De wandelpijltjes hangen in onze straat, handig toch ! Alleen, we weten niet waar de rustpost is en het telefoonnummer in de Walking van de organiserende vereniging blijkt niet te kloppen. We zijn een beetje besluiteloos, met de bus tot Hoboken of toch maar ’t huis starten. Busje laat op zich wachten en dus gaan we toch maar op pad. De route kennen we haast uit het hoofd. Achtereenvolgens de Hemiksemse gemeenteplaats, sociale woonwijk, watertoren en zwembad. S… geen pijlen meer ! Op onze intuïtie dan maar richting spoorweg en dat klopt nog ook. Van de kerk van Schelle langs de Vliet tot Sint-Bernard en achter de in afbraak zijnde Bekaert draadtrekkerij langs ’t Scheld. Prachtig uitzicht meteen over de statige stroom, Bazel op de andere oever en de Koekenstad recht vooruit. Nog een extraatje door een verwildert bosje en we zijn zo terug thuis. Anderhalf uurtje onderweg geweest. De rustpost blijkt zoals we verwacht hadden inderdaad in het cafeetje net om de hoek te zijn. Ik ga meteen waarschuwen voor de verdwenen markering en krijg prompt de parkoersbewaker aan de lijn. L’amitié par la Marche, nietwaar !
Lichter jasje aan na de thuisrust want nu is het echt wel lente. Door de Hemiksemse witte wijk tot cafeetje Den Halt en dan door de Den Haaglaan en zijn burgerhuizen tot Fort VIII. We zijn intussen al in Hoboken. Een rondgang langs de vijvers van ’t fort, daar zijn wij altijd voor te vinden. De deels gestripte woontorens van de Jacques Brelstraat komen in zicht. Tussen kazernes en park gaat het naar de spoorbaan en even verder rustpost RVC Hoboken. Goed beklant en zo zien we het graag.
Wij lopen dus atypisch vandaag. Hebben eerste de lus van de 30 km in Hemiksem tot ons genomen en zijn nu aan de laatste loodjes bezig. Langs de nieuwe blitse witte woontorens van Groen-Zuid en station Hoboken-Polder. Pikken het Jef Van Linden fietspad op tot een oude voetgangersbrug en dan … waarvoor we gekomen zijn de Hobokense Polder. Wat weinig mensen weten is dat hier een parel van een nat natuurgebied ligt. Alles erop en eraan, greppels en grachten met weelderige platengroei, halfopen graasgebieden voor wilde runderen en paarden, een oude spoorbaan waarvan alleen de rails overblijven. Schitterend is dit ! Zo bereiken we de Schelde en dokkeren deels over de kasseitjes van Nele & Patrache, wandelen deels over de Scheldedijk. Aan onze kant nat bos, de overkant industrie tussen de kerktorens van Burcht & Kruibeke.
De startlokatie in het yacht paviljoen is voor ons dus een simpele rustpost. Heerlijk terrasje in de zon. Terug op pad over het kasseitje met de platanen, N & P achterna. Een ommetje door het jonge bos en langs een vijver waar twee honden de zwempartijen te gek vinden. Dan duiken we opnieuw de polder in voor een tweede heerlijke omzwerving over graspaden door het natte gebied. Toch goed begaanbaar en dus meegenomen. De Scheldelei zet ons terug af in de Hobokense bebouwing. Huisjes kijken tot de rustpost bij RVC. Tijd voor wat nat en straf, we hebben nog zo’n 7 km voor de boeg.
Maken nog net mee hoe Van Avermaet in Vlaanderens Mooiste jammerlijk zijn schouder breekt en gaan weer op pad. Aanvankelijk zwerven door de wijk rondom de Kapelstraat maar dan komt park Zorgvliet en opnieuw Fort VIII aan de beurt. Bij Berkenrode komen we de verbaasde pijlophaler tegen. We stellen hem gerust, zijn op weg naar huis. Eigen invulling dus voor de laatste drie kilometer. Het Macadammeke, het zigeunerkamp en Mastenbos. De nieuwste woonzone van Hemiksem ook. Nog voor 16:00 zijn we terug thuis. De nieuwe schoenen knellen nog en worden dus geruild voor gemakkelijke ‘basketters’. We gaan een terrasje doen op ’t dorpsplein. Gezellige babbel meteen met een paar buren en vol bewondering staren naar een koppel met niet minder dan drie Ierse wolfshonden. De reuzen zijn zich niet bewust van de aandacht die zij trekken, blijven onverstoorbaar in zichzelf gekeerd. Klokslag 18:00 gaan we terug naar huis, Beneluxwandelen wacht … hebben een heerlijke lentedag achter de rug, daar kikkert een mens van op, met of zonder verkoudheid…
De Lijn zet ons op het verkeerde been en wij stappen ettelijke honderden meter te vroeg van de bus af. Het laat ons toe een babbeltje te slaan met Tilly & Jean-Pierre (Puurs) en een onfortuinlijke chauffeur uit de blubber te duwen, terug op berijdbare ondergrond. Je maakt wat mee als wandelaar !
