De laatste dag van mijn (gedwongen) vakantie plan ik een extraatje. We vertrekken al om 08:00 vanuit Hemiksem en stappen 5 kilometer tot de Slimste Vlaamse gemeente van 2014. Passeren hierbij de scheve kerktoren van Schelle en de Boerenkrijgkapel op hetzelfde grondgebied. Lopen ook enkele honderden meter tegendraads de ochtendlijke wandelaars die al in ruime getale present tekenen. In de drukke startzaal aan de Wirixstraat pikken we die andere Linda op, uit Hoboken. De Linda’s zullen samen op pad gaan (rétteketet, rétteketet) en ik hou het bij de rust van de eenzame stapper.
De langere afstanden duiken meteen de Nielse weilanden in. Graspaden loodsen mij naar de Rupeldijk en het Tolhuis. Heb er een zonnig uitzicht over Wintam en zijn zeesluis, de skyline van Rupelmonde ook. Passeer de elektrische omvormingscentrale in opbouw van Interescaut en stap tarmacgewijs voorbij het Laarhof tot de Boerenkrijgkapel van daarstraks. Met z’n allen over een in onbruik geraakte spoorbaan nu. In het tegenlicht van de lage zon vallen de geelzwarte pijltjes van onze gastheren niet altijd goed op. Terreinkennis heb ik hier uiteraard, maar dat is nog geen parkoerskennis. Na een watertoren zijn we opnieuw in de bebouwing en lopen straatgewijs naar de rustpost van de Veldstraat. Nauwelijks 5 km op de teller en ik loop gelijk door. Extraatje van ruim 7 km voor de dapperen die er 28 in de kuiten willen vandaag. Door stille straten naar het station van Niel en vervolgen langs de spoorbaan en zijn parallel fietspad richting Boom. Zo ver gaat de reis vandaag niet, Jean-Pierre zoekt wat wilde paden op die leiden naar de bedrijven van Waterfront. Dan volgt de nieuw aangelegde Matenstraat tot het Berrenheibos. De zon verschuilt zich intussen achter steeds dreigender wordende wolken. Ik draai een leuk lusje ‘op de hei’ met geel berkenblad nadrukkelijk aanwezig. De Oude Bosstraat dan, zeer winderig want geen boom te bekennen. Landelijk tarmac stuurt mij stilaan terug naar het Nielse station en midden een plensbui bereik ik opnieuw de rustpost van de Veldstraat. Geen Linda’s te bekennen.
Neem de tijd voor een zoethoudertje en vervolg langs menig achterafje dwars door Niel tot het Sportpark. Fietspad langs de ‘banaan’ en dan volgt ‘le moment suprême’ – de Walenhoek. De langere afstanden mogen heerlijk uitgebreid zwerven tussen de vele plassen van dit natuurgebied, ooit oude kleiputten. Al ken ik het hier dan nog zo goed, vervelen gaat dit nooit. Even een pittig buitje vergezeld van hagel en bij de Paardenstal verlaat ik puur natuur. Beetje keren en draaien en de derde pauze wenkt onder de dreigend zwarte kerktoren van ’t Hellegat. Ik stop nauwelijks want het is er veel te druk, loop meteen door langs de zwarte engel recht de Rupeldijk op. Wandel nu richting Noeveren, het vroegere hart van de Boomse steenbakkerijen. Een heerlijke zwerftocht door de archeologie van ’t Geleeg hoort daar uiteraard bij. Het spel van zon & lood in de lucht zorgt voor steeds weer andere impressies, dit is puur genieten ! Vanaf de Belgica-werf een strookje Nielsestraat en dan weer onderaf door het gras. Mogen zowaar door een privé-gang wandelen, een allegaartje van opslag waar in vroegere tijden denkelijk de Boomse bakstenen werden gestapeld. Bij Noeveren hoort ook een straatje met kleine werkmanhuisjes en dat gunt JP ons uiteraard ook. Nog een laatste, beetje vettig bosstrookje en de laatste pauze dient zich aan.
De Linda’s zitten er in het gezelschap van ons aller Kim maar met een rondje achterstand op mij. Moet zowat een unicum zijn in mijn jaren wandelervaring ! Zelf heb ik nog een drukke avond en keer dus weer naar Niel. Passeer Kim’s place op de Rupeldijk en wandel tot de kermis ter ere van de jaarmarkt van morgen. Trakteer mezelf op een portie appelbeignets en vervolg met een laatste strook weer zonnige Rupeldijk. Met z’n allen onderaf dan, genieten van het natte maar toch goed begaanbare Niels Broek. Dit was ooit anders en Natuurpunt heeft schitterend werk verricht wat de waterhuishouding betreft. Een laatste strookje half verhard door de weilanden. Een knuffel voor een stevige boerenknol en dan … verdoemme geen Duvel meer, zakken een niveautje tot de Trippel van Westmalle.
Terug de vijf kilometer naar Hemiksem dan, ben er al voor 17:00. Heb nog heel wat werk voor de boeg deze avond. Beneluxwandelen dient pico bello in orde gemaakt want … de volgende twee weken volg ik een cursus tandimplantologie in het Zwitserse Basel van en voor mijn nieuwe werkgever. Ben terug in het vaderland vanaf 18 November …
Bus 640 is vanaf de Antwerpse Rooseveldplaats goed bezet met wandelaars. Elk jaar weer tekenen zij present tijdens de Allerheiligentocht van de Stroboeren in Wuustwezel. Zelfs JPD komt dit jaar van Meulebeik afgezakt. De opdracht kennen we haast uit het hoofd, 35 kilometer over Loenhout, Sterbos en de Bellekenshoeve.
Op pad dus vanaf 09:00 in de frisse, zonnige ochtend. De langere afstanden stappen bij de zusterhoeves Annie & Lilly over de Kleine Beek richting eerste bosstrook. Patje Kloek wordt een paar kilometer onze gezel tot hij het letterlijk op een lopen zet. Opvallend, er wordt nog volop gehooid of beter nat gras wordt afgereden en in balen verpakt. Opwarming van de aarde zei U ? Na de eerste sparren en lage nog groene varens volgt de brede zandweg langs de plas van het militair domein. Aan de overkant van een drukke baan wacht puur natuur, Marumvoorde. Heerlijk flaneren langs jonge berk en door het verkleurend pijpenstrootje. Strookje heide erbij, verderop graspaden door nat gebied. Al doende komen we bij de Heiëndweg uit en een bomenkwekerij die iets weg heeft van pas bijgeknipte poedels. Langs vele hoeves stap ik samen met Rudy & Sylveer tot de eerste rustpost in cafeetje Onder De Toren in Loenhout.
Wij stomen gelijk door en meteen het stille dorp weer uit de polder in. Bij een heerlijk zonnetje stappen we over verhard en onverhard langs weilanden en akkers, schaarse bebouwing ook. Pikken onderweg alle andere afstanden op en lopen met z’n allen verder langs de rand van een kasteelpark heerlijk in het verkleurende groen. Komen zodoende terug in centrum Wuustwezel, meer bepaald bij zijn statige gemeentehuis en dito park. Even verder de tweede rustpost in de sporthal bij KAN10. Sigridje wordt nu onze gezellin. Ik laat de dametjes rustig onder hun beidjes keuvelen en hou mij bezig met rondkijken en wat fotootjes nemen. Lopen traditiegetrouw twee zijden van een grote rechthoek over landelijk tarmac langs Veldvoort & Steertheuvel. Opvallend veel eikels langs de kant van de weg, geen eekhoorns te zien om ze weg te moffelen. Vanaf de Tolberghoeve volg een pracht van een onverharde dreef met nog jonge aanplant. Vervolgens zwerven we door Sterbos en zijn chalets in de bosjes. Passeren ook het motocircuit Molenbergen en sluiten af met landelijk tarmac tot de Bellekenshoeve.
Het is er naar goede gewoonte erg druk. Sigrid stoomt gelijk door, wij volgen even later voor een lokale lus van een uurtje wandelen. Stappen tarmacjes door halfopen terrein, een afwisseling van bosjes en weilanden. Elke bosdreef herbergt wel enkele weekendverblijven alhoewel wij vermoeden dat sommige permanent bewoond zijn. De obligate wegenwerken doorkruisen we uiteraard ook en dan volgt een leuk bosstrookje inclusief vennetje met nog groen rieten oevers. Nog een dreefje houten huisjes, tarmacjes langs boerderijen en de Sint-Willebrorduskapel, we zijn zo terug in de Bellekenshoeve. Het is er wat rustiger en we gunnen onszelf een wandelaarsdrankje en een babbel met Lokerse Marcel en zijn wandelvriendin.
De laatste loodjes dan. Een breed uitgesponnen betonlus dwars door het landelijke Brekelen. Aan de overkant van de steenweg het Beersgat. Helaas niet onverhard langs de rand van de plas maar over een betonbaantje tussen twee grachten en afgezoomd met wilgen linea recta naar Annie & Lilly. We hebben de kilometers weer in de beentjes. Thuis gekomen krijg ik per e-mail mijn volgende opdracht. Zal morgen een viertal uurtjes moeten studeren als voorbereiding van een buitenlandse cursus die ik de komende paar weken ga volgen. Maar eerst nog een laatste wandelweekend …
29.10.2017 Section Marche Police de Jette à Ganshoren
De herfst laat zich ‘s ochtends al goed gevoelen, het is behoorlijk fris als we naar en van de bus stappen. Het is nog geen kilometer stappen vanaf de Brusselse Charles Quint tot de sporthal van Ganshoren. De startlocatie is gewoonweg de cafetaria van het sportcentrum, wel mooi versiert voor Halloween maar absoluut zonder clubwerking ! Weg leuke Brusselse sfeer, één van de redenen waarom ik telkens weer uitkeek naar deze tocht. Weg ook het wandelen door de Brusselse parken van Dieleghem en Roi Baudouin. Gelukkig toont de tekening wel de Pajotse parochies Relegem en Kobbegem.
