We gooien ons weekend wandelprogramma helemaal overhoop. Kregen recent van een Wiego tocht een weinig bemoedigende recensie en gaan dus op zoek naar een alternatief voor zaterdag. Terriltocht, het woord alleen al zint ons wel. Gezellige babbel met de dames aan het loket in Antwerpen-Berchem en tickets voor Heusden op zak. Tot ik besef dat we eigenlijk één station verder moeten zijn, in Zolder namelijk. Ik vertel mijn verhaal aan de treinbegeleidster. De charmante jongedame begrijpt mijn probleem. Ze rekent ons geen € 7,00 per persoon aan voor de € 0,80 cent verschil tussen de twee stations. Volgt dus het boekje niet maar haar hart en gezond verstand, we krijgen een kosteloos exceptie ticket. Van klasse gesproken, ik bedankt haar dan ook uitgebreid.

Perron Zolder dus, we moeten twee kilometer tot de start. Passeren de gerenoveerde mijngebouwen van Zolder, lopen tegengesteld aan de tocht naar het startcollege. Komen er Yvan, Le Terrible, Marina & René tegen, heerlijk gezellig. Van Campus Berkenbos gaat het richting de bossen van Galgenberg. Even klimmen tot een watertoren en dan genieten van zand, spar, berk en gaspeldoorn. Van op deze hoogte ook een fraaie uitzicht over het mijnpark van Zolder, waar we eerder vanmorgen langs kwamen. Zwerven heerlijk door de Limburgse bossen, vergezelt door vele vogels, zangvogels, spechten e.a.. Bereiken een cité zoals je er rond de oude mijnen veel vindt, moskee incluis. Er staat een extraatje op ons programma, zijnde de terril van Zolder-mijn, ons tot nu onbekend. Klimmen gestaag naar het hoogste punt over vlot begaanbare paden. Worden beloond met een 360° panorama bij een lekker winterzonnetje. Ik herken de skipiste van Peer, terrils van denkelijk Eisden of verder, mijngebouwen van het Genkse bekken, Beringen en Tessenderlo. Kunnen we meteen doorvertellen aan een dame uit Heeze, nu woonachtig in het Antwerpse en ook stevig stapper, die ons volgt. Vervolgens gaat het door wijk De Lobbert recht naar de rustpost bij de Sint-Martinusgilde. Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken.

Even bikkelen over het begrip ‘Limburgse vlaai’ met René en we gaan terug op pad. Als autochtoon zal hij het streekproduct wel beter kennen dan ‘den Brusseleir’. Het duurt even voor we een strookje onverhard van de Helderbeekvallei mogen bewandelen. De Steenhovenstraat is ook naar de lange kant maar voert ons naar het groen onderaf de terril van Zolder. Moeten uiteraard terug naar de bewoonde wereld en weer een ander cité tot dezelfde rust van daarstraks. Het is er al heel wat stiller, later op de middag ook. Huppelen door achterafjes richting prachtige herenhuizen en dan naar het stadion van Helzold. Kunnen nog eens genieten van een leuk stukje jonge natuur, al is het dan deels over een kiezelbaan stappend. Wat we niet begrijpen is waarom de parkoersmeester niet afsluit met de gerenoveerde mijnsite maar ons door een bedrijvenzone loodst. Het ommetje van een paar honderden meter was zeker de moeite waard geweest !

We pikken ons Duveltje mee en keren naar het station van Zolder terug. Hebben weer een witte vlek op onze wandelkaart opgevuld, ons hoor je niet klagen …