Vandaag kiezen wij opnieuw voor een streekderby. Weten dat de parkoersbouwer van de Schorrestapper een bevlogen iemand is en gaan er dus graag wandelen. We zijn duidelijk niet alleen deze mening toegedaan want de bekenden stromen toe onder leiding van Diane & Rudy die bij zowat de ganse zaal een klappeke gaan doen.
Auwe Klaretocht en dus mag het jeneverke bij de koffie niet ontbreken, we laten het ons smaken. Vrolijk gaan we van start, recht naar de hockey terreinen van Braxgata en dus meteen De Schorre uit langs een tunneltje onder de steenweg door. Meteen de Rupeldijk op, de langere afstanden richting Terhagen, de kortere richting Rupelbrug. Onze gastheer verrast een eerste keer. Loopt niet lang over het asfalt maar duikt het groen in, langs smalle paadjes tussen jonge bomen en een open ruimte die wij kennen van de buren uit Terhagen. Heerlijk zwerven is het hier. We verlaten het groen bij het Hof van Requi en de moderne bewoning van de Waterkant. Bij de dijk en de steenbakkerij Wienerberger wordt Gunther onze gezel. Vrolijk keuvelend stappen we door het park van Rumst en vervolgens over de onvermijdelijke blauwe bruggen van de Nete en de Dijle. Pauzeren doen we gewoontegetrouw bij de Cartelvissers. Gunther stoomt door, wij genieten van soep en koffie.
De lokale lus van zo’n 8 km voert aanvankelijk langs het tarmacje van Kleine Bergen richting Heindonk. Links van de bebouwing slaan we de weilanden in, inclusief strookje ‘vettig’. Komen aldus bij de hoofdingang van Hazewinkel en mogen genieten van de pracht van vijvers en loofbomen in herfsttooi in het Broek van Blaasveld. Heerlijk toch, deze parkoersopbouw. Nu volgen er wat straatjes aan de rand van Heffen. Nochtans een strook onbekend terrein voor ons langs de mooi opgewerkte kapel van OLV Ten Doorn. Dan gaan we polderen over een slingerweg door de weilanden richting Zennehoeve. De dijk van de Zenne op richting Zennegat en dan verder langs de Dijle tot de blauwe bruggen en de Cartelvissers. Best aardige variant op een thema dat we goed kennen, deze etappe.
Na de pauze gaan we snel een slingerende landdijk op. Ex-collega Benny fietst ons voorbij. Wandel nooit dicht bij huis zegt hij lachend. Heeft een toertje van 30 km richting bakker achter de rug ! Op grondgebied Willebroek duiken we de Hamerdijk in, verder richting het hinterland. Is eens een ander ommetje om opnieuw Hazewinkel te bereiken, aan de kant van de fit-o-meter. Genieten van onze wandeling langs de roeibaan en duiken vervolgens Biezenweiden in. Altijd een feest deze drassige, beboste omgeving die we ruim mogen verkennen tot de visvijver van Klein-Willebroek. De rustpost ligt één huizenblok achter de jachthaven. Het is nog vroeg, onze vrienden uit Borgerhout lopen hier een lusje van 5,7 km en zodoende wij ook. Is een extraatje om boven de 30 km uit te komen. We passeren het donkere dorpskerkje en stappen de hele lengte van de jachthaven af tot de container opslagplaatsen. Vanaf een fietspad kunnen we het Broek Denayer in met zijn vele jonge berk. Halverwege het lusje zijn we weer in Biezenweiden en kunnen een tweede keer genieten van deze schitterende biotoop. Zijn voor 16:00 terug in Klein-Willebroek met nog een uurtje wandelgenot voor de boeg.
