Wegens succes herhaalt. Ons tweede bezoek aan de Witloofstappers dit jaar. Vanaf Mechelen reist Rik (Bornem) met ons mee. We zijn net op tijd voor de bus aan Haacht station en de vriendelijke chauffeur wijst ons de juiste afstaphalte aan. Ruime sporthal, prima voorzieningen in natjes en droogjes, duidelijke parkoerstekeningen met uitleg. Hier draagt men de gasten een warm hart toe ! De 36 km behelst ondermeer twee opeenvolgende 9km. Ik merk een verkorting op, Linda’s kwetsuur ter wille, beslissen doen we onderweg wel.
Een paar straatjes om op te warmen en dan volgt al een eerste graspad door het maïs. Anders dan gisteren wurmt de zon zich reeds door de hoge nevels, het wordt een prachtige dag. Opvallend veel spinnen- en stofraggen in hagen en groen, de herfst doet duidelijk haar intrede, zei het dan als ‘été Indien’. Opvallend hoe alle wegels hier een naam hebben. Klarenbemt loodst ons langs een gracht richting Claermansweideweg, letterlijk te nemen tussen bosrand en paardenweiden. Een eerste bosje zet ons af in Kampelaar en zijn centrale rustpost na 5,4km. Veel IJsetrippers hier waaronder een huppelend konijntje. Blijkt Nathalie te zijn, niet mee op buitenlandse uitstap wegens werkverplichtingen. Ze straalt, heeft haar zinnen gezet op nog eens een langere afstand, nu ‘de oude’ er niet bij is. Grappend met Den Tast stappen we even samen, ze heeft een ruime lus voorsprong. We lopen het halfopen, intussen zonnig terrein op van de Lauterwegel. Dra mogen we het Steentjesbos in. Is dezer dagen een gevaarlijk avontuur want eikels ploffen er voortdurend rakelings langs je ‘verdoemenis’, het lijkt wel machinevuur. We komen er ongeschonden doorheen. Aan afstand inkorten denkt Linda al lang niet meer. We lopen achter Tast zijn IML-clubje aan langs patattenvelden naar een strookje steenweg. Aan de overkant Kobesbos en een strook maïs. Bij het naambord Berg wat kasseitjes, we zijn in Vlaams-Brabant. Heidevoetweg, Kattemansbos en Frijselveldweg, allemaal leuke paadjes die ons terug naar Het Laerehof in Kampelaar voeren. De teller staat al op 15 km.
We komen er Chris (Heidetochten) tegen, even later ook zijn Annieken, nat bezweet en in fuchsia voor de verandering. Zij wandelen of lopen terug richting aankomst, wij hebben onze tweede etappe van negen kilometer voor de boeg. Eerst wat keren en draaien rond de kasseitjes van Hoogheide. Dan in lange rechte lijn onverhard langs de bosrand en een diepliggende heldere beek. Een slingerend tarmacje loodst ons vervolgens voorbij het centrum van Kampenhout. Ik herken de omgeving van eerder dit jaar. De parkoersmeester doet ons een heerlijke omzwerving door het Hellebos cadeau, te beginnen met dat lekkere natte Hellestraatje. Langs de bosrand keren we terug richting dorp. Grote grijze vogels strekken de poten, hunkerend naar begane grond. Een laatste zanderige veldweg, de Rusthuiswegel, we kunnen pauzeren in een moderne zaal met uitzicht op kerk en prachtige oude villa met glazen patio.
Bij het uitlopen van de gemeente maakt een oudere man een foto van ons. Komt op zijn Facebook pagina onder de titel ‘wandelaars in mijn straat’. Grappig ! Langs de ‘hokjes’ in opbouw van de eerstvolgende veldweg zetten we koers naar de voetbalvelden van SK Kampelaar. Er net achter begint het Rotbos, nattig en mooi. Voorbij de ezels van Kampenhoeve halfopen langs de Hasseltbemde en dan terug het Rotbos in. Nog wat maïs en we zijn voor de derde en laatste keer te gast in het nog steeds goed beklante Laerehof. Hebben nog ruim 7 km te goed.
