Ik maak een woelige nacht mee, denkelijk wegens oververhitting van het vege lijf. Vertrek dan ook met flanellen benen richting Blanden waar Wim op mij wacht. Het halfuurtje in de gekoelde bus doet mij deugd. Een deel van de drankvoorraad verdwijnt in de frigobox en we gaan op pad vanaf museumtoren De Torenvalk. Over enkele vlonders en half verhard richting Meerdaalwoud. Al is het nog maar tien uur, de Koeren Ploert geeft al van jetje. Een lange rechte bosstrook wordt vervangen door een soortgenoot maar in open zon langs een toch wel groot veld met prinsessenboontjes die trachten te groeien. We stappen langs een paar wijngaarden en pikken een leuke holle weg op, het parkoers golft dan weer lekker op en neer. Genieten daarna van lange rechte beukendreven en duiken naar het kasteel van Vaalbeek. Een zachte bos klim, wat dito vlakke paden en een paar lieflijke kasseitjes loodsen ons terug naar de boontjes, zei het dat we van een andere kant komen. Terug naar de Torenvalk, hebben er 10 kilometer opzitten.
Behoorlijk bijtanken, gelukkig is er hier een openbaar toilet en kraan met koel leidingwater beschikbaar. Terug de vlonders op maar een hele andere richting uit deze keer. Houten brug over de Naamsesteenweg die van hier naar Hamme-Mille leidt. Vals plat dan over heerlijke beukendreven. Terug de steenweg over middels een tweede houten brug en ik weet dat ik nu moet opletten. Heb mij al danig verslikt in de knooppunten 112 & 111. We gaan er feilloos doorheen deze keer. Pittige klimmetje en afdaling door een sparrenheuvel, was niet zo bedoeld maar we behouden het wel in ons parkoers. Schitterend wandelen ook langs manshoge varens. Zwerven nu door de haast absolute stilte van het woud, kilometerslang genieten onder ons tweetjes, geen mens kom je tegen. Halverwege de lus een ruime bank bij een groenige vijver, ideale pauze voor een zondagtocht. Haast onmerkbaar zijn wij naar een laag punt in het landschap gezakt en krijgen dan ook een stevige en kronkelende klim te verwerken. Ik ben even erg zwijgzaam, heb mijn adem nodig voor de inspanning. Boven gekomen moeten wij allebei lachen, hé dit was een leuke verrassing! Stilaan afsluiten nu langs de afrastering van de voormalige DOVO kazerne. Uitbollen zoals daarstraks over een brede bos laan en de vlonders in de hitte. Bijtanken dus nog eens en ik neem afscheid van mijn maatje. Dit is een leuk parkoers met vooral de tweede lus als verrassing. Moet 40 minuten op de bus wachten en drink in die tijd zowaar een liter water. Thuis gekomen hou ik alles potdicht, heb mijn les geleerd vorige nacht. Morgen terug in de airco van Zaventem …
