Speciale wandeldag vandaag. Hier in Puurs stapten Linda & ik voor het eerst samen op zondag in 2003. Deze dag kwamen wij ook Joost voor het laatst tegen op een wandeling. Hij liep ons voorbij bij het Fort van Liezele. Toen hoopten we dat het voor hem nog allemaal zou goed komen, het mocht niet zijn.
Ik ben niet echt gemotiveerd vandaag, wil het bij een rustige 30 kilometer houden.
Lut & Luk gaan voor de marathon en zijn voor ons op pad. De parkoersmeester trekt meteen alle registers open. We stappen naar de watertoren en Domein Tekbroek. Zeg maar het mooie groen rondom de diep ingesneden Vliet. Dan volgen prachtige dreven door de weilanden en akkers : Borgerhoutdreef, Turkenhofdreef en Klein Hoevedreef. Al is het dan nog maar 09:00 toch is het lommer en een zuchtje wind al welkom. In open veld bloemkolen en prei, het zou anders Puurs niet zijn ! Vanaf de Calsterhoeve gaat het naar centrum Oppuurs en onze eerste pauze na 5 km. Monique & Roger zijn er ook weer, net als ultraloper Patje overigens.
We verlaten het dorp langs een gracht en stappen de straten van Nijvendries in. Achterafjes door de velden zijn gebetonneerd, de fietsende mens ter wille. Aan de overkant van de oude spoorweg krijgen we onverhard aangeboden door het maïs. Bij De Waggel (Sint-Amands) lopen we terug het weidse landschap in over de asfaltwegjes van ’t Hoogste. Fietsers van de Bornemse 100 komen ons tegemoet. Wat straatjes van Mariekerke zetten ons af bij Heimolen, een vroegere maalderij voor veevoeders. Dan stappen we het groen in van bosjes en weilanden, vrijwel tot de rustpost bij KVS Branst. Xavier heeft er dan al de lus van de 42 kilometer opzitten en is zeer te spreken over het parkoers. Met stip te noteren dit !
Linda heeft zo haar plannetje. Dat ik de lus van 8 kilometer hier niet wandel, daar kan ze mee leven. Maar de extraatjes van de marathon verderop naar de finish, die wil ze er maar wat graag bij nemen. Wie ben ik dan om haar tegen te spreken ! We volgen tarmacjes in het groen richting ’t Hoogste en de ‘woefkes’ van ’t Hoogstehof, een hondenhotel. Duiken dan de akkers en het manhoge maïs in richting Oppuurs. Het extraatje loodst ons in eerste instantie over een slingertarmac met hele horden fietsers als passanten. Het is voortdurend aandachtig wandelen om hen niet voor de wielen te lopen. Het kapitaal aan materiaal dat ons voorbij rijdt is trouwens niet te schatten. Weg van de ‘bikes’ gaan we de oude spoorlijn op. Linea recta nu terug naar Oppuurs, omgekeerd aan de Doto tot de rustpost bij het lokale voetbalveld. Hobohem tekent er ook present alsmede ex-collega’s van mij. Ik werkte dan ook 19 jaar in Kalfort. Het is steeds weer een hartverwarmend en blij weerzien. Toch een hele brok uit mijn leven geweest.
We lopen nog eens de akkers in van bloemkolen en prei, geoogste venkel ook. Er valt niks meer te rapen dit jaar. Stappen door de straten van Achterheide voorbij de kapel. De langere afstanden mogen kiezelige paden op langs nog meer groenten. Draaien door de nieuwe wijk en rondom het Hof ter Bollen, dan volgt de Steentjesstraat, onverhard tot tehuis ’t Onzent. Tot onze verrassing is daar de rustpost gevestigd en niet in het fort van Liezele. De toetsenman speelt voor een lege tent, de wandelaars zitten achter het hoekje op het terras in de zon. Wij pikken Sloeber Anita op en maken het laatste wandeluur als trio vol. Wandelen langs de chalets van Walsingen en voorbij een manege met springconcours richting Kalfort en zijn Fabiolapark. Er hangt onweer in de lucht. We reppen ons langs een waterloopje tot het Fort van Liezele. Lopen achterom langs de plas om weer het maïs in te duiken. De laatste kilometer vanaf het Puurse Sociale huis en we kunnen Duvelen !
