Als ik om 08:00 uit bed kom is Linda al op zoek gegaan naar splitsingsbordjes.
We kunnen vanaf onze eigenste dorpel vertrekken, zegt ze triomfantelijk. Wij zijn trouwens niet een klein beetje fier vandaag dat voorzitter Wilfried de IJsetrippers uitgenodigd voor een Promotocht in ons dorp. We zullen er meerdere tegen komen zoals Ghislaine, de Jakke en zijn Jeannine, den Tast, Viviane & Danny ook.
Maar we vertrekken dus van thuis uit. Volgen de 7km 2 x langs de visput van Terlocht. Zijn er nog gans alleen en verstoren een paar reigers tijdens hun ontbijt. Stappen door een wild bosje bij Callebeek en vervolgens langs de Schelde, stroomopwaarts. De lucht is staalblauw, de zon zet de ganse omgeving die tot Bazel en Wintam reikt in stralend licht. Heerlijk wandelen is dit. Langs de Sint-Bernardus abdij stappen wij voor het eerst tot onze nieuwe feestzaal Depot De Luxe en hij heeft zijn naam niet gestolen. Natuurlijk botsen we er meteen op vele bekenden, Diane & Rudy, de thuislopers, maar ook Jefke en zowaar Freddy Persoone in goede doen ! Nog 12 keer slapen en die verkast weer naar zijn tweede vaderland.
We gaan op pad richting brandweer kazerne en zwemdok. Aan ’t Kerkeneinde kiezen de langere afstanden voor een strookje Vliet en vervolgens over het tarmacje van het Cleydaelbos. Voor het tweede jaar op rij mogen met het prachtige gelijknamige waterkasteel bezoeken alvorens richting Groenenhoek te stappen. Wat villaatjes verder staat de poort van de Witte Hoeve wagenwijd open. Een zeldzaamheid dat we het domein van de vele kastelen mogen betreden. We pikken de kortere afstanden terug op en zwerven met z’n allen over moszachte paden langs de rododendrons. Wat een prachtig stuk parkoers is dit ! Langs stille Hemiksemse straatjes lopen we naar de eerste rustpost in de Lindelei, we zijn haast terug thuis.
Doen we natuurlijk niet, we duiken de Putteman in en zetten koers naar het onverhard van de Moerelei en het Mastenbos. Bij het permanente zigeunerkamp stappen de langere afstanden de prachtige platanendreef in richting Macadammeke en Hoboken. Aan de overkant van de drukke steenweg wachten algauw de terreinen van honkbalclub Pioneers en de vijvers van fort VIII. We pauzeren er in de mooie gelagzaal van de vissersclub. Bij het verlaten ervan verwarring onder het wandelgild. Zij die 21 km lopen staan na 5 minuten terug bij de rustpost ! Wij geven wat advies maar snappen niet echt wat er gaande is. Hebben zelf een Hobokense lus te goed. Ze voert ons langs zwembad Zorgvliet naar het gelijknamige park. We gaan wat dolen langs rododendrons en statige beuken. Moeten goed opletten want de pijltjes hangen soms op onverwachte plaatsen. Slaan er ons netjes doorheen en stappen door het kleine parkje richting Kioskplaats en tram terminus. Moeten nu even wat stille straatjes lopen om bij de spoorweg en Umicore uit te komen. Aan onze kant ligt een leuke bosstrook en daar maken ‘die van Schelle’ al enkele jaren dankbaar gebruik van. Ook de vinken genieten van de stralende dag en verwennen ons met hun hoogste lied. Langs voetbalvelden stappen we naar Villa Marina en snappen waar het voor velen fout liep. Het parkoers kruist en je moet even met je hersenen wandelen om de juiste richting aan te houden. Terwijl we tussen de woonkazernes doorlopen fluiten we enkele wandelaars terug op het rechte pad. Nog even en we pauzeren weer bij de vissers, in het gezelschap van Yvette & Albert (Borgerhout).
Wandelen zelf nu ook voorbij het heikele punt van daarstraks. Moeten lachen als de dame voor ons manlief prompt terug roept, de verkeerde richting uit. Eigentijdse Adam en Eva zeg maar. Wij houden ons aan de overigens duidelijk gepijlde route en stappen de paden van Fort VIII binnen, met zijn grillige platanen. Zwerven tussen waterpartijen en spoorlijn door tot we de steenweg bereiken. Aan zijn overkant pikken we terug de dreef naar het zigeunerkamp op. Komt een man met zonnebril op zijn gemakje aangewandeld. Ons aller Kim natuurlijk, die komt uitlopen van een zware Euraudax in Jambes op zaterdag. Een korte, vrolijke babbel en we vervolgen onze weg. Mogen naar goede gewoonte nog eens door het kasteeldomein Klaverblad, bosrijk gebied. Achterafjes zoals de Koekoekweg zetten ons tenslotte terug af in de Lindelei. Het is er al heel wat rustiger, de helpers ogen een beetje moe, het is een drukke dag geweest.
