Willy had het ons gegarandeerd, de 35 km van Neteland zouden deze keer volledig ingevuld worden. Makkelijk reisje voor ons meteen en we zijn al kort na achten ter plaatse. Gewijzigde startlocatie maar dat scheelt hem maar 100 meter, geen haan die ernaar kraait en inderdaad 35,4 km op het bord.
Ik vergeet zowaar de heerlijke zelf gebakken cake van onze gastvrouwen en we gaan meteen op pad. Door het domein van het psychiatrische centrum en de langere afstanden volgen de spoorbaan richting Antwerpen tot de eerstvolgende trap. Aan de overkant een paar kilometer doelloze stratenloop om bij het station terug aan te sluiten bij de kortere afstanden. Opnieuw langs de spoorbaan, nu in Mechelse richting tot de prachtige Netebrug. Dan puur natuur, een leuke zwerftocht door het bosje van de Goorbosbeek. We breien er een extraatje aan door de Mosterdpot en zijn roestbruine varens tot de eerste pauze in Schorshaegen. Vreemd, liepen slechts exact één uur over 8,2 km ! Zullen later horen dat een pad onbegaanbaar geworden was nadat een boer er zijn veestapel had laten doorlopen.
Na de koffie opnieuw door de Mosterdpot, over een houten bruggetje en langs een beek met restanten van balsemien tot de Netedijk. We volgen de waterkant, die we delen met een horde wielertoeristen, tot domein Roosendael. Onderaf is het vervolgens heerlijk wandelen in het groen tot de visvijver gekend als rustpost van Vosberg. Nu delen we de paden met mountainbikers maar het verloopt vlotjes. Tijdens de terugkeer richting Beukendreef even verwarring in het gild als we een privéterrein betreden. Keren op onze stappen terug en vinden een gele wandelpijl tussen het gele blad van hoge bomen. Zijn terug wakker en bij de les. Stappen langs de villa’s van de Beukendreef richting Fort van Duffel. Altijd leuk rond deze plas te mogen wandelen. Tweede pauze bij het nu overvolle Schorshaegen na 16 km stappen.
Verrassing als we opnieuw vertrekken. De houten brug van daarstraks is afgesloten. Blijkt dat Natuurpunt net nu een inhuldiging houdt met fanfare en al. Een leuk moment in onze wandeldag. Na het korte oponthoud vervolgen we onze weg langs een gracht en nog eens door de Mosterdpot. Bij Steve’s Place genieten we van het volgende bosstrookje en wandelen met z’n allen langs de AWW-plas, het winterverblijf van een kolonie meeuwen. Centrum Duffel de Netebrug over en langs de dijk verder tot de jaarlijkse kermis. Een paar straten verder rustpost Beuntscholeke bij kassier Willie.
We kunnen er een terrasje doen en hebben een lus van 9,6 km voor de boeg. Aanvankelijk de eindeloos lijkende tarmac van de Bremstraat langs hoeves en weilanden. De 35 km wordt weggestuurd over een graspad en bij de drukke steenweg naar Lier ligt ons keerpunt. Polder van Lier, Neterveldweg, nu wordt het opnieuw leuk. Graspaden voeren ons langs bosjes en een diepliggende, dreigend donkere beek. We wisselen af met stroken verdomd warme Netedijk. Passeren natuurleerschool PIME en horen even verder onze namen roepen. Steven is met Zottemie op pad. Voor wie van beiden is dit een verbetering, zeg ik later plagend. De afwisseling van dijk en heerlijke stroken jong bos eindigt bij Senthout. We zijn weer bij Willie. Zit daar een dametje met een buitenenkel ter grootte van een struisvogelei. Ik loop wel even door naar de finish, zegt ze. Geen sprake van, zeg ik en zorg via Willie dat ze met de auto naar de aankomst gebracht wordt. Later hoor ik dat de organisatie haar meteen naar het ziekenhuis gebracht hebben. Indien ze dit leest, ik wens haar een spoedig herstel.
Het is heerlijk zomers weer en wij genieten samen met Dave van een wandelaarsdrankje. Beginnen een beetje loom aan de laatste klus, net nadat we ons aller Herman in de verkeerde richting hebben zien starten. Tja, hij is van alle markten thuis hé. De laatste vijf kilometer zijn echt uitbollen. Vanaf Senthout veelal beton langs wilgen en geurend hooiland. Even hoop ik een kolonie kangoeroes te kunnen bewonderen, maar Skippy is blijkbaar verhuisd. We ronden af met een Duvelke samen met Marie-Louise en Jo. Zij hebben 21 km op de teller staan i.p.v. de geplande 18. M-L glundert, jaren geleden dat ze die afstand nog liep. Leek ons naar nog te smaken !
Voor de wandelaar die met het openbaar vervoer reist is de spoeling op zaterdag de laatste tijd dun. Wij kiezen vandaag voor het Vlaams-Brabantse Asse. Startlocatie ruim vier kilometer van het station maar de helft van deze afstand langs een pracht van een veldwegel. Leuk opwarmertje dus want de zon brandt al duchtig door de ochtendnevels. Drukte van belang in de kleine startzaal van Maria-ter-Heide want het parkoers van 20 km bestaat uit drie lussen. Ik hoor vertellen wegens te weinig helpers, de ziekte van de 21ste eeuw.
