Wegens succes herhaalt. Ons tweede bezoek aan de Witloofstappers dit jaar. Vanaf Mechelen reist Rik (Bornem) met ons mee. We zijn net op tijd voor de bus aan Haacht station en de vriendelijke chauffeur wijst ons de juiste afstaphalte aan. Ruime sporthal, prima voorzieningen in natjes en droogjes, duidelijke parkoerstekeningen met uitleg. Hier draagt men de gasten een warm hart toe ! De 36 km behelst ondermeer twee opeenvolgende 9km. Ik merk een verkorting op, Linda’s kwetsuur ter wille, beslissen doen we onderweg wel.

Een paar straatjes om op te warmen en dan volgt al een eerste graspad door het maïs. Anders dan gisteren wurmt de zon zich reeds door de hoge nevels, het wordt een prachtige dag. Opvallend veel spinnen- en stofraggen in hagen en groen, de herfst doet duidelijk haar intrede, zei het dan als ‘été Indien’. Opvallend hoe alle wegels hier een naam hebben. Klarenbemt loodst ons langs een gracht richting Claermansweideweg, letterlijk te nemen tussen bosrand en paardenweiden. Een eerste bosje zet ons af in Kampelaar en zijn centrale rustpost na 5,4km. Veel IJsetrippers hier waaronder een huppelend konijntje. Blijkt Nathalie te zijn, niet mee op buitenlandse uitstap wegens werkverplichtingen. Ze straalt, heeft haar zinnen gezet op nog eens een langere afstand, nu ‘de oude’ er niet bij is. Grappend met Den Tast stappen we even samen,  ze heeft een ruime lus voorsprong. We lopen het halfopen, intussen zonnig terrein op van de Lauterwegel. Dra mogen we het Steentjesbos in. Is dezer dagen een gevaarlijk avontuur want eikels ploffen er voortdurend rakelings langs je ‘verdoemenis’, het lijkt wel machinevuur. We komen er ongeschonden doorheen. Aan afstand inkorten denkt Linda al lang niet meer. We lopen achter Tast zijn IML-clubje aan langs patattenvelden naar een strookje steenweg. Aan de overkant Kobesbos en een strook maïs. Bij het naambord Berg wat kasseitjes, we zijn in Vlaams-Brabant. Heidevoetweg, Kattemansbos en Frijselveldweg, allemaal leuke paadjes die ons terug naar Het Laerehof in Kampelaar voeren. De teller staat al op 15 km.

We komen er Chris (Heidetochten) tegen, even later ook zijn Annieken, nat bezweet en in fuchsia voor de verandering. Zij wandelen of lopen terug richting aankomst, wij hebben onze tweede etappe van negen kilometer voor de boeg. Eerst wat keren en draaien rond de kasseitjes van Hoogheide. Dan in lange rechte lijn onverhard langs de bosrand en een diepliggende heldere beek. Een slingerend tarmacje loodst ons vervolgens voorbij het centrum van Kampenhout. Ik herken de omgeving van eerder dit jaar. De parkoersmeester doet ons een heerlijke omzwerving door het Hellebos cadeau, te beginnen met dat lekkere natte Hellestraatje. Langs de bosrand keren we terug richting dorp. Grote grijze vogels strekken de poten, hunkerend naar begane grond. Een laatste zanderige veldweg, de Rusthuiswegel, we kunnen pauzeren in een moderne zaal met uitzicht op kerk en prachtige oude villa met glazen patio.

Bij het uitlopen van de gemeente maakt een oudere man een foto van ons. Komt op zijn Facebook pagina onder de titel ‘wandelaars in mijn straat’. Grappig ! Langs de ‘hokjes’ in opbouw van de eerstvolgende veldweg zetten we koers naar de voetbalvelden van SK Kampelaar. Er net achter begint het Rotbos, nattig en mooi. Voorbij de ezels van Kampenhoeve halfopen langs de Hasseltbemde en dan terug het Rotbos in. Nog wat maïs en we zijn voor de derde en laatste keer te gast in het nog steeds goed beklante Laerehof. Hebben nog ruim 7 km te goed.

Aanvankelijk nogal wat straten, eerst in aanleg dan echt wel tarmac. Voetweg 94 in Boortmeerbeek is een hele brede onverharde boulevard tussen twee muren van maïs. Na een prachtige oude hoeve met gracht volgt het Liesbethbos. Meteen een mooie finale waar we Brusselaar Stefan, krijger van vele oorlogen, tegenkomen. Op een sukkeldrafje vandaag want het was gisteren ‘fête de la bière à Bruxelles’ ! De Haakweg loodst ons langs een laatste beek terug naar de menselijke aanwezigheid. Onze Duvelkes smaken we samen met Hobohem en werkmaatje Ronald. Met een meer dan tevreden gevoel keren we terug naar Heimisse. De Witloofstappers zijn echt wel onze ontdekking van het jaar, met dank aan Ronald. Jonge vereniging sluit meteen aan bij de top … beter kan ik het niet verwoorden.