We beslissen geen derde keer gek te doen. Kunnen omstreeks 11:00 in Dessel zijn maar de terugreis wordt vast en zeker desastreus. Zondagavond is studentenavond, met valiezen en al op de bus tussen Herentals en Lier. Wij zien dat echt niet zitten. Kiezen dus voor dicht bij huis in Ruisbroek-Sauvegarde. Zijn met de eerste bus 290 om 08:00 al bij Boom Markt. Nat en mistig, brrr echt gemotiveerd ben ik niet. We stappen de Rupelbruggen over richting Prayon-Rupel. Bij het fietspad richting Puurs de eerste oranje pijlen, we volgen het parkoers niet wetend wat of hoe.
Duiken bij de eerste overweg het natte bos in. Gelukkig graspaden in puur natuur. Twee jonge jachthonden vinden ons de gepaste wandelmaatjes, hun baasjes hebben tot twee keer toe wat werk hen bij de les te houden. Heerlijk wandelen intussen langs een diepliggende beek. 2 x splitsing, intuïtief weten we dat we weglopen van de startzaal maar ik volhard. Langs een oude spoorbaan richting A12 en Willebroek. We corrigeren een markering die door snoodaards verdraaid is, we hebben terreinkennis. Slingertarmacjes nu langs platanen, hun grote bladeren als reuzenhanden onder onze voetzolen. Hof ter Zielbeek, park, betonnen bidweg en Mariagrot als afsluiter. We zijn al anderhalf uur onderweg.
De geprogrammeerde start nu, een lokaal lusje van 4,8 km. Strookje onverhard langs pas uitgereden mais en dan wat Ruisbroekse stille straten. Vervolgens een karrespoor in het groen langs een al even groene kroosrijke beek. De spoorbaan tussen Puurs en Willebroek op langs kale akkers en zo terug naar de ‘handjes’. Pauze in een drukke zaal met Eddy (fotograaf en tegenwoordig pater blootvoets) en Liliane. Water & Wilgen noteer ik voor de eerstvolgende honderden meters, leuk stukje natuur. Dan nogal wat straatwerk tot de spoorbaan richting Puurs. Velen zullen niet beseffen dat de trein die hier vandaag uitzonderlijk langs rijdt van ’t Zeitje komt. Kleine Amer, Eikse Amer, beton lopen door het landelijke Klein Brabant. De hoofdstraat van Ruisbroek, een nieuwbouw wijk, pauze.
We verlaten een gezellig warme en drukke zaal voor een stapje langs de kanaaldijk Zeekanaal. Zicht op ’t Hellegat, de verlaten Boomse jachthaven en het Gemaal van de Vliet. Nog voor Wintam keren we ne kier were langs de Eikevlietbaan rechttoe, rechtaan door de velden. Randje Eikevliet dus en dan de Vlietdijk op richting gemaal en Ruisbroek. Wat straatjes lopen en … Duvelen. Hebben nog ruim 3 km voor de boeg tot Boom Markt. Norbert en Yvette (Maserati) stomen door naar de finish. Wij pikken het fietspad op langs het kasseitje tot Prayon en huppelen dan de bruggen over tot de bushalte. Rondje rijden met de 295, hapje eten, matchke maf Duivels voetbal meepikken en dan is het bedtijd, de vierdaagse zit er op.
We doen het verhaal van gisteren nog eens over, twee bussen en twee treintjes, deze keer tot in Neerpelt. Limburg oogt weer grauw en mistig. Bij de Sint-Hubertusschool komen we clubmaatje Jakke en Jacqueline tegen. Incognito zijn we nergens! We starten dwars door het gemeentelijke centrum en weg van de wekelijkse voedingsmarkt (wat jeukt het bij mij !). Lopen vervolgens door het park van het Oud Dommelhof. Rododendrons, ook hier en zelfs een bosstrookje waar we met z’n allen de fout in gaan. Langs een speeltuin nu en dan langs de landhuizen van de Kastanjedreef en zijn majestueuze bomen. Over de Dommel zoeken we de kanaaldijk op. Over de brug en dan langs een oude spoorbaan, nu fietspad met Luk en Jacqueline. Gezellig keuvelen tot rustpost Ponyfarm. Veel te klein en veel te druk, wij doen zowaar een terrasje.