Wij op pad dus, langs de voetbal van Ganshoren en onderaf het Laarbeekbos. Onder de Brusselse ringweg door ook, le tout Bruxelles achter ons latend. Door de velden zakken naar de manège van Neerzellik. Leuke babbel onderweg met een triatlete die toevallig het parkoers oppikte. Even schrikken als een paard onderuit schuift. Dier en berijdster liggen op het tarmac. Het paard kruipt als eerste recht en stormt in paniek de heuvel op om daar tot rust te komen. De jonge ruiter gaat met een blik vol woede op zoek naar haar rijdier. Dit lijkt gelukkig goed af te lopen. Na 4 km de eerste pauze in de Relegemse Groenvink. Jan (Police de Bruxelles) en zijn dame zijn er van dienst. Even bijpraten en we vervolgen. Zoals we dat gewend zijn middels een lange, zachte klim door de akkers. Bieten en patatten worden stilaan gerooid. Andere velden kleuren geel : is dat nu koolzaad of gele mosterd, wij komen er niet uit. Witte en rode kolen ogen als ‘de bollen van Brussel’ zo groot. Passeren de hoeve met donjon en stappen de rustpost van Kobbegem binnen ‘chez les petites dames’. Veel bekend volk hier waaronder Jacqueline & Luc, Liliane & Jean ook.
De marathon people lopen twee lokale lussen, wij doen er eentje van. De zon is stralend van de partij als we langs de witte kerk en het dorpsplein wandelen. Langs weides en akkers gaat het richting Assense Heerveld. We laten de bebouwing weer snel achter ons en lopen over vettige paden door de halfopen ruimte. Worden daarbij vergezeld van een pittig buitje. Het deert de loonwerkers op de akkers niet, de bieten moeten gerooid. In open veld komt de kerk van Kobbegem aan de einder tussen de bomen piepen. De 7,5 km zitten er snel op. Terug naar Relegem nu. Een pittige klim terwijl Ons Heer een flauwe regenboog spant. Prachtig uitzicht dat rijkt van het Atomium, over de basiliek van Koekelberg tot de flatgebouwen van Molenbeek. Hoogveld is de toepasselijke naam voor een kasseitje dat ons een verdieping lager brengt, in de stilte van de huisjes van Hamme (gehucht van Merchtem). Terug de velden in dan, een laatste heuveltje overwinnend tot de Groenvink. We nemen er de tijd voor een wandelaarsdrankje en babbel met ex-college Benny & zijn dame.
Hebben nog een tiental kilometer voor de boeg. Langs de Onderrichtstraat en de Oude Jetseweg richting Wemmel. Tussen de villa’s raken we met z’n allen het spoor van het parkoers bijster. Ik heb terreinkennis. Weet dat we bij de vijver en de witte hoeve steevast rechtsom gaan naar het kasseitje van Ronkel. Blijkt nu ook te kloppen. Bij het vroegere St-Michel duiken we een brousse in om een drukke baan te vermijden. Vanaf de brandweerkazerne bij het AZ-VUB mogen we genieten van het Laarbeekbos. Aanvankelijk wat volkstuintjes, daarna statige dreven langzaam zakkend naar het kasteel. Poelbos komt nu aan de beurt, een mix van bos en weilanden, lijkt meer op een groot park eigenlijk. Vervolgens keren en draaien om over de spoorweg te geraken en tot rustpost De Rivieren. Waren anderhalf uur onderweg voor 7,5 km ! De laatste loodjes dan, een klein halfuurtje huisjes kijken in de buik van Ganshoren.
We schuiven aan bij Jacqueline & Luc voor ons Duvelke. Verlaten stilletjes de sfeerloze zaal en stappen naar de Charles Quint voor onze bus richting Brussel Noord. Reis naar Hemiksem met een triest gevoel. Deze laatste tocht van de Police de Jette was zoals een overlijden zonder afscheid, zonder enige plechtigheid, droevig. We gaan jullie missen Brusselaars !
Wij raken deze ochtend zonder incidenten door de Antwerpse Brederodestraat, wat geen vanzelfsprekend gegeven is dezer dagen. Aan het kouwelijke station van Turnhout staan een tiental wandelaars te wachten op de bus richting Tilburg. Met een tiental minuten vertraging vertrekken we richting Ravels en zijn Lange Afstand Tippelaars ook wel in het wandelgild bekend als ‘bij Leo’. Het is erg druk in het schooltje de Zonnewijzer. De stoere meiden en knapen van de marathon hebben er al een gesmaakte 17 kilometer opzitten.
Wij kiezen voor 28 kilometer en gaan meteen op pad. Een eerste zandwegel door kale akkers loodst ons de bossen in van het Ravelse Kamp. Zoals we dat van onze gastheer gewend zijn stappen we langs heerlijke slingerpaadjes. De herfst zorgt voor een prachtig kleurenpallet. We passeren een groot ven en vervolgen langs brede half verharde paden. In de open ruimte wordt maïs geoogst. Keer ne kier were doen we langs het ven van daarstraks en het zoveelste kleurenpallet. Een parallelle zandweg aan de eerste wandelmeters van de ochtend en pauze in de Zonnewijzer.
Na de westelijke lus lopen we nu oostwaarts. Strookje langs de lokale vaart en vervolgens weer de bossen in kuierend over brede paden tot het toch wel imposante Kesseven. Heraangelegd in 2012 weet Leo te informeren. Ik herinner mij inderdaad hier de streek-gr der Kempen gevolgd te hebben toen er nog geen water in de zandvlakte stond. We draaien weg van de plas, stappen langs hooi- en graasland, een aspergeveld ook. Halfopen terrein waar de mens heeft ingegrepen om leidingen in de grond te stoppen. De natuur neemt de bovengrond terug over met een aanwas van heide en verkleurend pijpenstrootje. Er volgt moerassig terrein met heel wat jonge berk. Passeren het Zwart Goorven en ritselen verder door een tapijt van gevallen blad tot de rustpost van het Boswachtershuisje. Leuke originele pauze en we doen zelfs een fris terrasje bij een warm kopje koffie.
Ik ben te traag vandaag, beslis een gepland extraatje van 4,7 kilometer niet te wandelen. Korte babbel met clubmaatjes Chantal & Jack en we wenden de steven. Duiken opnieuw de bossen in genietend van kleur al stappend over brede graspaden. Lokale jeugdbewegingen versieren de omgeving met Halloween figuren. We slingeren ons een weggetje naar de volgende rustpost zijnde het Boshuis van Natuurpunt. Gaan er Jacqueline en Chris D. achterna voor een lusje van 5,7 km. Mogen opnieuw waden door een dik tapijt van eikenblaren tot het Miezerige Paadje bij het Kesseven. Miezerig is het alleszins niet, het bloost met rode kaken van het felgekleurde eikenblad, een schitterend tijdelijk herfstbiotoop. Lange dreven dan, breed uitgesponnen tussen muren van den en spar. Het is echt genieten bij een overigens grijze dag tot we terug bij Natuurpunt aankomen.
Korte babbel met Tiny & Dany die het rondje nog te goed hebben. Lopen op een drafje de laatste paar kilometer tot de finish. Zijn net op tijd terug binnen voor het zwerk opengaat. Genieten van ons wandelaarsdrankje met de clubmaatjes van dienst en plannen de bus van 17:41. Krisje voegt zich bij ons, zij heeft alsnog de marathon afgehaspeld. Busje komt zo, busje komt zo … busje komt niet ! Na 20 minuten in de kouwelijke, natte valavond geef ik het op. Loop terug naar de startzaal met de vraag of iemand ons naar het station van Turnhout kan brengen. De volgende bus gaat inderdaad pas omstreeks 18:41. Een vriendelijke helper staat meteen paraat en een kwartiertje later kunnen wij nog een pintje drinken in een warm café bij het station. Finaal zullen wij pas omstreeks 22:00 terug in Hemiksem zijn. Hartelijk dank aan Leo voor de prachtige tocht in voor ons vrijwel onontgonnen gebied en aan de vriendelijke helper voor de gewaardeerde lift.
Ik ben er weer vroeg bij vandaag, stap twintig na acht al van de trein in Leopoldsburg. Moest mij nochtans reppen in Berchem want de overstaptijd was gereduceerd van 8 naar 3 minuten. Heb vijf kilometer steenweg voor de boeg tot startlocatie De Warande. Google Maps verslikt zich in de straatnamen maar de tekening is gelukkig duidelijk en correct. Stap langs werkmanhuisjes richting kerk van Heppen. Stilaan duiken statige villa’s op en verderop een eerste bosstrookje. Het is behoorlijk druk in het kleine, vrij moderne zaaltje. Ik begroet meteen de Vossen Patsy en Jos, ons aller Corrie ook.
