Leuven – Brussel neemt met de trein geen 20 minuten in beslag. Brussel – Humbeek met de bus 50 minuten. Is maar hoe je het bekijkt. Alle wandelaars behalve uw dienaar stappen aan de kerk af, ik rij één halte verder dankzij Google Maps die een binnenwegje kent. Tja, wat is een mens zonder computer anno 2018. Ben vandaag ook weer alleen op pad omdat Annie & Chris forfait dienen te geven. Chris verloor eerder deze week het gevecht met een ladder. Ik hoop dat hij er snel weer bij is, gezond van lijf en leden.
Opnieuw een opdracht van 30 km dus vandaag, netjes vrijwel egaal verdeelt over vijf etappes van gemiddeld 6 km. Wordt uitgewuifd door Johan van de Heikneuters, mee op busreis met de Demerstappers uit Bilzen. We blijven met een aantal wandelaars vertedert staan bij een voetbalveld waar ukkies van enkele jaren oud vertrouwd worden gemaakt met de bal door een super gemotiveerde animatrice. Knap ! Het Krankenstraatje dan, de eerste strook natuur die ons afzet bij het Zeekanaal dat de Schelde met Brussel verbindt. Lopen richting Schelde voorbij een imposante betonnen brug en een Mariagrot. Een heel eind verder duiken we het bos in. Wordt heerlijk zwerven in het groen met tussendoor een passage langs weilanden. Bij stoeterij Gravenbos trekken we het door stormen en extreme droogte gehavende maïs in. Een paar straten en de eerste pauze wenkt in het POC (parochiaal centrum). Ik stoom door richting mooie dorpskerk en zonder mij af bij een splitsing op de langere afstanden 1x. Loop vrij snel terug door de weilanden en maïs die wordt geoogst en ingekuild. Voetwegen, buurtwegen, ze hebben hier allen een naam en nummer. Haast ongemerkt klim ik stilletjes in het landschap, omringd door dametjes met het sappige dialect van Bachten de Kuppe, Wervik op busreis in Brabant. Een uurtje dwalen door de akkers wordt afgesloten met een strookje kassei. Ben in Beigem en ga pauzeren in café Dennenhof waar Liliane & Eddy de dienst uitmaken. Het is er mij veel te druk en ik geniet van mijn aperitief op een bankje bij een gesloten frietkot.
Lokale lus nu voor de grootste afstanden. Bij de splitsing verlaat een achttal van Wervik mij, zal de rest moederziel alleen afwerken. Duik opnieuw het maïs in en de rand van het Lintbos. Krijg uitzicht op de abdij van Grimbergen en de ‘frietketels’ van Verbrande brug (Vilvoorde). Onze gastheer heeft iets anders in gedachten en gelijk heeft ie. Van de Tommelmolen tot de Liermolen mag ik genieten van die heerlijke vallei van de glasheldere Maalbeek, toppie ! Moet dan helaas een heel eind villaatjes kijken langs de Beukendreef die zijn naam gestolen heeft, geen boom te zien. Terug de akkers in dan langs patat en chicorei. De kerktoren van Beigem, ook een fraaie exemplaar overigens, komt in zicht. Tweede en laatste pauze ‘frietkot’.
Heb nog 11 km voor de boeg verdeelt over twee etappes. Opnieuw de akkers in en deze keer echt wel door het Lintbos waar een paar verweerde betonbaantjes vroegere menselijke aanwezigheid verraden. Lees wel op meerdere borden dat hier rond de eeuwwisseling geboortebossen werden aangeplant, met heerlijk groen resultaat zo’n 20 jaar later. Prachtig paadje afgezoomd met meidoorn richting veeweiden. Paarden, runderen en schapen, voor elk wat wils. Boven de einder komt een spitse kerktoren piepen, daar moet ik heen. Stoffige zandpaden, een kasseitje, een paar straten, hoog tijd voor een wandelaarsdrankje in een zaal waar het al rustiger wordt.
Een laatste keer op pad dan, langs kerk en kerkhof de weidse akkers tegemoet (nog eens). Stuk steenweg dan tot net niet Verbrande Brug want keerpunt aan de achterkant van het Grimbergse vliegveldje. Passeren het imposante Gasthuispachthof en kom tot mijn verrassing terug bij het zeekanaal uit. ‘ons Laura’ geeft van jetje en spiegelt zich op het woelige water want er staat een heerlijk briesje. Ik geniet van de paar kilometer linea recta langs het water, het is er gewoonweg zalig ! Bij het Gasthuisbos trekken we terug de bewoonde wereld in. Uitbollen langs een visvijver en koning voetbal, ruim de tijd voor een Duvelke.