De lus van de 21 km begint met een ruime omzwerving over tarmacjes langs landhuizen. Nederland boven, zo blijkt. Bosrand dan, de 21 km loopt tussen bos en weidse akkers naar Buitenheide en zijn Prinsenloop. We volgen Engelszell, een trappistenroute, Achel is niet ver weg. Even weer de oude spoorbaan op en dan bumpy langs spar en een veelheid aan paddo’s. Ondanks de landhuizen toch een alleraardigste boslus in voor ons totaal onbekend gebied. We hebben tijd zat, beslissen de verkorting van de lus, zijnde de 17 km er nog bij te nemen. Als we er een derde keer aankomen is het stilletjes in de Ponyfarm, kunnen een binnenrust nemen.
De retour loopt aanvankelijk door een bosstrook. Even wat steenweg en dan heerlijk slingeren tussen de sparren. Halfopen terrein tot een boomkwekerij en dan een slingerend fietspad op, onderdoor bij twee oude spoorbruggen. Naar de derde moeten we naartoe klimmen. Blijkt de treinlijn naar Hamont te zijn. Nog wat steegjes en Neerpeltse achterafjes. Ons Duvelke genieten we met De Lange Militair (trademark !). U raadt het al, twee treintjes en twee busjes tot … de spruitjes !
Jullie kunnen starten aan het station weten de organisatoren te melden. Normaal één bus en één trein voor ons. Nu echter twee stuks van elk. Er blijken werken aan het spoor te zijn in Lier en onze reistijd wordt met een uur verlengd. Tickets zijn gekocht dus het moet maar. Bij het eerste pijltje meteen de broertjes De Keyser, mannen van den IJzeren Weg. Jullie zijn zo’n 3,5 km ver op de lus van de 23 – 33 km weten zij te vertellen. Handig toch als je veel mensen kent, merci maatjes. We duiken onze eerste groene perceeltjes in langs de spoorbaan richting voetbal KAC Olen. Langs hooiland dan met moderne windmolens als achtergrond. Een sparrenbosje, ‘te griest’ door de velden en een pad bezaait met klimop. Zowaar een splitsing waarbij de 1 x in beide richtingen wijst! Wij volgen de broertjes naar links. Halfopen en ons welbekend terrein. Rustpost bij Hezewijk zoals de voorgaande jaren, zeker waren wij er niet van.
Hans & Kathy maar ook Theo vallen binnen als wij terug vertrekken richting start. Verrassende bezoekers. Via een nieuwe brug steken we het Albertkanaal over. Onder de autobaan door bij Oevel en dan een kleurrijk bos in. Achterlangs bij de meer begoede medemens en we duiken domein Teunenberg in. Een mooie open plek heide, berk & brem, lekker lopen tot bij Hennie. De schat is uiteraard verrast en tatert honderduit met ‘zusje’ Linda. Ik zit het stilletjes gade te slaan, die twee …
Wij vervangen lus 2 vanaf Hezewijk door de 7 km vanuit de startzaal. Stukje Teunenberg tot de kermis van Olen centrum. Enkele straten en dan hupsakee opnieuw het bos in met zijn heerlijk smalle paadjes. Nattig terrein en toch heel wat chalet bouw, weekendhuisjes. Tarmacje door het bos nu richting Olense Heide, zowaar zonnig weiland. Afronden door het domein Teunenberg uiteraard. Theo is ook terug binnen, gaat Hennie uitlaten op dezelfde 7 km zoals hij grappend opmerkt.
Wij terug naar Hezewijk. Onder de autobaan door en vervolgens over brede grintpaden eerst parallel met en dan weglopend van koning auto. Passeren de authentieke windmolen van Olen en stappen over een brug van het Albertkanaal. Bruin gebladerde bomen schitteren in de avondlijke zon. Sluizenpad, hier liepen we al meerde malen ook met Gedoviba. Terug naar die gek gemarkeerde splitsing van daarstraks en dan dwars door een bietenveld. Heerlijk bospad hoog boven het Albertkanaal deze keer. We pauzeren een laatste keer.