De opdracht is vrij eenvoudig. Twee lussen, eentje van 10 km en eentje van 6 km. Begin natuurlijk met het grotere werk, ben nog fris en monter. Boskant noemt de eerste straat en dus gaan we meteen over tot de orde van de dag : spar met een ondergroei van piepjonge loofboompjes en varens. Even het bos uit voor enkele woningen en verdort maïs. Vrouwtjes met hond roepen mij terug, ik loop blijkbaar met mijn hoofd in het lage wolkendek. Opnieuw het bos in, vooral berk nu en ik sluit aan bij Henkie van Genkie. Korte babbel en ik stoom door genietend van het verkleurende groen met een ondergroei van klimop en hulst die los door mijn broek prikt. Pik een andere afstand op en loop wat tarmac door de Grensstraat, van Heppen naar Oostham. De blauw-wit versierde Lourdesgrot laat ik rechts liggen en stoom door tot De Warande. Ben 1:50 onderweg geweest.
Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken en bij te babbelen met Jacky ‘de lange militair’. Terug op pad voor de resterende 6 km dan. Blijkt inderdaad dat de zaal netjes op de grens Heppen/Oostham ligt. Dieper richting tweede gemeente nu. Een afwisseling van bos en halfopen terrein, aanvankelijk ook nogal wat tarmac tot een heerlijke bosstrook met weelderige rosse varens. Vanaf de Pater Clement Lemmensstraat en de Grensstraat is het parkoers gelijklopend met de 10 km. Doe exact 1:15 over de 6km, goed gemeten dus. Hoog tijd voor een wandelaarsdrankje en gezellig keuvelen met Henkie, Jacky en Yvan ‘le terrible’. Vat de terugweg aan langs dezelfde N73 tot station Leopoldsburg. De laatste kilometer onder een zachtjes lekkende hemelpamper. De kilometerkes zitten weer in de kuiten. De drie komende dagen bestaan uit een eerste verkenning van onze novembertocht in Hoeilaart, een bezoekje aan Leo in Ravels en de allerlaatste dag van de Police de Jette, voor de gelegenheid vanuit Ganshoren. Voorwaar een druk wandelleven.
Ik ben al om 5:00 klaarwakker, tien na acht bij het nog duistere en kletsnatte station van Diest. Heb ruim vijf kilometer voor de boeg tot Engsbergen waar Blijf Jong Genebos verzamelen roept. Heb hier wel wat terreinkennis uit een vroeger leven. Korte klim langs de Lazarijstraat, even wat huisjes kijken en dan de open ruimte in. Het wordt langzaamaan dag, een grijze dag. Kies voor een bruggetje over een riviertje (de Zwarte Beek ?) en stap dan naar de bossen van Dassenaarde. Heerlijk wandelen is het er genietend van de veelkleurige herfsttooi en met knisperend blad onder de voetzolen. Kom haast geen mens tegen op de vele paden van Asdonk, tenzij dan vrouw met hond. Een stoere Brabantse knaap in de wei komt zijn knuffel halen. Iets na de klok van negenen ben ik bij VK Penarol, wat tegenwoordig ook Thes noemt. Het is er behoorlijk druk, er zijn al 250 wandelaars op pad.
We worden naar Okselaar gestuurd zo blijkt. Maakt niet uit welke richting we uit gaan, dit is een zeer bosrijk gebied. Op pad dus voor een eerste etappe van ruim 6 km. Meteen het bronsgroen eikenhout in met een ondergroei van weelderige rossige varens. Heerlijke paadjes sturen mij zachtjes een eerste helling op. Er volgt afwisseling met zanderige ondergrond, heide en gelige grassen, klokkebeesen ook. Na een uurtje zwerven bereik ik de brede lanen van de Streekbossenstraat. Ben zo in het wat aftandse maar knusse zaaltje van Fanfare De Eendracht. Doen we zeer regelmatig aan tijdens wandeltochten hier in de streek. Hoog tijd voor een boterham.
Ontsnap aan een vrij fikse regenbui en gelukkig maar want ben mijn regengerief in Hemiksem vergeten. Onder nog wat miezerig hemels ‘gezeik’ stap ik de bebouwing van Okselaar binnen. Vrijwel alle straten noemen hier Tessenderlobaan of Averbodeweg. Ik volg stroken van deze laatste tot ik de rand van de fameuze vijvers bereik. Krijg de plas niet te zien maar stap langs de rand van weilanden richting bossen de Merode. Is een kleine vijftien jaar geleden dat ik deze woonplaats inruilde voor Hemiksem. De omgeving is danig veranderd door toedoen van Natuurpunt. Waar vroeger maïs stond is het geheel nu herschapen in een open ruimte met opgroeiende heide en berken, prachtige plassen van regen- en grondwater ook. Kempense schapen zorgen voor de begrazing, het korthouden van de grassen dus. Een heerlijk wandelgebied en ik loop hier moederziel alleen. Steek de steenweg naar Veerle over en duik de bossen van Gerhagen binnen. Onder ranke, donkergroene sparren een veelheid aan kleur van geel tot rood dankzij het loofblad. Open terrein steevast begroeid met uit de kluiten gewassen heide. Als wandelen een feest is ! Even een tarmacje in het bos en dan zet ik koers naar de bewoning. De steenweg steek ik opnieuw over bij dancing Heideroosje. Ben zo weer bij de fanfare na breed uitgesponnen 9 km wandelgenot.
Tijd voor een wandelaarsdrankje en een babbel met Sigrid. Zij moet de lus nog beginnen, ik zet koers naar de eindmeet zo’n 4,5 km verder. Ga Hugo en zijn maatjes van Duûn achterna over heerlijke slingerpaadjes tussen sparren door. Sommige strookjes liggen er vettig bij. De ondergroei biedt steeds hetzelfde beeld, jonge berk, groen of rosse varens, klokkenbeesen. Een geoogst maïsveld kondigt de finish aan. Langs de villaatjes van Mispad en een oude ast stap ik tot Penarol. Stel er tot mijn ontzetting vast dat ik mijn wisselgeld van € 18 vergeten ben in de rustpost. Meld mij bij de organisatoren met het verhaal. Zij bellen gelijk naar Okselaar en ik krijg netjes mijn geld terug. KLASSE en een hartelijk bedankt mannen voor de goede zorgen.
Korte babbel met clubmaatje Peter en ik ga een laatste keer op pad langs de kerk van Engsbergen. Duik niet diep genoeg de bossen in en stap zodoende een heel eind langs de drukke baan van Molenstede tot Diest station. Deert niet, ik heb een prachtige herfstwandeling achter de rug.
Ons aller Herman strompelt over het Antwerpse Astridplein, ook hij reist mee naar Halle vandaag. Een uurtje sporen tot de Brabantse Stee. Het is er guur, nat, onaangenaam. Huiverig volgen wij de vele wandeltocht borden tot de ruime startzaal in Don Bosco. Tot onze verbazing zit Hennie er al te knutselen. Chris wenst ons welkom, zijn spring-in-‘t-veld Annie is al onderweg voor een stoere 50 km. Wij houden het aanvankelijk bij 36 km, al ben ik bezorgd om een stramme lies.
Nattig dus als wij vertrekken over een kasseitje met de massieve communicatietoren van Sint-Pieters-Leeuw als baken. Vettig paadje langs een beekje tot Alsput en dan dwars door de akkers, de regenjas kan al opgeborgen worden. Clubmaatjes Viviane & Dany achterna terug naar het kanaal Brussel – Charleroi. Dokkeren over een kasseitje met de zoete geuren van Côte d’or in de neusgaten tot het station van Buizingen. In de verte pronkt de Brusselse Zuidertoren. Keer ne kier were, dat doen wel langs een prachtig en technisch pad in het groen stroomopwaarts de Zenne. Brug over de vele sporen en dan pauzeren in een heerlijk zaaltje dat ons moemoe denkelijk als nieuw gekend heeft. De tijd lijkt er te hebben stil gestaan. Korte pauze en terug op pad door straatjes en achterafjes Buizingen achter ons latend. Klimmetje naar een groot kerkhof en dan flanerend door akkers met wintergroen. Een volgende bosstrook inclusief vlonders bij Smeerhout. Vanaf Sollenbeemd helaas even een stratenloop om de drukke rustpost van Essenbeek te bereiken. De Textieltrekkers zijn er nadrukkelijk aanwezig. De stoere meiden en knapen van de 50 km sijpelen binnen. Zij hebben er al 27 km in de kuiten.
Wij stellen onze planning bij. Zullen elke rustpost één keer aandoen en finishen met zo’n 32 km. Meteen na de pauze een pittig stukje jong bos, voortdurend op en neer. Dan een wat langere klim langs een tarmacje uitmondend in een heerlijk en vrij zonnig noordelijk vergezicht. Langs maïs en koolzaad vervolgen we onze weg. Alle voetwegen zijn hier genummerd met Axx, wandelautostrades dus. Een groot veld winterwortelen voert ons de volgende heuvel op. Magistraal ! Het panorama is overweldigend en reikt vanaf Tubize en Braine-le-Château links tot het Brusselse rechts. We mogen er een tijdje van genieten wandelend boven op de heuvel. Duiken dan langs een bosrand de vallei in. In de verte valt de regen. De bui komt helaas heel snel onze kant uit zodat we kloddernat de Mussenberg bereiken. Koud herfstwater in de open ruimte. Gelukkig is de hemelse pamper snel uitgewrongen en kunnen we vergezeld van een piepend zonnetje verder dalen door een prachtige boog van groen & rood. Pikken het kanaal op bij de sluis van Lembeek en pauzeren in het kleine en overvolle cafeetje Belle-Vue.
