Tijdens de verkenning van ‘onze Omloop’ konden we het zaterdag vrij droog houden. Zelfs een terrasje bij het zwembad van Overijse zat er in. Nathalie had blijkbaar grote dorst en dus lieten de mannen zich niet smeken om mee van een extra rondje te genieten. Voor de zondagse wandeling haak ik aanvankelijk af. Vanuit de zachte bedstee hoor ik de regen op het asfalt van onze straat kletteren. Als ik ten langen leste om 10:00 opsta is Linda niet naar de fitness. De hevigste buien zijn voor vandaag voorbij, zegt ze fijntjes. Het vrouwtje ter wille kies ik de dichtstbijzijnde tocht uit. De Vaartlandstappers weten ons vast wel nog eens te bekoren. Twintig minuutjes autorijden en bij de pinken zijnde parkeerwachters loodsen ons naar een net vrij gekomen plaatsje op een bedrijventerrein. Het is behoorlijk druk in ’t chalet van de lokale voetbalclub, zelfs Wilfried en Nathalie zijn er. Wij gaan nog voor de 30 km, iets wat zij niet zien zitten.
Alleen op pad dus, eerst voor een korte lus van 9,5 km, het parkoers achterstevoren, zo maar. Achterafjes loodsen ons door het stille, zondagse Tisselt tot nieuwe wijk Ziederijhof. Even verder kunnen we een fietspad op langs het Zeekanaal, richting Kapelle-op-den-Bos. Vissers doen hun ding, haast roerloos naar hun dobber turen als waren zij reigers. We duiken de akkers in, langs paden die ook bij knooppunten Rivierenland bekend zijn. Zwerven tussen maïs en bieten, rondom plassen ook richting cafeetje De Plekpot in Kapelle-Oost. We lopen gewoon door, over het rode fietspad langs een steenweg richting Leest. Bij Aland duiken we opnieuw de akkers in, bieten, graan en maïs. Het laatste al twee Linda’s hoog of daaromtrent. Onverhard word terug tarmac. Een fantasierijk pad tussen huizen en akkers zet ons tenslotte af bij de startlocatie. Cowboy Luk houdt er al mee op. Heeft de ochtendlijke buien niet te best verteerd, zo blijkt.
Wij versterken de innerlijke mens en gaan dan op pad voor het grotere werk. Door de bedrijvenzone en langs het kanaal richting Willebroek nu, van de Grote Brug tot de oude Vredesbrug, over de Oostdijk. In de verte priemt de woontoren van Boom. Vanaf de ruïnes van bedrijf Denayer is het slechts een paar stille straatjes ver tot een leuk parkje en de rustpost van Blaasveld. Ex-collega Marleen staat er in de bediening. De tijd tikt verrassend snel weg. We besluiten onze 30 km in te korten tot 26km. Pikken zodoende de lokale lus van de 15 km op. Moeten uiteraard voorbij Het Broekventje bij de kerk van Blaasveld. Lopen het intussen klassieke parkoers langs de Kebbinglei naar het groen onder de spoorbaan door. Het lusje langs FC Blaasveld liepen we niet eerder. Het heerlijke stuk Blaasvelds Broek langs de kapel kennen we uiteraard wel. De hoge bomen van de opeenvolgende dreven houden de stevige bui ‘van de grond’. In meer open gebied moet de plu wel worden boven gehaald. In het nat tippelen we heen en weer langs de spoorlijn en de Bezelaervelden. Extra lange etappe lijkt dit ons.
Na de laatste pauze verlaten we Blaasveld langs de Kattestraat en Vijvershof. Het is ‘kermis in d’ helle’ als we door nieuwe wijk Geerhoek wandelen. Regen en zonneschijn houden elkaar in evenwicht. Nat van hemelwater en zweet tegelijk zijn we. Door een villa straat lopen we richting Heffen. Onverhard wordt vettig. Aanvankelijk nog met gras onder de voetjes tot een hertenfarm. Wat een prachtige, met dons bezette geweien hebben die heren toch ! Zodra de paden echt door het maïs lopen wordt het schaatsen. Linda zoekt beschutting tussen twee rijen groen, je ziet ze niet meer lopen. Buien en zonneschijn zullen elkaar afwisselen tot de finish. In Klein-Brabant hoort daar uiteraard Duvel bij. Tja, samen met clubmaatjes Christine & Noel sluiten we de keet. Zoals verwacht weer goed werk van De Vaartlanders in een omgeving die toch niet zo evident wandelgebied is.