Dicht bij huis wandelen heeft zo zijn voordelen. Ik sta pas om 08:15 op en neem de overzet naar Bazel van 09:15, een kilometertje lopen. Minne is in geen velden of wegen te bespeuren, is denkelijk ‘midden in de nacht’ vertrokken. Heb een eerste oversteek van de potpolder voor de boeg, zo’n twee kilometer tot het kasteel van Wissekerke en de Bazelse rustpost ‘chez Lucien’. Kom onderweg Geertrui tegen die helaas nog steeds geen goed nieuws heeft over de gezondheidstoestand van Jantje Pijp. Ik word er stil van, mijn eigen ‘problemen’ verzinken in het niet bij hetgeen hen overkomt.
Mijn planning voor vandaag blijkt fout te zijn. Dacht van de rustpost 4,7 km te kunnen lopen tot de start/aankomst maar niks blijkt minder waar. Blijkt de aanlooproute naar Bazel te zijn. Weet niet goed wat te beginnen en besluit toch maar eerst de lus over Rupelmonde te wandelen, goed voor 10 km. Terug van waar ik gekomen ben dus over het kasseitje van de Verkortingsdijk. Een heel grote reiger zit zich te pluizen op een tak midden het moeras, een prachtig gezicht. Mag genieten van de vele vergezichten over de Scheldevlakte ook. Van Umicore in Hoboken over de watertoren van Heimisse tot de scheve kerktoren van Schelle. Bij een mini kapelletje aan een boom rechtsaf. De slingerende kasseiweg is mijn favoriet in deze omgeving. Voor de Sigmawerken was dit het Wase bos van Wallers, hotsende, botsende ruwe kinderkopjes. Nu is alles netjes aangelegd en zitten de kasseitjes tussen twee strookjes beton geprangd. Toch is het leuk wandelen langs waterloopjes en moerassen met een veelheid aan kleurrijke bloempjes. Doorkijkje tot de sluis van Wintam, ik bereik Rupelmonde. Keerpunt bij de getijdenmolen die ik voor het eerst in werking zie. Dan de kunstmatige landdijk van Sigma op wederom genietend van de zonnige vergezichten. Patje Kloek haalt mij in en we vervolledigen de lus samen. Wat verwilderde slingerpaadjes in het groen, de kasteeldreef langs het gitzwarte water en de bewondering voor het prachtige waterkasteel van Wissekerke. We zijn weer ‘chez Lucien’.
Patje zet het op een lopen, wil een bepaald uur de nieuwe waterbus naar Antwerpen halen. Ik babbel wat bij met Linda & Charles en hun nieuwbakken wandelmaatjes Marleen en Angelo. Trek mij toch alleen terug op gang, terug naar Wissekerke en weer een ander kasseitje van de potpolder. Zonder dat ik het besef komt de ‘moment suprème’ er aan. Stap door de Elzenbroekbosjes tot de Kruibeekse kreken. Draai Umicore de rug toe bij een inloop van de Schelde. Dit is overstromingsgebied. Heerlijk zwerven nu over een dijkje hoog boven achtergelaten slib en een pracht van een kreek. Puur natuur en genieten van het weelderige groen, schitterend biotoop. Dan opnieuw de landdijk op, die van Rupelmonde tot in Kruibeke voert. Gewoon linea recta maar het uitzicht over natuur en industrie dat tot Burcht en Antwerpen-Zuid rijkt is onbetaalbaar ! De eerste straat sinds lang voert mij naar rustpost ’t Schuurke. Lijkt zo uit de tijd van onze voorouders te zijn geplukt. Ik doe er en Duvels terrasje midden de gezellige drukte.
Nog een ruim uur wandelen voor de boeg tot de officiële aankomst. Er dreigt weer onweer als ik richting veer loop, maar het is loos alarm. Mag de Scheldedijk op en dra doet de 30 km haar eigen ding. Drukke steenweg over en langs de transportbanden van een kleiwinning. Dokkerend over kasseien dan richting polder. Tarmacjes voeren mij langs weilanden met ruisende populieren en wuivend maïs richting centrum van Kruibeke. Groen intermezzo in het Hof In Kerck Hoeck. De meet is in zicht. De organisatie neemt in dank mijn inschrijving aan ook al is het dan reeds 15:30. Doe nog een terrasje op de speelplaats van de school alvorens mijn terugweg naar Bazel aan te vatten.
