Het is nauwelijks 2 km lopen van Boom Markt tot de startlocatie in Recreatiedomein De Schorre. Het is overal nog erg rustig in de vroege ochtend, al staat het parkeerterrein al aardig vol. Linda kom even later dan ik aan, is weer met haar ‘stalen paard’ op pad. Het parkoers loopt richting Reet vandaag. Niet meteen onze favoriete richting maar we kennen de parkoersbouwer als bevlogen, dus dat komt vast goed.
Krijgen van de Schorrestappers een ‘appeltje tegen de dorst’ aangeboden en voor wandelaars komen ze dezer dagen steevast van Kitom. Weg zijn wij, langs de hockeyterreinen richting Rupeldijk. We volgen deze even stroomopwaarts en duiken dan de jonge bossen van De Schorre in. Onze gastheer slingert zijn wandelaars over smalle paadjes langs berkenbomen. De gekende zandvlakte wordt aangedaan en dan volgt een heel nieuw stuk parkoers rond een groen ogende, want klei houdende, vijver. We horen de eerste kikker kwaken, vogels zingen hun mooiste ochtendlied bij een stralend zonnetje. Wat is dit schitterend ! Het Kleibrekerspad voert ons hoog de heuvel op. We verlaten het domein en volgen fietspaden langs de Klinkaert richting Kerkelei en de kerk van Reet. Onderweg hangen nog pijltjes van de Kleitrapperstocht van een paar weken geleden. Foei, wat slordig ! Na een ruim uur wandelplezier pauzeren we in het Reetse Gildenhuis. Hebben nu een lus van 8 km voor de boeg.
De 28 km scheidt zich vrijwel onmiddellijk af van de andere afstanden. Huisjes kijkend stappen we richting Wilgenveld. Fietspaden loodsen er ons door weilanden. Moederziel alleen lopen wij hier richting E19 en wat parallel asfaltbaantjes. Langs groenten serres ook, al dan niet nog in gebruik. Voor ons stapt Begijnendijker Roger achter zijn vrouwtje aan in een vlot tempo. Langs de bedrijvenunits van Laerevelden gaat het richting Hoge Meentocht. Kunnen eindelijk het tarmac ruilen voor een korte omzwerving door het Stuyvenbergbos en zijn dichte sparrenpopulatie. Het rode fietspad dat van Rumst komt kunnen we een eerste keer verlaten voor een bezoekje aan de watertoren. Het uitzicht is er schitterend en reikt tot ‘de bollen van Brussel’. Nog een stukje fietspad, een parkje en we zijn weer bij de kerk van Reet. De overvolle rustpost laten we voor wat hij is en genieten van onze ‘bammetjes’ gezeten op een bankje in de zon.
Achterafjes en fietspaden loodsen ons naar Schensbossen en zijn bamboe kwekerij. Collega’s IJsetrippers die bloemschikken doen er hun inkopen. Een strookje Kleine Landeigendom (witte wijk) en de 28 km gaat er weer alleen vandoor. Een grote kolonie kraaien strijkt neer in de weilanden en de boer … hij ploegde voort. Langs bomenkwekerijen bereiken we natuurdomeintje De Reukens, grasland met een kikkerpoel. Achterom het winkelcentrum van de A12 lopen we verder door wijk Lindenbos tot voetbal Rupel Boom. Duiken een eerste keer het stadspark in met Bea en Jerome als gezellen. In het PTS pauzeren we een laatste keer.
Ik voel mij hondsmoe, laat het tempo zakken. Heb er de laatste tijd wel meer hinder van, voorjaarsmoeheid ? Aan het parkoers en zijn schoonheid zal het zeker niet liggen. Mogen opnieuw het stadstpark in voor een zwerftocht langs het beekje tot de Beukenlaan. Even verder ligt domein N, een must voor elke wandeling in Boom. Opnieuw zwerven langs jonge berk en soms nattige paden. Aan de overkant van de Kerkhofstraat wacht dan tenslotte opnieuw De Schorre. Chris (Ingelmunster) achterna lopend maken we een grote boog hoog boven de Tomorrowweide. Trappekes af dan en langs berkenpopulaties en groenige vijvers over de vlottertjes een laatste keer genieten. Is dat geen Duvelke waard ?
De Schorrestappers vestigden vandaag een nieuw clubrecord met 2079 deelnemers. Meer dan verdient vinden wij want vooral de laatste paar jaar liepen wij bij hen telkens prachtige en mooi verzorgde tochten. Graag tot deze zomer in Niel dus.