Bespreken de markering van de splitsing met de medewerkers die oor hebben voor onze bedenkingen. Na het Duvelke rest ons ongeveer 3,5 km. Lopen grotendeels in het donker. Ik heb gelukkig een ‘pillamp’ bij. Twee treintjes en twee busjes, we zijn rond 21:00 thuis voor ons bord spruitjes met spek, één van onze winterse favorieten.
Het pootje lijkt gecureerd en op donderdag raast er een Witte Tornado door het echtelijk huis. Redenen te over dus om wandelen te gaan. Ik spoor relaxed naar Lommel. Het is er wel grauw en grijs maar droog en dat is het voornaamste. Heb een opwarmertje van zo’n 4 km voor de boeg langs Vreyshorring dwars door Lommelse woonwijken. Pik pijltjes op zowat 500 meter van de startlocatie, altijd handig. De eerste bekenden ook, Wannes van Meerhout en De Peter uit Mol. De t-vormige zaal kleurt helder groen, de Gruun Zipkes zijn een kleurrijke toffe bende.
Bij een frêle waterzonnetje trek ik mij op gang voor een eerste lusje van 10 km. Loop door halfopen terrein weg van De Soeverein richting sparrenbos en zijn heerlijke slingerpaadjes. Stilaan zanderige ondergrond en een veelheid van kleine paddo’s als randmarkering van de wandelpaden. Kom uit bij een uitkijktoren tussen plassen en vervolg met nogal wat berk. Hoog in de lucht F16, Brogel is niet veraf. Wat hemels gedruppel maar zuinig en dus niet storend. Loop vrijwel alleen door domeinbos ’t Stort tot de fameuze s-vormige voetgangersbrug ook wel beroemd van de Grenzeloze Tocht. Lekker bumpy dan over natte duintjes en een schitterend pallet van herfstkleuren. Vervolgens terug naar een schaars bewoonde wereld, de Blekerheide. Leo (je weet wel diene van Mieke Pap) stoomt voorbij. Ik neem de afslag A10, lees eerste lus 10 km lang. Pijpenstrooitje kleurt al heftig geel. Het parkoers varieert continu. Kalende akkers, sparrenbossen, plaggen met hoop op heide, zelfs een grenspaal in de verte. Merkwaardig, er hangt een (bier)gist geur over het land. Kan ik hier, midden de natuur niet duiden. Trappekes op, opnieuw de brug over en tussen vijvers door. We naderen de rustpost bij de voetbalterreinen van Lommel. Een asperges veld, nog wat keren en draaien … pauze !
Begroet Westvlaamse Brusselaar Jean-Pierre die gehaast is, busje komt zo. Naar thuis of naar ’t onzent mateke ? Neem ruim de tijd voor een natje en een droogje. Jacqueline spurt voorbij, ziet mij niet eens. Tweede 10 km nu, voorlangs bij De Soeverein. Een paar voetbalvelden en dan langs spar met een ondergroei van loof. Aanvankelijk heerlijk smalle paadjes tot wat bewoning. Dan ‘immer gerade aus’ over een bruin bladeren pad, geprangd tussen kanaal en bos enerzijds, weiland anderzijds. Verstand op nul, dromerig wandelen. Aan de overkant van het kanaal heel andere koek. Pittig golvend bospad met weelderige plantengroei tot metershoge liguster toe. Bij De Lossing een laatste brug over het kanaal Bocholt – Herentals. Ik volg een pad langs een diepe gracht tot bij de asperges van daarstraks. Rond 15:00 ben ik terug in een haast verlaten zaal. Zijn de Glimburgers early birds those days ?
Geniet van mijn Duvelke en zet de terugweg in langs een stukje Lommels centrum. Kan mij zelfs een buitenbankje veroorloven aan het station. Spoor met het dieselke terug naar de Koekenstad, vind het zalige treintjes echt Limburgse gezelligheid.