Onze gastheer heeft nog een vettig strookje in petto tot de veerboot. Varen hoeft voor ons niet, wij lopen wel het kilometertje extra over de Rupelbrug en terug. Ik posteer mij daarbij angstvallig voor Linda, één armbreuk is meer dan te veel, hoef het noodlot geen tweede keer. We zijn net gelijk met de bootmensen bij taverne De Kaai. Moeten even zwerven door Hoek om terug bij De Schorre te geraken, ter hoogte van het circus. Lopen eigenlijk de startzaal voorbij, er hoog boven door zeg maar. Zijn verrast zo laat in de tocht toch nog door Putteveld en de andere recente Boomse wijken in het groen te stappen. De parkoersmeester wil ons nog en laatste keer verwennen met een zwerftocht door Domeinbos N, nu reeds bij valavond. Geslaagd dit initiatief ! De Kerkhofstraat loodst ons dan richting visput en De Schorre. Voor het eerst lopen we over de nieuwe loopbrug en een merkwaardig monument, ter ere van Tomorrowland denken wij. Goed bestede inkomsten dit, waar de ganse omgeving wandelend kan van genieten. Lopen vrolijk ‘het apekot’ in, beiden de duim omhoog naar Jos. Een tocht vanuit De Schorre tekenen waarbij het domein nauwelijks aan bod komt en toch een heerlijke omzwerving, je moet het maar durven en kunnen ! Tja, samen met de Borgerhouters sluiten we de tent. Binnen de week stapten we bij wsv Schelle en De Schorrestapers, dankzij hen is de Rupelstreek een paradijs voor de gefedereerde wandelaar …
We hebben nog eens zin in een reisje, nemen de trein naar Ieper. Wegens werken aan het spoor hebben we een extra overstap in Gent-St-Pieters van doen. Als we maar ter bestemming geraken zonder vertragingen, dan is het voor ons al lang goed. En dat lukt deze ochtend wonderwel. Was er voor het westen van het land droog weer beloofd dan zal dit vandaag tegenvallen. Het is druilerig als wij naar startlokatie WZC Zonnelied stappen. Fraaie nieuwbouw voor zorgbehoevenden, de prijzen zijn niet bepaald wandelaar vriendelijk maar ja, dit is een sponsortocht voor het goede doel en dus kankeren we niet. Wel vinden we het jammer dat de aangekondigde 30 km er maximaal 25 blijken te zijn. Zou niet mogen, de afstandenstapper blij maken met een dode mus. Krijgen wel een routebeschrijving toegestopt zoals we dat in Nederland kennen.
Moeten meteen na de start al bij de les zijn want worden steegjes ingestuurd die je er als leek nauwelijks verwacht. Komen zowaar bij het Minneplein uit en stappen even verder voorbij het eerste oorlogskerkhof met zijn opvallend witte graven en kruisteken, Het Yper Reservoir Cemetery. De langere afstanden gaan dan vrij snel hun eigen weg voor een extraatje langs het nooit gebruikte kanaal Komen – Ieper. Een strook ervan die wij nog nooit bewandelenden. Er volgen wat straatjes en een strook van de drukke N369 die naar Diksmuide leidt. Wij bereiken het Essex Farm Cemetery en het paadje ter ere van John Mc Crae, de dichter van ‘In Flanders Fields’. Keren were richting Ieper langs het kanaal Ieper – Ijzer tot de groenige Hoge Wieltjesgracht. Onze eerste etappe zit er op. Kunnen na zes toch wel best leuke kilometer genieten van een koffietje in Residentie Ten Vesten, een tweede kraaknet verzorgingstehuis.
Hebben nu een etappe van 9 km voor de boeg. Stille straten loodsen ons richting Sint-Jan. Krijgen een mooi stukje langs de Bellewaerdebeek cadeau alvorens een eind de Brugseweg, een hoofdader te moeten volgen. Even ploeteren door wegenwerken en we zoeken het landelijke en de wat troosteloze, grijze vergezichten op. Het uitzicht over de Ieperse torens is er even mooi. Oxford Road Cemetery, Aeroplane Cemetery en tenslotte de Franse Militaire Begraafplaats ‘Charles de Potyze’. Deze tocht is duidelijk opgedragen aan de herdenking van oorlog 14-18. De Begijnbossen laten we links liggen, is net te ver weg vandaag. Licht golvend gaat het langs akkers terug naar de Ieperse bebouwing. De parkoersbouwer loodst ons netjes langs achterafjes door een stille woonwijk. We hebben onze pauze in WZC Sint-Jozef meer dan verdiend.
