Een bedenking van René Depuydt doet ons twijfelen, kiezen we voor De Pinte of Steenokkerzeel ? Reis- en vooral wachttijden beslissen in het voordeel van het ons verder onbekende wandeldoel De Pinte. We zijn niet alleen uit het Antwerpse, ook José en een man waarvan we de naam niet kennen reizen mee. De startschool ligt op zo’n 500 meter van het station, tevens de laatste horde van de tocht zo blijkt. Teleurstelling bij inschrijving, er is geen 30 km, zoals in de wandelkalender staat, maar slechts maximaal 24,2 km. Niet erg correct naar de wandelaar toe bedenken wij nors.

Dan maar op pad voor een eerste lokale lus van ruim 5 km. In de hardnekkige mist naar het Ratelpad bij het OCMW-park en vervolgen langs de Snijafdreef, voor ons de extra kilometer van de langste afstand. Miere Goed is dan weer een tarmacje langs de woningen van de gegoede burger. Bij 5°C zwerven we door de straten van Zevergem en langs Overmeers terug naar de startlocatie. Mmm, leuk stukje in het begin en dan niks meer.

Terug op pad tot bij het OCMW en dan de mistige akkers in langs de Wittelijfrokdreef. Nazarethstraatje is leuk half verhard tussen twee grachten. Stukje steenweg nu grondgebied Gent en dan een Oude Spoorweg op, netjes aangelegd en leuk stappend. We duiken warempel een vettig graspad in langs poeltjes, lopend tot een kasteelhoeve en verderop oude hoeves. Hemelrijk noemen zowat alle volgende straten langs akkers en natuurdomeinen in aanleg, een witte wijk ook. Mmm, toch weer een leuk stuk parkoers tijdens deze etappe.

We zijn drie uur onderweg geweest voor 13 km, Postiljon ziet niet op een kilometertje min of meer blijkbaar. Zodoende geraken we misschien nog in de buurt van de beoogde 30 km. Derde etappe dus en meteen middels een brug over de spoorbaan. Onmiddellijk naar rechts, heerlijk half verhard tussen bosjes van elzen en berk. Een pracht van een statige dreef volgt. Vervolgens gaat het door Sint-Denijs-Westrem van de oudere villa’s van het Soenenspark naar de simpele woningen in de oude dorpskern. Rustpost Gildenhuis is een wat donkere maar toch knusse zaal. We lachen met de sappige Gentse tongval van onze meeste medestanders. En de tocht, die wordt elke etappe leuker en mooier, wat heeft Postiljon als orgelpunt voorzien ?

Begint niet onaardig. Lopen via het Wallekenspad en een statige dreef de bebouwing uit. Zijn opnieuw in het nog open en in aanleg zijnde natuurgebied van daarstraks, Portaal Grand Noble genaamd. Na de dreef begint het feest echter pas echt. Krijgen een knuppelpad onder de voeten geschoven. Parkbos ofte de vallei van de Rosdambeek. Ruim een halfuur lang kunnen we genieten van deze moerassige en wilde omgeving met de voetjes netjes op het droge. Schitterend biotoop en wij heel tevreden over het gebodene. Eindigen doen we met achterafjes tussen recentere woningbouw en langs het station. Bij het degusteren van ons Duvelke zijn we de zure oprisping van deze ochtend al lang vergeten. Hier komen we terug, zeker weten !