Tot onze verrassing clubmaat Peter in de startzaal en hij steekt even voor ons van wal. We stappen recht naar de muzikale fontein en vervolgens langs het Afrika museum, nog steeds in de steigers. Door jong bos en vervolgens langs de achterste vijver tot de Leuvense Poort en de Voer. Waterkiekens zijn druk in de weer met het nesten bouwen. Pauze kunnen we nemen In Den Congo, onder de stemmige kerktoren van Vossem. Te vroeg voor ons en we stomen gelijk door vrij snel bijgehaald door Peter. Plintveld stuurt ons de heuvel op en naar een eerste kasseitje. Bosdelle is nog een aardig stukje natuur. Een specht timmert er vrolijk op los. Dan komt het Moorselbos aan de beurt. Tarmac lopen langs kasten van landhuizen met grasperken wit van de bloeiende bosanemoontjes. Het parkoers verwordt tot huisjes kijken, de VRT-toren vormt een verre achtergrond. Tramweg ‘Zwette Jean’ zet ons terug af in centrum Vossem. 12 km in de kuiten en dus tijd voor een ‘booke In De Congo’. Uiteraard een bruine boterham.
Onze gastheer trekt nu de heuvels in. Alle registers open zoals wij het verwachten hier in de streek. Een viertal kilometer op en neer hossen door het heerlijke Brabantse landschap tot de kerk van Duisburg. We besluiten nog eens ‘door te trekken’, Peter in het gezelschap van Waaslanders Tiny & Danny achterlatend. Leuk uitzicht vanaf de Voarenberg en dan weer een heel eind straten lopen tot Kleinveld en Eizer. Onze Wilfried zou hier vast wat anders mee doen ! Een klimmende holle weg zet ons af in open veld ergens tussen Duisburg & Huldenberg. De kasseitjes die we nu dokkeren zijn ons zeer bekend van eerdere GR-tochten. Tot ver voorbij de eenzame kapel is het hotsen & botsen. We worden daarbij danig op de zenuwen gewerkt door tientallen kleine, zwarte vliegjes. De lente is in ’t land al oogt ze vandaag grauw en grijs. Een nieuwe wijk, een pittig klimmetje, laatste pauze in Duisburg.
Opnieuw herenigd met Peter lopen we Mieke & Roland achterna langs de Voarenberg. Dan volgt de Terschurendreef en … eindelijk het Zoniënwoud. Flaneren heerlijk over de golvende paden en de brede bos boulevard. Duiken een grasgroene vallei in die ons zal afzetten bij de Wolvenweg, heerlijk hol pad. Centrum Tervuren meteen en laatste mogelijke pauze op 1700 meter van de finish. Nog een kwartiertje huisjes kijken langs onder meer een witte wijk en toen … was er Duvel. Busje komt zo, Peter heeft nog dorst en blijft bij de broertjes de Keyser hangen. In Leive on de stoese hebben we nog tijd voor een laatste natje en dan sporen en brommen we huiswaarts. Mmm … we hadden meer verwacht van deze tocht en van het weer. Morgen ander en beter …
Gisteren zondag pijltjes opgehangen tussen Sint-Agatha-Rode en Terlanen, ondersteuning van onze tocht startend in Ottenburg. Kon pas rond 11:00 aan mijn opdracht beginnen dankzij ‘werken aan het spoor’ en ‘economisch verantwoorde’ reistijden van De Lijn. Maar het verliep allemaal vlotjes en rond 16:00 zit mijn winderige taak er op.
Voor vandaag hebben we met Martin afgesproken bij Kadee. Moeten een omweg maken over Sint-Niklaas want De Lijn geeft zo vroeg niet meer thuis in Klein-Brabant. Iets na negenen zijn we in de startzaal, tot onze verbazing enkele honderden meter verwijdert van de locatie die wij in gedachten hadden. Het parkoers blijkt over Hingene te lopen en dan zijn wij ‘fan’. Klassieke aanloop langs de kloostermuur en door het domein van Marnix van Sint-Aldegonde. Mogen veel dichter bij het kasteel wandelen dan we gewend zijn, mooi zo. Keren haast op onze stappen terug naar het Beurmse centrum en verlaten het opnieuw bij Vitsdam. De 30 km mag ploeteren door zwarte brij langs de spoorbaan en dan lopen we met z’n allen onder de expresweg door. Recht een bedrijvenzone binnen begeleid door koude regen. Gelukkig is de rustpost vlakbij in een ons onbekende sporthal (Reedonk).
