Linda is nog steeds beducht voor modder en dus gooien we ook vandaag de planning om. De starlocatie ligt op grondgebied Sint-Niklaas maar Google Maps vertelt ons dat station Nieuwerkerken-Waas dichter bij het doel ligt. Zo aangeboden, zo gedaan en warempel, wandelpijlen wijzen er … in omgekeerde richting. Wij stappen uiteraard eerst naar de start om ons in te schrijven, zoals de wandelbonzen van ons verwachten. Het is behoorlijk druk in de startschool met een dubbeldek bus uit Mons als toemaatje.
De pijlen die wij opmerkten vormen onze eerste lus van een kleine 5 km, het rolstoel parkoers eigenlijk. Terug naar het station dus en dan langs de spoorbaan richting rangeerstation Sint-Niklaas. Tarmacjes lopen tot de startlocatie, onze opwarmer voor vandaag. Lopen gelijk door voor het grotere werk. Volgen een steenweg met aftandse villa’s tot kruispunt De Ster. Duiken dan vrij snel achteraf naar voetbalterreinen Gerda en een strook sparrenbossen. Even wat ploeteren langs toekomstige kerstbomen, we zijn op grondgebied Haasdonk. Gaan zwerven tussen kasten van villa’s, het groot kapitaal. Bereiken een militair terrein en stappen langs een stoppelveld tot een verlaten spoorbaan. Zelfs voor Linda’s korte pootjes liggen de ‘biels’ net op de juiste afstand van elkaar. Afstanden splitsen, wij lopen landelijk verder langs akkers, weilanden en diepliggende grachten. Bij binnenkomst van Haasdonk een kerkwegel. Hoog tijd voor onze eerste pauze na meer dan 12 km stappen.
Ruim 4 km tot de volgende pauze. Wordt een taai stuk parkoers. Langs de monumentale dorpskerk stappen we de Heirbaan op. Een mooie onverharde dreef stuurt ons langs een kasteelhoeve en dan de polder in met wind op kop. Gaan slingeren over tarmac langs hoeves door het polderlandschap, op karakter zeg maar tot Hof Ter Saksen. Een prachtig domein met gerestaureerd kasteel en bijgebouwen. De rustpost is een fraai zaaltje met veel houtwerk en stemmige luikjes. Lucien is er kassier van dienst, ambiance verzekert dus ! Hebben een lus richting Beveren voor de boeg. Ze loodst ons door een overstromingsgebied met veel riet langs de spoorbaan. Het vervolg is het Hof ter Welle en zijn waterpartij. Enkele straten nu om aan de overkant van de spoorbaan te geraken bij station Beveren. De terugweg wordt aangevat over een fietspad langs de spoorbaan en dan kiest de parkoersmeester voor een ‘trage weg’ tot de Piet Stautstraat. Zijn blij terug het domein Ter Saksen in te duiken met zijn kasseibaantje en hoogstambogaard. Tweede en laatste pauze ‘chez Lucien’ meteen.
Mogen een heerlijke omzwerving maken door het domein Ter Saksen, echt mooi bos/park. Dan duiken we de polder in met de kerk van Haasdonk prominent op de zonnige achtergrond. Lekker lopen is dit ! Na de laatste pauze stappen we terug naar de kerk en dan de Bunderwegel in. Aan de overkant van een steenweg wacht kassei richting het Fort van Haasdonk. Er hangt een bordje ‘extra lus van 800 meter natuur’. Wij laten ons niet smeken, tasten meteen toe. En of we gelijk hadden ! Het nattige graspad rond de plas is prachtig. Een kolonie brandganzen dobbert op het water. Grotere dikbuiken van bij ons vluchten met groot misbaar en laten zich haast vallen in de diepliggende plas. Puur natuur ! Door de weilanden gaat het dan naar De Veehandel (Temse) en verder richting Sterbos. Velen missen een markering vanwege de lage zon maar aan ‘eagles eye’ Linda ontgaat niets. We lopen de voorgeschreven achterafjes door de bossen tot een kasseiweg bij kapel Heikant. Beetje gek ommetje langs de bidweg en we vervolgen onze weg helemaal rond het recreatiedomein. Zijn net op tijd aan de finish om L & L uit te zwaaien. Genieten van ons zondags Duvelke en dan wordt er vaart gezet naar de trein. De Klompjes hadden het weer goed voor elkaar vandaag, we reizen tevreden terug ‘euver ’t woater’.
