Het kappersbezoek in Schoe-ete brengt ons tot bij de Bredabaan en dan is het middels bus 640 niet zo gek ver meer tot de Bethanielei en startlokatie Lage Kaart. Jerome en enkele anderen denken er net als wij over. Het is stilletjes in de moderne zaal, tja zaterdag met een niet zo bijster goede weersvoorspelling.
Vandaag lopen wij de voorgeschreven 30 km netjes aan het handje van de parkoersmeester. Na een eerste straatje meteen langs een gracht, de oever geel van in bloei staande brem. De drukke Bredabaan over en verder rechts van de gracht tot bos De Inslag. Rode beuk komt er al stilaan tot zijn recht. Wandelen een lusje rond de vijver van het park van Brasschaat en stappen dan naar de kinderboerderij. Nemen de tijd om het jonge grut in de stallen te bekijken, geitjes en knorrende Saartje met wel dertien paar roze billetjes. Prachtig ! Stappen langs de Kerkedreef terug de bewoonde wereld in. Ommetje door een bosje achter het kerkhof en de klassieke pauze in café Belle-Vue. Tijd voor een klappeke met Rik (Bornem).
Heb nieuwe schoenen in de juiste maat aan vandaag maar ook zij zijn nog geen succes. Ik schuifel achter Linda aan langs de watertoren en randje kazerne van Brasschaat. Even een strookje steenweg (richting Essen) en dan het groen in over smalle paadjes met opvallend veel jonge berk. Leuk landdijkje langs een gracht en vervolgens terug naar de drukke steenweg en weg van het lokale vliegveldje. Zijn er net op tijd om getuige te zijn van een stevige, ongelukkige aanrijding, waarbij een BMW letterlijk uiteen spat. Gelukkig zonder gewonden al lijkt het kostenplaatje ons wel imposant. Kasseitjes nu van Vogelzang en de Rodedreef. Ik wandel dit stukje parkoers graag maar ben vandaag echt uit mijn humeur. Linda en Patje Kloek lopen steeds verder van mij weg terwijl ik elke meter vervloek. Ben dan ook ruim na hen pas in Duivenbond Gooreind. Heb dan al beslist in te korten, trop is te veel.
Patje zet het letterlijk op een lopen en ik hink achter Linda aan over brede grintdreven. Zoeken ons samen met een koppel uit Merêt een weg naar de overkant van een gracht. Even ploeteren tussen de rododendrons en vervolgens langs landhuizen van Kapellen tot de steenweg van daarstraks. Het rode fietspad zet ons af bij een graspad en we duiken het natte bos in. Maken een brede omzwerving rondom ¾ van het vliegveldje. Geen activiteit vandaag in het zwerk en wij genieten van de prachtige natuur met nog winterse graspollen en enkele vennetjes. Perron Noord wordt onze laatste rustpost. Althans voor mij. Linda vertrekt fluks voor de lus van de 30 km en ik pikkel traagjes terug richting aankomst. Stap voorbij het militair domein en zijn bunkers. Vervolgens langs de bruine plassen van een oude verdedigingslinie tot de bewoonde wereld. Nog wat straten bij Dullingen en de Kaartse Beek, oef kan Duvel tanken en de marteltuigen aan kant zetten. Linda komt een uurtje later aanzetten met de boodschap van een knappe, nieuw getekende puur natuur lus. Samen met Jerome op de bus tot de Rooseveldplaats en verder naar Hemiksem. Morgen zijn we weer paraat.
