De laatste dag van mijn (gedwongen) vakantie plan ik een extraatje. We vertrekken al om 08:00 vanuit Hemiksem en stappen 5 kilometer tot de Slimste Vlaamse gemeente van 2014. Passeren hierbij de scheve kerktoren van Schelle en de Boerenkrijgkapel op hetzelfde grondgebied. Lopen ook enkele honderden meter tegendraads de ochtendlijke wandelaars die al in ruime getale present tekenen. In de drukke startzaal aan de Wirixstraat pikken we die andere Linda op, uit Hoboken. De Linda’s zullen samen op pad gaan (rétteketet, rétteketet) en ik hou het bij de rust van de eenzame stapper.
De langere afstanden duiken meteen de Nielse weilanden in. Graspaden loodsen mij naar de Rupeldijk en het Tolhuis. Heb er een zonnig uitzicht over Wintam en zijn zeesluis, de skyline van Rupelmonde ook. Passeer de elektrische omvormingscentrale in opbouw van Interescaut en stap tarmacgewijs voorbij het Laarhof tot de Boerenkrijgkapel van daarstraks. Met z’n allen over een in onbruik geraakte spoorbaan nu. In het tegenlicht van de lage zon vallen de geelzwarte pijltjes van onze gastheren niet altijd goed op. Terreinkennis heb ik hier uiteraard, maar dat is nog geen parkoerskennis. Na een watertoren zijn we opnieuw in de bebouwing en lopen straatgewijs naar de rustpost van de Veldstraat. Nauwelijks 5 km op de teller en ik loop gelijk door. Extraatje van ruim 7 km voor de dapperen die er 28 in de kuiten willen vandaag. Door stille straten naar het station van Niel en vervolgen langs de spoorbaan en zijn parallel fietspad richting Boom. Zo ver gaat de reis vandaag niet, Jean-Pierre zoekt wat wilde paden op die leiden naar de bedrijven van Waterfront. Dan volgt de nieuw aangelegde Matenstraat tot het Berrenheibos. De zon verschuilt zich intussen achter steeds dreigender wordende wolken. Ik draai een leuk lusje ‘op de hei’ met geel berkenblad nadrukkelijk aanwezig. De Oude Bosstraat dan, zeer winderig want geen boom te bekennen. Landelijk tarmac stuurt mij stilaan terug naar het Nielse station en midden een plensbui bereik ik opnieuw de rustpost van de Veldstraat. Geen Linda’s te bekennen.
Neem de tijd voor een zoethoudertje en vervolg langs menig achterafje dwars door Niel tot het Sportpark. Fietspad langs de ‘banaan’ en dan volgt ‘le moment suprême’ – de Walenhoek. De langere afstanden mogen heerlijk uitgebreid zwerven tussen de vele plassen van dit natuurgebied, ooit oude kleiputten. Al ken ik het hier dan nog zo goed, vervelen gaat dit nooit. Even een pittig buitje vergezeld van hagel en bij de Paardenstal verlaat ik puur natuur. Beetje keren en draaien en de derde pauze wenkt onder de dreigend zwarte kerktoren van ’t Hellegat. Ik stop nauwelijks want het is er veel te druk, loop meteen door langs de zwarte engel recht de Rupeldijk op. Wandel nu richting Noeveren, het vroegere hart van de Boomse steenbakkerijen. Een heerlijke zwerftocht door de archeologie van ’t Geleeg hoort daar uiteraard bij. Het spel van zon & lood in de lucht zorgt voor steeds weer andere impressies, dit is puur genieten ! Vanaf de Belgica-werf een strookje Nielsestraat en dan weer onderaf door het gras. Mogen zowaar door een privé-gang wandelen, een allegaartje van opslag waar in vroegere tijden denkelijk de Boomse bakstenen werden gestapeld. Bij Noeveren hoort ook een straatje met kleine werkmanhuisjes en dat gunt JP ons uiteraard ook. Nog een laatste, beetje vettig bosstrookje en de laatste pauze dient zich aan.
De Linda’s zitten er in het gezelschap van ons aller Kim maar met een rondje achterstand op mij. Moet zowat een unicum zijn in mijn jaren wandelervaring ! Zelf heb ik nog een drukke avond en keer dus weer naar Niel. Passeer Kim’s place op de Rupeldijk en wandel tot de kermis ter ere van de jaarmarkt van morgen. Trakteer mezelf op een portie appelbeignets en vervolg met een laatste strook weer zonnige Rupeldijk. Met z’n allen onderaf dan, genieten van het natte maar toch goed begaanbare Niels Broek. Dit was ooit anders en Natuurpunt heeft schitterend werk verricht wat de waterhuishouding betreft. Een laatste strookje half verhard door de weilanden. Een knuffel voor een stevige boerenknol en dan … verdoemme geen Duvel meer, zakken een niveautje tot de Trippel van Westmalle.