We gooien ons weekend wandelprogramma helemaal overhoop. Kregen recent van een Wiego tocht een weinig bemoedigende recensie en gaan dus op zoek naar een alternatief voor zaterdag. Terriltocht, het woord alleen al zint ons wel. Gezellige babbel met de dames aan het loket in Antwerpen-Berchem en tickets voor Heusden op zak. Tot ik besef dat we eigenlijk één station verder moeten zijn, in Zolder namelijk. Ik vertel mijn verhaal aan de treinbegeleidster. De charmante jongedame begrijpt mijn probleem. Ze rekent ons geen € 7,00 per persoon aan voor de € 0,80 cent verschil tussen de twee stations. Volgt dus het boekje niet maar haar hart en gezond verstand, we krijgen een kosteloos exceptie ticket. Van klasse gesproken, ik bedankt haar dan ook uitgebreid.
Perron Zolder dus, we moeten twee kilometer tot de start. Passeren de gerenoveerde mijngebouwen van Zolder, lopen tegengesteld aan de tocht naar het startcollege. Komen er Yvan, Le Terrible, Marina & René tegen, heerlijk gezellig. Van Campus Berkenbos gaat het richting de bossen van Galgenberg. Even klimmen tot een watertoren en dan genieten van zand, spar, berk en gaspeldoorn. Van op deze hoogte ook een fraaie uitzicht over het mijnpark van Zolder, waar we eerder vanmorgen langs kwamen. Zwerven heerlijk door de Limburgse bossen, vergezelt door vele vogels, zangvogels, spechten e.a.. Bereiken een cité zoals je er rond de oude mijnen veel vindt, moskee incluis. Er staat een extraatje op ons programma, zijnde de terril van Zolder-mijn, ons tot nu onbekend. Klimmen gestaag naar het hoogste punt over vlot begaanbare paden. Worden beloond met een 360° panorama bij een lekker winterzonnetje. Ik herken de skipiste van Peer, terrils van denkelijk Eisden of verder, mijngebouwen van het Genkse bekken, Beringen en Tessenderlo. Kunnen we meteen doorvertellen aan een dame uit Heeze, nu woonachtig in het Antwerpse en ook stevig stapper, die ons volgt. Vervolgens gaat het door wijk De Lobbert recht naar de rustpost bij de Sint-Martinusgilde. Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken.
Even bikkelen over het begrip ‘Limburgse vlaai’ met René en we gaan terug op pad. Als autochtoon zal hij het streekproduct wel beter kennen dan ‘den Brusseleir’. Het duurt even voor we een strookje onverhard van de Helderbeekvallei mogen bewandelen. De Steenhovenstraat is ook naar de lange kant maar voert ons naar het groen onderaf de terril van Zolder. Moeten uiteraard terug naar de bewoonde wereld en weer een ander cité tot dezelfde rust van daarstraks. Het is er al heel wat stiller, later op de middag ook. Huppelen door achterafjes richting prachtige herenhuizen en dan naar het stadion van Helzold. Kunnen nog eens genieten van een leuk stukje jonge natuur, al is het dan deels over een kiezelbaan stappend. Wat we niet begrijpen is waarom de parkoersmeester niet afsluit met de gerenoveerde mijnsite maar ons door een bedrijvenzone loodst. Het ommetje van een paar honderden meter was zeker de moeite waard geweest !
We pikken ons Duveltje mee en keren naar het station van Zolder terug. Hebben weer een witte vlek op onze wandelkaart opgevuld, ons hoor je niet klagen …
Ik neem de trein tot Aarschot zoals Jefke mij geleerd heeft. Stap richting begijnhof en monumentale kerk. Rechtsom langs de Demer dan, stroomopwaarts. Meteen een heerlijke opwarmer van net geen 4 km en ik ben niet de enige wandelaar met dat idee. Heerlijk wandelen over het graspad langs weilanden en bosjes tot het lieflijke kerkje van Langdorp met zijn zandstenen toren tevoorschijn komt.