Na het Duvels genoegen vervolgen we onze weg langs de overkant van ’t water. Passeren brouwerij Boon en duiken onder de spoorbaan door een strookje Lembeekse Cité volgend. Gestaag klimmen nu langs woningen en achteraf liggende graspaden. We mogen stilaan aan uitbollen denken wandelend over een mix van verhard en onverhard door de kalende akkers en helder kleurend koolzaad. Opvallend veel kapelletjes langs onze weg, van verschillende grootte en ter ere van meerdere aanbeden patroons. Een laatste heuvel voorbij de lokale voetbal waar luid misbaar opstijgt. Voetbal een feest ? Wandelen in elk geval wel. Nog een korte babbel met Hennie, Zottemie, Charles en Chris. We moeten er vandoor, treintje komt zo. Was een leuk weerzien met de Heidetochten waar we al te lang afwezig zijn geweest. De vele bekenden van de lange afstanden ook, het blijft onze thuis.
Op mijn vraag naar het adres van rustpost Bergvijver weet voorzitter Fons haarfijn uit te leggen dat het wandelparkoers van de dag op 500 meter van station Aarschot passeert. De service van de Pinguïns is intussen bij ons legendarisch geworden. Om 08:35 op pad dus in het kletsnatte Aarschot en een eerste pijltje om de hoek van de Albertlaan. Rustpost Berg-Vijver en met die berg beginnen we. Hoog in de lucht grijze vogels zakkend naar het veilige nest in Zaventem. Wij gaan klimmen langs beetje gladde trappen van ijzerzandsteen. Paar straten en dan een schat van een holle weg die ons afzet bij de ringweg rond Aarschot. Lopen weg van de drukke verkeersader en wandelen door bosjes en hooiland richting autostrade A2. Na een uurtje stappen bereiken we rustpost Ter Klasse, een gezellig modern zaaltje. Kennen hier uiteraard veel volk met Leuvenaar Marc en de Bonyntjes op kop. Van de Vijver overigens geen spoor te bekennen. Vervolgen onze weg door halfopen terrein tot de ook al drukke steenweg die naar Scherpenheuvel voert. Als haasjes naar de overkant en wat tarmacjes lopen door het Meyerveld, een aantal voetwegen ook. Stilaan vlakker terrein en open veld, kalende akkers en een boomkwekerij. Langs het slingerende riviertje bij ’t Roth stappen we Rillaar binnen en de startzaal. Komen er Lutgart tegen zonder Erwin die van een liesbreuk herstelt. Het gaat je goed makker ! Krijgen ook verhalen te horen dat de wandelaars de rustpost in Bergvijver missen. Snappen we even niet.
Hebben een ruime lokale lus van 8,7 km voor de boeg. Bij een intussen zonnig weertje een lange klim tot de Omloopweg. Kunnen meteen genieten van prachtige vergezichten wandelend over de Saffraenberg. Stappen richting A2 en krijgen aan zijn overkant schitterende bospaden cadeau. Het Tienbunderbos oogt prachtig in zijn veelkleurige herfsttooi. Heerlijk wandelen is dit ! Duiken onder de A2 door en klimmen een heuvel op. Opnieuw een magistraal vergezicht met de bijzondere kerktoren van Rillaar op de voorgrond. Heerlijk genieten dus terwijl we zachtjes zakken tot de startzaal, onze rustpost. Hilarisch moment met Marc. Ik merk op dat ik hen steeds zittend ontmoet waarop hij gevat antwoord : het beste moment van een wandeling is als je zit !
Na een Duvels genoegen terug op pad. Parallelle klim met daarstraks, nu langs de Molenstraat en dan genieten van geurend koolzaad in bloei. Dwars door een akker, we volgen de Kapelkerkvoetweg. Mooie holle wegen, langs maïsvelden ook. Een laatste holle weg door een bosje, de Vlietstraat. Rustig binnenlopen voor een laatste drankje in Bergvijver. Wij houden de aankomende wandelaars in het oog en zien inderdaad de helft gewoon doorlopen, de rustpost voorbij. Bespreken het gegeven met voorzitter Fons en snappen niet waarom de stappers de grote banner met het woord Welkom en het pinguïnsymbool negeren. Een wandelaar uit Herentals brengt het antwoord aan : het bordje ‘rustpost op 100 meter’ ontbreekt ! Wandelaars zijn gewoontedieren.
Onze laatste loodjes dan. Heerlijk op en neer door het bos van Leiberg tot we aan het sportcomplex Demervallei uitkomen. Dan flirten met de snel vliedende Demer door het stadspark tot de Hertogenmolens. Onze opdracht zit er op. We missen net het boemeltje naar Antwerpen en de volgende trein is afgeschaft. Klein uurtje pauze in het donkere stationsbuffet. Tussendoor komt de afgeschafte trein toch nog voorbij maar we redden het niet tot perron 2. De NMBS op zijn smalst kan onze pret niet drukken. Was een leuke dag Fons en zijn maatjes.
Vandaag start mijn wandeling aan het station van Boom. Ik stap hoog boven de A12 door om enkele inkopen te doen ‘oep de mét’. Ben dol op de wekelijkse voedingsmarktjes in de buurt. De reis gaat verder over de Rupelbrug. Moet door een industriezone langs het zeekanaal en volg dan deze waterweg tot de brug der Zeven Zuchten. Een kilometertje verder blazen de Vaartlandstappers verzamelen in het PC van Blaasveld. Het is behoorlijk druk in het kleine, moderne en knusse zaaltje. De opdracht bestaat dan ook uit drie vrijwel even lange lussen telkens vanuit de startzaal te belopen.
Broertje De Keyser waarschuwt, de eerste lus is niet veel soeps. Vermits ik alles wil verkennen sla ik zijn advies in de wind. Bij een lekker zonnetje stap ik richting Zone 4. Inderdaad veel op- en overslag bedrijven, honderden laadkaaien waarvoor het Willebroekse bekend is. Kom uiteraard weer bij het zeekanaal uit en volg zijn oever waar het kan. Tussendoor dus enkele stille straten. Kom weer uit bij de befaamde brug met uitzicht op de Boomse woontoren aan de einder. Stratenloop nu naar het parkje van Bel-Air en dan zitten de eerste 7 km er op.
Drankje oppikken en toffe babbel met clubmaatjes Chantal en Roger. Roger heeft de drie lussen in de kuiten, Chantal gaat voor lus drie en ik uiteraard voor lus twee. Richting Heffen gaat het deze keer, achterlangs bij Willy’s Moustache. Bij Geerhoek pik ik de spoorbaan naar Mechelen op. Groentevelden liggen er kaal bij, wat spruiten en nog bloeiende ‘stinkers’ niet te na gesproken. Passeer de kapel van Heihoek, die midden de straat staat en stap naar een dreef met herfstige kleuren. Landelijke tarmacjes voeren mij vervolgens naar ’t Blaasvelds Broek. Wandel er tussen een paar vijvers door en over grintpaden afgezoomd met riet en berk. Verlaat het groen ter hoogte van wijlen ’t Scheperken en pik bij Bezelaervelden terug de spoorbaan op. De tweede ronde zit er op.
Met al dat babbelen tijdens de pauzes ben ik ruim over de geplande tijd. Laat lus 3 dan maar voor wat ze is en loop na het nuttigen van een wandelaarsdrankje de 5 km terug naar het station van Boom. Ja ik mocht deze keer wel zeven keren zuchten …
Willy had het ons gegarandeerd, de 35 km van Neteland zouden deze keer volledig ingevuld worden. Makkelijk reisje voor ons meteen en we zijn al kort na achten ter plaatse. Gewijzigde startlocatie maar dat scheelt hem maar 100 meter, geen haan die ernaar kraait en inderdaad 35,4 km op het bord.
Ik vergeet zowaar de heerlijke zelf gebakken cake van onze gastvrouwen en we gaan meteen op pad. Door het domein van het psychiatrische centrum en de langere afstanden volgen de spoorbaan richting Antwerpen tot de eerstvolgende trap. Aan de overkant een paar kilometer doelloze stratenloop om bij het station terug aan te sluiten bij de kortere afstanden. Opnieuw langs de spoorbaan, nu in Mechelse richting tot de prachtige Netebrug. Dan puur natuur, een leuke zwerftocht door het bosje van de Goorbosbeek. We breien er een extraatje aan door de Mosterdpot en zijn roestbruine varens tot de eerste pauze in Schorshaegen. Vreemd, liepen slechts exact één uur over 8,2 km ! Zullen later horen dat een pad onbegaanbaar geworden was nadat een boer er zijn veestapel had laten doorlopen.
Na de koffie opnieuw door de Mosterdpot, over een houten bruggetje en langs een beek met restanten van balsemien tot de Netedijk. We volgen de waterkant, die we delen met een horde wielertoeristen, tot domein Roosendael. Onderaf is het vervolgens heerlijk wandelen in het groen tot de visvijver gekend als rustpost van Vosberg. Nu delen we de paden met mountainbikers maar het verloopt vlotjes. Tijdens de terugkeer richting Beukendreef even verwarring in het gild als we een privéterrein betreden. Keren op onze stappen terug en vinden een gele wandelpijl tussen het gele blad van hoge bomen. Zijn terug wakker en bij de les. Stappen langs de villa’s van de Beukendreef richting Fort van Duffel. Altijd leuk rond deze plas te mogen wandelen. Tweede pauze bij het nu overvolle Schorshaegen na 16 km stappen.