Zijn trouwens merkwaardig genoeg geen van beiden in al te beste doen vandaag, de kilometertjes kosten moeite, geen idee waarom. Gesterkt gaan we weer op stap. Vrij snel duiken we het groene Rondeelpad in dat ons afzet bij de Jeugd- en sportterreinen die we kennen van de Driedaagse. Mogen heerlijk over de vesten gaan flaneren. In eerste instantie onderaf aan de waterkant voorbij de Rijselpoort richting station. Een rij treurwilgen staan er nog mooier bij dan in de zomer. Hun bladertooi lijkt wel ‘peper en zout’, nu groen en geel. Waar de kortere afstanden de finish opzoeken keren wij nog ‘ne keer were’ langs een kerkhofje en over de Rijselpoort lopend. Blijven nu hoog boven het water de vesten volgen tot bij die onvolprezen, prachtige Menenpoort. Even verder komen we opnieuw aan bij onze eerste rustpost. Het zwerk is opgedroogd, er zijn wat meer wandelaars aanwezig.
Wij hebben nog zo’n 4,5 km voor de boeg. Passeren weer de Menenpoort, aan de buitenkant van de vestingen deze keer. Wandelen door het groen van Hoornwerk richting Vaubanstraat en rustpost nummer twee. De laatste drie kilometer zijn dezelfde als daarstraks, langs Jeugdterreinen en Rijselpoort. Deert ons allerminst want is een leuke strook. Tegen onze gewoonte in stoppen we bij 25 km, hebben geen zin in een extraatje. Geen Duvel in de startzaal, we trekken naar de Markt. Rechtover de Lakenhalle vinden we een volks cafeetje met het beoogde gerstenat, al gaan we dan voor Omer en Brugse Zot. Nemen de trein van 16:38 en zijn zodoende rond 20:00 terug thuis. Tja, een lange reis voor slechts 25 km stappen maar we vonden het een leuke afwisseling in ons wandelmenu.
Feestdag in de week en een lekker lang weekend van 4 dagen, de werkman is tevreden. Heb gisteren dankzij de inzet van Lindake ‘beneluxwandelen’ kunnen bijwerken en dus gaan we vandaag stappen. 30 km kan alleen in Olen en dus twijfelen we niet. Busvervoer is er nauwelijks en dus wordt het een autoritje tot de ruime parking van Teunenberg. Het is nog frisjes in het ‘platen kot’ maar de koffie en de babbel met ‘facteur’ Rudy maken veel goed.
Door het kleurrijke, herfstige domein gaan we op stap richting E313. Het halfopen weiland van de Kempen wenkt. We duiken onder de autobaan door en vervolgen langs de huizen van Moleneinde tot voorbij het Albertkanaal. Boskant, letterlijk te nemen voert ons naar de voetbalkantine van SK Hezewijk, de centrale rustpost.
Twee lussen zullen we hier lopen, de Wilskes achterna. Duiken een eerste keer de sparren achter de voetbalkantine in, dra in het gezelschap van de Jakke (Boechout) en Berreke (Vleugt). Langs vers geploegde akkers en bosjes gaat het richting spoorbaan bij OLV-Olen. Het parkoers blijft lekker landelijk met zo af en toe en beetje bebouwing. Ruim de tijd dus voor een gezellige babbel met onze twee gelegenheidsmaatjes. Bij het Bulepad weten we de rustpost nabij. In de overvolle kantine zoekt elkeen zijn weg. Helpers komen handen te kort. Het is middag, het gild heeft honger !
Wij spreken de eigen knapzak aan en gaan weer op pad. Passeren cafeetje ’t Oud Zot en zoeken een sparrenbos op. Veldwegel Verbrande Kant zet ons vervolgens af aan de rand van OLV-Olen. We doorkruisen Gerhagen en Goorkens. Nogal wat tarmacjes die geleidelijk terug landelijk worden bij de spoorbaan. Nog wat straten tot de watertoren. Ukkenpaadje is weer landelijk en laat ons een laatste kilometer gelijk lopen met de eerste lus. Het is al heel wat stiller in de gelagzaal van de voetbal.
De laatste etappe zoekt nadrukkelijk het Albertkanaal op, zij het een hele poos door het landelijke groen. Dan lopen we recht naar de Buulmolen en de weilanden in, zijn hinterland. Moeten uiteraard weer onder de E313 door om via de Schommenstraat terug domein Teunenberg te bereiken. Met Lange Jan raken we aan de babbel over geo-caches, reden waarom we zowat de tent sluiten. Hebben samen met meer dan 1300 wandelaars genoten van een knappe zonovergoten wandeltocht. Staat volgend jaar vast weer op ons programma.
