Op zondagochtend ontvluchten we Hemiksem. De gemeente organiseert de jaarlijkse garageverkoop en om 08:00 ziet het er al ‘zwart’ van het volk. Langs Kerkeneind, Cleydaellaan en A12 is het 5 km wandelen tot het Edenplein in Wilrijk. Deze wijk werd blijkbaar als motel gebouwd voor de Wereld Expo van 1958. We kunnen meteen een terrasje doen en genieten van een kopje koffie aangeboden door de Stroboeren. Veel bekenden ook met Patje Kloek, Corrie en de Jakke met wederhelft, net als Bea en Jerome. Het parkoers oogt prachtig en komt zoals Linda al ontdekt had tijdens haar fietstochtjes tot randje Hemiksem. Kan ik meteen een ‘eigen’ omloop bedenken, wat ik maar al te graag doe, beetje dwarsliggen.
Maar we gaan stappen ! Duiken meteen het groen in over een gelig grindpad langs de Kleine Struisbeek richting U.I.A.. Vervolgens ,na een splitsing, onderaf de E19 langs opvallend veel populieren. Vanaf de Losweg (verwijzend naar een oude spoorbaan) is het straten lopen langs een nieuwe wijk in volle opbouw tot rustpost De Schrans. Zijn slechts 4 km ver maar babbelen toch even bij met ons aller Herman. Hebben een etappe van ruim 8 km voor de boeg die volgens Linda (Nijlen) zeker de moeite waard is.
Passeren een Bufferpoel met onze kwakende vriendjes en stappen dan richting en rond de sportterreinen van Kattenbroek, over een Finse piste. De Edegemse Bergen, lang geleden dat we er nog eens door liepen. Prachtige woeste natuur door terreinen die ooit opgespoten werden bij de aanleg van de E19. Is al serieus bebost gebied met beekjes, poeltjes maar ook enkele kale zandvlaktes. We volgen aan de overkant even de Kontichse steenweg bij Groeninghe. Keren op onze stappen terug onder een brug en duiken opnieuw het prachtige domein binnen. Ziet er hier wel anders uit met een tarmacje en later zandwegen tussen overwegend berk en wilg. Er hangt een merkwaardige geur die mij aan gekonfijte vijgen doet denken, geen idee waar die vandaan komt. Na een lange, prachtige omzwerving bereiken we een golfterrein en terug de Losweg. Deze lus was inderdaad schitterend.
Na de welgekomen pauze trekken we verder. Over de kasseitjes rond het Edegemse Hof Ter Linden en vervolgens langs het immens grote RVT Immaculata. Dan gaat het rechttoe, rechtaan naar Fort V – waar we netjes rond lopen over een fietspad in het groen. Vreemd, waarom niet door het park ? Later zal blijken dat de pijler van dienst zich van laantje vergist had. Er zin ergere dingen in het leven. Aan de overkant van de Prins Boudewijnlaan traditiegetrouw wat villaatjes kijken en dan onder de E19 door richting Volkstuintjes. Ook Fort VI negeren we en stappen meteen naar Park Steytelinck, zijn zeer gemengd publiek qua leeftijd en kleur en zijn mooie fonteinen. Pauzeren doen we op een bankje in de zon, onder de witte kerktoren.
De kortere afstanden beginnen aan hun laatste etappe wij moeten nog richting Bist en Wilrijkse straten en achterafjes tot de A12. Aan zijn overkant bereiken we algauw vissersclub De Meyvis en Fort VII. Mogen nu wel heerlijk flaneren onder oude bomen langs de ruime plas, schitterend ! Even een stukje beton langs de wielerpiste van Wilrijk en we duiken voor de tweede keer binnen de paar weken het Schoonselhof binnen. Schitterend hoe de rode beuk ons in volle ornaat ontvangt. Kikkers kwaken in de vele poelen, overal rondom de laantjes straalt het prille groen. Het is wel opletten met de bepijling die zuinig is en soms te laat aangebracht. Er blijken zich nogal wat wandelaars in te verslikken en daar zijn wij voor één keertje niet bij ! We verlaten de begraafplaats bij de Uno-laan, die we ten einde lopen tot bij de baseballers van Pioneer. En dan gaan we uitgebreid genieten van Fort VIII, één van onze favoriete biotopen. Mogen er haast helemaal rond lopen met nog een extraatje rond de voetbalvelden van Berkenrode. Elastische 8,3 km zowaar maar van heel hoge wandel kwaliteit.