Verrassing als we opnieuw vertrekken. De houten brug van daarstraks is afgesloten. Blijkt dat Natuurpunt net nu een inhuldiging houdt met fanfare en al. Een leuk moment in onze wandeldag. Na het korte oponthoud vervolgen we onze weg langs een gracht en nog eens door de Mosterdpot. Bij Steve’s Place genieten we van het volgende bosstrookje en wandelen met z’n allen langs de AWW-plas, het winterverblijf van een kolonie meeuwen. Centrum Duffel de Netebrug over en langs de dijk verder tot de jaarlijkse kermis. Een paar straten verder rustpost Beuntscholeke bij kassier Willie.
We kunnen er een terrasje doen en hebben een lus van 9,6 km voor de boeg. Aanvankelijk de eindeloos lijkende tarmac van de Bremstraat langs hoeves en weilanden. De 35 km wordt weggestuurd over een graspad en bij de drukke steenweg naar Lier ligt ons keerpunt. Polder van Lier, Neterveldweg, nu wordt het opnieuw leuk. Graspaden voeren ons langs bosjes en een diepliggende, dreigend donkere beek. We wisselen af met stroken verdomd warme Netedijk. Passeren natuurleerschool PIME en horen even verder onze namen roepen. Steven is met Zottemie op pad. Voor wie van beiden is dit een verbetering, zeg ik later plagend. De afwisseling van dijk en heerlijke stroken jong bos eindigt bij Senthout. We zijn weer bij Willie. Zit daar een dametje met een buitenenkel ter grootte van een struisvogelei. Ik loop wel even door naar de finish, zegt ze. Geen sprake van, zeg ik en zorg via Willie dat ze met de auto naar de aankomst gebracht wordt. Later hoor ik dat de organisatie haar meteen naar het ziekenhuis gebracht hebben. Indien ze dit leest, ik wens haar een spoedig herstel.
Het is heerlijk zomers weer en wij genieten samen met Dave van een wandelaarsdrankje. Beginnen een beetje loom aan de laatste klus, net nadat we ons aller Herman in de verkeerde richting hebben zien starten. Tja, hij is van alle markten thuis hé. De laatste vijf kilometer zijn echt uitbollen. Vanaf Senthout veelal beton langs wilgen en geurend hooiland. Even hoop ik een kolonie kangoeroes te kunnen bewonderen, maar Skippy is blijkbaar verhuisd. We ronden af met een Duvelke samen met Marie-Louise en Jo. Zij hebben 21 km op de teller staan i.p.v. de geplande 18. M-L glundert, jaren geleden dat ze die afstand nog liep. Leek ons naar nog te smaken !
Voor de wandelaar die met het openbaar vervoer reist is de spoeling op zaterdag de laatste tijd dun. Wij kiezen vandaag voor het Vlaams-Brabantse Asse. Startlocatie ruim vier kilometer van het station maar de helft van deze afstand langs een pracht van een veldwegel. Leuk opwarmertje dus want de zon brandt al duchtig door de ochtendnevels. Drukte van belang in de kleine startzaal van Maria-ter-Heide want het parkoers van 20 km bestaat uit drie lussen. Ik hoor vertellen wegens te weinig helpers, de ziekte van de 21ste eeuw.
Op pad dus voor een eerste lus van 7,5 km. De Dorpveldweg loodst ons naar de eerste leuke bosstrook. We wanen ons even bij de Noorderburen want zijn omringt door De Gondeliers. Ik kan het niet laten, wens een man welkom in het land van Koning Voetbal ! Even wat huisjes aan de rand van het Oost-Vlaamse Meldert en dan naar het onvolprezen Kravaalbos. Heerlijk genieten in het verkleurende groen met knisperend blad onder de schoenzolen. Lekker golvend terrein ook terwijl de omgeving langzaam overgaat naar akkers en paardenweiden. Babbeltje met dame die al jaren foto’s publiceert via Facebook, hou er denkelijk weer een adresje aan over. Vlakke strook langs een bietenakker en we lopen opnieuw het dorp binnen. Het is zoeken naar een plaatsje in de zaal om even te rusten. Chris (Waregem) en zijn moeder tekenen present, die kerel kan je overal verwachten.
Op pad voor de tweede etappe van 6,2 km langs een wijk genaamd Krom Dagwand. Technisch paadje dan parallel een diepliggende beek tot bij het vermaarde café Bij Stinne. Weg van het Kravaalbos de open ruimte in. Een afwisseling van tarmacjes en onverhard door de Faluintjes. Stappen zelfs letterlijk over een erf en langs een lang recht pad terug naar de startgemeente. Worden er luidkeels verwelkomt door Tarzan die ons beste maatjes vindt.
Een derde keer op pad voor opnieuw 6,2 km. Schitterend vergezicht in zuidelijke richting als we naar Essene wandelen op het duin. Duiken de landbouwvallei in richting Elshout & Asbeek. Opnieuw een afwisseling van tarmacjes en onverhard, een strookje langs een beek ook. Vanaf ’t Withof, een schattige hoeve, stilletjes terug de heuvel opklimmen tot … den Duvel. Uitbollen dan over de 4,3 km tot het station. Qua parkoers een eerder matige tocht maar gelopen bij een zomers weertje en dat midden oktober. Ons Heer is goed bezig !
Ben al om 04:00 klaarwakker, kan de slaap niet meer vatten. Sta dan maar om 05:30 op en neem de eerste trein om 06:26 richting Koekenstad. Ben zodoende iets na de klok van achten in Mol. Linda is niet van de partij, zij brengt een bezoekje aan de osteopaat om een weerbarstige schouder terug in de haak te zetten. Krakende karren rijden het langst. Ik haal een frisse neus bij een heldere hemel. Stap langs de Sint-Apollonnialaan van spoor over industrie en villa’s naar de gewone burgerhuisjes van Achterbos. Om de hoek ligt het startzaaltje van Zelm waar de Harmoniestappers verzamelen blazen. Op het eerste gezicht een mij onbekende omgeving. Krasse tachtigers Frans & Irma zitten al aan de koffie, ook Genkenaar Henkie heeft geen liggend g… Hij zal mij de hele dag voorgaan.
De opdracht bestaat uit twee lussen van ongeveer 10 km. Verlaat het zaaltje en sta 20 meter verder al te midden het bronsgroen eikenhout en de vele rode kabouterhuisjes met witte stippen. Ben meteen ook een eenzame wandelaar. Wegwijzer naar Flurky en even verder het naambordje Feynend. Hé die ken ik beiden wel, kan mij meteen een beetje oriënteren. Haal twee kletsende dametjes in en laat hen bewust schrikken, hilarisch. Het parkoers van de langste afstand varieert nogal : stroken bos met brede en smallere paden, halfopen terreinen en ook wat villaatjes kijken in een stille wijk. Achter een bocht komt een hond vandaan. We schrikken allebei maar zijn gegrom gaat snel over in een kwispelende goedemorgen. Ik vervolg mij weg door een prachtige dreef midden weilanden. Interpreteer daarbij een pijl foutief en mag een heen-en-weertje lopen van een paar honderden meter. Zo af en toe in de lucht daverend gebulder, Onze Jongens hebben nog kerosine genoeg en geven van jetje. Duik finaal een bos in met overwegend spar. Passeer dicht bij voetbalterrein Flurky en ben net op tijd terug bij de startzaal om een terrasje te doen.
De innerlijke mens is versterkt en ik vat de tweede helft van de tocht aan. Aanvankelijk open terrein met een aanplant van sierdennetjes. Brede half verharde paden loodsen mij richting tarmac in het groen. Opvallend weinig pijlen tot de witte huizen van Donk. Geen markering blijkt steevast rechtdoor lopen te zijn. Draai weg van de bebouwing en loop langs een plas met de gebouwen van SCK aan de overkant. Omschrijf eigenlijk een grote boog rond de met Friese ruiters beveiligde site. Het echte groen vind ik terug als het parkoers letterlijk door de golflinks van Nuclea Mol loopt. Brede laan naar het Kempisch kanaal dan. Volg een tijdje de waterloop en duik dan een leuk moerassig strookje in. Bij een vervallen hoeve staat een kudde Long Horns loom te grazen. Duik opnieuw de kleurrijke bossen in met een afwisseling van brede paden en leuke slingerwegjes. Bij Flurky weet ik de finish nabij. Korte groet aan Rudy & Sylveer die een rondje achterstand hebben. Hoog tijd voor een wandelaarsdrankje met Henkie, Jef (Balen) en clubmaatje Jakke. Ben toch wel wat vermoeid en blijk exact twee uur gelopen te hebben over de laatste 10 km ! Goed gemeten dus en zonder extra contributie voor de bijkomende afstand !
Wandel goedgemutst de drie kilometer terug naar het station. Was een degelijke tocht gestapt bij een heerlijk zonnig herfstweertje. Meer moet dat niet zijn.
Meteen bekend volk in de startzaal, Hans & Kathy, Willy & Marij, ze hebben er al een lokale lus van een kleine 7 kilometer opzitten. Wij zullen deze aan ons laten voorbijgaan, plannen slechts 30 km. Sigrid gaat er ook meteen vandoor, zij mikt op de volle 40 km. Ook wij op pad langs de Schaggeleweg. Nog steeds een grijs zwerk en wat gedruppel maar geen wind meer en dus aangenamer stappen. Passeren de Scherpenbergmolen en een bedrijvengebiedje. Bij Het Wit Rijt wandelen we het groen tegemoet. Mogen flaneren langs de heerlijke dreven die rond de Abdij van Westmalle te vinden zijn. Passeren de paters een eerste keer langs hun brouwerij en lopen verder richting Sint-Antonius en het Molenbos. Opa Kodak foetert, zijn toestel heeft de geest gegeven. Na een ruim uur wandelen de eerste pauze bij de muzikanten van de Vriendenband.
