Linda komt op zaterdagavond met het idee onze zondagse planning volledig om te gooien. Startlocatie Gentbrugge ligt op nauwelijks 3,5 km van station Gent-Dampoort, vanuit Antwerpen elke halfuur bereikbaar. Moeten er een drietal keer de weg vragen alvorens in het Nederlands antwoord te krijgen. De Dendermondse Steenweg en aangelanden blijkt een ruime, hoofdzakelijk Turkse, winkelstraat te zijn. Het valt ons intussen op dat bus 3 regelmatig voorbij rijdt. De startzaal blijkt aan zijn eindpunt te liggen, net onder de befaamde brug met zijn trajectcontrole ! Ik heb mijn huiswerk wel echt niet goed gemaakt gisterenavond !
In de ruime zaal meteen veel bekenden, Lut & Luk, Tiny & Danny, Oma Kodak en Chris. Onze eerste honderden meter langs een groene plas en een bosje stappen we met die van Giesbaarge. Zij stappen slechts de 14 km, trekken nog naar Waasmunster wij gaan stoer op weg voor de 30 km. Bij een druilerig zwerk wandelen we door een villawijk richting natuur. Krijgen een fraai uitzicht over moerassen bij Koningsdonk en stappen over wat ik vermoed een oude Scheldearm te zijn om een steenweg te volgen voorbij een kasteel. Bereiken aldus Heusden en stappen door zijn centrum richting schooltje De Klaver voor de eerste rustpost na 4,6 km. Lopen gelijk door richting Hooiwegel en over een tarmacje naar de Sint-Annaplas. Wandelen rond zowat de helft van het ruime water, randje E17, tot een klein bootshuis en de volgende pauze. Hebben nu toch al 8 km op de teller staan en versterken dus de innerlijke mens.
De langere afstanden gaan er meteen hun eigen gang, over een tarmacje tussen autobaan en vijver. Dan de brug over en richting Damvallei, eerst een volgend meer rondend. Heerlijk wandelen in het groen langs de Handmeerswegel en zijn vlonders dan naar het Kattepad in open veld. Een eerste keer kort ploeteren, verder volgt een heus modderbad. We zakken een paar honderd meter diep weg in gitzwarte brij. Zetten voorzichtig de voeten daar waar onze voorgangers putten maakten, de vingers fijntjes tussen de pinnekes van draad of rond dunne takken geklemd. We komen er lachend en als tweevoeters doorheen, schoenen herschapen in zwarte vormloze massa’s. Aan de overkant van de autobaan ligt De Meerskant op grondgebied Laarne. We mogen wat bekomen van de emoties langs de Lagen Heirweg die ons afzet in paardenmelkerij ’t Kattenheye, onze volgende rustpost.
Zijn intussen in onze nopjes met én parkoers, én markering én ruime schare familiale helpersteams. Een heuse meevaller deze tocht tot nog toe. Kunnen kiezen uit een korte of een lange lus richting kasteel van Laarne en houden het door tijdsgebrek bij kort. Koeweglos door de weilanden liepen we al eerder. Kunnen in het volgende bosje de modder handig ontwijken. Keren op onze stappen terug over goed begaanbare paden en wegen tussen winterse akkers en weilanden. Eén keertje ontbindt de parkoersmeester nog zijn duivels, enkele meters hobbelig slijkpad slechts. We slaan de tweede rust bij de paardjes over, is slechts 4,6 km terug tot in Heusden.
De Lagen Heirweg stuurt ons naar het bosrijke Laarzenpad. What’s in a name, alhoewel, vlonders behoeden ons voor het ergste nat in dit natuurgebied met bosjes en hooiland, In De Hauw genaamd. We verlaten het natuurlijke groen voor weilanden bij Trotlos. Pikken er kortere afstanden op. De parkoersmeester heeft iets leuks in petto, kerkwegels dwars door Heusden, waaronder de lange Boswegel tussen huizen en ommuurde tuinen. Lopen wij graag als afwisseling en stappen dan ook vrolijk De Klaver binnen voor onze laatste pauze. Etienne, de facteur van Nukerke zit er zowaar. Ik vraag hem hoe het gaat en krijg het guitige antwoord ‘oep z’n pitjes meniere’. Hij mag dan wat trager geworden zijn, toch loopt ie nog fier rechtop als een ‘jeune premier’.
Om Heusden te verlaten speelt onze gastheer opnieuw met de vele kerkwegels. Leuk zolang ze niet geuren naar veelvuldige passages van huisdieren. Dan volgt opnieuw de steenweg van deze ochtend en een leuk ommetje langs moeras en rivier, een woning met herinneringen aan sluisdraaiers ook. Bij Coninxdonck, randje Melle duiken we de moerassige natuur in en komen verderop bij een geboortebos uit. Mooi en kunstig van aanleg. Een kasseitje en een fietspad van recente signatuur loodsen ons naar volkstuintjes en een speeltuin, de befaamde brug als achtergrond dienst doende. Over een leuke houten brug overwinnen we een laatste moeras … en dan wacht den Duvel.
