Een bedenking van René Depuydt doet ons twijfelen, kiezen we voor De Pinte of Steenokkerzeel ? Reis- en vooral wachttijden beslissen in het voordeel van het ons verder onbekende wandeldoel De Pinte. We zijn niet alleen uit het Antwerpse, ook José en een man waarvan we de naam niet kennen reizen mee. De startschool ligt op zo’n 500 meter van het station, tevens de laatste horde van de tocht zo blijkt. Teleurstelling bij inschrijving, er is geen 30 km, zoals in de wandelkalender staat, maar slechts maximaal 24,2 km. Niet erg correct naar de wandelaar toe bedenken wij nors.
Dan maar op pad voor een eerste lokale lus van ruim 5 km. In de hardnekkige mist naar het Ratelpad bij het OCMW-park en vervolgen langs de Snijafdreef, voor ons de extra kilometer van de langste afstand. Miere Goed is dan weer een tarmacje langs de woningen van de gegoede burger. Bij 5°C zwerven we door de straten van Zevergem en langs Overmeers terug naar de startlocatie. Mmm, leuk stukje in het begin en dan niks meer.
Terug op pad tot bij het OCMW en dan de mistige akkers in langs de Wittelijfrokdreef. Nazarethstraatje is leuk half verhard tussen twee grachten. Stukje steenweg nu grondgebied Gent en dan een Oude Spoorweg op, netjes aangelegd en leuk stappend. We duiken warempel een vettig graspad in langs poeltjes, lopend tot een kasteelhoeve en verderop oude hoeves. Hemelrijk noemen zowat alle volgende straten langs akkers en natuurdomeinen in aanleg, een witte wijk ook. Mmm, toch weer een leuk stuk parkoers tijdens deze etappe.
We zijn drie uur onderweg geweest voor 13 km, Postiljon ziet niet op een kilometertje min of meer blijkbaar. Zodoende geraken we misschien nog in de buurt van de beoogde 30 km. Derde etappe dus en meteen middels een brug over de spoorbaan. Onmiddellijk naar rechts, heerlijk half verhard tussen bosjes van elzen en berk. Een pracht van een statige dreef volgt. Vervolgens gaat het door Sint-Denijs-Westrem van de oudere villa’s van het Soenenspark naar de simpele woningen in de oude dorpskern. Rustpost Gildenhuis is een wat donkere maar toch knusse zaal. We lachen met de sappige Gentse tongval van onze meeste medestanders. En de tocht, die wordt elke etappe leuker en mooier, wat heeft Postiljon als orgelpunt voorzien ?
Begint niet onaardig. Lopen via het Wallekenspad en een statige dreef de bebouwing uit. Zijn opnieuw in het nog open en in aanleg zijnde natuurgebied van daarstraks, Portaal Grand Noble genaamd. Na de dreef begint het feest echter pas echt. Krijgen een knuppelpad onder de voeten geschoven. Parkbos ofte de vallei van de Rosdambeek. Ruim een halfuur lang kunnen we genieten van deze moerassige en wilde omgeving met de voetjes netjes op het droge. Schitterend biotoop en wij heel tevreden over het gebodene. Eindigen doen we met achterafjes tussen recentere woningbouw en langs het station. Bij het degusteren van ons Duvelke zijn we de zure oprisping van deze ochtend al lang vergeten. Hier komen we terug, zeker weten !
Ik heb zo mijn twijfels na het kappersbezoek deze ochtend. Vlaanderen ligt er wit gepoederd bij en er wordt regen annex ijzel voorspeld. Linda is echter niet te verwurmen. De eerste trein die we kunnen halen brengt ons naar Bilzen. Jefke blijkt bij uitstappen in een andere coupé gezeten te hebben. Hij kent de weg naar de ons onbekende startzaal en gaat op pad voor 12 km. Wij volgen even later en mikken naar 20 km. Een kleine honderd dapperen blijken ons al te zijn voorgegaan zo rond 10:30. Het zwerk is loodgrijs, miezerig. We vorderen redelijk vlot door steenharde akkers richting een watertoren en Rooi. Het parkoers gaat over in een stratenloop met onder meer de vroegere wallen rondom Bilzen, nu gewoon asfalt. Troosteloze bedoening bij temperaturen onder het vriespunt tot de rustpost aan de Demer. Vanaf nu wordt het beter zegt Jefke, nippend aan zijn theetje.