Linda’s oogjes blinken, we zijn nog erg vroeg en kunnen een extraatje van 3 km lopen, lachend geef ik toe. Wij Jonkman Steven (Mechelen) achterna. Voorbij café ’t Hemeltje en dan de statige villa’s van Schilde en zijn Heidemouw. Pijl weg, Eagles Eye uit Mechelen lost dat meteen op en stuift ons voor, de natte bossen in. Heerlijk wandelen door groene dreven dus, handig rond grote plassen laverend. Het terrein komt ons bekend voor zeker als we voorbij een blauw geschilderde kapel komen. We stappen langs slingerpaadjes en brede dreven naar Kristus Koning. De Koeistraat in richting golfterrein Rinkven want traditie moet er zijn ! Het extraatje loodst ons langs de in het wild levende haantjes, de bruine antitankgracht en het groen van de Nieuwgoeddreef. Retourtje langs hockey- en voetbalvelden. Pauze in het drukbeklante Goorhof en meteen ook een ruim gemeten ‘halven dans’.
De terugweg wordt aangevat langs Kristus Koning en heerlijke groene tunnels in het beboste gebied. We raken aan de heenweg en vervolgen over het zandpad van Kleine Vraag. Aan de overkant van een drukke steenweg halfopen terrein met paardenweiden en dan terug het Molenbos in, een imposant houten kruis passerend. De hemelsluizen gaan even wijds open maar het zal van korte duur blijken te zijn. Het blijft genieten zo met z’n tweetjes over natte paden midden het weelderige eikenblad. Laatste pauze bij de muzikanten en de laatste etappe aanvatten met Willy & Annie (Kessel), Hans en Kathy.
Uiteraard terug het Molenbos in. Passeren de gebouwen van een oud sanatorium en lopen achterlangs bij de paters, voorbij de grote koeienstal. Is zowat linea recta terug naar de dorpskern van Westmalle. De parkoersmeester bedenkt nog een extraatje langs de Hemelstraat en een strook open veld. We genieten er van het lichtspel geboden door zon en loodgrijze wolken. Komen op een GR-pad uit en stappen bij mijn weten richting verkeerde kerk. Draaien er van weg bij het Sint-Jan-Berchmans college waar wij in onze ijver onze maatjes meesleuren in de verkeerde richting. Annie corrigeert en we zijn net op tijd terug in de startzaal om de busreizigers van Colliemolen te zien vertrekken.
Ik heb samen met Linda een heerlijk lang wandelweekend achter de rug. Blijf vertwijfelt achter met de vraag naar het waarom van de voorbije weken. Onverwacht biedt het Internet een antwoord : een niet onbelangrijke graad van narcisme. Ik ben opgelucht, nu de diagnose gesteld is heb ik eindelijk de referentiepunten om mijn verdere dagelijkse leven op te enten. Kan ik eindelijk opnieuw tot rust komen en genieten van het wandelen in de Benelux.
Pittig reisje vanochtend met drie busritten en tram 4. Telkens 10 minuutjes overstaptijd ook. Het lukt perfect en we zijn rond 09:00 al bij de Zandstappers in het Kempense Lille. Sigridje is ook weer van de partij en dus vertrekken we samen in de grijze, koude en winderige ochtend voor een lokaal lusje van 9,8 km. Lopen de bebouwing uit bij de Boskapel gedateerd 1789. Spar voert ook hier de boventoon in de bossen. We wandelen door halfopen terrein grondgebied Poederlee. Leuke bosstroken en het landelijke groen wisselen af. Het ‘zabbert’ regelmatig, nattigheid uit het grijze zwerk. Een wijkje met nieuwe huizen, een laatste bosstrook. De eerste opdracht zit er op.
Sigrid loopt gelijk door, wij gaan aan de koffie. Wandelen vervolgens door de statige Kerkstraat langs een geklasseerde oude hoeve. Landelijke geuren prikkelen onze organen. Maïs wordt geoogst en meteen ingekuild. Het doet mij steeds weer denken aan dat mooie liedje van Wim De Craene :
De oogst was rijp en binnen
De boer zijn hoogste wens
Men zei mij dat dit alles een paradijs was voor de mens
Opnieuw het landelijke dus met brede zandpaden dwars door akkers en weilanden. Uiteraard ook een strookje wegenwerken, de verkiezingen zijn in aantocht. Net voorbij de lokale sportterreinen ligt de rustpost Chiro Lille. Het is er behoorlijk druk ook al omdat de wandelaars uit Kinderdijk op busuitstap zijn. Even bij babbelen met Patje en zijn Denise en weg zijn wij voor een plaatselijke lus.
Een tarmacje loods ons naar een bomenkwekerij en vervolgens een bosrand. Kindernouw lees ik op het naambord. We gaan brede zandpaden bewandelen langs menig van verdorrend riet voorzien poeltje. Stappen voorbij het motocircuit Bruegelheide waar het nu heel stilletjes is. Heerlijk graspad dan, slingerend langs plas en moeras verscholen in het groen, verrukkelijk ! Paar straatjes langs hoeves en gewone woonhuizen, de laatste pauze wenkt. Chris (Waregem) is na zijn vrijdagse nachtshift warempel ook tot hier gereden. Niet te schatten die kerel ! Hij heeft uiteraard een lusje achterstand op ons.
Laatste loodjes dus. Drukke steenweg oversteken en achterafjes voeren ons voorbij een bidweg naar Klophamer. Komen er Willy & Marij tegen die weer heel wat extraatjes hebben ingebouwd. De laatste etappe heeft weinig om het lijf. We lopen betonwegjes door de weidse akkers. Kunnen toch afsluiten met een aardig strookje bos samen met Marie-Louise en Jo (Zoersel). 28 km bij op de wandelteller en onder een druilerige hemel met de snelbus terug naar de Koekenstad. Slechts twee reisjes tot Hemiksem nodig deze avond.
06.10.2017 Leopold I Stappers van Schaffen naar Leopoldsburg
Vorig weekend zat mijn levenslust in de diepvries, netjes verstopt achter de kouwe kip. Heelmeesters Chris en Wilfried brachten zorgvuldig balsem aan op de diepe wonden in de ziel. Langzaam kwam mijn lichaam terug boven het vriespunt uit. Helen zal het wellicht nooit maar ik ben vandaag wel op stap met Linda. Vlotjes met de trein tot Diest en dan te voet naar de Schaffense vliegplein zoals aangegeven door Lydia. Bussen rijden af en aan bij de sporthal. Voor de vele militairen is het van ‘moetes’ voor de burgers een plezier, 32 wandelkilometer in lijn tot Leopoldsburg.
Wij schrijven in en trekken ons op gang langs de Water- en de Berkstraat. Karin en Dirk stomen voorbij, die twee lijken altijd haast te hebben. We duiken de golvende bomenkwekerijen van Limbos in, hier wandel ik al jaren graag. Even verderop de grote ‘zonnebank’ van Kelbergen. Strookjes herfstig verkleurend bos, voetbalterreintjes, weilanden en maïs, vergezichten ook. Na één uur stappen hebben we vijf kilometer afgelegd en wordt Lewie Stroboer onze gezel. We keuvelen ons een weggetje richting Vleugt (je weet wel Vos Op Stap) en vervolgen over tarmacjes door het halfopen landschap. Even letterlijk door een maïsveld en dan spant Ons Heer zijn regenboog. De eerste pauze komt er na 10 km en dus na netjes twee uur wandelen. Gezellige legertent en een leuk groepje wandelaars.
Lewie gaat er vandoor en wij volgen even later want Linda moet gaan ‘bossen’. Komt daar een fleurig dametje aangestapt, blijkt ons aller Sigrid (Kontich) te zijn. Wij zullen vandaag samen de rit volmaken. Na het volgende bosje is het huisjes kijken dwars door het Paalse Patersveld. Bij de Klitsberg een eerste opgever, een stevig van kantoorvet voorziene militair. Wandelen de beboste heuvel langs zijn mildere kant en passeren achtereenvolgens de Sint-Sebastiaansgilde Meelberg en de Paalse golfterreinen. Brug over de snelweg, ik ben verbaasd dat we zo snel Tervant verlaten, had er de tweede pauze verwacht. Bij kilometer 15 zijn we nog steeds netjes in het tempo. Stappen over een fietspad door Limburgse bossen tot het Albertkanaal. Brug over het brede water en dan lopen we een tijdje parallel door de Schipperstraat. Helaas komt het vele water nu ook van boven. Paraplu, cape of regenjas, elkeen duikt in zijn eigen beschutting tegen het overvloedige hemelvocht. Zullen een paar keer de oude spoorbaan naar de steenkoolmijnen oversteken. Stappen wel over heerlijk slingerende bospaden in het verkleurende groen. Koersel lees ik op het naambord. Passeren mijnwerkershuisjes met opvallend veel schotelantennes, een pleintje met kiosk bij het casino. Daar doemen de gebouwen van Beringen Mijn op met op de achtergrond de minaretten van de moskee. Tweede rust na 20 km en 4 uur wandelen. De legertent biedt adequate beschutting tegen de nog steeds heftige regenval en we wachten letterlijk tot de bui over is.
