Vandaag wandelen we een thuismatch. De eerste bus richting Boom gaat om 07:45 en een kwartiertje later staan we al in de startkantine van Nielse SV. Jos en zijn Schorrestappers kleuren blits oranje, leuke nieuwe t-shirts. 28 km wordt de opdracht netjes verdeelt in vijf haast gelijke etappes. We beginnen uiteraard met die onvolprezen Walenhoek. De Nielse kleiputten zeg maar, nu omgetoverd tot een paradijs voor vissers en watervogels. Ook voor ons wandelaars is het genieten in het mistige landschap. We vervolgen onze weg langs de spoorbaan en het Niels station, weg van de rommelmarkt. Zoeken dan de keien op van een in onbruik geraakte oude spoorbaan tot de watertoren aan de rand met Schelle. Stukje stratenloop langs nieuwbouw en het oudere, meer volkse dorpscentrum tot rustpost Den Tighel.
Te vroeg om halt te houden, we stomen door. Meteen de Rupeldijk op begeleid door een koekoek die overuren klopt. De zeesluis van Wintam ligt er in de mist schimmig bij. Wij duiken onderaf het Niels Broek in. Natuurpunt heeft hier goed werk geleverd bij het afwateren van het terrein. De gitzwarte smurrie door het dicht begroeide biotoop blijft redelijk goed begaanbaar. Terug de dijk op nu tot voorbij het Tolhuis en dan het achterland in rondom Interescaut. Ik krijg een telefoontje. Blijkt wandelmama Jeanneke te zijn die triomfantelijk verteld dat de nieuwe medicijnen aanslaan en ze zich SUPER voelt. Ik hoor het ook aan haar stem en vertelstijl, ons mama is in de fleur van haar leven. Blij gemutst zetten we onze weg verder over tarmacjes tot de Vliet. Volgen het riviertje tot de kerk van Schelle en de rustpost Schuttershof. Hoog tijd om een terrasje te doen, ik voel mij moe.
De zon breekt door het nevelgordijn als we onze weg verderzetten langs de Bosstraat en de sportvelden van Hemiksem. Naar oude gewoonte een beetje saai, dit strookje. Pikken opnieuw de Vliet op en wandelen door de weidse weilanden van de Zinkval tot het eerstvolgende bosje. Het paadje door het jonge groen zet ons af bij de breed meanderende Vliet. Een heerlijke wandelstrook is dit, puur natuur tot Lamitref en de sociale woonwijk van Schelle. Ik word onderweg aangesproken door een jonge dame in paniek. Haar hond heeft een jong konijntje gevangen en het diertje lijkt zijn achterste poten verlamd te hebben. Ik adviseer haar de dierenbescherming te bellen en ze is mij in haar radeloosheid zeer dankbaar, haast zich naar huis met het kleine beestje in haar handpalm. Ik plof op een stoel neer in het Schuttershof, ben stik kapot van nauwelijks 6 km, niet normaal.
Maar we vervolgen onze weg langs het park van Schelle en een bosje. Over een graspad aan de rand van het dorp naar de fietspaden onderaf de elektriciteitscentrale. We stoppen even bij de prachtige kapel verwijzend naar de Boerenkrijg en gaan dan een ander stuk van de oude spoorlijn op. Hotsend, botsend komen we bij een villawijk uit. Even wat huisjes kijken en dan langs de runderen van de Broeklei. Denkelijk een van de laatste grote boerderijen in de Rupelstreek. Een ommetje door het graasland, door het parkje van het rustoord ook. Een prachtige platanendreef zet ons af bij de laatste pauze. Ik denk aan stoppen, het gaat voor geen meter, op slecht karakter bijt ik echter door.
Hebben slechts 5,5 km meer voor de boeg. Aanvankelijk wat straten lopen in Niel tot we opnieuw doorstoten naar de Walenhoek. Meer bos dan vijvers tijdens deze verkenning en daar ben ik blij om want zuurstofrijk. Pluis dwarrelt als sneeuw van de bomen, kriebelt in de neusgaten. Bij Kim’s Place gaan we de Rupeldijk op, het is er drukkend warm. Voorbij het zomerhuisje kunnen we opnieuw het groen in voor een heerlijke laatste strook puur natuur tot de finish.
Oef, ik heb het gehaald, heeft abnormaal veel moeite gekost. Wij blijken net op tijd de finish bereikt te hebben. Wandelaars na ons worden letterlijk overdonderd door een stevig onweer en bakken water. Hierdoor blijven wij wat langer zitten. Vatten de terugreis aan met Duintrapper Gerard, grappend als een Jeune Premier. Het werd een vreemde wandeldag met afwisselend heel goed nieuws van onze 80-plussers en slechter van een paar jongere wandelmaatjes. Het leven zoals het is zeker …
De NMBS voorspelt slechts langzaam genormaliseerd spoorverkeer voor dit weekend. Ik waag het dus niet de trein naar Brussel te nemen. Sorry IJsetrippers geen verkenning voor mij vandaag, overmacht. Binnen het Vlaamse land kunnen we wel volgens het boekje reizen en we kiezen dus opnieuw voor het Hageland. De Grashoppers voorzien een rustpost in Zichem en daar kunnen we tegenwoordig vanuit Antwerpen rechtstreeks naartoe sporen, zij het om de twee uur. Oep de Met blijkt wel net open te zijn maar het helpersteam is nog niet aanwezig. Gelukkig hebben de parkoersbewakers al grote dorst en verschaffen zij ons tekst en uitleg bij het parkoers.