Moeten even vluchten voor een buitje maar sluiten op het terras bij de Kollebloem af met ondermeer Herman Stroboer. Ook deze klassieker zit er weer op voor dit jaar. Volgend weekend staat volledig in het teken van onze eigen organisatie in Overijse. Tot dan.
Een stevige plensbui vergezelt ons tot afrit Rumst van de E19. Als we de parkeerweide opdraaien is ze alweer voorbij en dat zal zo voor de rest van de dag blijven. Een koppeltje Langdorpers tekent present, hun aanwezigheid duidt op een kwaliteitsparkoers en dat verwachten wij ook. Ik opteer voor een tocht zonder de 10 kilometer naar Waarloos en terug. Pik liever alle lussen vanaf de Walemse visput mee.
We volgen dus meteen 42 2x langs stille straatjes van de Lage Vosberg. Ze zetten ons af in het natuurgebied van de Oude Spoorwegberm en zijn kikkerpoeltjes. Moeten vervolgens wat straten lopen richting Lazaruskapel en de brug over de Nete bij Walem. Een strookje dijk en we stappen tot de rustpost waar we Monique & Roger ontmoeten. Tja, er zat een verbindingsstukje in deze etappe maar het kan echt niet anders.
De langste lus van 8,7 kilometer wordt meteen een pareltje. We duiken het domein van Abdij Roosendael in na het begroeten van een stille Jean-Marie. Lopen langs een gracht tot het , nu nog verlaten terrasje. Krijgen dan een mooi extraatje door een weide en langs zijn de horizontale boom, een merkwaardig fenomeen. Terug de Netedijk op dan tot de waterwinning. Mogen langs de lommerrijke kant van de plas lopen, uitkijkend over een pleiade aan waterwild, zonder Canadaganzen. Duiken dan de bossen van de Mosterdpot in met zijn rijke flora aan varens. Snoodaards hebben een lint dwars over de te volgen route gespannen, wij spelen voor parkoers herstellers. Het groene lusje voert ons aanvankelijk naar tehuis Ter Elst. Aan de overkant van een drukke steenweg wacht een verrassing … het Fort van Duffel. Ons totaal onbekend en naar verluid nog maar enkele maanden wandelbaar. We maken een ruime lus in het groen rond de plas met weelderige plantengroei. De terugweg gaat traditiegetrouw langs villaatjes in het groen tot het bos van Roosendael. Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken.
Het weer lijkt te keren als we dwars door Walem richting Battenbroek stappen. Mogen een prachtig vochtig pad bewandelen langs een gracht weelderig begroeid met balsemien en zijn speciale geur. Verse netels zorgen voor extra adrenaline en tempo in de beentjes. Dokkeren vervolgens over het Emmaüs kasseitje tot de watertoren en dan wacht het jonge groen rond het Fort van Walem. Groentevelden zetten ons af bij de bewoning van Elzestraat. Een paar stille straten maar en we mogen alweer een landdijk op. Deze voert ons terug naar Roosendael en onze centrale rustpost bij de visclub. Clubmaat Jakke en zijn dame tekenen present net als Sanne & Steven. Jo & Marie-Louise ook, de zoete inval dus zowat voor ons.
Wij moeten terug naar Battenbroek en wandelen er nu onderaf de E19 in puur natuur. Lopen zowat een balsemien brousse in en genieten van de heerlijke, beetje wilde natuur. Bereiken de Netedijk bij de befaamde Blauwe Bruggen van Rumst. Aan zijn overkant sluiten Sanne & Steven bij ons aan. We wandelen door het parkje en langs de visvijver naar de volgende groene strook. Mogen nu genieten van de Oude Netearm vrijwel tot rustpost De Zwaluwen, tennisclub bij een prachtige dreef net naast de E19. Hebben nog ruim 3 km voor de boeg. De parkoersmeester geeft zich nog niet gewonnen. Hij heeft nog een blubberpad in de aanbieding onderaf de E19. Dan is het wat serres kijken en een paar paadjes langs schapenweiden tot de finish. Een gezellige babbel bij het gerstenat, opgedofte dames en heren nemen stilaan de plaats van de wandelaars in. Vlaamse zangers komen hen vanavond vermaken. Wij rijden meer dan tevreden naar huis terug, nagenietend van één van de mooiste tochten in de verre omgeving.
