Ik zit er al jaren mee in mijn hoofd … het Adeps wandelen. Het moet er maar eens van komen, ondanks de beperkingen van het openbaar vervoer in Wallonië, 2018 wordt mijn Adeps jaar ! Begin eraan met een makkie, startlocatie 750 meter van treinstation Braine-l’Alleud, toevallig de lijn van Antwerpen naar Charleroi. En toch gaat het bijna mis ! Kan gelukkig fluo markeringen van de organisatie oppikken en tegendraads vele wandelaars naar de verscholen startzaal stappen. Het typisch Waalse, beetje aftandse zaaltje gonst van de activiteit. Ik bied mijn gratis verkregen Point Vert kaart aan en betaal 5 Euro, twee als contributie voor de tocht en drie voor de jaarkalender. Democratisch toch ! Stel vast dat de consumpties ook duurder zijn dan bij ons, maar heb daar nu verder geen oog voor.
Adeps dat is wandelen zonder rustposten en met afstanden per 5 km vanaf 5 tot 20 km. Ik krijg en papiertje mee ‘pour les ballisages’ waar ik verder niks mee doe. De markeringen zijn kleurrijk, duidelijk. Ik volg aanvankelijk het groene ‘parcours commun’. Een paar straten met duidelijk gemarkeerde parkeer mogelijkheden en dan een oude spoorbaan op, puur natuur. De 5 km gaat van ons weg en de anderen mogen langs tarmacjes en een vettig paadje genieten van bolle akkers en een zicht op Braine. We vervolgen met schattige steegjes van de stad langs een riviertje, denkelijk de Hain. Opvallend hoeveel joggers gebruik maken van het parkoers, ja zelfs een paar mtb’ers flitsen mij voorbij. Le Lac du Paradis en eerste afcheckpunt na 4,25. Heerlijk wandelen rondom een recent aangelegd meer dat ik vorig jaar ontdekte dankzij de Marcheurs du Hain.Ook de 10 km gaat van ons weg en ik ben plots helemaal alleen. Een leuke holle weg en le Sentier de Timpe et Tard loodst mij door de golvende akkers van Ophain. In het dorp dokker ik over kasseitjes voorbij de splitsing van 15 & 20 km en dan richting autobaan. Even wat huisjes kijken en dan kiezen voor de Promenade du Seigneur Isaac. Fout lopen kan niet want je botst telkens op een markering met duidelijke rode X. Prachtige holle weg tot de spierwitte kapel van Notre Dame des Belles Pierres, nog 9 km te gaan volgens de organisatie.
Hoog in de weilanden waar ik ooit zomers tussen de Limousins liep, pal op de wind tot een eenzame hoeve en verder door het stille land tot rand Lillois. Tarmacje door jong bos nu met aan weerskanten de borden van Vivaqua, waterwingebied. Het parkoers van de 15 km sluit opnieuw aan als ik, nog steeds moederziel alleen, dwars door de velden loop richting verweerde spoorbrug. Duik onder de snelweg door en loop er parallel mee, lekker verscholen in het groen. Plots een bedrijvenzone met Baxter nadrukkelijk aanwezig. Enkele wandelaars houden er een kouwelijke picknick op de bankjes, ik loop gewoon door. De markeringen worden intussen bizar. Nog te lopen afstand gaat omhoog i.p.v. omlaag, negeer de boodschappen dus maar. Een volgend bosje zet mij af bij de woonkernen van Braine. Loop achterafjes langs een gracht die ik herken van Les Marcheurs eind vorig jaar. Probeer een deerne te volgen die er een stevig tempo op nahoudt, pff … je wordt ouder papa. We stappen door een leuk kasteelparkje en vervolgens naar de Stade Gaston Reiff. Nog wat straten, plezante steegjes en dwars door een scholengemeenschap, de opdracht zit er op.