Tweevoetjes (zo noemt de straat) brengt ons vanaf een Demerparkje een verdieping hoger en tot bij bedrijvenzone De Spelver. Dan trekken we golvende veldwegen in met uitzicht op heel wat maretak. Bij het centrum van Waltwilder gaat het opnieuw in dalende lijn. Eigenlijk heerlijk wandelen tussen twee hagen van meidoorn, oneffen paden langs fruitplantages en weilanden. De volgende tarmacjes liggen er bepaalt ijzig bij. We ruilen Munsterbilzen voor Bilzen. Er valt voortdurend nat uit de lucht. Vocht dat meteen aanvriest op onze regenjassen. Dit is iets voor Die Hards, het is knokken tegen de elementen. We gaan verkleumt het fietspad over de Demer op. Zijn maar wat blij even beschutting van een bosje te hebben langs dezelfde rivier en na ruim 8 ruige kilometer op een stoel te kunnen neerploffen. Zijn voor even de enige wandelaars in de zaal !
Nog een klein uurtje te lopen. Passeren de stemmige kerk en wandelen door het haast verlaten winkelcentrum. Geen succes voor de solden dit jaar. Op een binnenpleintje rijden we gelijktijdig een scheve schaats. We blijven tweevoeters mits wat breed armgezwaai. Duiken een leuk Demerpark in met perfect onderhouden watermolen. Opvallend ook hoeveel gesneuvelde kanjers van bomen hier liggen. Maken een ommetje over een Finse piste, hard bevroren en keren stilaan terug tussen de huizen. Bij het station zoeken we een cafeetje op om te bekomen bij een Duvelke.
Treintje komt zo … maar laat 44 minuten op zich wachten wegens herhaaldelijke seinstoringen zo blijkt. Linda is meer dan verkleumt, ik hou verrassend stand. Bus 1 in Antwerpen dan. De wissel van chauffeurs verloopt niet vlotjes want de dame stond aan de verkeerde halte ! Er zijn zo van die dagen …
Rudy de facteur sluit stipt om 08:15 aan voor het lekker warme dieseltreintje over Mol tot Zolder. Daar komt binnen de 10 minuutjes een al even warme bus 51 aanzetten. Onderweg sluit Jacqueline aan en om 10:00 stappen we de bomvolle Witte Zaal van Bolderberg binnen. Elk jaar houden de Rakkers hier hun wel gesmaakte Driekoningentocht.
We beginnen aan de opdracht met een ruime lus van 9,8 km. Een zacht klimmend zandpaadje loodst ons van spar naar heide. Linksaf gaat de reis langs een grote plas met imposant kasteel. We stappen binnen bij het nu muisstille racecircuit van Zolder. Wandelen behoedzaam over een smal paadje met ontelbaar aantal wortels richting Viversel. Asfalt ligt er glad bij. Gelukkig lopen we meestal over gras of stevig bevroren onverhard langs een diepe beek. Slingerpaadje dan, langs onnoemelijk veel sparren en wat dennen. We passeren de pitlane van de racerij en vervolgen langs wat stille huizen. Hooguit een blaffende hond komen we tegen. Heel wat wandelaars lopen in verspreide slagorde met ons mee. Het riviertje is lange tijd onze gezel langs sparren en loofbomen. Naar het einde toe plots een stevige klim, hé een mens zou er moe van worden !
Hoog tijd dus voor een boterham en kop koffie. Terug op pad voor 6,6 km. Bij de plas van daarstraks rechts op nu. Korte babbel met ‘olat’ Leo en hij gaat er vandoor. Wij volgen in gezapiger tempo een lange zachte klim op tot het privébos van Mijnheer de Baron. Worden beloond met een schitterend vergezicht over de grote plas en het kasteel. Pauzeren even om te genieten en vervolgen langs een stemmig kerkje zo maar te midden het bronsgroen eikenhout. Zwerven nog een tijdje verder door de bossen tot een rechtlijnig tarmacje ons terug bij de Witte Zaal afzet.