Busje komt zo, busje komt zo … heeft een kwartier vertraging, het maakt mij niet happy. Tijdens de rit terug naar Brussel-Noord vergeef ik het onze gekleurde medemens ruimschoots. Hij rijdt zachtjes maar gestaag, is op elk moment galant voor de reizigers en de andere weggebruikers en verliest toch geen tijd aan nutteloze dingen. Ik wuif hem dan ook vrolijk uit als ik afstap …oh ja de treinen naar Leuven hadden ook bijna 10 minuten vertraging !!! Dinsdag probeer ik naar Ursel te trekken, was vorig jaar een parel van een tocht waarbij ik nog deskundige uitleg kreeg van Gino, ooit één van de Doetjes.
Hij heeft geen zin om op te staan ! Ik neem dus de trein een uur later dan gepland maar wel zonder overstap van Leuven naar Diksmuide. Chris schudt meewarig het hoofd bij het horen van mijn keuze, al beton zegt hij. Ik heb de Vierdaagse gemist door werk omstandigheden en blijf dus koppig bij mijn plan. Aan het station even voor 11:00 een tiental wandelaars maar slechts eentje met een routeplan. Van Gentenaar tot Zichemnaar, de Patrick neemt ze op sleeptouw tot de trap naar de starlocatie. Ben erg laat en twijfel dus tussen 22 en 30 km ondanks de verre reis. Beslis wel onderweg. Na de formaliteiten dus op pad voor een eerste etappe van 3,8 km. Strookje drukke steenweg en dan een zwerftocht langs achterafjes over brede plaveien en grasstroken. Steenweg opnieuw over en door industrieterrein tot de rustpost. Ik stoom gelijk door. Laat de Ijzertoren links liggen en loop met de gelijknamige rivier mee Diksmuide verlatend. Lekker wandelen over een houten staketsel langs de rivier, verder op beton. Weg van het water over het Stiltepad Kaaskerke, beton met slingers door de polder, langs een ruïne ook. Net voor de dorpskern draai ik naar rechts de Frontzate op, een oude spoorbaan, nu een fijn grint wandelpad. Twee keer linea recta , de spoorbaan en dan beton lopen langs een kroosgracht tot het centrum van het stille Oostkerke. Heel mooi centrum overigens met huizen in gele baksteen en de kerk verscholen in het groen. Pauze in een splinternieuwe zaal en korte babbel met gehavende Guy Verhelst, overigens in charmant gezelschap, en kennissen uit Kluisbergen. Allen met een rondje voorsprong op mij uiteraard.
Op pad voor een lus van 8 km. Bizarre lucht, cumulus zwanger van regen houdt het toch droog. Aanvankelijk gewoon de baan volgen met een rietkrans aan weerskanten en pas gemaaide bermen waarvan de stoppels mij niet aanspreken als wandelterrein. Opvallend hoeveel waterkiekens ik op de sloten zie, serieus grote kolonies. Een witte reiger zweeft sierlijk met trage vleugelslag over Le Plat Pays, zalig ! ik zet koers naar Zoutenaaie en zijn verspreidde hoeves. Loop van de Molenvaart weg over betonbaantjes richting Pervijze. Ben moederziel alleen. Tarmac wordt verweerd tarmac, wordt grint. Wandel een prachtig slingerende strook samen met de Oude Aa vaart, met geschoren oever wat het uitzicht ten goede komt. Daarna is het uit met de pret. Eerst een fietspad en dan puur beton aan de rand van wegen tot Scheeweghe en Oostkerke. Nog even een verassing bij een Orthodoxe kerk met meerkleurig dak en speciale grafkruisen. Voorbij een vervallen station ben ik weer in de rustpost waar het erg stilletjes is. Tijd voor een praatje over het wel en wee van de helper met de kassierster van dienst.
Heb nog 12 km voor de boeg. Meteen opnieuw de polder in met op de achtergrond een langgerekte heuvel, de Kemmel denk ik dan. Zelf moet ik naar de Ijzertoren die meteen prominent in het landschap staat. Slinger er mij over tarmacjes langs hooiland en polderpatat, de spoorweg ook, binnen een ruim uurtje naartoe. Heb nog zowat 5 km voor de boeg. Prachtig uitzicht over de Diksmuide Bloemmolens die omgebouwd zijn tot lofts en dan genieten langs het water, lijkt wel Klein-Brugge dankzij een kasseipad langs gekanaliseerd water. Ik krijg nog een extraatje randje Beerst en keer door achterafjes en een park terug naar het station. De laatste kilometer van de wandeling was mijn eerste vanmorgen, die hoef ik dus niet meer. Scheelt hem een uur terug naar huis !!