Aanvankelijk nogal wat straten, eerst in aanleg dan echt wel tarmac. Voetweg 94 in Boortmeerbeek is een hele brede onverharde boulevard tussen twee muren van maïs. Na een prachtige oude hoeve met gracht volgt het Liesbethbos. Meteen een mooie finale waar we Brusselaar Stefan, krijger van vele oorlogen, tegenkomen. Op een sukkeldrafje vandaag want het was gisteren ‘fête de la bière à Bruxelles’ ! De Haakweg loodst ons langs een laatste beek terug naar de menselijke aanwezigheid. Onze Duvelkes smaken we samen met Hobohem en werkmaatje Ronald. Met een meer dan tevreden gevoel keren we terug naar Heimisse. De Witloofstappers zijn echt wel onze ontdekking van het jaar, met dank aan Ronald. Jonge vereniging sluit meteen aan bij de top … beter kan ik het niet verwoorden.
Ik heb eigenlijk niet zo veel zin in wandelen. De werkplek lijkt steeds meer op een oorlogsgebied. Voornamelijk de leidinggevenden voeren een heuse guerrilla met elkaar. Het begint zo zijn weerslag te hebben op het voetvolk, ook al zijn deze het meest volwassen. Ik hou er ook rekening mee dat Linda’s arm nog absoluut niet genezen is. We kiezen finaal toch voor Oostham, slechts één trein- en busrit te gaan. Een nieuw traject voor ons.
De aangekondigde 24 km blijken er slechts 20 te zijn vanuit het Kristoffelheem. We passen er zoals altijd een mouw aan, gaan voor onze eigen invulling. Bij grijs, mistig weer steken we de drukke steenweg over en stappen door ‘Slagveld’ richting eerste sparrenbos. Open plekken zijn begroeit met metershoge maïs. Komen ons aller Herman tegen die na een paar kilometer al aan zijn eerste pauze toe is. Bij de eerste splitsing volgen we de 15 km, wat ons een extraatje van 3 km oplevert tot de rustpost. Stappen daarvoor over stille tarmacjes door het halfopen terrein, veel weiland, tot Olmen en De Zwaluwen VV. Via Hamsehoeven gaat het naar Hoef Sport, een typische voetbalkantine ‘in the middle of nowhere’.
De 8 km lange lus van de 20 km loodst ons het gehucht uit over de tarmacjes van Heidehuizen. Bosjes, weilanden, maïs en berken langs de kant van de weg. Ze voeren ons naar een bosstrook met zanderige paden, weg van een motorcross circuit. Verderop terug halfopen terrein, wat chalets ook. Blijken in Gerhees te zijn waar we prachtige laantjes lopen terug naar het brommend lawaai van Hondapark. Maximum toegelaten 96 db lees ik op het bord. We keren het de rug toe, een laatste rechte tarmac volgend tot de rustpost.
Linda is attent, heeft net als ik het raakpunt van heen- en terugweg gemerkt. Net 5 km lang, die kortere lus, weet ze te vertellen met een tik op de klok. Ze heeft een mindere dag en ik vind het ook best, die extra 5 km i.p.v. 8. Na afloop nog een laatste pauze gezellig keuvelend met Kareltje, we hebben nog een klein uurtje te gaan. Door een zee van maïs gaat het richting bossen van ‘Vuvuzela’. Het sparrengebied ligt er woest bij, het is steeds opletten niet te struikelen over luchtwortels en andere uitsteeksels. Wel heel mooi, deze wat wilde omgeving. Komen terug bij de steenweg uit en de finishlijn. Hebben net de tijd voor onze twee Duvelkes. Bij de bushalte zit Herman, die vanmorgen over Leopoldsburg reisde. Ik ga mee over Geel, zegt ie zonder verpinken. Hij geeft onderweg zijn ogen goed de kost, heeft weer wat bijgeleerd vandaag. Vanaf Lier moet de trein een ommetje maken wegens een defecte locomotief in Boechout. We hebben ruim 20 minuten vertraging in Berchem. Wij kunnen er ons niet druk om maken, niks hoeft alles mag …
Er wordt prachtig weer voorspeld, ik permitteer mij warempel een dagje vakantie.
