de loofbomen en de restanten steevast geel, wat mooi kleurt en minder winters oogt. Een bramenpaadje loodst ons terug naar de Ravelse bebouwing en de eerste pauze in schooltje De Zonnewijzer. We zijn nog geen 5 kilometer ver. Toch houden we even halt want er volgt een etappe van 8,5 km, hier meestal goed gemeten. Stappen meteen richting kanaal en volgen zijn oever een ruime poos. Gewoon gezellig wandelen bij een rustig weertje. Verlaten het brede water voor een smallere diepe gracht en kale akkers. Dra volgt weer nattig bos en nogal wat spar. Een opengewerkte strook bos lonkt naar regenwater om vijvers te vormen. Beuk komt nu aan bod en dan een laatste tarmacje langs akkers tot de Sint-Servaaskerk en startlocatie De Wouwer.
Heel wat tarmac onder de voet nu als we voorbij de dorpsmolen naar Gilsheide stappen. Wordt een heen-en-weertje straks, waar die van Méret nu al aan toe zijn. Gewestbos Ravels, daarom komen we hier naartoe. Autochtoon Leo schudt het hoofd, hij zou het anders aanpakken. Het moet gezegd, we lopen kilometers linea recta door het groen over een breed pad, deels aangemaakt door een Fluxys pijpleiding. Mogen dan toch dieper het bos in voor een nattig paadje. Bij de Fransestraat komen we het verticale groen uit en ruilen het in voor horizontale en verspreide hoeves. We zijn in Ravels-Eel. Zwerven door de straten tot de dorpskerk en de rustpost. Net op tijd om J & L zich terug op gang te zien trekken, gesterkt door pittig nat. Opnieuw het landelijke tarmac en dan zoeken we zachtere ondergrond langs de bosrand op. De Hoge Mierdeweg is dan weer tarmac langs onder meer geurend koolzaad terug naar Gilsheide. Nog voor 16:00 zijn we terug in de startzaal. De Turnhouters laten uit niets blijken dat dit hun afscheid is, het gaat er gewoontjes aan toe. Een volle Tilburger voert ons terug naar Turnhout. Dutje doen op de trein en dan met een overvolle bus 290 naar Hemiksem. We hebben de beentjes nog eens gestrekt.