Tony zit al op bus 500 als ik opstap aan de Helststraat in Aartselaar. Hij wisselt bij Boom Markt voor de 286, ik reis door tot busstation Rumst. Heb een extraatje van 5 km gepland langs de waterkant, Linda is op komst met de fiets. Net voor ik de startzaal in Battel bereik moet ik een stevige regenbui trotseren, Minneke krijgt het ook hard te verduren. We zijn er weer eens helemaal klaar voor. Willy (Mortsel) en zijn dame alsook Lucien, ze gaan ons voor. De Hobohemmers komen achterop. Stappen een eerste keer een strookje langs de Leuvense vaart. Worden er verrast door een kroostrijk gezin wilde eenden. Schattig toch hoe die ‘chippekes’ over het water lijken te lopen. We ruilen het kanaal in voor de Dijle. Worden met tussenpozen van hemelwater voorzien, het is een onaangename dag. Voel mij niet echt lekker maar in de luie zetel zou het zeker niet beter zijn, dus wandelen maar. We lopen onder de Mechelse ring door ter hoogte van de oude stortplaats, nu een mooie groene heuvel. Pikken dan opnieuw het kanaal Leuven-Dijle op dat ook dienst doet als scheepvaart museum. Onze eerste 6 km zitten er op. Annieken & Chris beginnen er net aan.
De tweede ronde stuurt ons over Battelbrug langs de gelijknamige sluis opnieuw langs het kanaal. Stuivenbergvaart blijkt een andere naam te zijn voor hetzelfde water. In de verte staat de Mechelse Romboutstoren mooi te wezen. Toch keren wij hem de rug toe en stappen velden in met plastic bedekt, vorstbescherming voor erg vroege teelt. Eén straat verder ligt het Vrijbroekpark, altijd een plezier hier te mogen doorlopen. Vissers doen hun ding op de waterpartijen. Wilgen staan er frisgroen bij, lissen schieten op en vroege kerselaars kleuren prachtig zacht roze. Wij pauzeren nauwelijks, lopen 14 km in één ruk door. Volgen Lucien, die veel te vertellen heeft over bijen en andere gebeurtenissen, door de netjes gesnoeide rozentuin. Voor kleur is het hier nog te vroeg. Verlaten het park na een lange omzwerving richting Brusselpoort en zoeken opnieuw de Stuivenbergvaart op. Voor even maar want de parkoersmeester loodst ons door achterafje ‘ons tussendoortje’ richting woonwijken. Moeten die lange saaie Stuivenbergbaan volgen tot aan de overkant van de E19. Robbroek brengt verademing. Eindelijk nog wat onverhard onder de sloffen wandelend langs een haast dichtgegroeide gracht en weilanden, richting Leest. Een laatste kaarsrechte steenweg zet ons terug af bij Battelbrug en de startlocatie. Hebben nog één lusje van 5 km voor de boeg.
Helaas horen wij vertellen dat het parkoers werd gedecimeerd wegens wateroverlast. Jammer want we weten dat net aan de overkant van de vaart een prachtig natuurdomein ligt. Toch mogen we nog een ruime kilometer door het groen wandelen, over vlonders door het moeras ook met een zee van gele bloemen. Schitterend dit. Aan de overkant van de baan naar Willebroek wacht beton van Vorendonk, nog in het groen. Dan weer de steenweg af tot Battelbrug, jammer maar helaas.
We laten ons het Duvelke smaken en vatten de terugweg aan. Linda op haar ‘stalen paard’ en ik met een dubbele, haast naadloze busreis, wel met de 286 deze keer en de 290. Hopelijk krijgen we morgen in Boom beter weer.
Zo mooi als het weer gisteren was, zo grijs is het weer eens vanochtend. Maar thuis blijven is des duivels oorkussen en dus gaan we op pad. Linda beslist met de fiets naar Bornem te rijden, voor mij twee busritten ver al heb ik voor vanavond andere plannen. We spreken af omstreeks 09:45 maar om 10:00 is er nog steeds geen Minne te bespeuren en haar mobieltje staat uiteraard af. Patje Kloek en Herman Dewilde gaan alvast op pad terwijl ik zenuwachtig heen en weer draaf in een goed gevulde sporthal. Finaal komt Linda opdagen, vaartijden van de veerdienst tussen Schelle en Wintam zijn gewijzigd en ze reed niet meteen de kortste weg.
