De Nationale Wandeldag is eigenlijk niet ons ding maar als onze Stroboeren organiseren tekenen wij natuurlijk present. Bus 290 en tram 3 (lees draa) brengen ons binnen het uur aan het Merksemse Fortje. Het is er nog vrij rustig in de ons welbekende startzaal. Tot mijn jolijt blijkt de parkoersmeester een volledig nieuwe route te hebben uitgetekend. Richting Brasschaat gaat de reis deze keer, het zal ons benieuwen.
De 35 km mag beginnen met een leuk lusje door het binnen fort en de omliggende gracht. Dan pikken we opnieuw de andere afstanden op en zwerven langs voetbalvelden richting tram terminus. Begroeten Zeeuwse Peter en zijn vriendinnetje en stappen over een fietspad dwars door een winkelcentrum. Bea stoomt voorbij, Jerome is vrijwilliger van dienst vandaag. Vroeger kwamen we ze altijd tegen bij Olat maar nu zijn zij rasechte Antwerpenaars geworden ! We lopen nogal wat straten, rondom een domein ook, zijn grachten volgend. Even een bosstrookje, voorzichtig vorderend waar bramen over de paden slingeren. Van kasteel Withof gaat het dan naar het Gemeentepark van Schoten. De langere afstanden maken er een lange zwerftocht van. Finaal zullen wij 1:40 lopen over de vooropgestelde 8 km. Rustpost Sint-Philippus biedt gelukkig nog voldoende ruimte om ons rustig de innerlijke mens te laten versterken.
Door een villawijk trekken we naar park Vordenstein. Een klassieker waar we elk jaar weer van genieten. Prachtige oude bomen, een leuke tuin verdeelt in meerdere plantsoenen en dan duiken we het bos in. Beuk en rododendron zijn hier de koningen. Sommige paden liggen er wat drassig bij en zo hoort het ook. Buiten het domein filevorming op een smal pad met loopbrugje. Over het brede, beetje zompige gras pad dan recht naar De Zeurt en de tweede pauze. Ruime sporthal deze keer en dus plaats genoeg om met Jefke, een wat humeurige Yvo en Marleen te keuvelen. We weten, de langere afstanden lopen nu gauw weg van de anderen.
En die gauw komt er al na een paar honderden meter, we ademen meteen de rust ondanks de nabijheid van de E19. De Gagelbaan vorm de grens tussen landhuizen en het bos. We kunnen genieten ! Dwarrelen door een bosje aan de rand van de E19 en pikken dan de Elshoutbaan op die ons naar de grens met Brasschaat voert. Na nog wat huizen kijken duiken we plots het groen in bij De Verschootenhof, een orchideeënkwekerij. Stappen parallel met tgv-baan en snelweg, verscholen achter een talud en door weilanden tot een golfterrein. Leuk stukje parkoers dit wat Het Leeg blijkt te noemen. Voorbij een vijver met speeltuin duiken we een strook Brasschaat in die dwars staat op de naam en faam van de gemeente. Zwerven door een wijk met meerdere bouwstijlen van sociale woningen. Verslikken ons daarbij één keer in de pijlen. Het andere Brasschaat dus, door de ogen van onze gastheer. Nog even de ‘grand chique’ een strookje beuk en park en pauze in De Remise, een alleraardigste taverne. Patrick & Denise maken er warempel ook hun opwachting, natuurlijk met een rondje voorsprong op ons.
De lokale lus loodst ons langs kasteel en accommodaties van Sportoase naar prachtige beukendreven. Een villawijk op grondgebied Schoten komt nog eens aan bod. Ook onverhard met grachten en rododendrons. Ik besef plots dat we door het Peerdsbos lopen. Sommige laantjes zijn echt wel druk beklant met zondagse wandelaars die komen genieten van de prachtige dag. Voorbij een obelisk komen we terug in een parkomgeving uit met waterpartijen en rustende tuinen. Tijd voor een laatste pauze in De Remise.