Een koffietje en we gaan op pad. De snel vliedende, bruine Demer staat haast gelijk met de omgeving. Het overstromingsgebied tussen Zichem en Testelt doet verder stroomafwaarts zijn werk. Wij verlaten de waterkant en gaan klimmen door het Zichens Veld, niet eens een Scherpe Heuvel tot bij de KWB. Twee bepijlingen en twee wandeltochten vertrekkend nauwelijks een paar honderden meter van elkaar, gekker hoeft het niet meer ! Wij volgen de Processieweg rondom de basiliek en stappen startzaal Den Egger binnen na een uurtje wandelplezier. Het is er behoorlijk druk en wij begroeten vele bekenden. Ook Corrie stapt terug 5 kilometertjes en dat vinden wij leuk. Niet versagen meisje !
Met clubmaat Jakke trekken we verder. Langs de basiliek en de kraampjes met religieuze en aardse koopwaar, van kaarsen tot noppen. Langs rusthuis OLV ter Zee duiken we het natte veld in richting Vossekotweg. Een sparrenbosje, een stukje steenweg, wat tarmacjes achteraf. We stappen de Lobosstraat in richting Schunnebroek. Nooit mijn favoriete kant geweest want steevast veel beton over de Slangenberg (11%) tot het Familieheem. De meeste afstanden komen hier twee keer en het zaaltje is dan ook veel te klein. Ik broed op een alternatief en dat is gauw gevonden. We zullen de 42 km wandelen maar dan zonder de extra lussen, zodoende ook aan onze favoriete afstand van 30 km komende.
Een ander voordeel is dat wij de ganse verdere rit haast alleen zullen afleggen. Beetje asociaal zijn is soms wel leuk. We stappen het kerkvoetpad in en gaan met z’n allen stevig aan het schaatsen. Weg van de kleinere afstanden duiken we weidse akkers in en stappen voorbij een industrieel kippenhok met loopweide. Langs en over de A2 vervolgens en door halfopen landschap een Grote Route parkoers volgend tot de kerk van Bekkevoort. Weg van het dorp zoeken we een pracht van een holle weg op met uitgespoelde bodem en bedekt met honderden witte bloesemblaadjes. Op het plateau een prachtig doch mistig vergezicht. We zetten onze weg verder tussen graanakkers en fruitplantages. Het krakkemikkige en met gras begroeide kasseitje van Leemkuil zet ons terug een verdieping lager af. We zijn een uurtje of zo onderweg en pauzeren bij een kapel. Hoog tijd voor een bammetje.
Elzenhout noemt het hier en er doemt een beboste puist voor ons op. Staf is clement en laat ons langs de rand zachtjes klimmen en plassen omzeilen. Parallel met de heuvel gaat het richting Begijnenbeekvallei en dan bereiken we ras de A2 en Assent-Centrum. We stoppen niet in café Den Congo, lopen gelijk door. Hebben denkelijk nog zo’n 12 km voor de boeg. In gestrekte draf naar de grote steenweg en dan meteen pittig klimmen langs de Prinsebofschen voetweg. Smal en vettig paadje tussen de sparren, even technisch. Pikken de pijlen van KWB op en stappen samen het open land in. Bij een kasteelhoeve is ons pad herschapen in een modderige beek. We kunnen geen kant uit, wordt een anti-reuma bad voor onze voetjes. Rustige, brede zandwegen nu, immer gerade aus en de steenwegen tussen Diest & Scherpenheuvel kruisend. Nog één natte holle weg randje Scherpenheuvel en dan denderen we opnieuw het Zichemse veld in. Volgen een beek die denkelijk de vorige dagen de akkers overspoeld heeft. Het stemmige dorpskerkje is ons baken tot Staf nog een extraatje plant. Langs Marie-Jeanne Zichem (voetbal) en de Breedestraet voetweg maken we een ommetje langs de Maagdentoren. Pikken er een paar ‘lijken’ op die op een sukkeldrafje van de Diesterse lus afkomen. Zo zijn we snel terug Oep de Met en kunnen er een terrasje doen in het gezelschap van Omer.
Jacqueline en Luk, PB, Viking en enkele Waaslanders, zij hebben allen nog 5 km voor de boeg tot Den Egger. Wij 500 meter tot het station. De begeleider is zo vriendelijk ons te adviseren in Aarschot over te stappen op een snellere verbinding. Ook Rudy kent het truukje en samen sporen we volgens het boekje naar de Koekenstad. Hebben een leuke tocht gelopen vandaag met stroken die ons minder of onbekend waren en van de mist naar vrolijke zonneschijn. Morgen zijn we weer paraat.