Terug de vijf kilometer naar Hemiksem dan, ben er al voor 17:00. Heb nog heel wat werk voor de boeg deze avond. Beneluxwandelen dient pico bello in orde gemaakt want … de volgende twee weken volg ik een cursus tandimplantologie in het Zwitserse Basel van en voor mijn nieuwe werkgever. Ben terug in het vaderland vanaf 18 November …
Bus 640 is vanaf de Antwerpse Rooseveldplaats goed bezet met wandelaars. Elk jaar weer tekenen zij present tijdens de Allerheiligentocht van de Stroboeren in Wuustwezel. Zelfs JPD komt dit jaar van Meulebeik afgezakt. De opdracht kennen we haast uit het hoofd, 35 kilometer over Loenhout, Sterbos en de Bellekenshoeve.
Op pad dus vanaf 09:00 in de frisse, zonnige ochtend. De langere afstanden stappen bij de zusterhoeves Annie & Lilly over de Kleine Beek richting eerste bosstrook. Patje Kloek wordt een paar kilometer onze gezel tot hij het letterlijk op een lopen zet. Opvallend, er wordt nog volop gehooid of beter nat gras wordt afgereden en in balen verpakt. Opwarming van de aarde zei U ? Na de eerste sparren en lage nog groene varens volgt de brede zandweg langs de plas van het militair domein. Aan de overkant van een drukke baan wacht puur natuur, Marumvoorde. Heerlijk flaneren langs jonge berk en door het verkleurend pijpenstrootje. Strookje heide erbij, verderop graspaden door nat gebied. Al doende komen we bij de Heiëndweg uit en een bomenkwekerij die iets weg heeft van pas bijgeknipte poedels. Langs vele hoeves stap ik samen met Rudy & Sylveer tot de eerste rustpost in cafeetje Onder De Toren in Loenhout.
Wij stomen gelijk door en meteen het stille dorp weer uit de polder in. Bij een heerlijk zonnetje stappen we over verhard en onverhard langs weilanden en akkers, schaarse bebouwing ook. Pikken onderweg alle andere afstanden op en lopen met z’n allen verder langs de rand van een kasteelpark heerlijk in het verkleurende groen. Komen zodoende terug in centrum Wuustwezel, meer bepaald bij zijn statige gemeentehuis en dito park. Even verder de tweede rustpost in de sporthal bij KAN10. Sigridje wordt nu onze gezellin. Ik laat de dametjes rustig onder hun beidjes keuvelen en hou mij bezig met rondkijken en wat fotootjes nemen. Lopen traditiegetrouw twee zijden van een grote rechthoek over landelijk tarmac langs Veldvoort & Steertheuvel. Opvallend veel eikels langs de kant van de weg, geen eekhoorns te zien om ze weg te moffelen. Vanaf de Tolberghoeve volg een pracht van een onverharde dreef met nog jonge aanplant. Vervolgens zwerven we door Sterbos en zijn chalets in de bosjes. Passeren ook het motocircuit Molenbergen en sluiten af met landelijk tarmac tot de Bellekenshoeve.
Het is er naar goede gewoonte erg druk. Sigrid stoomt gelijk door, wij volgen even later voor een lokale lus van een uurtje wandelen. Stappen tarmacjes door halfopen terrein, een afwisseling van bosjes en weilanden. Elke bosdreef herbergt wel enkele weekendverblijven alhoewel wij vermoeden dat sommige permanent bewoond zijn. De obligate wegenwerken doorkruisen we uiteraard ook en dan volgt een leuk bosstrookje inclusief vennetje met nog groen rieten oevers. Nog een dreefje houten huisjes, tarmacjes langs boerderijen en de Sint-Willebrorduskapel, we zijn zo terug in de Bellekenshoeve. Het is er wat rustiger en we gunnen onszelf een wandelaarsdrankje en een babbel met Lokerse Marcel en zijn wandelvriendin.
De laatste loodjes dan. Een breed uitgesponnen betonlus dwars door het landelijke Brekelen. Aan de overkant van de steenweg het Beersgat. Helaas niet onverhard langs de rand van de plas maar over een betonbaantje tussen twee grachten en afgezoomd met wilgen linea recta naar Annie & Lilly. We hebben de kilometers weer in de beentjes. Thuis gekomen krijg ik per e-mail mijn volgende opdracht. Zal morgen een viertal uurtjes moeten studeren als voorbereiding van een buitenlandse cursus die ik de komende paar weken ga volgen. Maar eerst nog een laatste wandelweekend …
