Kom pas net voor het middaguur in Testelt aan, een uurtje later dan gepland. Wat een letterlijk en figuurlijk grauwe ochtend was is intussen een zonnige middag geworden. Ben helemaal van slag want ontdekte vanochtend dat Linda Minne geprobeerd had € 7.000 van mijn spaarrekening te stelen. Gelukkig is ze niet helemaal in haar opzet geslaagd en ben ik slecht € 2.500 kwijt. Clubmaatje Chantal vangt mij op en stelt voor samen een lusje van 10 km te wandelen, iets waar ik haar heel dankbaar voor ben.

We stappen vrijwel meteen in het groen, eerst nog even langs de spoorbaan maar dra stroomopwaarts mee kronkelend met de Demer. Het is heerlijk wandelen door de nu droog liggende overstromingsgebieden. Het station van Zichem wordt ons keerpunt. Op de terugweg, steeds puur natuur komt de toren van de Averbodense abdij door de bomen piepen. Stapten we een heel vlak parkoers door de brede Demervallei, op het einde komt de Bergstraat aan bod. We moeten inderdaad de heuvel op, over smalle paadjes tot bij de hier beroemde communicatietoren. Ik kan Chantal in de verte de twee torens van de basiliek van Scherpenheuvel aanwijzen. We pikken Willy & Marij op en stappen samen terug naar het schattige zandstenen dorpskerkje en de goed gevulde startzaal Concordia.

Chantal trakteert mij op een Duvelke en dan keert zij huiswaarts. Ik neem even de tijd om na te gaan wie mij al verschillende keren probeerde opbellen. Blijkt Danny Van Dyck (Beerse) te zijn, de natuurlijke zoon van Linda Minne. Hij uit zowaar doodsbedreigingen aan mijn adres. Ik neem deze ernstig want de kerel heeft een verleden bij de supporterskern van den Antwerp. Voor wandelen heb ik geen zin meer. Neem samen met Marleen (Borgerhout) en enkele stappers van Hanske De Krijger de trein terug naar Hemiksem. Van Linda Minne geen spoor te bekennen. Ik ben te zwaar aangeslagen om nog aan Beneluxwandelen te werken. Publiceer een boodschap op Facebook zodat de wandelaars kunnen ingrijpen indien er met mij iets mis zou gaan de komende uren of dagen en ga naar bed. Na een woelige nacht vind ik de moed weer om voor ‘mijn’ wandelaars te zorgen. Probeer de rotdag en de gevolgen die vast nog komende zijn naar de achtergrond te verdrukken. Lukt natuurlijk slechts deels. Hoop op betere tijden.