Ik muis er om 07:00 stilletjes vanonder richting station, mijn maatjes slapen nog. Om :36 gaat de boemeltrein van Giesbaarge naar Bergen (Mons) waar ik een uurtje later aankom. Kijk verbaast, het oude station is met de grond gelijk gemaakt en vervangen door containers en stroken aluminium platen. Moet er 40 minuten wachten op de trein richting Liers. Nog eens een uurtje later ben ik in Tamines, op zo’ 200 meter van de startzaal. Verwacht toch wel wat van de tocht vandaag, Les Kangourous indachtig. Niet abnormaal dat ik straatjes dien te lopen tot het station, de voorkant deze keer, daarstraks achterom. Het is nog maar 10:30 maar al behoorlijk heet, ik zoek zo veel als mogelijk de schaduw op. Duik beetje gore steegjes in tot een kerkplein en loop meteen fout, gevolgd door de dametjes achter mij. Beetje dubieuze pijl. Ben meteen bij de les, brug over de Samber en dan de rivier volgen over zeker een kilometer. Lekker briesje om toch een beetje af te koelen. Pittig kort hellingetje om weer op te warmen en dan huisjes kijken, gewoon rechtdoor. Beetje teleurstellend straten lopen tot de CHR Val de Sambre en dan zowaar een drukke steenweg volgen tot randje Falisolle. Diepe duik nu, la Tienne Baudouin, mooi in het groen. Tienne ken ik als klimmen en dat gaan we doen, met brede meanders langs lome runderen en pas gemaaid koren. Ben ‘boven’ denk ik dan en loop een hoekje om. Oeps …
Een joekel van een tarmac muur gewoon rechtdoor en naar de hemel, ik neem een strategische drankpauze. Behoedzaam naar de top dan, met kapelletje en zowaar de eerste bosstrook. Genieten, zachtjes dalen in het groen en nog wat steile straten tot de kerk van Falisolle. Ik herken de startlocatie van Les Kangourous als ik naar het kerkhof klim. Veel vals plat nu. Een juffertje die mij inhaalt moet plots afhaken, motor oververhit ? Ik zal ze niet meer weerzien. Vlakke akkers van geel geschoren koren en groen manshoog maïs, ik vind terug tempo. Korte klim langs een pompoenenveld en dan heerlijk genieten van een tweede bosstrook. Kom uit bij een dorpje en riviertje La Biesme. Hoog tijd voor een pauze ‘op den blauwe steen’. Zowat iedereen blijkt hier fout te lopen omdat de pijl naar een steegje verstopt is door een automobiel. Ik loop dus wel netjes een paadje in dat in decennia niet meer gebruikt lijkt te zijn. De 20 km gaat nu eindelijk alleen weg en langs een korte klim het volgende dorp in. Mijn horizon zijn dicht beboste terrils van het Henegouwse steenkoolbekken. Loop een te lange rechte weg dwars door Aiseau (Presles), ben wel hoog in het landschap en dat heeft ook iets. Niveautje zakken dan en hoog over de spoorweg parallel met akkerland, de vallei zeg maar. Bouw een laatste pauze in bij de ‘gare d’Aiseau’, het is verdomd warm.
Nog eens vals plat door een woonkern en dan het groen in, dat nu wel meer geel is, het is zomer nietwaar. Mag nog even La Biesme volgen tot een schattige kerk en een volledig historisch verknoeid woonerf. Stratenloop dan maar weer tot het centrum van Tamines, de Samber en het station. Ben toch wel ontgoochelend over deze tocht, had er veel meer van verwacht.
Wij zijn al rond 08:00 in Oudenaarde. Vrezen de zomerse warmte waar Annieken en ikzelf wegens astma-aanvallen nogal wat hinder van ondervinden. Boerenzoon Chris is zich van geen kwaad bewust. Naast zijn twee poezen in huis wordt hij de laatste weken wel geconfronteerd met twee blaffende hondjes, maar die bijten niet. Anny wil de 28 km lopen, letterlijk, als voorbereiding op een Bellingse vijftiger later deze maand, de mannen houden het bij een rustige 21 km. Na de begroeting van vele bekenden waaronder de immer goedlachse Mario Carton gaan wij op pad.
Het haasje is er meteen vandoor, wij stappen langs het prachtige stadhuis en kerk de binnenkoer van het oude ziekenhuis op en vervolgen met … de brousse. Heerlijk slingeren door een wild natuurgebied, inclusief donkere tunneltjes waar we schoorvoetend doorheen waden. Lekker wandelen ‘op een zakdoek’ tot de Scheldeboord die we meten weer verlaten voor de volgende strook groen van ’t Spei. Minder wild nu maar met aangelegde paden, gras of door de droogte gebarsten grond zelfs in de lommerd. Zo bereiken we na 6 heerlijke kilometer het stemmige kerkje van Leupegem en begeven ons met z’n allen in gestrekte draf naar de overvolle parochiezaal Sint-Amandus. Ons haasje vertrekt net voor meer als wij aankomen. Na de pauze een kort strookje naar Etikhove. In volle zon en langs den ijzeren weg. Gaat over in een tegelpad en verderop kasseitjes langs de Ladeuzemolen. Voorbij de dorpskerk nog een paadje langs een diepliggende beek, halven dans meteen. Tijd voor het aperitief vindt Chris en wie ben ik om hem tegen te spreken. Intussen gezellige babbel met Cécile & ‘cowboy’ Luc (où est mon chapeau ?).
De terugweg dus. Even wat huisjes kijken en dan door het hete zomerse akkerland met nog laag maïs, haast dorre weilanden en zelfs worteltjes. Vlaamse kasseitjes horen er uiteraard ook bij en stoffig grind. Ons parkoers blijft opvallend vlak met uitzicht op de uitlopers van de Vlaamse Ardennen en de immer aanwezige pronte kerktoren van Oudenaarde. We lopen weer een eind langs de spoorbaan die Oudenaarde met Ronse verbindt en moeten dan de gelijknamige viervaksbaan over. Niet bepaald veilig dit ! Aan de overkant opnieuw akkers en een paar kerkwegels. Nog eens als bange haasjes de snelweg over en voorbij de Nonnenmolen en het Sportkot terug naar de eerste rustpost. Conform deze duvelse tijden drink ik mijn eerste …
Annieken is intussen tot bij ons gehuppeld en we starten samen aan de laatste 4 km. Dwars door het dorp gaat het naar de Maagdendaal Abdij waar onze gastheren hun klanten verwennen met een lekker koel bruintje, Adriaan Brouwer. Lekker verder wandelen over de fraai bebloemde Scheldedijk en de parkoersmeester weet van geen ophouden. Het Liedtspark en zijn kasteel komen nu aan bod, gevolgd door volkstuintjes waar mijne maat meer dan gewone aandacht voor heeft. Is het hier ook zo droog als in Giesbaarge ? Ja dus, een hele geruststelling. Uitbollen nu tot de te hete startzaal en wij zoeken een terrasje.
Kunnen nog lekker bijbabbelen met vele bekenden en gelaafd terug naar de auto. Bij verkeerslichten nog even de charmantste van alle Glimburgers begroeten, Marina & René. Ik had een goed gevoel vanmorgen en dit was inderdaad een prachtige wandeltocht. Morgen trekken mijn maatjes naar Montigny-le-Tilleul, ik plan een Adeps in Tamines, het land van Les Kangourous de Falisolle.