Nog steeds even druk en wij pauzeren bij een lekker blondje. Hebben nog 3,4 km voor de boeg. Dwars door het Bolderbergse centrum naar wat op een gerestaureerde hoeve lijkt. Wandelen langs het kabouterbos van de Wijers en even later over een lange houten esplanade boven de bevroren plassen. Uitbollen doen we langs wat villa’s. Genieten na bij ons tweede blondje van deze toch wel heerlijke, zonnige maar ook wel frisse tocht.
Ook onze terugreis verloopt vlekkeloos. Ik neem één bus en drie treinen met een totale wachttijd van nog geen dertig minuten. Afspraak met Rudy, als het enigszins kan volgende week donderdag vanuit Tervant.
START TO WALK dus vandaag, al is het na Roosendaal en een eigen rondje Rupelstreek al mijn derde wandeling in 2017.
START THE NMBS is niet anders dan in 2016. Met twaalf minuten vertraging in Gent-St-Pieters aangekomen en geen splitsing van stellen in Oudenaarde. Gelukkig voor de wandelaars is de rit naar Kortrijk vervangen door bussen en rijdt het dieseltje meteen door naar Ronse. Vanaf dan prima groen bepijld door de Chatons tot startlocatie in de tribune van KSK Ronse.
START WITH BUBBLES, met een gratis glaasje verzachten de Chatons de uitgave van de wandelaar, in 2017 verhoogt naar € 2,00 per inschrijving met sticker.
START TO WALK dus met drie lusjes tussen de 7 en de 8 kilometer. Aanvankelijk nattig weer maar gaandeweg droger en soms zelfs even een blauwe planeet.
LUS 1 – KLIJPE (en niet Dergneau zoals aangegeven op de affiches van de organisatie). Even dwalen door een ambachtelijke zone en aan de overkant van een drukke baan de Oude Doorniksesteenweg op. Even verweerd asfalt en daarna lekker vettige ondergrond met talloze plassen. Toch vrij goed begaanbaar en vlak. Prachtig uitzicht trouwens over Klijpe en een beboste heuvel, het Muziekbos als ik het goed heb. De kerk van Klijpe daar gaan we naartoe over een golvend tarmacje. Terug de steenweg over en langs achterafjes van houten (paal)woningen richting winkelcentrum en terug naar onze tribune.
LUS 2 – DERGNEAU loopt eveneens langs de ambachtelijke zone en gaat dan zijn eigen weg over Malaise. Zo noemt het kronkelend asfalt door open, beetje guur aanvoelend terrein tot de grens met Arc-Wattripont en la province du Hainaut. Krijgen opnieuw ons strookje ‘vettig’ aangeboden langs een diep gracht. Recht vooruit een dorp op een heuvel met een stemmig kerkje op het rechter hoekje. Blijkt inderdaad Dergneau te zijn. Wij blijven op de rand van het dorp met een merkwaardige mengeling van haast vervallen, oude woningen en nieuwbouw. Typisch Wallonië eigenlijk. Via een anders slingertarmacje naar Saint-Sauveur en zo terug naar onze tribune.
Ik heb nog geen pauze genomen en ontwaar Rudy, de facteur van Hove, aan een tafeltje. Samen degusteren wij een Ronssischen Tripel, 8° en fruitiger dan Duvel. We trekken de rest van de dag samen op.
LUS 3 - DURENNE gaat een heel andere richting uit, naar de overkant van de Leuzesteenweg. Zal vrijwel uitsluitend uit tarmac bestaan dwars door Saint-Sauveur en langs de mini-étang de Durenne. Krijgen wel de ganse tijd prachtige, stevig heuvelende vergezichten aangeboden daar waar wij haast voortdurend op vlakke wegen lopen. Start to Walk weet je wel. We laten de tribune voor wat ze is en stappen naar het station waar we tijd hebben voor een heerlijk tweede lokale trippel. De terugreis verloopt verrassend vlot en zonder … verrassingen. Morgen trekken we in principe samen op in Bolderberg, nogmaals genietend van de € 10,00 shopping biljetten van de NMBS.
