Makkelijk reisje vandaag. Halfuurtje tot Antwerpen-Centraal. Dan onze wekelijkse Starbucks koffie en twintig minuutjes trein tot Duffel. Zijn om 08:30 al ter plaatse. Meteen teleurgesteld. Niks te zien van de beloofde 35 km maar een maximum van 26 km. Helpers blijven ons het antwoord op het waarom schuldig. Pff, we passen er wel een … been aan.
Leuke start meteen met kasteelruïne Ter Elst, het prachtige Duffelse park met zicht op de monumentale kerk en de fraaie gebouwen rond het gemeentehuis. Dan stratenloop tot de rustpost ‘bij Annie & Willie’. Zijn nog geen 4 km ver en er wacht nu een lus van 8 km. Snel weg van tarmac en bebouwing, we zoeken een verwilderd bosje op. Keer ne kier were doen we over de Netedijk richting Lier. Opvallend veel drijvend kroos en houtafval bij opkomend getij. Onderaf opnieuw lekker ruig tussen populieren door naar natuurcentrum Pime. Heerlijk wandelen door halfopen terrein met nogal wat wilgen aanplant. Keerpunt bij de Mechelse steenweg en dan gewoon linea recta langs de Bremstraat, landelijk tarmac. Oef, deze pauze bij onze maatjes doet deugd.
Meteen ook veel bekenden waaronder Mark, je weet wel diene van Leentje. Jefke ook, allebei met een rondje achterstand. Na de koffie en het boke zoeken we snel de Nete op. Aan de overkant van de gemeentelijke kerk en de heerlijk geurende zondagse kippenkraam duiken we de AWW-plas in. Voedzaam water zo te zien want met een allegaartje aan watervogels. Nog voor de imposante spoorwegbrug duiken we de bossen van de Mosterdpot in. Passeren ergens in de buurt van Sanne & Steven richting rustpost in een opvangcentrum voor psychiatrische patiënten. Neteland geeft steun aan minderbedeelden.
Ook hier een ruime lus van 7 km. We ontvluchten de drukte en zetten koers naar het Fort van Duffel. Rondje lopen en dan de Zandstraat in die Beukendreef wordt op grondgebied Katelijne. Huisjes kijken tot de bossen bij domein Roosendael. Op de terugweg opnieuw een strookje Netedijk, nu bij aftrekkend water. Kijken verwonderd naar een blauwe reiger die als uitzichtpunt de top van een immense spar kiest, indrukwekkend. De Fermerijbeemden komen uitgebreid aan bod. Diepe bruine gracht met een rand van geurend balsemien. Opnieuw de Mosterdpot en meteen weer pauze.
We beslissen een extra rondje te lopen van ruim 4km, een verkorting van de 7 km. Genieten op het nu wat rustiger zonnig terras van een eerste Duvelke. De retour naar Duffel voert aanvankelijk langs rosse varens in de Mosterdpot. Dan zoeken we de fietsautostrade op die parallel de spoorbaan loopt. Dwars door het domein van Sint-Maarten, de finishlijn is nabij. Komen we Jantje Pijp en zijn Geertrui tegen. Hij oogt nog wat pips, is redelijk ziek geweest en moet duidelijk nog aansterken. Toch tof dat jullie er weer bij zijn maatjes !
Om 17:30 reppen we ons naar de trein … die niet komt ! De NMBS hult zich in stilzwijgen. Een kwartiertje later beslissen we richting Mechelen te sporen. Daar wordt ons veel duidelijk. Mensen langs het spoor in Schaarbeek en dus geen treinverkeer mogelijk. Van arren moede nemen we bus 287 van 19:05 richting Boom. Zullen finaal, en met een gelukje thuis zijn om 20:30. We barsten in lachen uit … er zijn zo van die dagen … maar wij hebben er samen toch weer eens het beste van gemaakt.
Een uitgelezen groepje Antwerpenaren staat in Turnhout te wachten op de bus naar Tilburg. De wandeltochten in Weelde en Poppel beginnen toch echt wel populair te worden. Parkoersmeester en duivel-doet-al Leo staat vanaf de zijlijn de gebeurtenissen in de startzaal gade te slaan. Met een gat in de verdediging, zoals hij zelf zegt want een voortand kwijt. Compleet ander parkoers vandaag, richting Weelde Statie en Baarle-Nassau. Een interessant gegeven.36 km daar hebben we de tijd niet meer voor maar wel een kleine dertiger.
Meteen een fameuze opener langs kasteeltje met slotgracht, imposante kerk en prachtig gerestaureerde dorpsmolen. Hoe weelde-rig kan een Kempens dorp zijn ! Met Patje Kloek landelijke betonbaantjes opzoeken. Marathon Man zet het op een lopen, wij volgen aan ons tempo over een zandweg tot de eerste bossen. Worden aanvankelijk belaagd door vallende eikels maar ruilen al vrij snel voor veilige spar. Licht golvend zandparkoers dan, duintjes met reeds winters ogend wit gras rond een ruime open plek met uitgebloeide heide. Leo geeft het begrip wandelpad vele inhouden. Open terrein nu, uitgestrekte akkers en hooilanden met her en der een hoeve ingeplant. Fietspad goed afgeschermd van het gemotoriseerd verkeer en opnieuw onverhard langs een camping. Zanderige ondergrond tot rustpost Royal. En royaal is het er inderdaad. Wit gedrapeerde stoelen, een heuse glittertroon … en toch wandelaar vriendelijke prijzen. Het broodje gezond en de kleine kop koffie smaken heerlijk.
Avontuurlijk lusje geeft Patje mee als we ons opnieuw op gang trekken. Zijn op grondgebied Baarle-Nassau. Veldweg tussen bosrand en patat en dan het groen in. Heerlijke slingerpaden in het bos met een ondergroei van inktzwammen, helgroen mos en varens op hun retour. Op een paar plaatsen delicaat gepijld maar wandelaars helpen elkaar en we verlaten foutloos het golvend terrein. Fietspad door halfopen terrein en dan opnieuw een bosstrookje. Tiny & Danny hebben een ruime voorsprong. Kruisen ons en zijn ook opgetogen over deze puur natuur. We doen een Royaal terrasje in de zon en vervolgen. Lange rechte lanen nu door hoofdzakelijk sparrenbos. Aan de overkant van een steenweg een pad achter landgoeden en dan tot de tweede rustpost. Contrast met de eerste want een oude schuur bij varkensstallen. Hoog tijd voor een Gageleer, lekker biertje dat in de streek gebrouwen wordt.
De laatste loodjes zijn vandaag zo’n 9 km lang. Over het Bels lijntje, nu fietspad tot een tot taverne omgebouwde statie. We stomen door langs een groot veld peeën. Zwevers worden de lucht in getrokken of geschoten in de late namiddag. Duidt op mooie en stabiel zonnig weer. Graspaden loodsen ons langs uitgedunde spar en heel wat berk. Passeren een kamp van economische gelukzoekers, ook zij het mobieltje in aanslag, de ziekte van de moderne tijd. Leo laat ons genieten van voorhistorische grafheuvels in het bos, denkelijk zeker 3.000 jaar oud. Hotsen en botsen het bos uit richting dorp. Hé wat is dat nu … Geeneinde lees ik op een bord, zal toch niet waar zijn zeker ! Grapje, het betreft natuurlijk de wat bizarre naam van een straat. Nogmaals voorbij de molen, kerk en kasteel. Het was weer eens heerlijk genieten vandaag, vrijwel geen bewoning gezien onderweg. En Leo … hij bevestigt mijn vermoeden … volgend jaar startplaats in R… Wij kijken er al naar uit !