Enkele straatjes zetten mij af bij weer een andere landdijk die stilaan overgaat in een tarmacje afgezoomd met manshoog maïs. Komt er een dametje aangewandeld uit omgekeerde richting. Waar de aankomst dan wel is ? Pijlen blijken al weggehaald te zijn zo rond 16:30, ik stuur haar terug de centrale dijk op met advies richting kerk te lopen. Zelf heb ik geen enkel probleem. Stap netjes de pijlen volgend tot de statige dreef bij de kapel van Kemphoek en dan langs het rusthuis aan de overkant van de steenweg. Dwars een plantsoentje met uitgedroogde vijver, passeer de mooie kerk en het dorpsplein van Bazel, loop door het park van kasteel Wissekerke, het officiële gedeelte van mijn tocht zit er op.
Heb nog twee kilometer kasseitjes door de potpolder te gaan. Op het pleintje voor de aanmeerplaats van het veer is warempel een toeristisch terrasje geïmproviseerd. Ik laat mij niet smeken, een laatste wandelaarsdrankje lust ik wel. Bootje komt zo, ik zit stilletjes te genieten. Vind deze tocht elk jaar leuk maar de versie anno 2017 … die was MAGISTRAAL !
Linda kiest vandaag voor Bissegem want de enige 30km in Vlaanderen en op 500 meter van een station. My forecast is low. Tot mijn verbazing stappen Jacqueline (Geel) en Patje (Antwerpen) er ook van de trein. We zullen nog meer afstandenwandelaars tegenkomen wegens ‘er is vandaag niks anders mijnheer’. Van Jacqueline krijgen we een eierkoek cadeau. Patje gaat aan de wandel met zijn broer en schoonzus en ook wij steken van wal.
Enkele straten sturen ons naar de Leie. Het is winderig en fris, ik heb het warempel al de hele ochtend koud ! Eerste splitsing en dan richting andere spoorbaan, denkelijk naar Moeskroen. Een leuke strook natuur ook, het Markebekepad. Daarna een kasseibaantje en wat verwildert groen. We worden dwars door Marke gestuurd naar weer een ander kasseitje en een andere spoorbaan. Het zwerk wordt dreigend, lijkt op onweer maar het blijft bij loos alarm. ’t Schrijverskenspad stuurt ons naar de andere oever van de Leie. Lekker onverhard lopen langs de waterkant voorbij lome runderen onder een Leiebrug. Aan zijn overkant zijn wij in de Driekerkenstraat en lopen opnieuw de start binnen. Kunnen zowaar een terrasje doen, de temperatuur wordt clementer.
Ik vrees wat komen gaat want vanaf nu stappen we noordwaarts. Volgens Google Maps niet meteen de meest groene omgeving. Terug tot aan de Leie en dan onder de Kortrijkse ring door. Sluipwegje langs maïsvelden, rond een poeltje ook. Volgen een heel eind de drukke Meensesteenweg nu, richting Kortrijks vliegveld. Hoog boven de Kortrijkse Ring wacht het groen van de Vlienderkouter delen II & I in die volgorde. Komen uit bij het station van Bissegem. Strook Gullegemsesteenweg en dan de achterafjes van het Zuster Pelagiepad tot de rustpost bij een moderne kerk. Vanaf hier hebben we twee lussen te gaan van elke ruim een uur wandelen. Langs de Koffiehoekstraat (!?) gaat het opnieuw richting drukke ringweg. Tarmacjes lopen langs wortelen en kolen richting Moorsele en Gullegem. We stappen dwars door deze laatste gemeente. De enige stukjes groen zijn een paar plantsoentjes omgetoverd tot, overigens verlaten, speeltuintjes. Wat onverhard langs maïs en boontjes, de Gullegemsesteenweg wordt opnieuw ons deel. Stratenloop tot de rustpost van daarstraks.