Berkenrode, we doen er een uitgebreid terras met onze Borgerhouters en Hobohemmers. Zullen zowat als laatsten terug vertrekken voor een eigenzinnige 7 km. VN-laan, Moerelei en Valkenisseweg, we kennen het uit het hoofd. Langs de Witte Hoeve en de Groenenhoek lopen we de eerste kilometers van onze klassieke GR-tocht naar ’t Stad. Bij het zigeunerkamp verlaten we het parkoers en keren langs het Mastenbos naar Hemiksem terug. Ik reken dat we zo’n 38 km in de benen hebben vandaag. Was een heel aangename tocht waarbij de afpijling soms toch wat te wensen overliet, een aandachtspunt. Het volgende lange weekend plannen we, nu we helemaal autoloos geworden zijn, Puurs, Belsele en Elewijt. U leest het vast wel weer …
Vandaag betreden we onbekend gebied, een strook van Vlaams-Brabant die ons niet echt aanspreekt, the forecast is low. Twee busritten ver en we stappen het piepkleine parochiezaaltje van Ramsdonk binnen. Lange Jan van de Police de Bruxelles is er guitig als altijd. De langere afstanden (25 km max.) gaan meteen hun eigen weg langs een tarmacje met bermen van fluitenkruid. We duiken de open velden in met de bruggen van Tisselt op de achtergrond. We wandelen er niet naartoe, zoeken de straten en achterafjes van Kapelle-Op-den-Bos op. Bogaertsbrug over het zeekanaal en nog meer straten, een wijk van recente signatuur. Dan een graspad en vrij ruime omzwerving langs weilanden en nog kale akkers tot de rustpost in het stamcafé van onze gastheren, de Plekpot. We kunnen er een terrasje doen, lekker warm ondanks een toch wel strakke wind.
Duiken voor de lokale lus onder de spoorbaan Mechelen – Dendermonde door en wandelen langs ontluikende patatten en nog groene granen in de was. Bij Koningsteen heffen de kikkers een welkomstlied aan. Oxdonk lees ik op een naambord terwijl we door een beetje bebost gebied een diepliggende beek volgen. Vervolgens een lange dreef van populieren met een zee van gele boterbloemen in de wei. De Katrienbrug over bij het Bos van AA (oude weg naar Hombeek) en vervolgens een eikendreef, ons eerste tarmac in deze lus van 7 km. Maïs steekt het koppetje boven, knorretjes voelen zich goed in de wei. Dit is een prachtige groene etappe, een oase van rust ook. In de Plekpot hebben we een gezellige babbel met Nadia en haar vriendin. Ook zij reageren uitgelaten op die mooie lokale lus.
We moeten opnieuw de Bogaertsbrug over en wandelen onderaf het station van Kapelle. Genoeg tarmac, denkt de parkoersmeester, en hij stuurt ons een pad van steenpuin op. Verderop is het graspad pas gemaaid de wandelaar ter wille. Koeien, denkelijk net van stal, komen nieuwsgierig maar ook beducht neuzen naar die onbekende tweevoeters. Een leuk jong dreefje aan de overkant van een baan en dan terug de zandpaden op richting spoorweg. Infrabel investeert er in nieuwe tunnels en spoorbiels. We zijn terug in Ramsdonk. Worden nog langs een Mariagrot, met stenen uit Maredsous gebouwd, een bouwvallig kasteel en kerk zonder haan geloodst, terug naar de startzaal. Weer zijn we zeer te spreken over deze landelijke etappe.
