Vandaag betreden we onbekend gebied, een strook van Vlaams-Brabant die ons niet echt aanspreekt, the forecast is low. Twee busritten ver en we stappen het piepkleine parochiezaaltje van Ramsdonk binnen. Lange Jan van de Police de Bruxelles is er guitig als altijd. De langere afstanden (25 km max.) gaan meteen hun eigen weg langs een tarmacje met bermen van fluitenkruid. We duiken de open velden in met de bruggen van Tisselt op de achtergrond. We wandelen er niet naartoe, zoeken de straten en achterafjes van Kapelle-Op-den-Bos op. Bogaertsbrug over het zeekanaal en nog meer straten, een wijk van recente signatuur. Dan een graspad en vrij ruime omzwerving langs weilanden en nog kale akkers tot de rustpost in het stamcafé van onze gastheren, de Plekpot. We kunnen er een terrasje doen, lekker warm ondanks een toch wel strakke wind.

Duiken voor de lokale lus onder de spoorbaan Mechelen – Dendermonde door en wandelen langs ontluikende patatten en nog groene granen in de was. Bij Koningsteen heffen de kikkers een welkomstlied aan. Oxdonk lees ik op een naambord terwijl we door een beetje bebost gebied een diepliggende beek volgen. Vervolgens een lange dreef van populieren met een zee van gele boterbloemen in de wei. De Katrienbrug over bij het Bos van AA (oude weg naar Hombeek) en vervolgens een eikendreef, ons eerste tarmac in deze lus van 7 km. Maïs steekt het koppetje boven, knorretjes voelen zich goed in de wei. Dit is een prachtige groene etappe, een oase van rust ook. In de Plekpot hebben we een gezellige babbel met Nadia en haar vriendin. Ook zij reageren uitgelaten op die mooie lokale lus.

We moeten opnieuw de Bogaertsbrug over en wandelen onderaf het station van Kapelle. Genoeg tarmac, denkt de parkoersmeester, en hij stuurt ons een pad van steenpuin op. Verderop is het graspad pas gemaaid de wandelaar ter wille. Koeien, denkelijk net van stal, komen nieuwsgierig maar ook beducht neuzen naar die onbekende tweevoeters. Een leuk jong dreefje aan de overkant van een baan en dan terug de zandpaden op richting spoorweg. Infrabel investeert er in nieuwe tunnels en spoorbiels. We zijn terug in Ramsdonk. Worden nog langs een Mariagrot, met stenen uit Maredsous gebouwd, een bouwvallig kasteel en kerk zonder haan geloodst, terug naar de startzaal. Weer zijn we zeer te spreken over deze landelijke etappe.

Hebben nog een uurtje stappen voor de boeg. Opnieuw de weidse velden in, stilaan richting A12. De weergoden laten zich van hun slechtste kan zien met een plensbui van een tiental minuutjes. Achter Hof Ter Molen wacht heerlijk slingertarmac in het groen gevolgd door prachtige dreven rond de hoge hagen van het kasteel van Houtem. Onze gastheer is van het betere ras. Hij kan ons dan het kasteeldomein wel niet aanbieden maar blijft ook lekker weg van asfalt door ons langs een smal zandpaadje tegen de omheining te loodsen. Een laatste dreef met statige platanen, het centrum van Ramsdonk komt in zicht. De startzaal ligt er haast verlaten bij. Wij hebben een uurtje tijd om twee Duvelkes te degusteren tot de bus naar Willebroek. Ik laat niet na de helpers te feliciteren met hun echt wel mooie, groene tocht. Aangenaam verrast zijn wij.

Hebben drie busritten voor de boeg over Willebroek en Boom. Toch staan we op vijf kwartier in de huiskamer. Kan ook niet elke week gezegd worden. Ja, voor deze tocht geldt zeker ‘keer ne kier were’ !