Basel zien en sterven, dat is zowat de samenvatting van mijn laatste twee weken. Een heel divers gezelschap van 35 cursisten werd zwaar op de proef gesteld door enkele specialisten in tand-implantologie. Een heuse bonte bende uit vrijwel alle continenten, van Hong-Kong en Singapore over Iran tot Brazilië en Peru. Een heel verschillende invalshoek ook, tandartsen uiteraard maar ook ingenieurs, juristen en zowaar een economist uit het onooglijke België. Allen moesten voor het eindexamen 75% halen en iedereen slaagde, uw dienaar met 78,13 % of 62 juiste antwoorden op 80 vragen. Gisteren zaterdag dan een relatieve pauze ingelast met bezoek aan de Antwerpse Vogeltjesmarkt en een werkdag Beneluxwandelen. Vandaag ‘the real stuff’ met het afscheid als organisatoren van Theo en Olympic Deurne. We gaan ze missen net zoals voor een paar weken de Police de Jette.
Met een goed gevulde bus vanaf de Rooseveltplaats en een drukke startzaal zo rond 09:00, zo zien we het graag. Theo had mij gewaarschuwd, geen rustpost meer in Oelegem wegens nieuwe gemeentelijke reglementen. Wordt dus drie keer Halle (Zoersel). In de staart van een ochtendlijke bui vertrekken we samen met Dave (van Oelegem) over het kerkplein en dan een villawijk in. Linea recta richting antitankgracht en puur natuur. Heerlijk stappen door wild bos met een ondergroei van immer groene varens. Nat ja, uiteraard, maar toch vrij goed begaanbaar al is het opletten niet te struikelen over de vele boomwortels. Strookje Sniederspad en dan langs domein Martinus en een kapel ter ere van Sint-Jozef. Bekend terrein uiteraard. De Heilige Geestweg loodst ons Halle binnen en de bomvolle rustpost bij Sint-Maarten. We vinden nog twee stoelen in een hoekje om even de innerlijke mens te versterken. Zijn ruim een uur onderweg.
Op pad voor een eerste lus van iets meer dan 7 km. Aanvankelijk over het landelijk tarmac van Berkemei. We pikken in het groen Marleen & Yvo op. Er vormen zich spontaan twee gezellig kletsende koppeltjes terwijl we door de Halse bossen in de omgeving van het Boshuisje wandelen. Stappen nog steeds in het groen onderaf een autosnelweg, de kilometers verdwijnen ongemerkt in de kuiten. Zitplaatsje zoeken bij de nog steeds bomvolle zaal, we kunnen zowaar een fris terrasje doen. Het tweede lusje is slechts 4 km lang. Meteen de sparrenbossen in bij een straat met de merkwaardige naam Flikkersteert. Linda vermoedt dat deze verwijst naar de lokale naam voor … vlinders ! We doorkruisen Halle-velden, de plaatselijke ruimte voor chalet woonsten. Er staan echt mooie exemplaren tussen in vernist hout. Nog even villaatjes kijken en een laatste pauze bij Sint-Maarten.
Nog ruim een uur wandelen tot Schilde en we beginnen eraan midden een bonte bende over smalle paadjes slingerend tussen sparren en loofboompjes, de Liefkenshoek. Dan komt de brede en kaarsrechte Kantonbaan aan de beurt, half verhard. Fikse regen en zonneschijn wisselen elkaar voortdurend af. Renier Sniederspad, een naam als een klok voor de geoefende GR-wandelaar. We volgen onze illustere voorganger onder meer langs een lieflijk beekje tot we de bebouwing van Schilde-dorp bereiken. Einde tocht ? Niet meteen voor ons al laten we ons wel een eerste Duvelke smaken.
Patje Kloek had aangegeven dat er een extraatje van 5 km kon gewandeld worden. Volg de 10 tweede maal adviseert Theo. Zogezegd zo gedaan. We bewonderen aanvankelijk de massieve landhuizen van de Bellevuedreef. Duiken dan het park van Schilde in. Geen krakende of vallende beuken dit jaar, gewoon genieten van puur natuur in peis en vree. Uitbollen doen we natuurlijk weer langs een zone waar Schilde beroemd voor is. Duvel nummer twee wordt soldaat gemaakt en dan is het tijd om afscheid te nemen. Ruim 1600 wandelaars voor hun allerlaatste organisatie, het was meer dan verdiend voor Olympic. Volgend weekend, en na mijn doopweek in Diegem, ga ik een weekendje aan de slag in Hoeilaart. Ik hoop er U te mogen begroeten.