Ben best tevreden over deze tocht, stroken natuur gezien die ik niet kende en een parkoers waar werk van gemaakt was in een ondankbaar gebied.
Een mens moet zijn vrije tijd nuttig besteden en dus reis ik vandaag af naar de Tornado’s in Haacht-Statie … startzaal toch ruim een kilometer van de statie ! Ben er net op tijd om JPD de ‘piste’ te zien ingaan. Jules uit Turnhout spreekt mij aan over Ides Codde. Een vraag die ik nog wel krijg. Ken Ides als een vrij stil persoon, fervent wandelaar en gewaardeerd dagelijks medewerker aan Beneluxwandelen. Meer moet dat voor mij niet zijn. Ik richt mij op de orde van de dag en het aanbod van vijf lussen vanuit de startzaal. Kies uiteraard in eerste instantie voor de langste etappe zijnde 11 km. Ommetje van een paar straten om terug te keren naar de lokale en zeer gekende brouwerij om dan fluks naar … de statie te wandelen. Rustig paadje langs ‘den ijzeren weg’ en bij naambord Spet duik ik een graspad in. Een poosje genieten van puur natuur met een beekje erbij en zijn populieren. Strookje steenweg dan, we volgen al geruime tijd een GR die ik in een vorig leven liep maar dan in omgekeerde richting. Bij Schoonbroek ons tweede stuk natuur. Halfopen terrein met weilanden en verkleurend maïs. Vervolgen met wat tarmac en huisjes kijken tot de volgende weilanden. Maïs wordt verderop geoogst en een rijtje wilgen vervolledigd het decor. Noemt hier blijkbaar Land van Ronsdonck. Door het nog jonge bos tot de spoorbaan en dan langs pas geschraapt tarmac tot een splitsing. Vreemd de bordjes ‘voor’ en ‘na’ spreken elkaar tegen ! Op goedvallen uit dan maar. No big deal zal later blijken want er komt een tweede splitsing voor dezelfde afstanden zijnde 11 km en 7,1 km. Het parkoers vervolgd nog steeds tussen bos en paardenweiden tot de onvermijdelijke steenweg om terug bij de start te geraken. Best aardig die twee uurtjes die ik wandelde. Verwittig wel de organisatie over het voorval onderweg. Zij rijden er meteen met de fiets naartoe, mooi zo.
Geen Duvel uiteraard onder de Haachtse toren maar een even pittige Ommegang. Napraten met Xavier over de verwarring bij de splitsing, hij heeft er niets van gemerkt, vreemd toch. Pik nog een tweede lusje uit het aanbod zijnde 6,8 km in een totaal andere richting. Eerst even Sigrid en haar maatje vertellen dat de 11km best wel leuk zijn. Zijn zij late vertrekkers tegenwoordig ! Op pad dan tussen bebouwing oud en nieuw tot een eerste bosstrookje. Hupsakee over de spoorbaan en natuurstrook nummer twee langs een groenig beekje. Terug ‘den ijzeren weg’ over en net voor de kerk van Wespelaar opnieuw richting Haacht kiezen. Steegje Het Dammeke en wat straten naar de derde groene strook. Linea recta door het wilde, wulpse groen. Zet mij, eenzame wandelaar af bij het kanaal Leuven – Mechelen. Stap ook een eindje in die richting en ga dan straten lopen tot de finish. Grappig zicht onderweg met pompoenen die als lampionnen metershoog in hagen groeien.
Het is nog maar 14h00, heb dus tijd voor mijn tweede Ommegang en keer dan terug naar Leuven. In het station is net een pizzazaak open gegaan, created in New York. Neem dus een ‘slice’ mee voor een prijsje. En of het vieruurtje mij smaakte ! Morgen terug aan de slag in Zaventem en het weekend voorziet in Diksmuide (al beton zucht Chris meewarig) en Humbeek, dan wel met mijn maatjes. Tot dan.
Lees vanavond op Facebook de korte boodschap van Ides en de vele reacties hierop. Snap al jaren het streefdoel van de Wandelgazette niet en nu met het vertrek van Ides, Willy & Marije nog veel minder. Wij bij Beneluxwandelen doen gewoon verder ons ding, sober en met respect voor de vele gewaardeerde medewerkers waaronder de eerder geciteerden. Met dank ook voor de vele schouderklopjes die wij van de wandelaars mogen ontvangen.
