Dag twee zijn we een halfuurtje later bij d’Ouwe Kerk dankzij de zondagdienst van De Lijn. Op 1500 meter na volgen we vandaag braafjes de 30 km zoals door de parkoersmeester voorgeschreven. We pikken dus meteen het hobbelige pad langs de antitankgracht op en volgen het tot bij de ingang van het Park van Brasschaat.
Lopen opnieuw langs die gek in elkaar gegroeide bomen en langs nog meer grachten in de omgeving van de Miksebaan. Vreemd hoe dat uurtje verschil met gisteren voor een heel andere lichtinval over parken en grachten zorgt. Bij de plassen pikken we Denise & Patrick op die, fototoestel in aanslag, komen genieten van deze marathon. Anders dan gisteren ronden we nu na de pauze van de waterski wel de eerste plas. Waterkiekens zijn er duchtig in de weer nesten te bouwen of zelfs al te broeden. In het park van Brasschaat ontwaren we hoog in de bomen een broedende reiger. Is de eerste keer dat we dit zien net als vele van onze medewandelaars. Voorbij de kinderboerderij, drukker beklant dan gisteren, stappen we De Inslag in, ook anders dan gisteren. Een strookje bos, de wel erg eigentijdse Durentijdlei en daar is ons bankje in de zon weer bij de kerk van Maria-ter-Heide.
Linda & Charles lopen ons voor langs de watertoren, het jonge bos van Schietveld en de kasseitjes van de Vogelzangdreef. Vanaf het duivenlokaal in Gooreind zullen we los/vast samen lopen. Bij het vliegveld gaat het deze keer rechtsaf voor een ruime omzwerving over soms moeilijk begaanbaar terrein helemaal rond het vliegveld en puur natuur. Perron Noord noemt de nieuwe rustpost net naast de controletoren. Het terrein zit afgeladen vol met zondagsmensen, we bemachtigen met heel veel moeite een bankje en een paar stoelen. Kunnen intussen genieten van vliegtuigjes die af en aan vliegen, van statige zwevers tot minuscule gemotoriseerden.
Hebben nog 7 km voor de boeg. Charles heeft een dipje terwijl wij letterlijk over de oude spoorbaan lopen richting Kapellen. Ruilen hem in voor een betonbaantje van de legerjongens. Dra volgt puur natuur. Zand baggeren naast de militaire basis. Vervolgens een prachtige, zonovergoten open strook met heide en andere vegetatie. Dan de nattige bossen in voor hobbelige paadjes tussen jonge boompjes. Het gebied is wel droger dan enkele jaren geleden maar van rechtdoor lopen is nog steeds geen sprake. We zijn dan ook wat langer onderweg dan normaal, zigzaggend de hobbeligste stroken vermijdend. Maar prachtig mooi dat het hier is, echt wel een Grande Finale voor deze tocht. Bij de ruïne van het fort weten we het einde nabij. De zaal is nog goed beklant als wij binnen vallen, toch zullen we als laatsten Ludo en kompanen verlaten. De Hobohemmers bieden ons een lift aan tot ‘oep ’t Zuid’ waarvoor onze oprechte dank. Hebben een schitterend wandelweekend achter de rug dankzij onze vrienden Stroboeren. Woensdag leggen de openbare diensten de riem even af en kan ik dus niet op het werk geraken. Ideaal om een dagje knooppunten te lopen tussen Heimisse, Schelle en Wintam. In het weekend trekken we denkelijk naar Lippelo & Zandvliet.
De tweedaagse van Maria-ter-Heide, wij vinden het de mooiste tocht van de Stroboeren. Willen er dit jaar geen lusje van missen en reizen dus twee dagen tot ‘de pepermolen’ en Lage Kaart. Op zaterdag bouwen we onze eigen dertiger, een kombinatie van de aangeboden 42 en 20 km.
We beginnen met de eerste lus die alleen door de marathon freaks wordt afgewandeld. Stille straten loodsen ons richting moderne kerk van Lage Kaart. Dan gaan we uitgebreid huisjes kijken in het groen. Nou ja zeg maar kasten van villa’s terwijl we langs de Guyotdreef, de Kaartse Bossen en de Sionkloosterlaan lopen. Jammer genoeg laat de parkoersmeester het natuurdomeintje van De Uitlegger links liggen. Na ruim 8 km bereiken we een eerste keer de antitankgrachten en hun bruine water ‘koffie met melk’. Even verderop in de hondenclub kunnen we een eerste keer pauzeren. We weten dan het minste stuk achter de rug.
Pikken vrijwel meteen opnieuw de gracht op en ook de andere wandelaars die rechtstreeks van de startlocatie hier naartoe worden gebracht. Beetje technisch pad tot de Bredabaan. Op het water drijven grote groene massa’s, rottend blad vermoed ik. Aan de overkant van de steenweg volgen we nog een eindje het water en gaan dan een extraatje lopen door domeinbos De Inslag. Flaneren in de nog frisse ochtend over brede lanen langs beuk die stilaan kleur krijgt, rododendrons nadrukkelijk in de knop en immer groene ranke spar. Bereiken zodoende het park van Brasschaat waar de Hobohem family ook een frisse neus komt halen. Ruilen bij de Miksebaan het park opnieuw in voor de gracht en even verder wacht die prachtige achterliggende E10-plas. Rondden het water over het zandpad langs glimmend witte berk. De pauze bij de waterski is welkom, hebben er intussen 16 km opzitten en ik heb mijn dagje niet.
We verlaten de 42 km, gaan één etappe 16 & 30 km volgen. Terug dus naar het zandpad tussen de twee plassen, even de TGV spoorlijn volgend. Dan opnieuw antitankgracht en het park van Brasschaat tot de kinderboerderij. Laten De Inslag links liggen en volgen de kortste weg naar de kerk van Maria-ter-Heide en rustpost Belle-Vue, zijnde de Kerkedreef. Bankje in de zon, hoog tijd voor een bammetje na 21 km wandelplezier.
Aan de overkant van de Bredabaan stappen we langs de watertoren en een woningen complex dat denkelijk aan het leger toebehoort, tegen de kazerne aangebouwd. Typische woningen zoals ik ze ook kende tijdens mijn legerdienst in Duitsland, lang geleden. We duiken het jonge groen in van het Schietveld, over een slingerbaantje parallel met de Bredabaan. Er geldt ‘code rood’ brandgevaar wegens de droogte, midden april nota bene. Ruilen berk en liguster in voor kasseitjes aan de overkant van de steenweg. Dokkeren over die prachtige Vogelzangdreef waar toch aardig wat woningen worden gebouwd. De Rode Dreef loodst ons onverhard en zanderig langs weelderige rododendron tot de open ruimte van Gooreind. Pauzeren in het duivenlokaal, er zijn nog zekerheden in deze wereld !
Bewandelen intussen het parkoers van de 20 km en beginnen aan onze laatste etappe van ruim 7 km. Lange rechte grindpaden, tussen weelderige rododendrons door ook en langs villa’s op grondgebied Kapellen terug naar de Bredabaan. Een eindje rood fietspad en dan terug het groen in tot het vliegveld. We stappen rond de grasbaan en voorbij de hangars richting militair kamp. Ruilen beton in voor zand en een prachtig strookje puur natuur. Komen zodoende bij de plassen aan bij het ingestorte fort. We weten, nog een eindje antitankgracht en den Duvel wacht. Je hebt Linda toch terug meegebracht deze keer zucht voorzitter Ludo lachend. We hebben weer van deze tocht genoten, morgen meer en een ietsje anders.