Op pad dus voor een eerste lus van 7,5 km. De Dorpveldweg loodst ons naar de eerste leuke bosstrook. We wanen ons even bij de Noorderburen want zijn omringt door De Gondeliers. Ik kan het niet laten, wens een man welkom in het land van Koning Voetbal ! Even wat huisjes aan de rand van het Oost-Vlaamse Meldert en dan naar het onvolprezen Kravaalbos. Heerlijk genieten in het verkleurende groen met knisperend blad onder de schoenzolen. Lekker golvend terrein ook terwijl de omgeving langzaam overgaat naar akkers en paardenweiden. Babbeltje met dame die al jaren foto’s publiceert via Facebook, hou er denkelijk weer een adresje aan over. Vlakke strook langs een bietenakker en we lopen opnieuw het dorp binnen. Het is zoeken naar een plaatsje in de zaal om even te rusten. Chris (Waregem) en zijn moeder tekenen present, die kerel kan je overal verwachten.
Op pad voor de tweede etappe van 6,2 km langs een wijk genaamd Krom Dagwand. Technisch paadje dan parallel een diepliggende beek tot bij het vermaarde café Bij Stinne. Weg van het Kravaalbos de open ruimte in. Een afwisseling van tarmacjes en onverhard door de Faluintjes. Stappen zelfs letterlijk over een erf en langs een lang recht pad terug naar de startgemeente. Worden er luidkeels verwelkomt door Tarzan die ons beste maatjes vindt.
Een derde keer op pad voor opnieuw 6,2 km. Schitterend vergezicht in zuidelijke richting als we naar Essene wandelen op het duin. Duiken de landbouwvallei in richting Elshout & Asbeek. Opnieuw een afwisseling van tarmacjes en onverhard, een strookje langs een beek ook. Vanaf ’t Withof, een schattige hoeve, stilletjes terug de heuvel opklimmen tot … den Duvel. Uitbollen dan over de 4,3 km tot het station. Qua parkoers een eerder matige tocht maar gelopen bij een zomers weertje en dat midden oktober. Ons Heer is goed bezig !
Ben al om 04:00 klaarwakker, kan de slaap niet meer vatten. Sta dan maar om 05:30 op en neem de eerste trein om 06:26 richting Koekenstad. Ben zodoende iets na de klok van achten in Mol. Linda is niet van de partij, zij brengt een bezoekje aan de osteopaat om een weerbarstige schouder terug in de haak te zetten. Krakende karren rijden het langst. Ik haal een frisse neus bij een heldere hemel. Stap langs de Sint-Apollonnialaan van spoor over industrie en villa’s naar de gewone burgerhuisjes van Achterbos. Om de hoek ligt het startzaaltje van Zelm waar de Harmoniestappers verzamelen blazen. Op het eerste gezicht een mij onbekende omgeving. Krasse tachtigers Frans & Irma zitten al aan de koffie, ook Genkenaar Henkie heeft geen liggend g… Hij zal mij de hele dag voorgaan.
De opdracht bestaat uit twee lussen van ongeveer 10 km. Verlaat het zaaltje en sta 20 meter verder al te midden het bronsgroen eikenhout en de vele rode kabouterhuisjes met witte stippen. Ben meteen ook een eenzame wandelaar. Wegwijzer naar Flurky en even verder het naambordje Feynend. Hé die ken ik beiden wel, kan mij meteen een beetje oriënteren. Haal twee kletsende dametjes in en laat hen bewust schrikken, hilarisch. Het parkoers van de langste afstand varieert nogal : stroken bos met brede en smallere paden, halfopen terreinen en ook wat villaatjes kijken in een stille wijk. Achter een bocht komt een hond vandaan. We schrikken allebei maar zijn gegrom gaat snel over in een kwispelende goedemorgen. Ik vervolg mij weg door een prachtige dreef midden weilanden. Interpreteer daarbij een pijl foutief en mag een heen-en-weertje lopen van een paar honderden meter. Zo af en toe in de lucht daverend gebulder, Onze Jongens hebben nog kerosine genoeg en geven van jetje. Duik finaal een bos in met overwegend spar. Passeer dicht bij voetbalterrein Flurky en ben net op tijd terug bij de startzaal om een terrasje te doen.
De innerlijke mens is versterkt en ik vat de tweede helft van de tocht aan. Aanvankelijk open terrein met een aanplant van sierdennetjes. Brede half verharde paden loodsen mij richting tarmac in het groen. Opvallend weinig pijlen tot de witte huizen van Donk. Geen markering blijkt steevast rechtdoor lopen te zijn. Draai weg van de bebouwing en loop langs een plas met de gebouwen van SCK aan de overkant. Omschrijf eigenlijk een grote boog rond de met Friese ruiters beveiligde site. Het echte groen vind ik terug als het parkoers letterlijk door de golflinks van Nuclea Mol loopt. Brede laan naar het Kempisch kanaal dan. Volg een tijdje de waterloop en duik dan een leuk moerassig strookje in. Bij een vervallen hoeve staat een kudde Long Horns loom te grazen. Duik opnieuw de kleurrijke bossen in met een afwisseling van brede paden en leuke slingerwegjes. Bij Flurky weet ik de finish nabij. Korte groet aan Rudy & Sylveer die een rondje achterstand hebben. Hoog tijd voor een wandelaarsdrankje met Henkie, Jef (Balen) en clubmaatje Jakke. Ben toch wel wat vermoeid en blijk exact twee uur gelopen te hebben over de laatste 10 km ! Goed gemeten dus en zonder extra contributie voor de bijkomende afstand !
Wandel goedgemutst de drie kilometer terug naar het station. Was een degelijke tocht gestapt bij een heerlijk zonnig herfstweertje. Meer moet dat niet zijn.