Omdat ik redelijk goed ‘ à jour’ ben met Beneluxwandelen besluit ik een maandagse wandeltocht te lopen. De logische keuze vanuit Leuven valt dan op Diepenbeek waar ik al een eeuwigheid niet meer geweest ben. Meerdere treinen per uur tot Hasselt en meerdere bussen binnen dezelfde tijdspanne tot het Patersplein of zijn omgeving. Wat kan een mens meer willen ! In de startzaal kom ik uiteraard meteen Rene Smets tegen met zijn opvallend gehavende ‘salle à manger’. Hij geeft mij niet de kans er ook maar één woord over te zeggen. Op pad dan maar voor 23,3 km.
De tocht begint goed met een paar dreefjes en een open veld knal paars bebloemd, puur natuur. Een eerste helder waterloopje ook, zal wel de Stiemer zijn. Ruil hem in voor de brug over het Albertkanaal en terug puur natuur bij een nu bruine beek wandelend langs bronsgroen eikenhout. De Maten noemt het gebied hier, beroemd als natuurpracht met zijn vele plassen. Van op respectabele afstand houdt een blauwe reiger in het riet de tweevoeters in de gaten. Opvallend ook zijn de omgewoelde wandelpaden, zwijntjes ? Na de plassen komt de Stiemer terug ruim aan bod gevolgd door een eerste fietspad. Het loodst ons naar de zanderige purperen heide, heerlijk biotoop. Terrein wordt opnieuw halfopen en we keren terug naar het Albertkanaal. Verlaten het weer voor puur natuur, eenman pad hoger gelegen dan een rietkraag. Enkele huizen en een strook weiland, we stappen stilaan naar een imposante hangbrug. Moeten wel pittig klimmen om er te geraken. Aan de overkant van het water gewoon een fietspad en een lange rechte straat tot de rustpost Godsheide. Heb 9 km in de kuiten, loop niet echt vlot.
Innerlijke mens versterken en weer op pad. Een frisse, vinnige verschijning springt mij voorbij. Oeps, geen spek naar mijn bek vandaag en weg is zij. Van de lokale koning voetbal gaat het door een parkbos tot golfterreinen. Splitsing en 23 1x dwars door de greens en links over een schelpenpad. Heerlijk wandelen. Kom zodoende bij de Ethias Arena en de Grenslandhallen uit. Pijlen hangen er ver uit elkaar en ik moet super aandachtig lopen. Geen probleem er valt hier verder toch niks te beleven. Voetgangerstunnels onderdoor bij een rotonde, zicht op een leuke watertoren en verder over fietspaden langs een park en een bedrijvenzone. Bereik opnieuw het Albertkanaal. Gek, geen voetpad en toch moet ik een paar kilometer langs een drukke weg de waterlijn volgen. Gelukkig is er een brede grasstrook zodat ik mij toch veilig voel. Gewoon linea recta doorlopen, verstand op nul en blik op … de kerk van Godsheide. Tegenvaller het tweede deel van deze lus.
Pintje drinken in een haast lege rustpost en op naar de laatste loodjes. Splitsing aan de golfterreinen dus en tarmacje in het groen, opnieuw erg dun van pijlen voorzien. Duik het bos in over een Finse piste. Loop langs een ander deel van het golfterrein maar nu wel verscholen tussen de bomen. Strookje fietspad om over een drukke steenweg te geraken. Wordt er samen met een fietsster bijna van de sokken gereden door een onaandachtige bestuurster. Gelukkig zijn wij beiden wel alert. Opnieuw een fietspad in het groen tot een poortje van Natuurpunt. Door een hek en over de stoppels lopen want hier werd net gemaaid. Wat ik voelde aankomen gebeurt ook. Omdat de pijlen soms ver uit elkaar hangen loop ik fout, omdat ik heel aandachtig naar de ondergrond en zijn vele stoppels kijk. Gelukkig blijken twee paden parallel te lopen en ben ik nauwelijks 20 meter uit de richting. Knap stukje natuur trouwens dit perceel. En dan is het uit met de pret. De resterende kilometers stap ik over tarmac en fietspaden, dwars door het Limburgse universitair centrum en verder tot het Patersplein.
Heb ruim de tijd voor een Duvelke en kijk met gemengde gevoelens terug op deze tocht. Heb prachtige stroken gelopen langs de Stiemer, de Maten, het golfterrein en de strook Natuurpunt. Er zaten ook mindere in waarbij ik vooral het lange, redelijk onveilige stuk langs het kanaal bedoel. Och ja, we hebben weer een zwetende neus gehaald en het maandaggevoel is weggeveegd. De werkweek wenkt en de plannen voor volgend weekend dienen nog ontvouwen te worden.
