Vandaag wandelen we een thuismatch. De eerste bus richting Boom gaat om 07:45 en een kwartiertje later staan we al in de startkantine van Nielse SV. Jos en zijn Schorrestappers kleuren blits oranje, leuke nieuwe t-shirts. 28 km wordt de opdracht netjes verdeelt in vijf haast gelijke etappes. We beginnen uiteraard met die onvolprezen Walenhoek. De Nielse kleiputten zeg maar, nu omgetoverd tot een paradijs voor vissers en watervogels. Ook voor ons wandelaars is het genieten in het mistige landschap. We vervolgen onze weg langs de spoorbaan en het Niels station, weg van de rommelmarkt. Zoeken dan de keien op van een in onbruik geraakte oude spoorbaan tot de watertoren aan de rand met Schelle. Stukje stratenloop langs nieuwbouw en het oudere, meer volkse dorpscentrum tot rustpost Den Tighel.

 Te vroeg om halt te houden, we stomen door. Meteen de Rupeldijk op begeleid door een koekoek die overuren klopt. De zeesluis van Wintam ligt er in de mist schimmig bij.  Wij duiken onderaf het Niels Broek in. Natuurpunt heeft hier goed werk geleverd bij het afwateren van het terrein. De gitzwarte smurrie door het dicht begroeide biotoop blijft redelijk goed begaanbaar. Terug de dijk op nu tot voorbij het Tolhuis en dan het achterland in rondom Interescaut. Ik krijg een telefoontje. Blijkt wandelmama Jeanneke te zijn die triomfantelijk verteld dat de nieuwe medicijnen aanslaan en ze zich SUPER voelt. Ik hoor het ook aan haar stem en vertelstijl, ons mama is in de fleur van haar leven. Blij gemutst zetten we onze weg verder over tarmacjes tot de Vliet. Volgen het riviertje tot de kerk van Schelle en de rustpost Schuttershof. Hoog tijd om een terrasje te doen, ik voel mij moe.

De zon breekt door het nevelgordijn als we onze weg verderzetten langs de Bosstraat en de sportvelden van Hemiksem. Naar oude gewoonte een beetje saai, dit strookje. Pikken opnieuw de Vliet op en wandelen door de weidse weilanden van de Zinkval tot het eerstvolgende bosje. Het paadje door het jonge groen zet ons af bij de breed meanderende Vliet. Een heerlijke wandelstrook is dit, puur natuur tot Lamitref en de sociale woonwijk van Schelle. Ik word onderweg aangesproken door een jonge dame in paniek. Haar hond heeft een jong konijntje gevangen en het diertje lijkt zijn achterste poten verlamd te hebben. Ik adviseer haar de dierenbescherming te bellen en ze is mij in haar radeloosheid zeer dankbaar, haast zich naar huis met het kleine beestje in haar handpalm. Ik plof op een stoel neer in het Schuttershof, ben stik kapot van nauwelijks 6 km, niet normaal.

Maar we vervolgen onze weg langs het park van Schelle en een bosje. Over een graspad aan de rand van het dorp naar de fietspaden onderaf de elektriciteitscentrale. We stoppen even bij de prachtige kapel verwijzend naar de Boerenkrijg en gaan dan een ander stuk van de oude spoorlijn op. Hotsend, botsend komen we bij een villawijk uit. Even wat huisjes kijken en dan langs de runderen van de Broeklei. Denkelijk een van de laatste grote boerderijen in de Rupelstreek. Een ommetje door het graasland, door het parkje van het rustoord ook. Een prachtige platanendreef zet ons af bij de laatste pauze. Ik denk aan stoppen, het gaat voor geen meter, op slecht karakter bijt ik echter door.

Hebben slechts 5,5 km meer voor de boeg. Aanvankelijk wat straten lopen in Niel tot we opnieuw doorstoten naar de Walenhoek. Meer bos dan vijvers tijdens deze verkenning en daar ben ik blij om want zuurstofrijk. Pluis dwarrelt als sneeuw van de bomen, kriebelt in de neusgaten. Bij Kim’s Place gaan we de Rupeldijk op, het is er drukkend warm. Voorbij het zomerhuisje kunnen we opnieuw het groen in voor een heerlijke laatste strook puur natuur tot de finish.

Oef, ik heb het gehaald, heeft abnormaal veel moeite gekost. Wij blijken net op tijd de finish bereikt te hebben. Wandelaars na ons worden letterlijk overdonderd door een stevig onweer en bakken water. Hierdoor blijven wij wat langer zitten. Vatten de terugreis aan met Duintrapper Gerard, grappend als een Jeune Premier. Het werd een vreemde wandeldag met afwisselend heel goed nieuws van onze 80-plussers en slechter van een paar jongere wandelmaatjes. Het leven zoals het is zeker …