Leuven – Brussel neemt met de trein geen 20 minuten in beslag. Brussel – Humbeek met de bus 50 minuten. Is maar hoe je het bekijkt. Alle wandelaars behalve uw dienaar stappen aan de kerk af, ik rij één halte verder dankzij Google Maps die een binnenwegje kent. Tja, wat is een mens zonder computer anno 2018. Ben vandaag ook weer alleen op pad omdat Annie & Chris forfait dienen te geven. Chris verloor eerder deze week het gevecht met een ladder. Ik hoop dat hij er snel weer bij is, gezond van lijf en leden.

Opnieuw een opdracht van 30 km dus vandaag, netjes vrijwel egaal verdeelt over vijf etappes van gemiddeld 6 km. Wordt uitgewuifd door Johan van de Heikneuters, mee op busreis met de Demerstappers uit Bilzen. We blijven met een aantal wandelaars vertedert staan bij een voetbalveld waar ukkies van enkele jaren oud vertrouwd worden gemaakt met de bal door een super gemotiveerde animatrice. Knap ! Het Krankenstraatje dan, de eerste strook natuur die ons afzet bij het Zeekanaal dat de Schelde met Brussel verbindt. Lopen richting Schelde voorbij een imposante betonnen brug en een Mariagrot. Een heel eind verder duiken we het bos in. Wordt heerlijk zwerven in het groen met tussendoor een passage langs weilanden. Bij stoeterij Gravenbos trekken we het door stormen en extreme droogte gehavende maïs in. Een paar straten en de eerste pauze wenkt in het POC (parochiaal centrum). Ik stoom door richting mooie dorpskerk en zonder mij af bij een splitsing op de langere afstanden 1x. Loop vrij snel terug door de weilanden en maïs die wordt geoogst en ingekuild. Voetwegen, buurtwegen, ze hebben hier allen een naam en nummer. Haast ongemerkt klim ik stilletjes in het landschap, omringd door dametjes met het sappige dialect van Bachten de Kuppe, Wervik op busreis in Brabant. Een uurtje dwalen door de akkers wordt afgesloten met een strookje kassei. Ben in Beigem en ga pauzeren in café Dennenhof waar Liliane & Eddy de dienst uitmaken. Het is er mij veel te druk en ik geniet van mijn aperitief op een bankje bij een gesloten frietkot.

Lokale lus nu voor de grootste afstanden. Bij de splitsing verlaat een achttal van Wervik mij, zal de rest moederziel alleen afwerken. Duik opnieuw het maïs in en de rand van het Lintbos. Krijg uitzicht op de abdij van Grimbergen en de ‘frietketels’ van Verbrande brug (Vilvoorde). Onze gastheer heeft iets anders in gedachten en gelijk heeft ie. Van de Tommelmolen tot de Liermolen mag ik genieten van die heerlijke vallei van de glasheldere Maalbeek, toppie ! Moet dan helaas een heel eind villaatjes kijken langs de Beukendreef die zijn naam gestolen heeft, geen boom te zien. Terug de akkers in dan langs patat en chicorei. De kerktoren van Beigem, ook een fraaie exemplaar overigens, komt in zicht. Tweede en laatste pauze ‘frietkot’.

Heb nog 11 km voor de boeg verdeelt over twee etappes. Opnieuw de akkers in en deze keer echt wel door het Lintbos waar een paar verweerde betonbaantjes vroegere menselijke aanwezigheid verraden. Lees wel op meerdere borden dat hier rond de eeuwwisseling geboortebossen werden aangeplant, met heerlijk groen resultaat zo’n 20 jaar later. Prachtig paadje afgezoomd met meidoorn richting veeweiden. Paarden, runderen en schapen, voor elk wat wils. Boven de einder komt een spitse kerktoren piepen, daar moet ik heen. Stoffige zandpaden, een kasseitje, een paar straten, hoog tijd voor een wandelaarsdrankje in een zaal waar het al rustiger wordt.

Een laatste keer op pad dan, langs kerk en kerkhof de weidse akkers tegemoet (nog eens). Stuk steenweg dan tot net niet Verbrande Brug want keerpunt aan de achterkant van het Grimbergse vliegveldje. Passeren het imposante Gasthuispachthof en kom tot mijn verrassing terug bij het zeekanaal uit. ‘ons Laura’ geeft van jetje en spiegelt zich op het woelige water want er staat een heerlijk briesje. Ik geniet van de paar kilometer linea recta langs het water, het is er gewoonweg zalig ! Bij het Gasthuisbos trekken we terug de bewoonde wereld in. Uitbollen langs een visvijver en koning voetbal, ruim de tijd voor een Duvelke.

Busje komt zo, busje komt zo … heeft een kwartier vertraging, het maakt mij niet happy. Tijdens de rit terug naar Brussel-Noord vergeef ik het onze gekleurde medemens ruimschoots. Hij rijdt zachtjes maar gestaag, is op elk moment galant voor de reizigers en de andere weggebruikers en verliest toch geen tijd aan nutteloze dingen. Ik wuif hem dan ook vrolijk uit als ik afstap …oh ja de treinen naar Leuven hadden ook bijna 10 minuten vertraging !!! Dinsdag probeer ik naar Ursel te trekken, was vorig jaar een parel van een tocht waarbij ik nog deskundige uitleg kreeg van Gino, ooit één van de Doetjes.                 

FOTOREEKS