Voorbij hockey terreinen duiken we opnieuw het Peerdsbos in. De langere afstanden worden naar de Bredabaan geloodst en de Leien die aan zijn overkant liggen. Landhuizen & villa’s voor de beter gespekte beurzen langs onder meer Voshollei en Baillet-Latourlei. Terug naar de Bredabaan dan en onder de spoorweg door. Hier zijn we bekend. Bij de volkstuintjes gaat het linksom langs de waterpartijen van het Fort en dit tot de finish. Nippen er aan ons Duvelke. De Stroboeren kregen meer dan 5.000 bezoekers over de vloer wat toch echt wel een succes mag genoemd worden. In zijn ijver om de verschillende afstanden zo veel mogelijk uit elkaar te houden heeft de parkoersmeester denkelijk niet de mooiste omlopen getekend. Nieuwe mogelijkheden heeft hij wel aangeboord en dat is een hele verdienste.
Rustig lokaal tochtje denken we als we na het kappersbezoek richting Baasrode rijden. Niks zal minder waar blijken te zijn. Bij het uit de auto stappen ontmoeten we Dirk & Linda (Nijlen) al. Ons koffietje nippen we met Bart & Katrien, ondertussen vele bekenden begroetend. Nochtans stappen we alleen zoals altijd eigenlijk, elkeen doet zijn eigen ding. Beginnen eraan met een lus van 8,6 km die ons terug naar de startzaal zal brengen. Lopen richting oude spoorlijn die toen de NMBS nog klantvriendelijk was Antwerpen met Dendermonde verbond. Nu rijdt er alleen nog een toeristisch stoomtreintje over. Een strookje drukke steenweg en we duiken de weidse akkers in. Gelukkig is het zonnetje van de partij terwijl wij langs kolenvelden en nogal wat kale winterakkers wandelen. Randje Buggenhout (Mossen) keren we terug naar de drukke baan richting Willebroek en A12. Duiken een straatje in dat ons afzet bij de Schelde. Bedrijven aan onze oever, het groen van Moerzeke & Kastel aan de overkant. We passeren de thuishonk van het stoomtreintje en wandelen dan door gladde achterafjes langs ‘koterij’ richting kaatsterrein. De eerste opdracht zit er op.
Een lange stratenloop volgt. Bookmolenstraat, inderdaad voorbij een molen en zijn oud molenaarshuisje en de Broekkouter voeren ons naar Vlassenbroek. Ook dit natuurlijk domein wordt omgewoeld door een Sigmaplan. Luchten worden dreigend en toch verlicht de zon de kale populieren, een haast apocalyptisch uitzicht. Zijn weer eens een uurtje verder gevorderd als we pauzeren in het piepkleine maar stemmige zaaltje van het kunstenaarsgehucht. Ook hier hebben we een ruime lus voor de boeg. Gaan weer de Schelde volgen richting Dendermonde. Bij de eerstvolgende brug steken we het water over en duiken de natuur in. Een stevige hagelbui, maart wenkt. Luc & Jacqueline halen ons in en we lopen samen verder, gezellig keuvelend, langs Pilleput en andere natuurdomeintjes in dit waterland. Terug de brug over en via een ommetje met het betere ploeterwerk terug naar de Scheldedijk. Het is al veel rustiger in het kleine Vlassenbroekse zaaltje. Net minder dan 7 IJsetrippers troepen er samen en daar horen wederzijdse plaagstoten bij.
Net na een stevige plensbui waar Linda (Hobohem) en Katrien mochten van ‘genieten’ gaan wij weer op pad. Dijkentocht, zal Bart later zeggen en inderdaad, we kronkelen bij laag water met de Scheldestroom mee. Krijgen toch ook een leuk stuk van het lager gelegen groene landschap onder de sloffen geschoven. Terug de dijk op dan om Baasrode binnen te lopen, over het dorpsplein richting finish. Tijd om Duvels te genieten met onze Brabantse en West-Vlaamse maatjes. Bij koning auto gekomen blijkt deze onder de hagelkorrels te zijn bedolven. We zijn weer eens ontsnapt aan de grillenkoning en bij een rustig weertje keren we naar Hemiksem terug. Het was tof zo onvermoed tussen al die bekenden te mogen genieten.