Om 18:00 nemen we bus 3 en zijn binnen de 10 minuten bij station Dampoort. 20 minuutjes later gaat de trein naar Antwerpen … om bij Beervelde midden de velden halt te houden ! Er staat een auto op het spoor weet de begeleidster te melden. Het volgende wat wij horen is een jonge deerne die naar mam belt met de boodschap dat de trein al drie kwartier stil staat ! Natuur en Duvel hebben ons allebei een heerlijk tukkie bezorgd ! Komen met een uur vertraging om 21:00 in Hemiksem aan. Niet getreurd echter, wie wandelden een prachtige tocht vandaag, een nieuwe bladzijde in ons toch al behoorlijk gevuld dagboek. Zeker weten dat deze tocht de volgende jaren terug op ons programma zal staan !
Vandaag houden we het klassiek. Al springen de afstanden bij de Trekplosters van 25 naar 42 km, wij weten meestal wel een dertiger te versieren. Clubmaatjes Ghislaine en ‘cowboy’ Luc gaan ons voor. Het zoekwerk op de parkoerstekening heeft geen extraatje opgeleverd, we leggen ons dan maar neer bij een 25 km wandelplezier. Duiken langs smalle paadjes de heuvel af richting bedrijven en E40 ter hoogte van Groot-Bijgaarden. Op de achtergrond ligt de basiliek, ja die van Koekelberg, te pronken. Samen met moeder en kinderen uit Schelle stappen we door de velden opnieuw de heuvel op. Rondom een hoeve ziet het gitzwart van de kraaien. We genieten van het vergezicht over ‘le tout Bruxelles’. Bevinden ons op de Draaiberg in Bekkerzeel. Een lieflijk kasseitje Molenkouter genaamd zet ons af in de bewoning van Sint-Ulriks-Kapelle. Even verwarring waar heen en terug markeringen slordig zijn aangebracht. Maar we kennen de omgeving. Weten dat we richting Don Bosco moeten en over de spoorbaan bij het station van Dilbeek. Even verder de eerste pauze in een fraai nieuw maar wat klein uitgevallen zaaltje van Savio. Zijn ruim een uur onderweg.
Kennen zowat de helft van de aanwezige wandelaars, lijken zodoende een thuismatch te spelen ondanks de concurrentie van De Chatons. Een paar splitsingen ver wandelen we door jong bos en langs een gracht randje Wolfsputten. Bij Ketelheide worden we zachtjes een verdieping hoger gestuwd. Het parkoers wordt lekker golvend, anders dan anders met een fraai uitzicht tot het Atomnium. Vele achterafjes, waarin we ons één keer verslikken, loodsen ons naar de Suikerberg en Sint-Martens-Bodegem. Door weidse, winterse akkers gaat het naar de Pastorieweg en onvermijdelijk ook de prachtige kerk. Daarna volgt een heerlijk groen biotoopje langs een bijwijlen snel vliedende beek. Heel leuk stukje parkoers tot het dorpscentrum en rustpost Castelhof. Eerder korte 9 km volgens Eddy ‘fotograaf’. Met vrouwtje Liliane zetten zij koers naar Schepdaal en de bus naar huis. Wij volgen een als immer uitgelaten Nathalie en Roger terug richting Savio.
De zon verdwijnt stilaan achter een grijze massa, het zwerk voelt meteen zuur aan zo in de namiddag. Anders dan anders stuurt de parkoersbouwer ons de velden in. Aanvankelijk parallel met de spoorvallei maar dan klimmend terug naar Sint-Ulriks. Opnieuw in de vallei gekomen moeten we het gemotoriseerde sluipverkeer trotseren. Krijgen toch nog wat groen aangeboden tot vrijwel bij de deur van Savio. Net voor wij de rustpost bereiken krijg ik een goddelijke ingeving. Zei Eddy daarstraks niet dat de 15 km hier een lus maakte door de Wolfsputten ? Linda ziet het helemaal zitten. Aan dit extraatje heeft Oma Kodak vast niet gedacht !
Na de pauze dus zo gezegd, zo gedaan en op pad voor een extraatje van net geen 6 km. Klimmen langs een wijk met witte huizen tot boven de Wolfsputten en mogen vervolgens zachtjes dalend genieten van het niet eens nat liggend gebied. Toch vinden we de vlonders leuk. Passeren opnieuw bij Ketelheide en duiken dan een parkachtige omgeving in waar een team vrijwilligers zwerfvuil ruimen. Uitzicht op de kerk van Bodegem en we zakken stilaan terug af langs de Bruinelieveheerweg. Pauzeren een laatste keer in Savio, hebben nog 4 km voor de boeg.
Passeren een langgerekte vijver en beklimmen de Molenberg. Stappen langs Kloostermuur (letterlijk te nemen) tot de spoorbaan en volkstuintjes. Langs de IJzeren Weg gaat het tot de sportterreinen en even verder het fraaie centrum van Groot-Bijgaarden. Even verder ligt het prachtige kasteel. Volgens mij zitten onze 4 km er op en zijn we nog een heel eind van de eindstreep verwijderd. We moeten nog de E40 over en vervolgens door een bedrijvenzone voorbij onder meer Eddy Merckx. Iedereen is het aan de finish eens, het was een mooi parkoers vandaag dat eindigde met een etappe van 6 km. Mijn naamgenote raadt ons aan niet over de Brusselse Ring huiswaarts te rijden maar over Relegem en Meise, wegens te druk verkeer. Wij brengen de boodschap over aan Ingrid en andere Noorderlingen. Zelf zijn we laat genoeg op pad om toch onze vertrouwde route te volgen. De laatsten zullen de eersten … thuis zijn …