De bui is haast over als we ons terug op gang trekken en door het open landschap zetten we koers naar Hingene en het prachtige gele kasteel d’Ursel. Gebouw en park worden opgefrist, cafeetje d’Ouwe Poort ziet er nog steeds hetzelfde uit als 15 jaar geleden … oud dus. Heb heel wat herinneringen aan heroïsche vrijdagavonden die ik hier doorbracht toen ik in de streek werkte. We keken niet op een Keuninckse minder of vooral meer. Niks daarvan vandaag, een zedig koffietje bij de rustpost, we hebben er 10 kilometer opzitten. Het zal voor mij een zware dag worden. Ben nieuwe schoenen aan het inlopen en die zitten toch wel erg stevig rond mijn voeten en vooral tenen.
Moeten heel goed uitkijken bij de vele splitsingen die zich aandienen. Met verenigd intellect slaan we er ons doorheen, kasseitje op en even verder de moerassige brei in. Toch wel heerlijk wandelen door het natte bos. Een kikker laat een metalen gekwaak horen. Hij blijkt zich op te houden in een afwateringsbuis, vandaar. Onderdijks bij de Schelde gaat de tocht verder. Bij Groenendijk lopen we een verdiepje hoger met prachtig uitzicht op de machtige stroom, zicht dat reikt tot Bazel en Hemiksem. We stappen richting zeesluis van Wintam en duiken dan terug benedendijks naar het kasseitje van de Nattenhaesdonk. Oldtimers op toeristische uitstap kruisen ons pad. Sommigen stoppen pronkend zodat ik wat foto’s kan nemen, leuk. We trekken het open veld in, begeleid door nog wat hemels vocht, passeren een kapel en gaan ‘schaatsen’ over een wilgenpaadje. Kleine Hinck zijn opnieuw kasseitjes en een laatste doortocht door parkbos d’Ursel zet ons opnieuw af bij de Hingense rustpost.
Voetjes even omhoog om tot soelaas te komen en daar gaan we weer. Terug de kasseitjes van de landdijk op tot aan de Schelde. Tarmacje lopen want paviljoen De Notelaer en zijn tuin staan in de steigers. Op de wind boksen we ons een weg langs fruitplantages. Hun zurige geur prikkelt voor het eerst dit jaar onze reukorganen. Langs de kant van de weg honderden meter lang afsluitingen om de padden tijdens hun jaarlijkse trek te behoeden voor motorisch geweld. Langs vijvers en grachten wandelen we heerlijk verder, pure natte natuur. Broekweg door de velden ken ik dan weer van eerdere omzwervingen. Hij voert ons voorbij de tempel van Jehova’s getuigen terug naar sporthal Reedonk. Het is er al erg stil.
De laatste etappe kennen we haast uit het hoofd. Kasseitje op richting tunnels onder de expresweg. Vervolgens Beurms gemeentehuis en station en dan linea recta langs de ‘ijzeren weg’ richting Puurs. Bij de eerste overweg naar de andere kant en wat huisjes kijken tot domein Breven en de golfbaan. Ommetje langs de gezonde buitenlucht van grote stallingen runderen en dan een strookje natuur met wilgen en grachten. Afsluiten doen we door domein Breeven en langs zijn grote vijver. Tijd voor Duvel of Bornemse Tripel. Lijken de trein te gaan missen maar daar heeft Martin een oplossing voor. Hij brengt ons tot de A12 in Aartselaar zodat we mits een extraatje van 3,5 km snel thuis zijn … amaai mijn voeten ! Het was nog eens goed toeven bij Kadee en een prima verzorgde wandeltocht met toch weer een paar nieuwe accenten.
Dinsdag staat dan het pijltjes ophalen op het programma. Ben onthutst hoeveel schade er door vandalisme aan ons materiaal is aangericht. Na de opdracht en mits wat improviseren met twee bussen en twee treinen kan ik haast non-stop naar huis reizen (hooguit 40 minuten wachttijd) . Viertal dagen rust voor de voetjes en dan nog eens het nieuwe materiaal proberen in Tervuren en Hoboken. Tot dan.