De tweede lus stuurt ons richting Heule. Aanvankelijk achterafjes lopen, verderop een fietspad langs een waterloopje. Wij sluiten aan bij een koppeltje uit Ruien en vergeten de stratenloop gezellig kletsend. Hoog tijd om tarmac en beton door te spoelen met een Omer. Onze maatjes nemen wat voorsprong terwijl we de bebouwing van de Kortrijkse voetweg volgen. Keren zowat op onze stappen terug langs de spoorbaan en worden naar de Leie geleid. Is al aangenamer verhard wandelen zo langs de waterkant. Er komt dan toch nog een mooie finale dwars door de wildernis van Neerbeek. Er liggen zowaar vettige stukjes. Zo kleeft er toch nog een paar gram modder aan onze sloffen. Onder oorverdovend klokkenluiden van Mijnheer de Paster laten we vriend Omer ons een tweede keer verwennen. Om 17:42 gaat de overvolle trein (Bellewaerde !) terug naar de Koekenstad. Pff, we hebben een frisse neus gehaald, dat is gezond.
Tot mijn verbazing ben ik al om 06:00 wakker, zei het dan ‘van den dikke pis’. Blijf dan maar ‘op’ en vertrek samen met Linda richting wandeltocht. Rijgt Minne de laatste tijd de streekmarathons aan elkaar, ik heb nauwelijks aan tochten deelgenomen. Doe wel elke dag mijn wandelingetje, soms van thuis naar de startlocatie en terug. Kwaaltjes allerhande, fysisch en mentaal, remmen mij af. Maar vandaag ben ik dus nog eens op post. We vertrekken richting Antwerpen-Centraal bij zonneschijn. Van op de trein naar Mechelen zien we het zwerk echter loodgrijs worden, er is onweer voorspeld. Stappen met een ongewild ommetje tot startzaal De Plekpot. Van Ochtendgloren valt niets meer te bespeuren, het regent er ‘ouwe wijven’. We wachten een kwartiertje maar er zit niets anders op, volgen clubmaatje Roger bij stromend water onderaf de spoorwegberm. Glijden ons vervolgens een weggetje langs courgettenvelden, paardenweiden e.a. tot een andere spoorbaan. Zijn in Ramsdonk en stappen langs de plaatselijke bidweg en Mariagrot tot de pauze in café Bocht Tien. Natter dan nat nippen we er aan ons koffietje. Patje Kloek stormt binnen in t-shirt en lopersshortje, het weer heeft geen vat op deze kerel.
Het zwerk klaart uit, het trio trekt zich terug op gang om als aalscholvers stilaan op te drogen. In de verte nog wat hemels gerommel, wij genieten van een deugddoend zonnetje. Terug de velden in langs maïs en koebeesten. Paar plukjes bos ook en reeds danig in het bruine blad staande populieren en kastanjes. Bereiken het centrum van Kapelle-op-den-Bos en zijn kerk met merkwaardige kroontoren. Enkele straatjes lopen, een strookje zeekanaal en De Plekpot wenkt. Kunnen er een terrasje doen met onder meer Arlette & Ronny, die wijselijk in het droge vertrokken.
Zijn zowat halverwege de opdracht en hebben nog twee lokale lussen voor de boeg. De eerste voert ons langs het kanaal richting Tisselt en dan de akkers in langs benaamde voetwegen. De vroege patat is al geoogst, maïs staat er bebaard bij. Grondgebied Leest met in de verte zowel de Mechelse Romboutstoren als de brug van Tisselt en de Boomse Jodentoren. Echt wel leuke vergezichten voor de kenner. Tot op de draad versleten kasseitje nu langs bloemkoolvelden, Puurs is niet gek ver weg. Aardig lusje toch weer en tijd voor wat nat en straf, een eerste babbel met Nestor ook.
Het beste komt oep ’t leste ! Onder de spoorbaan door de Vlierdoncklosgatweg in. Het wordt drukkend, de volgende onweerszone is aangekondigd voor 17:00. Oxdonk noemt het hier en op deze doorgang hoopten wij. Worden dus op onze wenken bediend grondgebied Hombeek en Zemst. Wat tarmacjes ja maar ook (natte) veldwegen langs akkers en het Bos-van-AA. Leuke dreef en dan een bepaald vettig stuk onderaf een heuvel. Keren op onze stappen terug langs een woonkern en de Bemdekenslosgatweg. Piepjonge snaakjes leren er voor motocrosser onder het toeziend oog van hun vaders. Prachtige afsluiter deze lus en heerlijk nagenieten op het terras met Nestor, onze treinmaatjes uit Lokeren en warempel Globetrotters Lut & Luc op doorreis ! Ik informeer even, deze tocht gaat ook volgend jaar nog door, denkelijk op een andere datum. Laat ons hopen bij het Ochtendgloren …
