De tweedaagse van Maria-ter-Heide, wij vinden het de mooiste tocht van de Stroboeren. Willen er dit jaar geen lusje van missen en reizen dus twee dagen tot ‘de pepermolen’ en Lage Kaart. Op zaterdag bouwen we onze eigen dertiger, een kombinatie van de aangeboden 42 en 20 km.

We beginnen met de eerste lus die alleen door de marathon freaks wordt afgewandeld. Stille straten loodsen ons richting moderne kerk van Lage Kaart. Dan gaan we uitgebreid huisjes kijken in het groen. Nou ja zeg maar kasten van villa’s terwijl we langs de Guyotdreef, de Kaartse Bossen en de Sionkloosterlaan lopen. Jammer genoeg laat de parkoersmeester het natuurdomeintje van De Uitlegger links liggen. Na ruim 8 km bereiken we een eerste keer de antitankgrachten en hun bruine water ‘koffie met melk’. Even verderop in de hondenclub kunnen we een eerste keer pauzeren. We weten dan het minste stuk achter de rug.

Pikken vrijwel meteen opnieuw de gracht op en ook de andere wandelaars die rechtstreeks van de startlocatie hier naartoe worden gebracht. Beetje technisch pad tot de Bredabaan. Op het water drijven grote groene massa’s, rottend blad vermoed ik. Aan de overkant van de steenweg volgen we nog een eindje het water en gaan dan een extraatje lopen door domeinbos De Inslag. Flaneren in de nog frisse ochtend over brede lanen langs beuk die stilaan kleur krijgt, rododendrons nadrukkelijk in de knop en immer groene ranke spar. Bereiken zodoende het park van Brasschaat waar de Hobohem family ook een frisse neus komt halen. Ruilen bij de Miksebaan het park opnieuw in voor de gracht en even verder wacht die prachtige achterliggende E10-plas. Rondden het water over het zandpad langs glimmend witte berk. De pauze bij de waterski is welkom, hebben er intussen 16 km opzitten en ik heb mijn dagje niet.

We verlaten de 42 km, gaan één etappe 16 & 30 km volgen. Terug dus naar het zandpad tussen de twee plassen, even de TGV spoorlijn volgend. Dan opnieuw antitankgracht en het park van Brasschaat tot de kinderboerderij. Laten De Inslag links liggen en volgen de kortste weg naar de kerk van Maria-ter-Heide en rustpost Belle-Vue, zijnde de Kerkedreef. Bankje in de zon, hoog tijd voor een bammetje na 21 km wandelplezier.

Aan de overkant van de Bredabaan stappen we langs de watertoren en een woningen complex dat denkelijk aan het leger toebehoort, tegen de kazerne aangebouwd. Typische woningen zoals ik ze ook kende tijdens mijn legerdienst in Duitsland, lang geleden. We duiken het jonge groen in van het Schietveld, over een slingerbaantje parallel met de Bredabaan. Er geldt ‘code rood’ brandgevaar wegens de droogte, midden april nota bene. Ruilen berk en liguster in voor kasseitjes aan de overkant van de steenweg. Dokkeren over die prachtige Vogelzangdreef waar toch aardig wat woningen worden gebouwd. De Rode Dreef loodst ons onverhard en zanderig langs weelderige rododendron tot de open ruimte van Gooreind. Pauzeren in het duivenlokaal, er zijn nog zekerheden in deze wereld !

Bewandelen intussen het parkoers van de 20 km en beginnen aan onze laatste etappe van ruim 7 km. Lange rechte grindpaden, tussen weelderige rododendrons door ook en langs villa’s op grondgebied Kapellen terug naar de Bredabaan. Een eindje rood fietspad en dan terug het groen in tot het vliegveld. We stappen rond de grasbaan en voorbij de hangars richting militair kamp. Ruilen beton in voor zand en een prachtig strookje puur natuur. Komen zodoende bij de plassen aan bij het ingestorte fort. We weten, nog een eindje antitankgracht en den Duvel wacht. Je hebt Linda toch terug meegebracht deze keer zucht voorzitter Ludo lachend. We hebben weer van deze tocht genoten, morgen meer en een ietsje anders.