Vandaag houden we het klassiek. Al springen de afstanden bij de Trekplosters van 25 naar 42 km, wij weten meestal wel een dertiger te versieren. Clubmaatjes Ghislaine en ‘cowboy’ Luc gaan ons voor. Het zoekwerk op de parkoerstekening heeft geen extraatje opgeleverd, we leggen ons dan maar neer bij een 25 km wandelplezier. Duiken langs smalle paadjes de heuvel af richting bedrijven en E40 ter hoogte van Groot-Bijgaarden. Op de achtergrond ligt de basiliek, ja die van Koekelberg, te pronken. Samen met moeder en kinderen uit Schelle stappen we door de velden opnieuw de heuvel op. Rondom een hoeve ziet het gitzwart van de kraaien. We genieten van het vergezicht over ‘le tout Bruxelles’. Bevinden ons op de Draaiberg in Bekkerzeel. Een lieflijk kasseitje Molenkouter genaamd zet ons af in de bewoning van Sint-Ulriks-Kapelle. Even verwarring waar heen en terug markeringen slordig zijn aangebracht. Maar we kennen de omgeving. Weten dat we richting Don Bosco moeten en over de spoorbaan bij het station van Dilbeek. Even verder de eerste pauze in een fraai nieuw maar wat klein uitgevallen zaaltje van Savio. Zijn ruim een uur onderweg.

Kennen zowat de helft van de aanwezige wandelaars, lijken zodoende een thuismatch te spelen ondanks de concurrentie van De Chatons. Een paar splitsingen ver wandelen we door jong bos en langs een gracht randje Wolfsputten. Bij Ketelheide worden we zachtjes een verdieping hoger gestuwd. Het parkoers wordt lekker golvend, anders dan anders met een fraai uitzicht tot het Atomnium. Vele achterafjes, waarin we ons één keer verslikken, loodsen ons naar de Suikerberg en Sint-Martens-Bodegem. Door weidse, winterse akkers gaat het naar de Pastorieweg en onvermijdelijk ook de prachtige kerk. Daarna volgt een heerlijk groen biotoopje langs een bijwijlen snel vliedende beek. Heel leuk stukje parkoers tot het dorpscentrum en rustpost Castelhof. Eerder korte 9 km volgens Eddy ‘fotograaf’. Met vrouwtje Liliane zetten zij koers naar Schepdaal en de bus naar huis. Wij volgen een als immer uitgelaten Nathalie en Roger terug richting Savio.

De zon verdwijnt stilaan achter een grijze massa, het zwerk voelt meteen zuur aan zo in de namiddag. Anders dan anders stuurt de parkoersbouwer ons de velden in. Aanvankelijk parallel met de spoorvallei maar dan klimmend terug naar Sint-Ulriks. Opnieuw in de vallei gekomen moeten we het gemotoriseerde sluipverkeer trotseren. Krijgen toch nog wat groen aangeboden tot vrijwel bij de deur van Savio. Net voor wij de rustpost bereiken krijg ik een goddelijke ingeving. Zei Eddy daarstraks niet dat de 15 km hier een lus maakte door de Wolfsputten ? Linda ziet het helemaal zitten. Aan dit extraatje heeft Oma Kodak vast niet gedacht !

Na de pauze dus zo gezegd, zo gedaan en op pad voor een extraatje van net geen 6 km. Klimmen langs een wijk met witte huizen tot boven de Wolfsputten en mogen vervolgens zachtjes dalend genieten van het niet eens nat liggend gebied. Toch vinden we de vlonders leuk. Passeren opnieuw bij Ketelheide en duiken dan een parkachtige omgeving in waar een team vrijwilligers zwerfvuil ruimen. Uitzicht op de kerk van Bodegem en we zakken stilaan terug af langs de Bruinelieveheerweg. Pauzeren een laatste keer in Savio, hebben nog 4 km voor de boeg.

Passeren een langgerekte vijver en beklimmen de Molenberg. Stappen langs Kloostermuur (letterlijk te nemen) tot de spoorbaan en volkstuintjes. Langs de IJzeren Weg gaat het tot de sportterreinen en even verder het fraaie centrum van Groot-Bijgaarden. Even verder ligt het prachtige kasteel. Volgens mij zitten onze 4 km er op en zijn we nog een heel eind van de eindstreep verwijderd. We moeten nog de E40 over en vervolgens door een bedrijvenzone voorbij onder meer Eddy Merckx. Iedereen is het aan de finish eens, het was een mooi parkoers vandaag dat eindigde met een etappe van 6 km. Mijn naamgenote raadt ons aan niet over de Brusselse Ring huiswaarts te rijden maar over Relegem en Meise, wegens te druk verkeer. Wij brengen de boodschap over aan Ingrid en andere Noorderlingen. Zelf zijn we laat genoeg op pad om toch onze vertrouwde route te volgen. De laatsten zullen de eersten … thuis zijn …