Lopen een tweede keer door onze straat, ronden de visput en wandelen een meer uitgebreide versie door het wilde speelbos. Langs de Schelde-oever en achterlangs het vroegere Bekaert gaat het terug naar St-Bernard. Bea & Jerome achterna lopen we een prachtig extraatje, heen en weer langs de diep ingesneden Beneden Vliet. Bij de finish wachten onze Borgerhoutse maatjes en … den Duvel. Kim vervolledigt ons clubje, M & M komen even langs. Voor wij het goed beseffen is de zaal leeg gelopen en zijn wij de laatste tafel. We begeleiden Kim tot de bushalte en stappen het valse plat op tot de Karel Debackerstraat. 1.800 deelnemers kregen wsv Schelle vandaag over de vloer, denkelijk hun record en meer dan verdient. Hoorde ik daar de voorzitter niet spreken over volgend jaar een marathon tot in Polderstad ? Zal voor zij die de Nationale Wandeldag hier meemaakten als muziek in de oren klinken. Voor wie het toen niet meemaakte, het gemis kan worden opgevuld. Wij kijken er alvast al naar uit …
Ik excuseer mij bij voorzitter Wilfried voor de kampioenenviering in Overijse op vrijdagavond. Zie stilaan de bodem van mijn eigen energietank. Toch kom ik om zes uur uit bed, ondanks een bar en boos weer. Een klein groepje reist met de trein naar Olen. Een koppeltje vraagt of wij de weg kennen naar de startzaal. Het hoeft niet eens want Gedoviba zorgt voor een perfecte bepijling vanaf het station. In de ruime tent heel wat bekenden, zelfs vanuit Waregem en Deinze komen ze aangerukt. Ivo heeft er duidelijk geen zin in, Marleen is echter net als Linda niet te verwurmen. Hij rekent zich dan maar bij ‘de zotten’.
Plezierig is het inderdaad niet, door niet aflatende regen het parkoers opgaan. De langere afstanden worden het Doffenpad opgestuurd, de weilanden in. Is tevens de naam van deze wandeltocht. Verhard wordt onverhard aan de overkant van een steenweg. Slingerpaadjes sturen ons de modder en de plassen in. Toch blijft het geheel begaanbaar, zij het soms voetje voor voetje. We komen bij het Albertkanaal uit, waar rivierboten zachtjes een sluis binnenvaren. We stappen, luid taterende Marion achterna, langs een windmolen uit 1938 en verder richting autobaan en Olen-centrum. Na wat straten volgt domein Teunenberg en zijn sparrenbossen. De eerste rustpost wenkt na een klein uurtje nat, nat, nat. Het kleine zaaltje van I.P.A. is druk beklant, te meer daar de stoere stappers van de 42 km er al een extra lus hebben opzitten. Soepketel en koffiepot dampen, we worden verwend.
Danny, Frans, Patrick en Jefke lopen voor ons uit de sparrenbossen in. Linda wandelt behoedzaam richting autobaan. Zij is geen fan van gladde omlopen. Stilaan wordt het parkoers halfopen en beter begaanbaar. We duiken weer onder de autobaan door in Oevel en stappen langs Hoogbuul over het kanaal. Aan de overkant ligt het ruime en moderne Olense Shoppingcenter. We worden er door de organisatie gewaarschuwd voor een onverlaat die steeds weer de pijlen blijkt te verwijderen. Komen vlotjes door het sparrenbos heen en vervolgen onze weg verhard richting Verbrande Kant. Wandelen tenslotte door de nieuwe wijk van Langepad tot de kerk van Onze-Lieve-Vrouw-Olen en de tweede rustpost. In de prachtige zaal hangt een groot scherm. Kunnen we bij het genieten van een lekkere kom soep met brood volgen hoe onze jonge jongens het wk cyclocross naar hun hand zetten.
Even een babbel met Claude en we gaan weer op pad. Stappen voorbij het Olense station een straat in met vele gelijkaardige residenties. Het daagt ons als we voorbij Umicore Research lopen. De wijk van daarnet was denkelijk in vroegere tijden bedoeld voor het kaderpersoneel. Een betonnen afspanning van het fabrieksterrein is prachtig beschilderd met vele taferelen, het heeft iets. In een tweede mooie zaal, in Sint-Jozef, pauzeren we slechts kort. Ik neem net de tijd om even met Jefke te babbelen, het was te lang geleden dat wij hem nog ontmoet hadden. Steken een kanaal over en lopen voor een lange zwerftocht langs zijn oever. Verlaten het water voor de Geelse Mosselgoren. De parkoersbouwer verwent ons met een uitgesponnen lus over zompige graspaden, langs prachtige rietvelden, net niet gladde vlonders (dankzij de kiekendraad) door een moerassige strook. Dit is genieten en we doen dat samen met ondermeer Milleke Mol. Stappen over een meccanobrug naar de overkant van het kanaal. Volgen zijn oever maar korte tijd en gaan nog even door een bos van spar & berk dwalen. Dirk (Nijlen) loopt met ons langs een paar hoeves en door de Olense straten tot we opnieuw de rust van Sint-Jozef bereiken.
Hebben nog zo’n 8 km voor de boeg. Volgen nog eens het kanaal en zijn winderige open ruimte in de andere richting dan daarstraks. Lopen vervolgens door zand en langs grillige sparren richting Nete. Laten Bobbejaanland achter ons. Het Olens Broek dient zich aan, opvallend minder nattig dan verwacht. Toch met vele vlonders uiteraard. Maken dan een lange omzwerving door de weilanden van Langendonken tot het Albertkanaal. Laten water en spoorweg achter ons en duiken een laatste bosstrook in. Aan zijn overkant wacht halfopen Gerheze tot de finish. De tent zit nog vol wandelaars en niet-wandelaars die zich te goed doen aan pannenkoeken en een stevige pint. Linda blijft trouw aan haar Duvel, ik laat mij de Hopus van ’t vat smaken.
En dan wacht de trein. Bij een uitklarende hemel en invallende duisternis stappen we de 2 km terug naar Olen station. Zijn er al even als Peter voorbij holt, hij moet de andere richting uit. Met een tevreden gevoel reizen we terug naar Hemiksem. Het uurtje ochtendlijke regen zijn we alweer vergeten. Gedoviba zette nu al voor de zevende keer een prachtprestatie neer. Dat hebben wij vandaag geleerd.