Meteen na het vertrekken een prachtig gezicht op de zonovergoten mijnterril. We mogen er zowaar op wandelen, zowat halve hoogte langs zijn noordelijke flank. Schitterende uitzichten natuurlijk over een groen lappendeken met donkere kerktorentjes en een paar andere steenhopen als bakens. Bij de horizon rookpluimen van industrie, ik vermoed de Nederlandse grens. Terug op zeeniveau volgen we aanvankelijk een fietspad en duiken dan het overheerlijke bronsgroen eikenhout in met een weelderige ondergroei van rossige varens. De vrouwtjes lopen vrolijk kwetterend voor mij uit, ik geniet van de heerlijke omgeving en de vele kabouterhuisjes met witte stippen. 25 km en vijf uur gelopen, als dat niet netjes is ! Even een fietspad bij Korspelheide en dan hupsakee terug de bossen in. Militairen vertragen, hebben zere voeten en benen, wij stappen fluks door het mulle zand van de heide tot de laatste rustpost. Geen bier te krijgen, Onze Jongens houden het sportief bij soep en frisdrank.
We laten een mals buitje over trekken en beginnen aan de laatste drie kilometer. Eerst zand baggeren om het domein uit te geraken. Even tarmac tot het bordje Leopoldsburg en ons vervolgens een heerlijk slingerwegje te goed doen tot Villa Astrid. In een pracht van een zaal bij een Duvelke nagenieten van een schitterende tocht. 1400 meter tot het station en een vlotte terugreis naar Hemiksem. Linda is zeer te spreken over haar eerste deelname aan deze tocht. Hopelijk neemt iemand het over van de op rust gaande Leopold I Stappers. Wij hoorden alvast positieve signalen.
Kom pas net voor het middaguur in Testelt aan, een uurtje later dan gepland. Wat een letterlijk en figuurlijk grauwe ochtend was is intussen een zonnige middag geworden. Ben helemaal van slag want ontdekte vanochtend dat Linda Minne geprobeerd had € 7.000 van mijn spaarrekening te stelen. Gelukkig is ze niet helemaal in haar opzet geslaagd en ben ik slecht € 2.500 kwijt. Clubmaatje Chantal vangt mij op en stelt voor samen een lusje van 10 km te wandelen, iets waar ik haar heel dankbaar voor ben.
We stappen vrijwel meteen in het groen, eerst nog even langs de spoorbaan maar dra stroomopwaarts mee kronkelend met de Demer. Het is heerlijk wandelen door de nu droog liggende overstromingsgebieden. Het station van Zichem wordt ons keerpunt. Op de terugweg, steeds puur natuur komt de toren van de Averbodense abdij door de bomen piepen. Stapten we een heel vlak parkoers door de brede Demervallei, op het einde komt de Bergstraat aan bod. We moeten inderdaad de heuvel op, over smalle paadjes tot bij de hier beroemde communicatietoren. Ik kan Chantal in de verte de twee torens van de basiliek van Scherpenheuvel aanwijzen. We pikken Willy & Marij op en stappen samen terug naar het schattige zandstenen dorpskerkje en de goed gevulde startzaal Concordia.
Chantal trakteert mij op een Duvelke en dan keert zij huiswaarts. Ik neem even de tijd om na te gaan wie mij al verschillende keren probeerde opbellen. Blijkt Danny Van Dyck (Beerse) te zijn, de natuurlijke zoon van Linda Minne. Hij uit zowaar doodsbedreigingen aan mijn adres. Ik neem deze ernstig want de kerel heeft een verleden bij de supporterskern van den Antwerp. Voor wandelen heb ik geen zin meer. Neem samen met Marleen (Borgerhout) en enkele stappers van Hanske De Krijger de trein terug naar Hemiksem. Van Linda Minne geen spoor te bekennen. Ik ben te zwaar aangeslagen om nog aan Beneluxwandelen te werken. Publiceer een boodschap op Facebook zodat de wandelaars kunnen ingrijpen indien er met mij iets mis zou gaan de komende uren of dagen en ga naar bed. Na een woelige nacht vind ik de moed weer om voor ‘mijn’ wandelaars te zorgen. Probeer de rotdag en de gevolgen die vast nog komende zijn naar de achtergrond te verdrukken. Lukt natuurlijk slechts deels. Hoop op betere tijden.
Vorig jaar wandelde ik een leuke tocht van de Dauwstappers in Lier. Zij verkassen nu naar Lint, een mij totaal onbekende omgeving. Proberen dus maar. Heb afgesproken met Martin (Roosendaal) rond 09:30 want de maximale afstand bedraagt slechts 25 km. Het parkoers blijkt te bestaan uit twee lussen van respectievelijk 5 en 20 km.
Eerst de korte opdracht dus. Dwars door het dorpscentrum en een best wel leuk Gemeentelijk Park. Nog meer stratenloop tot een natuurgebiedje met vlindertuin, Luitersheide. Terugkeer naar de startzaal door een nieuwbouwwijk en opnieuw het Park van daarnet. En toen was er koffie op een geïmproviseerd terras. De zon priemt zo stilaan door het grijze zwerk.
Terug op pad, langs de spoorbaan van Mechelen naar Lier (denk ik). Via een houten hek, stappen we door volkstuintjes en een nattig bos. Het pad vervolgt door weilanden waarbij Bella het gras groener vindt aan de wandelaarskant van de draad. Wij stappen dan maar letterlijk door de weides tot een paar grote boerderijen. Helaas daarna opnieuw tarmac en wijken tot voorbij het station van Kontich-Kazerne, wat tegenwoordig Kontich-Lint noemt. Pauze in een schooltje. Mijnheer de agent regelt het verkeer, een wielerwedstrijd voor dames in goede banen leidend. Hij blijkt zelf ook een wandelaar te zijn maar ‘today on duty’.
We doen opnieuw een terrasje en vervolgen onze weg langs de Willem Weg. De omgeving wordt landelijk, de bebouwing schaarser. Verhard en onverhard wisselen af dwars door de velden met patat en chrysanten. En dan is het plots feest ! We mogen zo’n 600 meter over de Oude Spoorwegberm wandelen. Pure bosstrook inclusief hindernissen bestaande uit balkjes en vlondertjes. Heerlijk ! De kerk van Waarloos komt in zicht en onder haar toren ligt het Brouwershuis. Blijkt onze rustpost te zijn en is een pracht van een staminee in grootmoeders stijl. Wij doen uiteraard een uitgebreid terras samen met heel wat wandelvrienden. Martin en Nicole (Stroboer) voeren een geanimeerd gesprek. Ik moet lachen, telkens weer ‘botsen’ zij over hetzelfde onderwerp.
Maar er moet nog gewandeld worden, we hebben nog 8 km voor de boeg. Stappen door het lokale speelbos en vervolgens over een graspad langs een paar grote hoeves. Helaas wordt het snel weer tarmac lopen in een open landschap grondgebied Duffel en Duffelshoek. Even wat afleiding bij de Boskapelletjes en een laatste strookje natuur, de finish wenkt. Een laatste wandelaarsdrankje, een laatste onderwerp van gesprek, onze zondagse wandeling zit er op. Ik ben een beetje teleurgesteld over het gebodene maar we hadden zo veel om over bij te praten. Merci Martin voor het luisterend oor en de gezellige dag.
23.09.2017 Marching Team 11de Bataljon Genie Burcht
Had ik voor vandaag een zelf uitgedachte 50 km voor ogen, mijn linkerbeen is daar niet klaar voor. Kies dan maar voor iets tussen wijs en eigenwijs in. Rond 09:00 brengt de veerboot van ’t Callebeek mij naar de overkant van de mistige Schelde. Ik vervolg mijn weg door de potpolder van Bazel tot het dorpscentrum, goed voor 3 km stappen. Geen pijltjes onderweg, dus Onze Jongens hebben een andere route uitgetekend. Neem bus 99 tot de Burchtse kazerne van de 11de Genie. Ons aller Herman zit er al van een soepje te genieten. Linda Minne was blijkbaar een vroege vogel, haar fiets staat tweede in de rij bij het inschrijflokaal. Maximaal 21 km zegt de militair bij de scanning, je zal zelf iets moeten breien indien je een langere afstand wenst. Ik raadpleeg de parkoerstekeningen en kies voor 5 km en het grootste stuk van de 21 km, die naar Kruibeke voert. Kan ik straks mijn weg verderzetten naar het veer in Bazel.
Maar eerst dus de lus van 5 km, een bewuste keuze. Ze voert vrijwel meteen naar het nabij liggende Fort en zijn wilde natuur. Heerlijk wandelen dus door haast ongerepte bossen en langs waterplassen. Behoorlijk pittig ook met zelfs een strookje trappen. Het zonnetje komt er stilaan door en dan is het puur genieten. Terug in de startzaal babbelke doen met de Hobohemmers, tegenwoordig altijd met z’n vieren. Ik waarschuw voor een ‘tricky thing’. De laatste kilometers van de langere afstanden zijn gemarkeerd als 5 – 7 km. Breng dit ook onder de aandacht van de organisatie, leidt tot verwarring bij menig wandelaar.
Op pad dan voor de 21 km. Over het tarmac in het groen van de Heirbaan, voorbij een kleiput in ontginning en parallel met de E17. Bij een aardbeienteelt in aquacultuur draaien we de polder in. Gewoon blijven tarmacjes lopen langs hoeves, hun weilanden en maïsvelden. Lange Jan loopt eventjes mee tot de volgende geo-caching hem van het parkoers haalt. Pauze centrum Kruibeke in een zaal van het gemeentehuis annex brandweer. Tijd voor een babbelke met clubmaatje Ghislaine die een rondje voorsprong heeft.