Xavier zit mee op de boemeltrein richting Aarschot. Een vijftal wandelaars stappen af in Begijnendijk en volgen in gespreide slagorde de blauwe inschrijf markeringen. In de vrij goed beklante startzaal ondermeer onze clubmaatjes Roger en Rentenier.
Net als vorig jaar kunnen we een korte en een langere lus wandelen. Beginnen met de 8 km, die zowat de omgekeerde opdracht is van vorig jaar. Langs de Veldstraat dus richting spoorbaan en waar mogelijk meteen langs bos en wei, een vriendelijk paard zijn knuffel gevend. Aan de overkant van de drukke spoorweg door het park van een kasteeltje en zelfs over het erf van een woning, langs de moestuin. Kunnen vervolgens genieten van het heerlijke stille groen tot station Booischot waar Robert (Zichem) en gezellen een eerste drankpauze inlassen. Zwerven door de uitlopers van de Schavotstraat tot een drukke steenweg. Aan de overkant ligt Recreabos Bieheide. Heerlijk flaneren langs een gracht met de kleur van koffie verkeerd. Bij joelende kleuters zijn we terug in het dorp. Onze eerste aangename verkenning zit er op. Tijd voor een soepje en een boterham met kop.
Korte babbel met Jefke en we gaan weer op pad. Ook al de omgekeerde route van vorig jaar. Passeren een paar prachtige plassen en gaan dan variëren langs tarmac, betonwegels maar ook het mooie Papendel met zijn fluo-groene mossen. Balenbergstraat, aha, wereldberoemd bij wielerminnend Vlaanderen. Zacht klimmen we naar de befaamde zanderige piste. Even verder nog wat pittiger door het bos langs een watertoren. Leo ‘Mieke Pap’ stieft voorbij. We zakken terug een verdieping lager om in Baal dorp van onze tweede pauze te genieten.
Lezen dat het parkoers van de extra lus voor de 28 km is aangepast wegens de weersomstandigheden van de afgelopen dagen. Hebben wij alle begrip voor, al zullen we er eigenlijk nauwelijks iets van merken. Door wijk Rozendal gaat het naar Schaluin en vrij snel sparrenbossen met een ondergroei van varens en bramen. Beetje ruw terrein, hindernissenpiste, die vooral Linda met de nodige omzichtigheid doorworsteld. Stappen langs gemeentelijke visvijvers naar de Rechte straat en wat verder terug Schaluin. Vanaf de steenweg krijgen we nog een mooi extraatje cadeau langs de vijver van de Heidevissers en vervolgens snelle paadjes door een sparrenbos. Varens hebben er al een opvallend bruine kleur. Wat villa’s, we stappen dwars door Baal centrum tot de rustpost, waar het al opvallend stil is.
Na de lafenis stuurt de Vijfvijversweg (voetweg 65) ons kronkelend door het landschap. Uiteraard veel groen, droog en nat, ook wel wat tarmac. De Remerstraat herbergt kasten van villa’s, Keerbergen is niet zo gek ver weg. Een keienpad langs weilanden en bosjes zet ons af bij camping De Meren, die zijn naam niet gestolen heeft. Afsluiten doen we met een laatste zwerftocht door de Bieheide. De donkere kerktoren komt in zicht … den Duvel wordt gedegusteerd. Vrolijk wandelen wij terug naar de trein en staan een ruim uur later voor de kookpotten. Mooi werk toch weer van de Langdorpers, we hadden niet anders verwacht !