Hebben nog een uurtje stappen voor de boeg. Opnieuw de weidse velden in, stilaan richting A12. De weergoden laten zich van hun slechtste kan zien met een plensbui van een tiental minuutjes. Achter Hof Ter Molen wacht heerlijk slingertarmac in het groen gevolgd door prachtige dreven rond de hoge hagen van het kasteel van Houtem. Onze gastheer is van het betere ras. Hij kan ons dan het kasteeldomein wel niet aanbieden maar blijft ook lekker weg van asfalt door ons langs een smal zandpaadje tegen de omheining te loodsen. Een laatste dreef met statige platanen, het centrum van Ramsdonk komt in zicht. De startzaal ligt er haast verlaten bij. Wij hebben een uurtje tijd om twee Duvelkes te degusteren tot de bus naar Willebroek. Ik laat niet na de helpers te feliciteren met hun echt wel mooie, groene tocht. Aangenaam verrast zijn wij.
Hebben drie busritten voor de boeg over Willebroek en Boom. Toch staan we op vijf kwartier in de huiskamer. Kan ook niet elke week gezegd worden. Ja, voor deze tocht geldt zeker ‘keer ne kier were’ !
06.05.2015 StreekGR Kempen van Meer tot Hoogstraten
Ik ben al drie uur onderweg als ik van de bus stap bij de Sint-Rosaliakapel in Meer. Maakte wel een ommetje langs de garage in Kontich maar toch, het was een verre busreis. Het is zonnig, warm en winderig als ik het rode fietspad volg in noordelijke richting over het betonnen bruggetje van de Mark. De omgeving is weids, landelijk met hoeves, melkvee en ook heel wat (plastieken) serres. Dit is een aardbeienstreek. Ik loop vanaf Ipenrooi, zo’n 2500 meter verder, vooral betonwegen door de landelijke omgeving. Volg de Steek-GR Kempen. Even een bosje en bij het uitkomen ervan een bizarre markering. Lijkt alsof het houten paaltje met de tijd een kwartslag verdraaid is, puzzelen dus en mij baseren op de tekst die gelukkig wel de juiste richting aanwijst. Merkwaardig zicht verderop waar kersenbomen volledig onder zeil staan. Toch is een houtduif er in verdwaalt geraakt, ze zoekt wanhopig naar een uitgang. Ik volg het Paterspad tot de bewoning van Mariaveld en de Bredaseweg, lijk voortdurend tegen de Nederlandse grens aan te lopen. Pauzeer na een ruim uur stappen in een bushokje en versterk de innerlijke mens met een heerlijk stuk Antwerps gebak, een ‘vliegende schotel’.
Loop nu echt Nederland binnen ter hoogte van Heerle, zijn Blauwbossen en Goorkensdreef. Na wat huisjes kijken stap ik voorbij een plas naar een fraaie dreef die uitmondt op een brede zandweg. In de verte pronkt de magistrale kerktoren van Hoogstraten. Loop opnieuw een bosstrook in en passeer rivier het Merkske. Dan volgt opnieuw de open ruimte overspannen door jagende wolken. Pauzeer een tweede keer op een bankje. Ik loop moeizaam vandaag, lijk wel lood in de benen te hebben. Brede zandwegen voeren mij in de richting van twee kerken, magistraal in Hoogstraten, minzamer in Minderhout. Naar deze laatste gemeente loop ik toe. Bij de grote kapel O.LV. van den Akker stuurt de route mij zuidelijker voorbij de Withofhoeve en uitzicht op een windmolen. Ik wandel richting Begijnhof en besluit even het centrum van Hoogstraten in te lopen. Heb honger en trakteer mezelf op een frietje, gezeten op een terrasje onder de kerktoren.
Al heb ik dan nog maar 17 km in de benen en is het nog maar 14:00 ik heb echt geen zin meer in wandelen richting Wortel. Besluit dan maar de bus terug naar Antwerpen te nemen. Heb mijn dagje niet ! Een kwartiertje later barst er plots een daverend onweer los. Mensen vluchten kletsnat de bus op. Besef dat ik echt wel aan iets ontsnapt ben want heb niet eens regenkledij bij. Zou dit nu mannelijke intuïtie geweest zijn ?