Druk in het startzaaltje natuurlijk met vele bekenden die ik vandaag omdoop tot Bart & Co., hij was nu eenmaal de eerste die ik zag. Zoals wel meer het geval is tegenwoordig valt de lange afstand uiteen in een korte en een lange lus. Klim meteen aan de Grote Muer omhoog en kruis daarbij Peter Snipper en Hobohem Linda. Vanop de Bosberg een eerste magistraal uitzicht over de hier brede Demervallei. De rivier krijgen we voorlopig niet te zien en nochtans dalen we terug af naar zijn niveau. De wandelpaden zijn goed begaanbaar zelfs waar weilanden herschapen zijn in gigantische vijvers. Immer gerade aus tot dansclub Lado en de Wildenbergweg. Het parkoers wordt een beetje pittiger. Wat huisjes kijken ook en achterafjes met wit bepoederde planten. We bereiken de spoorbaan en mogen dan stevig klimmen, de Bosberg op. We dansen een paar keer op en neer soms over blubberpaden. Toch niet evident voor mensen die slechts 8 km lopen. Bij het uitkomen van de heuvel verslik ik mij bijna in een ‘heen’ pijl zonder extra markering. Mede-wandelaars houden mij op het rechte pad. Tijd voor pistolet en koffie.
Een groet aan JPD en ik maak een ommetje door akkers om tot aan de Demer te geraken. Mogen met z’n allen schaatsen tot achter het kerkje en dan de brug over. Achter Schoonhoven noemen de rustige landelijke paden. De parkoersmeester laat ons watertanden, loopt aanvankelijk onderaf de Wijnberg. Ik laat er Linda & Dirk achter en mag dan toch pittig klimmen. Sta plots hoog boven de bewoning van Rillaar. Konijntjesberg noemt deze flank, meteen ook de naam van de tocht. Duik voorzichtig naar beneden en vervolg mijn weg langs Roth richting rustpost.
Een babbel met de Jakke en weg ben ik weer. Toch een beetje bevreesd voor de lange etappe van 9,5 km, de linkerknie durft te protesteren tijdens zulke lange stukken. Langs de kerk en vervolgens dwars door het dorp de weilanden … en de volgende helling tegemoet ! Driebunder blijkt het gebied hier te noemen. We lopen een licht golvend ommetje door het achterland genietend van bosrijke vergezichten. Linda & Dirk samen op één foto, een uniek gegeven. Bij Kapelhof dwarsen we opnieuw de Rillaarse bewoning. De Kerkvoetweg gunt ons terug groen langs een gracht. De volgende heuvel dient zich aan, woonzone Rommelaar. De Hompelstraet is een vettig pad richting Demer. Ik ben nu weer alleen en geniet van de oorverdovende stilte. Heerlijk wandelen is dit, ben nochtans steeds beducht voor een uitschuiver. Klimmen maar weer, terug naar Rommelaar en over een modderig pad tot boven op de heuvel. Schitterende vergezichten aan beide zijden, ik blijk weer op de Konijntjesberg te staan. Afdalen naar de laatste rustpost en de klok aandachtig bekijken. Heb net de tijd voor een Duvelke en de 7 km tot de trein.
Achterom de dorpskern voert de Molenstraat ons terug hoog in de heuvels. Het volgende voetwegje is herschapen in een klein beekje, de vele wandelaars van de dag maken het de laatkomers niet makkelijker. Aan de overkant van de drukke steenweg herken ik de voetwegen. Ze voeren ons naar Meyerveld en zijn tarmacje langs een overvolle beek. Een laatste keer het bos in, de Mottebemde, met zijn net begaanbare paden. Afsluiten doen we met de Demeroever tot de kerk. De klok kleppert net 16:00, ik heb een klein halfuurtje voor een ruime kilometer. Mag weer de Grote Muer op en zak aan de overkant van de heuvel tot het station. Bewondering alom bij wandelaars uit Ingelmunster en Oudenaarde. Deze wandeldag was weer een voltreffer. Drie treinen neem ik over Leuven en Puurs tot Hemiksem. Ik haspel het traject af zonder vertragingen. Soms haalt de NMBS dus toch niveau !