Op pad dan voor de langste etappe van ruim 8 km. Langs achterafjes en een strookje landdijk de bebouwing uit. De Polder in met de fabrieken van Umicore nadrukkelijk aanwezig op de tegenoverliggende oever. Aan onze wandelkant genieten van uitzichten op de vele Kruibeekse plassen. De dijk langs de Schelde is een redelijk drukke bedoening. Een lokale wielerclub blijkt er tussen Kruibeke en Bazel hun kampioenschap tijdrijden te houden. Veel hinder hebben we gelukkig niet van elkaar, dankzij wederzijds respect. Bij een stuw duiken we onderaf een strookje onverhard in afgezoomd met een massa gele bloempjes. Zodoende bereiken we de overzet van Kruibeke naar Hoboken. Wenden de steven en wandelen via een landdijk en prachtige uitzichten over de omgeving terug naar rustpost Kruibeke. Tijd voor een wandelaarsdrankje.
Ik wandel opnieuw een eindje van de lus maar stap bij de landdijk resoluut richting Bazel. Langs de Verkortingsdijk terug naar het veer. Lokale neringdoeners hebben er de ganse zomer en alleen tijdens het weekend een terrasje geïnstalleerd. Ik blijf er een klein uurtje zitten genieten bij een stralend zonnige namiddag. Met de veerboot van 17:00 terug naar Hemiksem, heb er een kleine 30 km opzitten, is momenteel voldoende.
Als ik in het mistige Herentals de bus neem zit Luc (Kessel-Lo) er al een uurtje op. De derde wandelaarster houdt netjes de haltes bij tot de kerk van Lichtaart, kunnen wij een babbeltje doen. Nog meer bekend volk in de startlocatie natuurlijk met onder meer Jacqueline en Sigrid. Ik zal ze geen van allen nog tegenkomen tijdens de tocht want loop weer eigengereid vandaag. Gezien mijn late start-uur en ik graag ’s avonds tijdig aan mijn Beneluxwandel-oefening begin kies ik voor 24 km zijnde 4 + 20. Loop bij de eerste bocht al fout en gewoon rechtdoor, nog niet echt bij de les. De oranje pijltjes zijn nochtans duidelijk. Er volgt meteen een eerste oefening door het nog natte sparrenbos. Eindigt met de Pastoor Dergentstraat tot de startzaal, bereikt na 50 minuutjes stappen. Zijn mijlen en geen kilometers gromt Xavier uitgebreid. De extra’s krijg je er gratis bij makker !
Ik stoom gelijk door langs Kattenhagen de volgende Kempense sparren tegemoet. Bij de lokale uit de kluiten watertoren kom ik Josée tegen (wij noemen haar de rosse van Lichtaart). Korte groet en ik loop door achteraf een camping. Ruil mulle, natte ondergrond even voor een fietspad. MTB’ers zijn hun parkoers aan het uitzetten. Krijg een afwisseling van ‘bumps’ en vlakke stroken onder de sloffen geschoven, spar en een ondergroei van jonge berk. Stilaan priemt een weldadig zonnetje door het grijze zwerk, het wordt een aangename wandeldag. Passeer het Hofke van Bayot, herinnering aan een donker lokaal gebeuren tijdens WO I. Ruil na 5 kwartier het bos in voor maïs en hoeves, de pauze wenkt bij een tomatenkweker. Blijk 2:15 onderweg geweest te zijn voor 11,5 km – Xavier blijft mompelen.
Heb een lokale lus voor de boeg van ruim 7 km. Begroet Wannes en Peter Van Der Meijs en ga op pad. Laantje langs de spoorbaan die naar Turnhout leidt en vervolgens langs de hoeves van Eindeke terug de bossen in. Halfopen terrein toont ook weilanden en plukken heide. Bij een prachtig stil ven blijven we met z’n allen even staan. Hovaardig schrijdt een grote witte reiger met uitgestrekte hals door het lage water. Hij is hier ‘the king’. Schitterende vogel. Gisteren had ik het geluk op het Noordelijke eiland van de Rupel in één oogopslag zowel een witte als vier blauwe reigers te mogen aanschouwen evenals twee jonge ooievaars. Genieten ! Ik wandel verder door heerlijke zonnige laantjes langs jonge berk en donkere spar tot bij onze tomatenboer.
Hoog tijd voor een wandelaarsdrankje en dan weer op pad voor de laatste loodjes. Tussen de gehuchten Hoebenschot en Achterlee door opnieuw de sparrenbossen in. Onverhard met grote plassen en asfalt fietspaden lossen elkaar af. Mag eindelijk weg van de rechte wegen en doe wat ik graag doe, slingerpaadjes door het groen. Als ze dan ook nog speels op en neer gaan langs trapjes en boomwortels ben ik helemaal in mijn sas. Aan alles komt een eind. Vanaf de kapel Onze-Lieve-Vrouw in ‘t Zand brengt een korte stratenloop mij bij de finish. Gauw een Duvelke ‘soldaat’ maken en hop naar de bus. De omgeving is mij uiteraard super bekend maar toch was het weer een fijne wandeldag. Bedankt Jules en zijn Pompoenen.
Uit het ruime aanbod selecteer ik vandaag toch een klassieker. Even onrust als de eerste tram aan ’t Schoonselhof met vertraging komt opdagen, maar de bestuurder weet van wanten. Heb zelfs nog de tijd voor een Panos koffie alvorens de trein naar Leuven te nemen. Lea & Jan zijn er ook weer paraat perron 6 voor bus 2. Starten doen we vandaag in de gigantische ruimtes van het H. Hartinstituut te Heverlee. De Vlaanders zijn goed vertegenwoordigd met busreizigers van Roal Benti, De Schooiers en de Boerenkrijgstappers. Inschrijven en wegwezen, plan wat meer stapkilometers vandaag. Traditiegetrouw vanaf de schoolgebouwen door een statige dreef tot de kerkhoven van paters en militairen. Dan wachten de uitlopers van het Zoniënwoud. Mentaal vlot het niet te best tot ik clubmaatje Ghislaine oppik. Is een lieve madam en dus kan ik mijn hart eens luchten, waarvoor mijn dank. We passeren het klooster van Blanden, voetwegels loodsen ons onder andere langs een molen die lijkt omgebouwd tot woonerf en na 5 km bereiken we de eerste pauze, een mij onbekende sporthal in Blanden.
Onze wegen scheiden, we lopen niet dezelfde afstand. Ik heb een lus van 9,6 km voor de boeg. De drukke baan naar Waver over en dan langs Voetweg 14, een achterafje. Na een splitsing zachtjes klimmen langs weilanden en een monumentaal beeld van een torenvalk tot de militaire basis van het Meerdaalbos. We zullen een ruime rechthoek lopen over brede paden afgezoomd met statige beuk. Ik kom slechts 4 wandelaars tegen, een groepje Boerenkrijgstappers die elkaar veel te vertellen hebben. Het is overigens lekker wandelen in het koele bos. Waar het zonlicht door de bomen schijnt dansen de muggen. Verder de absolute rust, windstil en hooguit al eens wat geritsel in het struikgewas. Vrij droge ondergrond ook en als er toch al eens wat modder is kan je er perfect rond open. Terug in de open ruimte straalt het zonnetje over de weilanden. We dalen zachtjes over een plankenvloer tot de Waverse steenweg. Kom ik Peter tegen die wat laat vertrokken is. In de rustpost ook Kareltje Ranstuil, herstellend van een ‘revisie moteur’ maar kwiek als altijd.
Blik op de klok, 12:00 voorbij. Ik sla de extra lus van 5 km over, heb voor straks andere plannen. Stap dus terug naar de Voetweg 14 en kies bij de splitsing voor rechts richting Vaalbeek. Zelfde bos, andere naam Heverleebos. Opnieuw lange beukendreven tot de Filosofendreef ons afzet bij de bewoning. Rustpost Woudlucht, jarenlang een oud schoolgebouw, nu een hypermoderne omgeving. Korte babbel met Bart die toch wel wat voorsprong heeft, Annemieke uit Bornem ook.
Verwacht echt veel van de laatste lus ruim 7 km lang. Langs de Huttelaan en vervolgens dwars door de prachtige bostuin van een klooster. Kasteel Arenberg komt in zicht. Daar gaat het uiteraard ook naartoe en we zwerven uitgebreid over de lanen van ‘’t Sportkot’. Er heeft een sportieve happening plaats ‘in ’t bruin’, geen Vlaming te bekennen. Nauwelijks wandelaars ook en ik stap in mijn eentje langs de helder beek voorbij Alma 3. Strook langs een bouwwerf dan om de beboste omgeving van Egenhoven te bereiken. Een grindpad gunt ons een prachtig overzicht van Universitaire gebouwen. We lopen dwars door zo’n site heen en dan langs een kasseitje terug naar Woudlucht.
Ik nuttig nog een wandelaarsdrankje en start de laatste loodjes. Van witte villa’s gaat het over in gegoede burgerhuizen naar sobere werkmanswoningen tot de Naamsesteenweg. Ik loop gelijk door richting Leuven centrum en het station. Kies daarbij bewust voor niet toeristische straten ‘Louvain insolite’. Ben ruim op tijd voor de trein naar de Koekenstad. Best wel een aangename tocht vandaag maar voor de kenner van de omgeving een beetje alledaags, passe-partout zeg maar. De startplaatswijziging zit daar misschien wel voor iets tussen.