Er zijn tochten die wij nooit overslaan en daar zijn de drie van onze buren uit Schelle steevast bij. Wij vertrekken van thuis en hebben een opwarmertje van ruim 5 km voor de boeg. Het is zonnig en er staat aardig wat wind als we langs de Scheldekaai lopen. Een klad overwinteraars scheert af en aan over het water. Wij hebben ze blijkbaar verstoort in hun ochtendlijke rust bij hoog water. Vanaf de Schelse Boerenkrijgkapel ontwaren we de eerste wandelpijltjes. Wij lopen tegendraads naar de startzaal. Martin blijkt al onderweg en zal op ons wachten bij de eerste rustpost. Door winderige Nielse weilanden richting Scheldedijk en Tolhuis. Dan het betonbaantje tot het Laarhof en de Laarkapel. Jean-Pierre houdt van pittig en stuurt iedereen over de keien van de oude spoorbaan. Nog wat stille straatjes en we pauzeren een eerste keer in het schooltje van de Veldstraat.
Den Hollander, zoals Martin sinds deze zomer steevast door de Schellenaren benoemd wordt, loopt nu met ons mee. Achterafjes loodsen ons naar d’Aa Statie en we volgen dan ook even de spoorbaan in zondagse rust. Verslikken ons bijna in een haakse linkse bocht en duiken de woeste natuur van Waterfront binnen. Twee aalscholvers zitten te drogen op een oude, roestige kraan. Heerlijk stukje natuur. Daarna gaat het richting nog in uitbating zijnde klei- of zandwinning. JP serveert een fraai stukje bijgewonnen natuur. Een Finse piste door de nog jonge boompjes van het Berrenheibos dat blijkbaar al eeuwen in geschriften wordt vernoemd. De uitbating zou teruggaan tot de priorij van de Sint-Bernardusabdij. Opnieuw wat achterafjes en de bookes worden aangesproken in de Veldstraat. Uiteraard zijn er vele bekenden want wij zijn hier kind aan huis.
JP loodst ons door steegjes en langs een stukje ‘banaan’ naar de onvolprezen Walenhoek. Bij wat hemels gedruppel loodst hij ons door de vele plassen en biotopen van deze oude kleiputten. Zelfs de begrazers laten zich deze keer zien, al hebben zij geen oog voor de menselijke aanwezigheid. Ik moet intussen afhaken bij mijn maatjes. De linkervoet laat het progressief afweten. Pikkel dan maar achter hen aan langs een strookje spoorbaan en een heerlijk slingerpad tussen brem & bramen door tot de Nielse voetbal. We zijn in een wip bij rustpost De Cirkel onder de dreigend zwarte kerktoren van ’t Hellegat.
Ik laat mijn maatjes weten af te zien van de lus door de Noeverse steenbakkerijen. Voorzichtigheid is ook de vader van de porseleinwinkel. Schoorvoetend loop ik terug naar de finish. Passeer op de Rupeldijk bij Kim’s Place en dan door smalle straatjes tot het fietspad bij betonfabriek Coeck. De jaarlijkse kermis mag natuurlijk niet ontbreken. Morgen is het Niel jaarmarkt. Kan niet weerstaan aan de geur van braadworst en vervolg smikkelend mijn weg. Neem de verkorting van het rolstoelparkoers langs het park van het rusthuis en stap dan door het weiland linea recta naar de aankomst. Een stevige bui doet mij toch een tandje, lees voetje, bijsteken.
Heb ruim de tijd tot mijn maatjes hun tocht afwerken. Ga gezellig aan de babbel met Schelse medewerkers, Willy en zijn vrouwtje uit Mortsel, Marie-Louise en Jo. In no time zijn Linda & Martin ook terug. Tja … als één van de laatsten verlaten wij onze buren. Het regent stevig en Martin geeft ons een lift tot thuis, waarvoor hartelijk dank. Ze was weer eens super, onze buurtwandeling al ga ik dan wat chagrijnig de avond in vanwege die domme kwetsuur.