Ik kan het niet laten inkopen te doen bij een neringdoener uit Stavelot, boerenbrood en geitenkaas. Rep mij dan naar de trein. Je suis ravi, ik ben verk(n)ocht, volgende week loop ik Adeps in Nivelles een voor mij totaal onbekend gebied.
Wij zijn in Hemiksem de eerste en enige klanten op het eerste boemeltreintje naar Roosendaal. De begeleidster met Limburgse tongval komt een gezellig praatje maken. Vanaf Antwerpen-Centraal is het drukker. Patje Kloek wordt onze gezel tot Essen en de andere coupés vullen zich met late fuifnummers. Op het perron in Roosendaal zijn we weer haast alleen. Hebben een ruime en kouwelijke, winderige 4 km voor de boeg tot het lekker warme nest voor vandaag, het Thor honk. Krijgen er de klassieke hartelijke begroeting van Will en de dames achter de inschrijftafel. Zijn hier dan ook al jaren vaste klant tijdens de Nieuwjaarstocht.
De opdracht bestaat uit drie lussen waarvan wij er twee zullen wandelen (lopen). Beginnen met de 10 km. Was in vroegere tijden deels een stadslus maar nu vertrekken we in een heel andere richting. Het zonnetje is warempel stralend van de partij en we genieten. Moeten even halthouden als de boer zijn koetje met pas geworpen kalf over het pad van stal verhuisd, een vertederend beeld. De eerste bosstrook stuurt ons naar de Zundertseweg en de villa’s van de Langendijkstraat. Weg van de bebouwing duiken we het landelijke gebied in langs onder meer De Schietbaan, want leuke straatnamen kom je hier wel meer tegen. Genieten verderop van een gemengd jong bos met her en der wat stormschade en stappen over brede zandpaden, bijwijlen immense plassen vermijdend. Bakhuis Roozeboom Kamp, een militaire basis waar we nog nooit van gehoord hadden. Zijn op de Rucpense Heide. Stappen over een smal pad van bruin blad, langs een ondergroei van jonge spar ook. Heerlijk tarmacje afgezoomd met prachtige witte berk dan, de Roosendaalse baan. Volgen het fietspad dat overgaat in Zundertseweg. Komen zo weer bij de bossen van Visdonk uit en kruisen ons pad van eerder deze ochtend. Stappen eerbiedig door een Gedenkbos met heel wat beuk en zo terug naar het honk. Twee uur wandelen voor nog geen 10 km, Thor is gul in de kilometers !
Tijd voor de al even klassieke Nieuwjaarsbabbel met Marie-Louise en Jo en terug op pad voor ruim 8 km. Volgen de snel vliedende Turfvaart stroomopwaarts en verlaten hem voor het tarmacje langs de Visdonkhoeve. Mogen heerlijke maar toch winderige dreefjes lopen in het open land. Nooit stonden hier zo veel plassen als vandaag. We kunnen er gelukkig overal netjes langs. Voorbij een manege duiken we voor eventjes de bossen in. Mogen vervolgens over vlonders lopen langs dat heerlijke Rozenven. Dan volgen paardenweiden en het linea recta tarmacje van Katteven tot een tweede Gedenkbos met opvallende en toch ook wel beklijvende witte berk. Een laatste kilometer dwars door de bossen tot de samenkomst van de verschillende afstanden. Uitbollen langs de lokale volkstuintjes tot het honk. Will staat al klaar met de beloning bij afmelding. We laten ons het gerstenat smaken, laten onze waardering voor die prachtig vernieuwde lus van 10 km ook blijken.
Tja, wij sluiten de zaak zo rond de klok van drieën en wandelen goedgemutst terug naar het station. Hebben eindelijk de kortste en eenvoudigste weg tussen station en honk gevonden. Een overvolle Amsterdammer zet ons af in Antwerpen-Centraal. Hebben er tijd voor een Duvelke in Café Royal tot de boemel naar Hemiksem. De kop van ons wandeljaar is er af, kwaliteitsvol. Wij wensen jullie allemaal vele heerlijke kilometers in de schoenzolen anno 2018.