Wij dus op pad. De 30 km krijgt al meteen zijn eerste extraatje dwars door wegenwerken langs het lokale ziekenhuis. We weten, er wordt meteen een lange lus in het groen aangeboden door het domein van Marnix en dit tot in Branst. Brede zandpaden, populieren, veel waterpartijen, zelfs een reetje krijgen we te zien. Even een vettig strookje en we staan aan de parochiekerk en een werkelijk bomvolle zaal. Geen doorkomen aan en we lopen dus maar gelijk door. Zoeken een landdijk op die dra Scheldedijk wordt ter hoogte van het beruchte Zates, de laatste rustpost van de Doto. Voorbij de stemmige kerk van Mariekerke zoeken we een smal paadje op tot de nu welverdiende rustpost. Hebben er 11 km opzitten.
Tijdens onze pauze zoeft onder meer Gwy voorbij. Zijn aangedampte bril beperkt duidelijk zijn zichtbaarheid en weer weg is hij. Wij babbelen even bij met een koppeltje van die andere Kadees, uit Aalst en hun trouwe kameraad Misty. Terug de dijk op nu richting Sint-Amands. Moeten wel aandachtig blijven voor toch nogal wat fietsers ondanks het gure zwerk. Ook hier lopen we voorbij de kerk tot aan uitspanning Den Amandus. De dijk af en ‘kier nekier were’ door het smalle straatje Dam genaamd, terug naar de kerk. Zwerven nu door de straten van Sint-Amands bij stilletjes neervallende mist richting industriezone. De Galgestraat brengt verpozing. Beton dat nog wel maar langs wilgen en velden richting Heimolen en verderop nattige bosgrond. Rondden een kudde schapen in een rossige wei en stappen langs een nieuwbouw wijk terug het dorp in en naar de rustpost van Mariekerke. Leek ons een erg lange en niet zo spectaculaire 7 km.
M & M komen binnenvallen en dus vervolgen we samen onze weg, langs achterafjes de bebouwing verlatend. Bij Groentenhof prikkelt een nadrukkelijke prei geur onze reukorganen. Verderop zandwegen door veld en wei, bosjes ook tot we terug in Branst aankomen. De zaal is er nog steeds goed beklant maar nu vinden we toch zitplaatsen. Verlaten onze maatjes want wij hebben twee extra kilometer voor de boeg. Passeren een bedevaartsoord en dan gaat de 30 km nog eens zijn eigen weg langs de Mefseveldweg. Het overwegend met gras begroeide pad stuurt ons linea recta door kale winterse akkers tot in Grootheide. De Bareldreef is dan weer een kaarsrechte straat naar de kinderboerderij. Vele wandelaars houden hier halt voor ijscrème of ander lekkers, wij lopen door. Heerlijk stappen is het nu over het vettige wilgenpad langs de gracht van Breeven. Terwijl de zon een eerste poging doet om ons te verblijden vinden we het betonstrookje langs een vlasrootput best aangenaam. Bij het golfterrein weten we de aankomst nabij. Lopen langs meerdere sportterreinen en een grote plas door domein Breven recht naar de finish. Hoog tijd om ons te goed te doen aan Duvelse geneugten opnieuw verenigd met M & M. Om 17:20 ga ik er vandoor, wil persé de boot van 19:00 halen. Heb mij een extraatje van 13 km in het hoofd gehaald, zo maar ! Volg groene ‘terug ‘ wandelpijlen tot station Bornem en loop dan gewoon de Hingense steenweg af tot het gelijknamige dorp. Even een kaart spotten bij domein d’Ursel en dan recht naar de Nattehaasdonk. Trotseer manmoedig meer dan 1500 meter kasseien, ver voorbij Donatus Kwik tot de Scheldedijk. Zet koers naar de zeesluis van Wintam … om geen enkele poort open te vinden ! Na wat gedraal eindelijk groen licht, heb nog 4 minuten tot het veer. In de bocht zie ik het bootje de Schelse oever verlaten, dit wordt erg nipt en lopen zit er niet meer in mijn knoken. Gelukkig wacht er al iemand … blijkt Linda te zijn die mij van ver herkend had ! Ik plof neer op een bankje, ben stik kapot. Aan de overkant wachten nog 4,6 lange kilometer, vlak tot de kerk van Schelle en dan de lange heuvel op tot in Heimisse. Liep gespreid over de laatste 3 dagen zo’n 103 km … den ouwe kan het nog !
Dinsdag ben ik dan weer ‘on duty’ tussen Terlanen en Rode. Loop van Overijse over de Grotstraat, Grote Heirbaan en Moskesstraat tot Terlanen. Route die mij het best bevalt. Kruip de ganse dag van de ene pijl naar de andere, de tank is ver leeg. Rond 15:00 plof ik neer op het bankje bij het zaaltje van datzelfde Terlanen. ‘done’ laat ik Wilfried weten en dat geldt voor mezelf ook. Drie bussen en evenveel treinen later sta ik in Hemiksem. Beetje gek gedaan om trajecten uit te testen …
