Jullie kunnen starten aan het station weten de organisatoren te melden. Normaal één bus en één trein voor ons. Nu echter twee stuks van elk. Er blijken werken aan het spoor te zijn in Lier en onze reistijd wordt met een uur verlengd. Tickets zijn gekocht dus het moet maar. Bij het eerste pijltje meteen de broertjes De Keyser, mannen van den IJzeren Weg. Jullie zijn zo’n 3,5 km ver op de lus van de 23 – 33 km weten zij te vertellen. Handig toch als je veel mensen kent, merci maatjes. We duiken onze eerste groene perceeltjes in langs de spoorbaan richting voetbal KAC Olen. Langs hooiland dan met moderne windmolens als achtergrond. Een sparrenbosje, ‘te griest’ door de velden en een pad bezaait met klimop. Zowaar een splitsing waarbij de 1 x in beide richtingen wijst! Wij volgen de broertjes naar links. Halfopen en ons welbekend terrein. Rustpost bij Hezewijk zoals de voorgaande jaren, zeker waren wij er niet van.

Hans & Kathy maar ook Theo vallen binnen als wij terug vertrekken richting start. Verrassende bezoekers. Via een nieuwe brug steken we het Albertkanaal over. Onder de autobaan door bij Oevel en dan een kleurrijk bos in. Achterlangs bij de meer begoede medemens en we duiken domein Teunenberg in. Een mooie open plek heide, berk & brem, lekker lopen tot bij Hennie. De schat is uiteraard verrast en tatert honderduit met ‘zusje’ Linda. Ik zit het stilletjes gade te slaan, die twee …

Wij vervangen lus 2 vanaf Hezewijk door de 7 km vanuit de startzaal. Stukje Teunenberg tot de kermis van Olen centrum. Enkele straten en dan hupsakee opnieuw het bos in met zijn heerlijk smalle paadjes. Nattig terrein en toch heel wat chalet bouw, weekendhuisjes. Tarmacje door het bos nu richting Olense Heide, zowaar zonnig weiland. Afronden door het domein Teunenberg uiteraard. Theo is ook terug binnen, gaat Hennie uitlaten op dezelfde 7 km zoals hij grappend opmerkt.

Wij terug naar Hezewijk. Onder de autobaan door en vervolgens over brede grintpaden eerst parallel met en dan weglopend van koning auto. Passeren de authentieke windmolen van Olen en stappen over een brug van het Albertkanaal. Bruin gebladerde bomen schitteren in de avondlijke zon. Sluizenpad, hier liepen we al meerde malen ook met Gedoviba. Terug naar die gek gemarkeerde splitsing van daarstraks en dan dwars door een bietenveld. Heerlijk bospad hoog boven het Albertkanaal deze keer. We pauzeren een laatste keer.

Bespreken de markering van de splitsing met de medewerkers die oor hebben voor onze bedenkingen. Na het Duvelke rest ons ongeveer 3,5 km. Lopen grotendeels in het donker. Ik heb gelukkig een ‘pillamp’ bij. Twee treintjes en twee busjes, we zijn rond 21:00 thuis voor ons bord spruitjes met spek, één van onze winterse favorieten.