Zondagochtend trek ik mijn stokoude, tot op de draad versleten wandelschoenen aan. Kaas met gaatjes. We zijn nog voor 9:00 in Lage Kaart. Ludo schudt het hoofd als we hem duidelijk maken onze eigen alternatieve 30 km te lopen vandaag. Voor zes uur binnen zegt hij met geveinsde ernst. We volgen aanvankelijk de 42 km richting moderne kerk van Lage Kaart en de Kaartse Beek. Parkoersmeester met problemen, sommige wandelaars interpreteren zijn markeringen ‘vrij’ en staan na een paar kilometer terug in de startzaal. We gaan wat villaatjes lopen in het groen richting De Uitlegger. Ook wij laten ons verrassen door de alternatieve parkoersmarkering. Een wandelaar maakt ons vermanend attent de uitleg bij binnenkomst van het domein te lezen. Volg de rode bollen ! Inderdaad, foutlopen kan dan haast niet. We maken een prachtige omzwerving door het pure groen van vele boomsoorten en bijhorende grachten. Verlaten de pracht waar we eraan begonnen en gaan dan opnieuw landhuizen kijken. Een jonge eekhoorn spurt van ons weg. De kasseitjes bij Dullingen sturen ons stilaan richting antitank grachten en de eerste pauze in een hondenclub. We hebben er zo’n 9 km opzitten.
Laten een buitje passeren en pikken dan het parkoers van gisteren weer op. Extraatje in De Inslag met frisgroene naaldbomen en nog eens rode beuk. Nestelende reigers zorgen hoog in de bomen voor een traag ballet.. Extraatje t.o.v. gisteren langs een ander stukje antitank gracht tot de autobaan. We worden even begeleid door hagelkorreltjes. Vettig strookje langs bloeiende brem terug naar De Inslag. Nog meer reigernesten in het park en dan langs de kinderboerderij terug naar de Belle-Vue. Hebben 18 km op de teller staan. De café zit tjokvol wandelaars en wielertoeristen, wij vinden twee droge stoelen op het terras.
Volgen nog steeds hetzelfde parkoers van gisteren langs de watertoren, kasteel Withof en het domein tot de vliegplein. Paden liggen er veel vettiger bij dan gisteren en enkele Vlaanderse dametjes zijn dit duidelijk niet gewend. Gaan op zoek naar begraasde alternatieven die toch niet zo goed blijken mee te vallen. Hoe vettiger, hoe prettiger dametjes ! Wij ruilen de 42 km route even in voor de 10 km en wijken ook hiervan af voor rustpost Perron Noord. De brave man aan de stempels snapt er geen jota van !
De voetjes zijn redelijk braaf en dus wil ik ook wel eens genieten van die mooie nieuwe natuur lus. Voor Linda geen bezwaar. Zeven à acht km wordt het genieten. Eerst een strookje oude spoorbaan. Vervolgens over zachte paden door het natte bos. Een open ruimte ziet wit van winters gras en … een hagelbuitje. We lopen hier moederziel alleen. Strookje heide en dan zand baggeren tot een ‘palendorp’ van het ABL. Tot dicht tegen een villawijk maar steeds verscholen in het groen langs een gitzwarte gracht. Hulst nadrukkelijk aanwezig met struiken tot meer dan twee meter hoog. We schakelen over naar heerlijk golvend terrein, witgeel hoog gras doorspekt met gitzwarte vennetjes. Uitlopen doen we over een betonbaantje tot Perron Noord. De finish is in zicht en dus mag het drankje wat straffer. De gevoelstemperatuur danst op en neer telkens de zon zich vertoond dan wel wegschuift achter witte wolken.
We schakelen opnieuw over op de 10 km en lopen nog een tijdje door een ons onbekend bosstrookje (nieuw zal de parkoersbouwer ons later vertellen). Een laatste strookje antitank, een laatste straatje … Duveltjeskermis. Chris (Ingelmunster), Jan en Geertrui worden onze maatjes. Ludo doet een laatste oproep … wie wil de zes laatste hotdogs ? Twijfel in het aanwezige gild en algemeen applaus als ik als eerste op zijn aanbod inga. Antwerpse humor op zijn best daar zijn we dol op.
Keren vrolijk terug naar huis met een paar vlotte busritjes. Maria-ter-Heide, het blijft een fenomenale wandeltocht, echt wel het allerbeste van de Stroboeren en de Antwerpse omgeving.
